5 รุจิเรขจะออกไปหาชายชู้

“ฉันขอชาร้อน ส่วนอาหารเช้า เอ๊ะ นี่เกือบเที่ยงแล้วนี่นา งั้นขอข้าวต้มเครื่อง รสชาติดี อย่าเค็มเข้าใจไหม”

รุจิเรขสั่งเสียงดังเข้ามาถึงในครัว ต่วนไม่รอช้า รีบเตรียมอาหารอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นาน ทุกอย่างพร้อมเสิร์ฟ แต่ยังไม่นำออกมา กล้าหาญขับรถมาเอาน้ำดื่มให้คนงาน เห็นภรรยายังคงนั่งกุมขมับอยู่กับพื้น ใบหน้ายุ่ง ๆ

“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมต้องดื่มขนาดนี้ด้วย”

“คุณกล้า เจอหน้าก็ใส่เลยนะ เพราะคุณเป็นอย่างนี้ไง ฉันถึงต้องดื่ม เที่ยว คุณทำแต่งานไม่สนใจฉันเลย”

“ผมทำงานเพื่อสร้างครอบครัวให้เป็นปึกแผ่น คุณไม่ช่วยแถมผลาญเงิน ไม่เคยให้กำลังใจกันเลย ตั้งแต่แต่งงานกันมานี่ คุณเข้าไปในไร่หรือยัง”

“เข้าไปทำไม ฉันเกลียดดิน ขยะแขยงปุ๋ยคอก ปุ๋ยชีวภาพ น้ำหมักเหม็น ๆ แหวะ เบื่อ”

รุจิเรขทำเสียงเข้มขึ้นกว่าเดิม กล้าหาญถอนใจเฮือกใหญ่ มองหน้าภรรยาด้วยความรู้สึกที่บอกตัวเองว่าจะต้องหาทางดัดนิสัยแย่ ๆ ของเธอให้ได้

สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือ ไม่ให้เงิน ไม่ให้รถ อย่าใจอ่อน คงจะต้องเริ่มดำเนินการในวันนี้ ก่อนที่ทุกอย่างจะสายไป

“ทำตัวเป็นเทวดาย่างนี้ ใครจะทนได้”

“อ้าว ! ทำไมพูดอย่างนี้ล่ะคะ ก่อนแต่งงาน ฉันบอกกับคุณแล้วว่าจะต้องตามใจทุกอย่าง สุดท้ายคุณก็กระโดดขวางต่อสิ่งที่ฉันทำ”

“ผมต้องการให้คุณดีขึ้นต่างหากเล่า”

“โอเค ได้เลย ถ้าอย่างนั้นเราไม่ต้องพูดอะไรกันอีกแล้ว คนอะไรน่าเบื่อที่สุด”

ภรรยาใส่อารมณ์อย่างไร้ความเกรงใจ ชายหนุ่มถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ บอกแก่ตัวเองว่าจะต้องมีอะไรบางอย่างทำให้รุจิเรขเปลี่ยนไป ผู้ชายงั้นหรือ ทั้งที่เพิ่งเข้ามาอยู่ครั้งแรกและไม่กี่วัน เธอรู้จักใครที่พอจะคุยกันรู้เรื่อง

รู้ว่ารุจิเรขเป็นคนค่อนข้างหัวสูง คนที่คบหาจะต้องเริดหรูเหมือนกัน

“คุณไม่ควรพูดคำนี้ออกมา อย่างน้อยก็ให้เกียรติผมบ้าง”

กล้าหาญตำหนิภรรยาอย่างไม่พอใจ ซึ่งเธอก็สวนกลับทันที

“ฉันคนตรง คิดยังไงก็พูดออกมาอย่างนั้น”

“เอาเถอะ ตอนนี้ผมมีงานต้องทำอีกเยอะ แล้วเราค่อยพูดกัน วันนี้ห้ามออกไปไหนอีก เข้าใจไหม”

“คุณห้ามฉันไม่ได้หรอก”

“คอยดูก็แล้วกัน”

