ชีวิตนี้รักเธอตลอดไป

เรื่อง...ชีวิตนี้รักเธอตลอดไป

คำโปรย

เมื่อเธอ(ตะวัน)มีเรื่องเสียหายเกิดขึ้น เขา(ขุนพล)ที่เป็นคู่กรณี จึงต้องรับผิดชอบเธอด้วยการ...แต่งงาน!

แนะนำตัวละคร

ขุนพล (เฮียพล) อายุ 37 ปี

เจ้าของรีสอร์ต เขาหล่อรวย ความรักในอดีตที่ไม่สมหวังทำให้เขาไม่กล้าที่จะมอบหัวใจให้กับใครอีกเลยจนกระทั่งมาเจอเธอ...ตะวัน

ตะวัน อายุ 23 ปี

เธอสวยน่ารัก ขี้อ้อน เก่ง มีความอดทนสูง และที่สำคัญคือเธอแอบรักเขามานาน เธอจึงตัดสินใจแต่งงานกับเขา ทั้งๆที่รู้ว่าเขาไม่ได้รัก

(เล่นกับความรักก็เหมือนเล่นกับไฟ แต่เธอก็อยากลองเล่นดูสักครั้ง ถึงแม้ว่าจะรู้สึกอบอุ่นและเจ็บช้ำในเวลาเดียวกัน)

"หัวใจของหนูถ้าเฮียไม่เอา หนูขอคืนนะคะ"

?????

#นิยายเรื่องนี้เขียนต่อจากเรื่อง...นายหัวคลั่งรัก เริ่มเรื่องช่วงงานแต่งของเฮียผากับนารานะคะ (สามารถแยกอ่านได้ ไม่งงแน่นอนค่ะ)

?????

?นิยายเซ็ตนี้มีทั้งหมด 5 เรื่องค่ะ (จัดลำดับให้ดังนี้นะคะ)

1.อลเวงหัวใจพบรัก (บอสปราชญ์♡หนูเมล์)

2.เพลย์บอยพ่ายรัก (เฮียกล้า♡พราวมุก)

3.นายหัวคลั่งรัก (เฮียผา♡เพียงนารา)

4.ชีวิตนี้รักเธอตลอดไป (ขุนพล♡ตะวัน)

5.รักนี้กามเทพจัดให้ (เฮียสิงห์♡กอหญ้า)

?สามารถแยกอ่านได้ทุกเรื่องไม่งงแน่นอนค่ะ

?????

จัดแต่งโดย...นามปากกา มะนาวสีชมพู

สำหรับเรื่องนี้ยังคงเป็นแนวบ้านนอกอีกเหมือนเดิมค่ะ พระเอกเป็นเจ้าของรีสอร์ต ส่วนนางเอกเป็นน้องสาวของเพื่อนค่ะ

---------

ตอนที่ 1 เมา

#ตะวัน

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อตะวัน ปีนี้ฉันอายุยี่สิบสามแล้ว ยังไม่เคยมีแฟน แต่ฉันมีคนในใจอยู่แล้ว แอบชอบเขามานานมาก ตั้งแต่เขายังไม่มีแฟน จนเลิกกับแฟนไปแล้ว ในใจของฉันก็ยังรู้สึกชอบเขามากอยู่ดี

ฉันมีพี่น้องสี่คน คนโตเฮียผา คนที่สองเฮียสิงห์ คนที่สามเฮียกล้า ส่วนฉันเป็นน้องเล็กคนสุดท้อง และยังเป็นผู้หญิงคนเดียวอีกด้วย

วันนี้เป็นวันงานแต่งงานของเฮียผากับนารา ฉันในฐานะน้องสาวของเจ้าบ่าวจึงมาช่วยงานและต้อนรับแขกอยู่ในงาน ตั้งแต่เช้าจนถึงเย็น เฮียกล้าและเฮียสิงห์ก็เช่นกัน ส่วนแม่ตอนนี้กลับบ้านไปพักแล้ว

หลังงานเลี้ยงเลิก ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้านใครบ้านมัน แต่ก็มีคนที่ยังไม่ยอมกลับ มีทั้งคนงานในสวนและเพื่อนๆของพี่ชายฉันยังคงนั่งกันอยู่ หรือจะเรียกง่ายๆว่าสนุกกันต่อนั่นเอง

