3 ลีลาบนเตียง

“ก็อย่างที่คุณทำอยู่นี่แหละ ทำให้เด็ด ออกแรงเต็มที่ ปลุกอารมณ์ผู้ชายทุกส่วนของร่างกาย แล้วก็บีบรัดบ่อยๆ ให้เขาคราง”

“อย่างนี้ใช่ไหมคะ”

“อืม อา”

ชายหนุ่มเผลอครางเมื่อแยมยกบั้นท้ายกลมกลึงขึ้นไปแล้วกดน้ำหนักลงมา ตามด้วยหมุนเป็นวงกลมแล้วขยับเนื้อข้างในความเป็นหญิงบีบรัดน้องชายเขาเต็มที่

เตชิตถูกกระทำจนแทบขาดใจเพราะความเสียวสุดขีด เกร็งไปทั้งตัว พลางกระเด้งสะโพกขึ้นรับเป็นจังหวะสอดคล้องกัน

ผู้หญิงคนนี้เด็ดในลีลาบนเตียง ไม่ว่าผู้ชายคนไหนที่ได้รับการบำเรอจะต้องติดใจเหมือนเขาเวลานี้ แต่เขาจะไม่ลุ่มหลงจนเก็บมาเลี้ยงเป็นเมีย

คู่ชีวิตของเขาจะต้องมีความเป็นกุลสตรี เป็นคนดีรักนวลสงวนตัว ยากดีมีจนก็ไม่เกี่ยงขอแค่มีคุณสมบัติตามที่ต้องการก็พอ

ส่วนผู้หญิงอย่างแยม มีไว้เพื่อบำบัดความใคร่ท่านั้น

เขาผลักร่างแยมให้นอนลงบนเตียง ยกขาดทั้งสองข้างพาดบ่า และประกบตัว แทรกน้องชายให้หายไปในความเป็นหญิงของเธอที่กลืนกินจนไม่เหลือ

ความฉ่ำแต่หนืดหนึบภายในเกือบทำให้เขาปล่อยของเสียออกมา แต่กัดฟันออกแรงไปตามลีลารักที่เพิ่มความเร็วขึ้นทุกที

ซึ่งก็ทำให้หญิงสาวสะใจกับพ่อเล้ารูปหล่อ ตอบสนองสุดแรงเช่นกัน เขากำ ขยำหน้าอกแรงๆ ซึ่งเธอเต็มใจแอ่นรับ ร่างงามแอ่นเป็นจังหวะ หลังแทบไม่ติดที่นอน ซึ่งก็ทำให้เขาพึงพอใจอย่างที่สุด

“เยี่ยมมากเลยครับ”

เขาพูดแค่นั้นออกแรงให้มากกว่าเดิมแล้วทาบตัวลงไปทับร่างงาม ก่อนจะหมุนสะโพกเป็นวงกลมหลายครั้ง รับรู้ถึงแรงดูดรัดมหาศาลจากเธอ จนเขาทนไม่ไหวปล่อยของเสียออกมา และเกร็งร่าง เช่นเดียวกับแยมกอดร่างเขาจนแน่น

เธอจูบปากเขา สอดลิ้นเข้ามาคว้านแล้วผละออก หายใจแรงๆ เพราะมีความสุขกับรสรักจากเจ้าของเล้ารูปหล่อที่พลิกตัวนอนหงาย หายใจช้าๆ

เตชิตพึงพอใจกับโสเภณีชั่วคราวคนนี้ไม่น้อย เธอสามารถสร้างความสุขให้จนแทบตายคาอก และเธอคนนี้จะเป็นตัวทำเงินให้เขาได้ไม่น้อย

บิลค่าเช่าห้อง โดยรวมทั้งน้ำและไฟมาเสร็จสรรพ วางอยู่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งราคาถูก จิตเลขาไม่ได้ซื้อหามาแต่อย่างใด คนข้างห้องย้ายออกไป แล้วยกให้ จึงเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่คิดว่ามีค่าที่สุดกว่าสิ่งอื่นใดที่เธอมี

ใครๆ พากันพูดว่าเธอสวย รูปร่างดี ผิวพรรณเหมือนพวกลูกคนรวย แต่เธอไม่ยินดีกับคำชม อีกทั้งยังตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมชีวิตจริงถึงได้แร้นแค้นอย่างนี้ พ่อแม่ตายด้วยอุบัติเหตุ ทิ้งเงินไว้ให้หนึ่งก้อน เธอเช่าห้องในชุมชนแออัดแห่งหนึ่ง เงินที่มีก็ถูกนำออกมาใช้อย่างประหยัด กระทั่งเรียนมหาวิทยาลัยซึ่งต้องใช้ทุนเพิ่มมากขึ้น

สิ่งเดียวที่จะทำให้เรียนจบคือทำงาน ทุกวันนี้ทำงานกะเช้าอยู่ที่ร้านสะดวกซื้อหน้าปากซอย ช่วงเย็นจึงไปเรียนหนังสือ แต่ว่าเงินไม่พอจะต้องหางานทำในเวลากลางคืน ซึ่งก็หนีไม่พ้นเด็กเสิร์ฟในสถานบันเทิง

“เดือนนี้ค่าไฟขึ้นด้วยสิ เราจะทำยังไงดี”

จิตเลขาได้แต่มองจำนวนตัวเลขที่ปรากฏหราอยู่ในบิลซึ่งเป็นกระดาษแผ่นเล็กๆ นิ้วเรียวสวยควานเข้าไปในกระเป๋าสตางค์แบบสตรีสีแดงเลือดนก ดึงเงินออกมาจำนวนหนึ่ง

‘ถ้าเราไม่จ่ายค่าเช่าห้อง คงไม่มีที่อยู่ ยังไงก็ต้องมีที่ซุกหัวนอนเอาไว้บ้าง ดีกว่าระเหเร่ร่อนไปเรื่อยๆ’

เธอตัดใจเอาเงินก้อนสุดท้ายจ่ายค่าห้อง และก็ยังมีเหลืออีกห้าร้อยบาทสำหรับเก็บไว้เป็นค่าอาหารและเดินทางไปเรียนหนังสือ

‘เงินเดือนเรายังไม่ออกถ้าหากว่าไปทำงานที่ร้านเบียร์ คงจะได้ทิปบ้าง’

เมื่อหญิงสาวตัดสินใจเป็นที่แน่นอนว่าจะต้องหางานทำเพิ่มกว่าเดิม จิตเลขาแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าทะมัดทะแมง ไปยืนรีรออยู่หน้าร้านที่เขียนว่าเบียร์สด เสียงเพลงจากนักร้องที่เล่นอยู่บนเวทีดังออกมาจึงรู้ว่าสถานที่แห่งนี้เป็นแหล่งรวมอบายมุข

เธอรังเกียจผู้ชายขี้เมา ชอบฉวยโอกาสกับผู้หญิงถ้าหากว่าปล่อยให้จับ ลูบคลำแล้วได้ทิปเยอะๆ ก็จำต้องทน

‘ถ้าพวกตัณหากลับพาเราเข้าโรงแรมล่ะ จะทำยังไงดี’

คราวนี้ความกลัวแล่นเข้ามาจนต้องถอยหลังกลับ ความกล้าที่มีอยู่หดหายลงไป แต่เธอรู้สึกว่าชนกับใครบางคนอย่างจัง

“โอ๊ย ขอโทษค่ะ”