ชินอ้ายเตอ คนนี้ที่ผมรัก

Lai LA FuN / เฉิงเอ๋อร์

บท

ตั้งค่า

ชินอ้ายเตอ - 01

"อูย... โอ้ย ซี้ด!!"

อย่าเพิ่งคิดลึกกับเสียงครวญครางพวกนั้น ที่จริงแล้วมันคือเสียงอันไร้มารยาทของญาติผู้น้องฉันที่กำลังนั่งโซ้ยส้มตำโคตรมหาเผ็ดอยู่

"..." ได้แต่ส่ายหน้าให้กับความมูมมามของหนุ่มหล่อ หน้าตาดี แต่นิสัยติดลบ

"นี่ป้า! เมื่อไหร่จะมีผัว" ทว่าคำถามแรกของมันหลังจากปากว่างแล้วกลับเป็นประโยคที่ไม่เข้าหูเอาเสียเลย

'เรสซิ่ง' ญาติสนิทอายุห่างฉันสิบปีถามขึ้นเสียงโคตรจะกวนบาทาเบอร์สามสิบเจ็ดที่สวมอยู่

"แล้วไม่ทราบมันไปหนักส่วนไหนของแก"

ตวัดดวงตาเรียวสวยภายใต้แว่นหนาเตอะมองเจ้าของคำพูดนั้น

"อ้อ คงหาไม่ได้แล้วสินะ ก็เล่นแต่งตัวซะผมยังเรียกป้าแบบนี้"

ป้าบ!

ตบหัวมันไปหนึ่งทีโทษฐานปากมอมปีนเกลียว

"โอ้ย! เจ็บนะเว้ยป้า" โดนตบกะบาลแค่ทีเดียวทำเป็นโวยวายเหมือนฉันทำหัวมันแตกงั้นแหละ

"ถ้ายังไม่เลิกเรียกฉันว่าป้า แม่จะตบให้หน้าคว่ำใส่ยำปูม้าตรงหน้าเลย" ขึงหน้าขึงตาดุแบบเอาจริงเอาจังใส่ญาติผู้น้องที่ปากชอบหาเรื่องตลอดเวลาจนมันหลุบตามองจานอาหารที่ว่า

"โห แสบนะนั่น"

โปรดดูความกวนประสาทของไอ้เรสหรือเรสซิ่ง ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนน้าแมวที่เป็นน้องสาวแท้ ๆ คลานตามแม่ฉันมา

"อยากลองมั้ยล่ะ" ฉันยักคิ้วถามก่อนจะจ้วงช้อนลงไปตักน้ำยำขึ้นมาแล้วเทมันลงที่เดิมให้ดูสีที่แดงเพราะพริกแบบเผ็ดตาย

"ป่าเถื่อน ไม่มีความกุลสตรี เจ้สุดสวยของผมหายไปไหนแล้ววะ"

คำประชดของมันทำฉันหน้าชาเมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำความกุลสตรีตัวเองหายไปเมื่อหลายเดือนก่อน

"ผมขอโทษ" เรสซิ่งมันคงเห็นว่าสีหน้าฉันเปลี่ยนไปในทางที่ไม่ดีเลยรีบขอโทษขอโพยจากใจจริงของมัน

"ช่างเถอะ! รีบ ๆ ขี้ เอ้ย! รีบ ๆ กินแล้วเก็บจานไปล้างให้ด้วย ฉันจะไปดูออร์เดอร์ลูกค้าก่อน ป่านนี้อินบ็อกแตกแล้วมั้ง"

"ขายดิบขายดีขนาดนี้ อย่าลืมค่าขนมผมละ"

"ช่วยขายของก่อนมั้ย?" งานไม่ช่วยมีแต่แบมือขอเงิน

"เจ้ป่านสุดสวยของนุ้งซิ่ง ขอพันนึงค่าน้ำมันไอ้แดงหน่อยครับ"

เวลาขอเงินน่ะพูดจาหวานเชียวนะ

"นุ้งซิ่งบ้าบออะไร ไปนุ่งผ้าซิ่นแทนนู่น! เร็ว ๆ รีบกินรีบล้างเก็บให้เรียบร้อยเดี๋ยวให้ซาวบาท"

"อะไรคือซาวบาท?"