บรรยากาศในช่วงเย็น เสียงเพลงก็ยังคงเปิดดังกระหึ่มอยู่อย่างนั้น ส่วนคนที่นั่งดื่มสังสรรค์กันต่อก็เริ่มเมา เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเหนื่อยล้ามาหลายวัน คงหนีขึ้นไปนอนพักผ่อนอยู่ที่ชั้นบนของบ้านแล้ว

"ตะวันนั่งๆ" เฮียสิงห์พี่ชายคนที่สองของฉัน เขากวักมือเรียกฉันให้นั่งลงไปที่วงดื่มเหล้าของพวกเขา ในวงนี้มีเฮียกล้าพี่ชายอีกคนของฉัน และคนที่ฉันแอบชอบเขามานาน นั่งอยู่ในวงนี้ด้วย

เขาชื่อขุนพล ส่วนฉันจะเรียกเขาว่าเฮียพล เฮียพลเป็นเพื่อนของเฮียกล้า ตั้งแต่สมัยเรียนโน่น อายุของเขาก็น่าจะเท่าๆกับเฮียกล้านั่นแหละ ฉันเป็นลูกหลงของแม่อายุของฉันกับพวกพี่ๆ จึงห่างกันหลายปีมาก

"ชงให้น้องกูแก้วดิ" และแล้วฉันก็นั่งดื่มอยู่ด้วย ถ้าวงนี้ไม่มีเฮียพลฉันก็คงลุกขึ้นไปนานแล้ว แถมยังนั่งเข่าชนกันอีกด้วย

ฟังไม่ผิดหรอกค่ะ ตอนแรกก็นั่งกันอยู่บนเก้าอี้ดีๆ งานเลิกโต๊ะกับเก้าอี้ก็ถูกเก็บ ทั้งหมดจึงหันมานั่งปูเสื่อกันอยู่ที่พื้นแทน บริเวณบ้านมีแต่ต้นไม้ใหญ่ เพราะที่นี่คือสวนผลไม้ของเฮียผา แต่ละวงจึงหันไปนั่งปูเสื่ออยู่ที่โคนต้นไม้แทน มองๆแล้ว สี่ถึงห้าวงได้ ส่วนอาหารยังอยู่อีกเพียบ เหล้าสียังอยู่อีกหลายลัง ได้ยินเฮียๆพูดว่าไม่หมดไม่กลับ

"ตะวันมีแฟนหรือยัง" อยู่ๆเฮียพลก็หันมาทักทายฉัน ฉันควรจะตอบเขาว่าอะไรดีล่ะ

"รอเฮียพลอยู่มั้งคะ" ฉันตะวันซะอย่าง อยากพูดอะไรก็พูด ตอนนี้ก็เริ่มเมาแล้วด้วย ฉันดื่มไม่ค่อยเก่ง นี่ขนาดค่อยๆจิบนะยังมึนหัวได้ขนาดนี้ แต่ก็อยากนั่งข้างๆเขานานๆแหละ

"เฮียเป็นเสือผู้หญิงนะ ไอ้กล้าพี่ชายเรามันบอกแบบนั้น" เขากำลังจะปฏิเสธฉันทางอ้อมหรืออ่อยฉันทางตรงกันแน่ หรือไม่เขาก็พูดไปเพราะความเมา

ตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลาของเฮียพลแดงก่ำ ดวงตาหวานเยิ้ม เขาเมามากแล้ว และดูเหมือนว่าจะขับรถมาคนเดียวด้วย สงสัยคืนนี้คงได้นอนที่นี่แน่ๆ สภาพแบบนี้ไม่น่าจะขับรถกลับไหว

"สนใจเหยื่ออย่างหนูมั้ยคะ" อันที่จริงฉันก็สวยอยู่นะ มีคนมาจีบฉันเยอะแยะ แต่ฉันไม่ชอบ ดันมาชอบคนแก่ซะได้ แล้วไม่ได้เพิ่งชอบด้วย แต่ชอบมานานแล้ว ส่วนประโยคเมื่อสักครู่ฉันจำได้ว่าฉันเคยพูดกับเขาไปแล้วครั้งนึง

"ไม่กล้าๆ พี่ชายเรานั่งอยู่ด้วยตั้งสองคน เฮียไม่อยากมีปัญหา" แต่ฉันอยากมี!

