ตอนที่ 2 ซันเดย์ไม่เคยอ่อยโยน

ณ คาสิโนหรูขนาดใหญ่ในอเมริกา 

" นายครับ เรื่องที่ให้ผมไปจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ พวกนั้นเป็นคนของไอ้มาร์ตินจริงๆครับ มันลอบกัดเราหลายครั้งแล้วครั้งนี้ผมว่าไม่ควรปล่อยมันไว้เฉยๆนะครับ " 

เวย์ลูกน้องคนสนิทกล่าวรายงานแก่ผู้เป็นนายที่ตอนนี้ยืนหันหลังให้เขาอยู่ ผู้เป็นนายยืนมือล้วงกางเกงแล้วมองทอดออกไปยังวิวที่สวยงามของเมืองนี้ในยามค่ำคืน 

" ดีมากเวย์ ส่งชิ้นส่วนสักสองสามชิ้นกลับไปให้พวกหมาลอบกัดเป็นของขวัญตอบแทนด้วยล่ะ มันคงจะดิ้นเป็นหมาโดนน้ำร้อนลวกไม่น้อยเลยล่ะ "

ซันเดย์สั่งลูกน้องออกไปอย่างเลือดเย็น สำหรับใครที่กล้ากระตุกหนวดเสืออย่างเขาเขาก็พร้อมที่จะไม่ไว้หน้ามันเช่นกัน ร้ายมาก็ร้ายกลับคนอย่างซันเดย์ไม่เคยอ่อนโยนกับใครอยู่แล้ว 

" ครับนาย " 

เวย์ตอบกลับไป 

" หวังว่าจะไม่มีใครมาป่วนคาสิโนของเราได้อีกแล้วนะเวย์ สั่งสอนให้พวกมันหลาบจำแล้วเก็บงานให้เรียบร้อยด้วย " 

ซันเดย์พูดออกไปอย่างโมโห ทุกครั้งที่มีคนมาป่วนคาสิโน ถ้าไม่ร้ายแรงเขาก็จะปล่อยไป แต่ครั้งนี้สงสัยต้องสั่งสอนกันซะบ้าง

" ไอ้มาร์ตินมันคงไม่สนใจลูกน้องมันหรอกครับ ถ้าเราเล่นงานลูกน้องมัน แล้วส่งตัวกลับไป เราอาจจะได้แค่ความสะใจ และได้ยั่วโมโหมันเท่านั้น แต่ถ้าเราทำอย่างอื่นนอกจากจะได้ยั่วโมโหมันแล้ว ยังสามารถทำลายเงินในกระเป๋ามันได้อีกด้วย " 

เวย์คิดแผนการที่จะทำให้ศัตรูหลาบจำ จะได้ไม่คิดมาเล่นงานผู้เป็นเจ้านายของเขาอีก

" ฉันก็คิดอยู่เหมือนกัน มันเอายานรกนั่นเข้ามาป่วนในคาสิโนเรา เราก็จัดกลับมันไปเป็นสองเท่า ไปเผาโรงงานผลิตยานรกของมันซะ มันจะได้รู้ซะบ้างว่าไม่ควรมาลองดีกับฉัน " 

หึ!!! เวย์ยิ้มมุมปากเพราะเพื่อนของเขาคิดแบบเดียวกันกับที่เขากำลังคิดอยู่

" ผมก็คิดว่าเราควรจะทำแบบนั้น เราต้องเชือดไก่ให้ลิงดูแก๊งค์อื่นๆจะได้ไม่กล้าเหิมเกริมกับเรา " 

" ไปจัดการตามนั้นได้เลย แล้วเวลาอยู่กับฉันสองคนไม่ต้องเรียกฉันว่าเจ้านายหรอกนะเรียกชื่อฉันเหมือนอย่างเดิมเหมือนที่เราเคยเรียกกันเถอะ นายอย่าลืมสิ! อยู่กันสองคนเราก็คือเพื่อนกัน "

" ครับ แต่นี่ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานครับ "

เวย์บอกออกไปตามตรง เวลาเลิกงานพวกเขาคือเพื่อนกันเพื่อนที่สนิทกันมากที่สุดแต่อยู่ในเวลางานเขาคือบอดี้การ์ดของเจ้านาย

ซันเดย์และเวย์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ตอนเด็กเพราะว่าพ่อของเวย์คือบอดี้การ์ดของป๊าซันเดย์ ทั้งซันเดย์กับเวย์เกิดมาอายุเท่ากันถูกเลี้ยงให้เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ป๊าของซันเดย์ก็รักเวย์เหมือนลูกชายคนหนึ่งตั้งแต่ที่พ่อของเวย์จากไปด้วยฝีมือของศัตรูป๊า ป๊าก็ให้สัญญาว่าจะดูแลเวย์ให้ดีที่สุด หากจะวัดกันเรื่องความสามารถทั้งสองคนก็มีความสามารถไม่แพ้กันเพียงแต่ซันเดย์เกิดมามีฐานะที่พร้อมกว่าเท่านั้นเอง แต่เวย์ก็ไม่ใช่คนฐานะยากจนถ้าเทียบกับซันเดย์เขาอาจจะดูจน แต่ถ้าเทียบกับคนอื่นทั่วเมืองเขาก็คือมหาเศรษฐีดีๆนี่เอง เนื่องจากรายได้ที่ครอบครัวของซันเดย์จ่ายให้เดือนหนึ่งก็หลักแสนปอนด์ยังไม่รวมมรดกที่พ่อของเวย์ทำไว้ให้อีก ทำให้เงินเก็บของเวย์มีมากมายมหาศาลอยู่เหมือนกัน แต่มีน้อยคนนักที่จะรู้เพราะเวย์ไม่เคยเปิดเผยเรื่องเงินกับใคร

" เฮ้อออ!! ไอ้เพื่อนบ้า วันนี้กูมีงานที่ไหนอีกหรือเปล่าวะ " 

ซันเดย์พูดออกไปอย่างเบื่อหน่ายกับเพื่อนของเขา ที่ดูจะตั้งใจทำงานมากจนเกินไป 

" ไม่มีครับ วันนี้จะให้ผมพาสาวๆไปที่คอนโดเหมือนเดิมไหมครับ "

เวย์ยื่นข้อเสนออย่างรู้ใจให้กับเจ้านาย 

" ก็ดีเหมือนกัน วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันและอยากผ่อนคลาย " 

" ครับ " 

เวย์รับคำแล้วไปจัดการเรื่องนั้นทันที ทุกครั้งเขาจะเป็นคนหาผู้หญิงเพื่อมาคลายเครียดให้กับเจ้านาย ซันเดย์ไม่เคยขาดเรื่องอย่างว่า เขาทำงานเก่งแค่ไหนสำหรับเรื่องบนเตียงก็ดุดันไม่แพ้กัน