ฉันส่ายหัวไปมาเมื่อเจอคำถามที่ฉันเองก็เพิ่งรู้ความหมายมันเมื่อไม่นานจากลูกค้าที่ทักมาซื้อของแบบกวนตีน

"อยากรู้ก็รีบ ๆ ทำตามที่สั่ง" เรสซิ่งทำหน้าสงสัยแต่ก็เลิกถามพร้อมหยิบชิ้นปูม้าขึ้นมาแทะกินอย่างเอร็ดอร่อย

สาธุ ขอให้คืนนี้มันวิ่งเข้าห้องน้ำไม่ทัน!

"อย่าแช่งดิป้า"

"เฮ้ย! รู้ได้ไงอะ?" ตกใจนะเนี่ย แอบด่าในใจมันดันรู้อีก

"สายตาสื่อทุกอย่าง ป้าปิดไอ้เรสซิ่งคนนี้ไม่ได้หรอกครับ!"

ทำมาเสียงสูงกะล่อนใส่

"จ้ะ พ่อคนฉลาด พ่อผู้รู้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องตัวเอง" ว่าจบฉันก็เดินสะบัดตูดงอน ๆ กลับเข้าห้องตัวเองโดยมีเสียงโหวกแหวกของญาติผู้น้องดังตามมา

"นี่ป้าด่าผมว่าชอบกินเผือกเหรอวะ? แรงอะ ขอให้ชาตินี้หาผัวไม่ได้!"

ฉันส่ายหัวไม่สนใจคำแช่งนั้นก่อนจะพึมพำกับตัวเองเหมือนตอกย้ำ "จะชาตินี้ชาติไหน ฉันขอใช้ชีวิตแบบโสดและอิสระดีกว่า"

บอกตรง ๆ ฉันขยาดกับการมีแฟนหรือการโหยหาความรักจากคนอื่นแล้ว

รักที่ดีคือรักตัวเองและบุพการีเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว

ติ๊ง!

กลับเข้ามาในห้องหวังจะเปิดเช็กข้อความสักหน่อย ไลน์กลุ่มที่ไม่ค่อยได้เข้ามาอัปเดตอะไรนานนมก็เด้งขึ้นมา

ตอนแรกว่าจะไม่สนใจแล้ว แต่ตอนนี้อารมณ์ประมาณว่าไม่อยากทำงานเพราะหัวเสียกับสิ่งที่ไอ้เรสซิ่งมันพูดไว้เลยเลือกกดข้อความกลุ่มดู

อิสระตลอดปี : ยู้ฮูว! มีใครอยู่มุ้ยยยย

เปิดเข้ามาอ่านก็เจอภาษาวิบัติทันที

อิสระตลอดปี : นมโตอ่านแล้วตอบด้วย

ฉันสะอึกกับฉายาสมัยเมื่อสิบกว่าปีก่อนที่ไอ้ 'อิฐ' ยังจำได้

Me : จะไม่ตอบเพราะปากแกนี่แหละ

ส่งสติ๊กเกอร์มองบนใส่ตบท้ายแล้วกดออกจากห้องแชต ไม่ถึงนาทีเสียงไลน์เด้งถี่กว่าเดิมจนรำคาญต้องกดเข้าไปดู

สองแขนแดดิ้น : ว้าย ๆ ฉายาสมัยเป็นฉาว ยังจำได้ก่อ?

ไฮโซปลากระป๋อง : กูจำได้เลยตอนไอ้ป่านแม่งเดินนะ นมงี้ เด้งดึ๋ง ๆ จนพวกวินมอไซค์พากันน้ำลายหก

อิสระตลอดปี : ใช่มุ้ย ๆ ตอนนั้นพวกเรายังพากันลงขันซื้อเสื้อไซซ์ XL ให้มันใส่เลย

ไฮโซปลากระป๋อง : ส่งสติ๊กเกอร์

สองแขนแดดิ้น : ส่งสติ๊กเกอร์

ฉันถึงกับถอนหายใจกรอกตามองบนให้กับคำล้อเหมือนเด็กของพวกมัน

Me @อิสระตลอดปี : นึกว่าแก่แล้วจะความจำเสื่อม

ฉันแซะไอ้อิฐ แล้วพิมพ์ต่อ

Me @สองแขนแดดิ้น @ไฮโซปลาประป๋อง : ตอนนี้ก็ยังเด้งอยู่

ถูกล้อแบบนี้ฉันก็น้อมรับนะเพราะมันคือเรื่องจริง

อิสระตลอดปี @ไฮโซปลากระป๋อง @สองแขนแดดิ้น :

ไอ้ป่านแม่งหลงตัวเองพวกมึงว่าปะ?