"เฮียคิดจะอยู่เป็นโสดจริงๆเหรอคะ"

"อือ..." เขาพยักหน้าให้ฉันเป็นคำตอบ ว้า...เสียดายจัง!

"ทำไมล่ะ" ฉันกับเฮียพลนั่งติดกัน เสียงเพลงยังคงดังอยู่ ส่วนคนอื่นๆก็เมามากด้วยกันทั้งนั้น คงไม่มีใครสนใจว่าฉันกับเฮียพลคุยอะไรกัน

"ตะวันไม่เคยอกหัก เฮียอธิบายไปก็คงไม่เข้าใจหรอก" เขาคงไม่รู้ว่าฉันแอบชอบเขามานาน ทุกครั้งที่เราเจอกัน ฉันพยายามบอกเขาอ้อมๆแบบนี้อยู่เสมอ แต่เขาคงคิดว่าฉันแค่พูดเล่น บ้านเขากับบ้านฉันอยู่ห่างกันหลายสิบกิโล หนึ่งปีเจอกันนับครั้งได้ เราไม่ได้เจอกันบ่อยนัก แต่ทุกครั้งที่ฉันเจอหน้าเขา หัวใจของฉันมักจะเต้นแรงอยู่เสมอ

"ว้า...ไม่สนใจเหยื่ออย่างหนูจริงๆเหรอคะ" เขาหันมายิ้มให้ฉัน พร้อมกับวางฝ่ามือลงมาที่ศีรษะของฉันแล้วขยี้เล่น ท่าทางและสายตาของเขามองฉันเหมือนพี่ชายเอ็นดูน้องสาว ฉันทำหน้างอนๆแล้วแกล้งเอนศีรษะซบลงไปที่หัวไหล่ของเขาท่าทางขี้เล่นในแบบของฉัน

จากนั้นก็นั่งคุยกันไป กินและดื่มกันไป จนเวลาล่วงเลยผ่านไปค่อนข้างดึก

"กูไม่ไหวแล้วว่ะ ขอตัวก่อน" เฮียพลพูดขึ้นพร้อมกับดวงตาแดงก่ำ เขาทำท่าจะลุกขึ้น แต่ทุกคนที่นั่งอยู่ด้วยกันก็รีบร้องห้ามขึ้นมา

"เฮ้ยๆ มึงขับรถกลับไม่ไหวหรอก นอนที่นี่แหละ" เป็นเสียงของเฮียกล้าเอ่ยบอกให้เฮียพลนอนที่นี่ ซึ่งฉันและทุกๆคนที่นั่งอยู่ด้วยกันก็เห็นด้วย

"ใครบอกว่ากูจะขับรถกลับ กูจะไปหาที่นอนต่างหากล่ะ" ยังไม่ทันได้ขยับ เสียงไอ้มุกก็เอ่ยเรียกเฮียกล้ากลับบ้าน

"เฮียกลับบ้านเถอะ ลูกไม่ยอมนอน"

"เมียมาตามกลับบ้านว่ะไอ้กล้า" ไอ้มุกมาตามเฮียกล้ากลับบ้าน ช่วงนี้น้องปลายฝนติดพ่อ ต้องให้พ่อนอนด้วยแกถึงจะยอมนอน

"ลูกสาวกูต้องนอนกอดพ่อ กลับบ้านก่อนนะ ตะวัน...เฮียฝากหาที่นอนให้ไอ้พลด้วย" เฮียกล้าหันมาสั่งฉัน

"หนูเหรอ"

"เอ็งนั่นแหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียมาช่วยเก็บของแต่เช้า วันนี้ปล่อยมันไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยเก็บทีเดียว" ดูจากสภาพของทุกคนก็คงต้องเป็นเช่นนั้น