ชายหนุ่มโกรธจนสุดจะทนต่อพฤติกรรมของภรรยา ก่อนที่จะทนไม่ไหว รีบเดินออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่หันไปมอง ขณะที่รุจิเรขยกชาร้อนขึ้นดื่มด้วยท่าทางสบายอารมณ์ ตามด้วยข้าวต้มปลากะพงร้อน ๆ ต่วนมองด้วยความกลัดกลุ้ม

เห็นใจกล้าหาญที่สุด ได้เมียสวยแต่นิสัยแย่ พูดไม่เพราะ ดูถูกเหยียดหยามคนจน ชอบใช้อำนาจข่มขู่ให้ทำตามที่ต้องการ

ต่วนไม่ชอบแต่ก็ทนเพราะเห็นแก่กล้าหาญ

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หลังจากรุจิเรขหลับไปสักพัก จึงลืมตาขึ้นมา ควานมือหาและหยิบไปดูก็เห็นว่าเป็นเบอร์ที่คุ้นเคย

“เที่ยวด้วยกันอีกนะ”

“อีกแล้ว เมื่อคืนเมาหนักมาก ขับรถกลับบ้านได้ก็บุญแล้ว”

หญิงสาวตอบกลับด้วยเสียงเนือย ๆ เพราะยังคงมีอาการปวดศีรษะอยู่ หากว่าได้นอนต่ออีกสักพักก็คงจะดีขึ้น แต่ก็ถูกรบกวนก่อนเวลา มีความรู้สึกว่าค่อนข้างแย่

“ผมเชื่อมือ ว่าคุณเก่ง ไม่มีปัญหา”

“ค่ะ แต่ก็อาจจะเกิดอุบัติเหตุขึ้นก็ได้ หากว่าเราพลั้งเผลอ”

“ผมเชื่อว่าคุณคงไม่ทำให้เกิดเรื่องแบบนั้นอย่างแน่นอน อย่าให้ผมรอคืนนี้ผมเอาไวน์ขวดละหกพันบาทมาให้คุณสองขวด เราจะดวลกันให้เต็มที่”

“พูดยังกับว่าฉันเป็นคนเห็นแก่กินอย่างนั้นแหละ”

หญิงสาวทำเสียงกลั้วหัวเราะ ต่างจากเมื่อตอนตื่นเช้าขึ้นมา ล้งเล้งใส่คนโน้นคนนี้ไปทั่ว ต่วนได้ยินพอดี ขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ

ยอมเสียมารยาท เงี่ยหูฟังชั่วครู่ แต่ได้ยินไม่ชัด พอจับใจความได้ว่าจะต้องเป็นเรื่องที่มีผู้ชายเข้ามาเกี่ยวข้อง

“คุณผู้หญิงคุยกับเพื่อนที่เป็นผู้ชาย กิ๊กหรือเปล่า”

“มีอะไรวะต่วน ทำท่าก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ได้”

“อุ๊ย ! นังแดง ไม่มีอะไรหรอก แค่คันหูเท่านั้นเอง ไปในครัวก่อนล่ะ”

ต่วนรีบเดินจากไปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่นานเจ้านายสาวคนสวยแต่งตัวเริดเดินลงมาข้างล่าง มองหาอะไรบางอย่าง เพียงชั่วครู่ ใบหน้าหงิกง้ำ ส่งเสียงเรียกต่วนดัง ๆ

“ต่วน ต่วน อยู่ไหน”

“ขา คุณผู้หญิง มีอะไรคะ”

“รถฉันจอดเอาไว้ตรงนั้น หายไปไหน ใครเอาไปใช้”

“เอ่อ คุณกล้าค่ะ ให้คนงานเอาไปแล้ว เมื่อตอนเจ็ดโมงเช้า”

“อ๊าย ! เขาไม่มีสิทธิ์ทำอย่างนี้กับฉันนะ ไม่ยอมจริง ๆ ด้วย คิดหรือว่าจะหยุดฉันได้ ต่วน ตอนนี้นายเธออยู่ไหน”