สองแขนแดดิ้น : เออ แม่งไม่มีความกุลสตรีเลย

ไฮโซปลากระป๋อง : สามสิบแล้วยังเด้งอีกเหรอวะ ฮ่า ๆ

ฉันควรด่าใครดีระหว่างไอ้ดับเบิลที่มันว่าฉันไม่เรียบร้อยกับไอ้ปากมอมป๋องแป๋ง

Me : ถ้าว่างนักก็ไปเล่นกันเองเลย ฉันจะทำงาน!

วันนี้วันอะไร นอกจากไอ้เรซซิ่งตัวป่วนแล้วยังมาเจอเหล่าเพื่อนเก่าสมัยเรียนมัธยมปลายทักมาปั่นอีก

อาย อาย : โทษที มาช้า

สาวสวยผู้เรียบร้อยทุกอย่างมาแล้ว

อิสระตลอดปี : วรั้ย ๆ นุ้งอายคนสวยของไอ้เบิลมาแล้วโว้ย!

ไฮโซปลากระป๋อง @อิสระตลอดปี : มึงดูชื่อดิ 'เบิล' มาเชียว

บอกเลยอย่าให้ผู้ชายสามคนนี้มาอยู่ด้วยกันไม่งั้นความบรรลัยเกิด

สองแขนแดดิ้น @อาย อาย : สวัสดีน้องอาย

ฉันรีบเบะปากทันทีที่ดับเบิลมันทักทายคนอื่นอย่างสุภาพ และที่พวกมันเรียกยัยอายว่า 'น้อง' เพราะเธอเกิดปลายปีเป็นน้องพวกเรา

อาย อาย : คุยอะไรกันอะ อายมาไม่ทัน ขี้เกียจเลื่อนขึ้นดูด้วย

อยากพิมพ์สมน้ำหน้าบางคนที่พยายามชงสองคนนี้มาเป็นสิบปีแต่ว่าเพื่อนอายฉันไม่เคยใส่ใจ

อิสระตลอดปี : คุยเรื่องนมไอ้ป่าน

ดูปากไอ้อิฐ นี่ถ้าเจอตัวจริงจะตบสักป้าบเลย

อาย อาย : อ้อ ที่ตอนนั้นป่านใส่เสื้อตัวเล็กไปจนกระดุมปลิ้น?

ฉันว่าอายอายผู้เรียบร้อยได้ตายจากไปแล้วเมื่อสิบปีก่อน

Me @อายอาย : ไอ้อาย! เดี๋ยวโดน

คนถูกฉันพิมพ์คาดโทษได้แต่ส่งสติ๊กเกอร์หัวเราะชอบใจกลับมาให้

Me : สรุปมีอะไรถึงได้ทักมาในกลุ่มกันพร้อมหน้าพร้อมตา

ฉันอยากมีสาระแล้วอะ เดี๋ยวไอ้พวกนี้จะพาคุยเรื่องเก่า ๆ จนโยงไปถึงใครบางคน

อิสระตลอดปี : จำจารย์' วิชุดา ได้ปะ?

จำได้ขึ้นใจเลยละ ท่านเป็นอาจารย์ที่ผลักดันให้ฉันเข้ามหาลัยที่จบแถมยังเป็นฝ่ายเลือกคณะนิเทศน์ศาสตร์สาขาการประชาสัมพันธ์ให้ฉันเพราะบอกว่าฉันพูดเก่งบุคลิกดี

ไฮโซปลากระป๋อง @อิสระตลอดปี : อ้อ จารย์ที่เกือบเอาไม้กวาดแหย่ตูดมึงอะนะ

เออ อันนี้ได้ ป๋องแป๋งพูดถูกใจก็อันนี้แหละ

Me : กดหัวใจรัว ๆ

สองแขนแดดิ้น : กูขำเกือบเส้นบะหมี่ติดคอ

อาย อาย : อาจารย์แกรักหลอก เนอะอิฐ

พวกเราสี่คนพร้อมใจกันเอาคืนตัวตั้งตัวตีที่ชอบล้อปมเก่าเพื่อนอย่างสะใจ

อิสระตลอดปี : มา ๆ เข้าเรื่อง

แหม พอตัวเองโดนบ้างทำเป็นรีบมีสาระขึ้นมาเชียวนะ

อิสระตลอดปี : จารย์แกจะจัดงานทอดกฐินเลยอยากอันเชิญลูกศิษย์สุดที่รักห้องเราไปรวมตัวกัน

สองแขนแดดิ้น : คล้าย ๆ งานคืนสู่เหย้าอะนะ?

อิสระตลอดปี : ถั่วต้ม!

ไฮโซปลากระป๋อง : ขอสองถุง แบบมันทุกเม็ด