"ตะวันกลับด้วยกันมั้ย รอได้" เป็นเสียงของไอ้มุกหันมาถามฉัน

"จะกลับได้ยังไงล่ะ แขกยังนั่งกันอยู่เลย แกเอาเฮียกล้ากลับบ้านไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันหาที่นอนแถวๆนี้เอา เฮียสิงห์ก็อยู่" ไอ้มุกพยักหน้าให้ฉันแล้วเดินออกไป ส่วนเฮียกล้าก็ลุกขึ้นแล้วเดินตามเมียออกไป

ฉันเป็นลูกสาวคนเล็กอยู่บ้านกับแม่ ในบ้านมีแม่ มีเฮียกล้า มีไอ้มุกและหลานสาวตัวเล็กอีกหนึ่งคน ไอ้มุกมันเป็นเพื่อนรักของฉัน แล้วมันก็เป็นพี่สะใภ้ของฉันด้วย มันมีลูกสาวกับเฮียกล้าหนึ่งคนชื่อน้องปลายฝน ผิวขาวได้แม่ หน้าตาน่ารักมาก

"ตะวันเฮียไม่ไหวแล้ว ขอตัวไปหาที่นอนก่อนนะ" เฮียสิงห์ลุกขึ้นเดินโซเซเข้าไปในบ้าน ทิ้งฉันให้นั่งอยู่กับเฮียพลแค่สองคน เนื่องจากคนอื่นๆก็ทยอยลุกขึ้นแยกย้ายกันไปหมดแล้ว

"เฮียพลคะ จะนอนเลยมั้ย เดี๋ยวหนูไปหาที่นอนให้" ตอนนี้วงข้างๆก็เริ่มลุกและแยกย้ายกันไปคนละทางสองทาง ต่างคนต่างเมาฉันเองก็ด้วย

"เฮียไปนอนในรถดีกว่า ในบ้านคนน่าจะนอนกันเต็มแล้ว" เขาพูดจบก็ลุกขึ้นยืน

"มาค่ะหนูช่วยประคองไป" เขาเมามากจนเดินไม่ตรงทาง ส่วนฉันก็เมาไม่แพ้เขา เดินไม่ตรงทางพอๆกัน ก็ขามันไม่รักดี คอยจะพันกันอยู่เรื่อย

"ปัก! โอ๊ย!" ประคองกันเดินอยู่ดีๆก็พากันล้มลง เป็นฉันที่ล้มทับเขา ใบหน้าอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ ปลายจมูกของฉันกับเขาเกือบชนกัน ทันใดนั้นหัวใจของฉันก็สั่นไหวขึ้นมาเอาดื้อๆ ฉันรีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็วทันที เฮียพลมองหน้าฉันนิ่งๆจากนั้นเขาก็ส่งมือให้ฉันดึงเขาขึ้นมายืนใหม่อีกครั้ง

สักพักใหญ่ๆ ระยะทางเดินไปหารถไม่ได้ไกลมากแต่ใช้เวลาเดินนาน ท่าทางทุลักทุเล ในที่สุดฉันก็พาเขาไปส่งถึงที่รถได้จนสำเร็จ เฮียพลขับฟอร์จูนเนอร์สีขาวตัวใหม่ล่าสุด เขาเปิดประตูทางด้านหลังแล้วหันมาพูดกับฉันว่า...

"เดินกลับไหวเหรอ นั่งคุยกันก่อนมั้ย" อยู่ๆเขาก็เอ่ยชวน เขาอาจจะมองเห็นแล้วว่าฉันอาจจะต้องคลานกลับไป

"จะดีเหรอคะ" ถึงฉันจะเมาแต่ฉันก็มีสติ

"อยากหาเพื่อนคุยอยู่พอดี เราคุยเก่งนี่ คุยกันก่อนสิ"

"ค่ะ" ฉันไม่ปฏิเสธ เรื่องอะไรฉันจะต้องปฏิเสธ โอกาสดีๆแบบนี้ไม่ได้มีมาบ่อยๆ เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาก็กลับแล้ว

เขาเลือกเข้าไปนั่งทางเบาะด้านหลัง แล้วเขยิบก้นให้ฉันตามเข้าไปนั่งด้วยกัน