บทที่ 9 ความฝันประหลาด (1)

สวีจางหย่งที่ตอนนี้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็ตรงดิ่งไปที่เรือนฝ่ายในที่ผู้เป็นมารดาของตนพักอยู่ทันที ภาพที่เขาเห็นคือนางกำลังนั่งปักผ้าอยู่เหมือนเช่นเคย

“มาแล้วหรือจางหย่ง”

“ข้ากลับมาแล้วขอรับ”

“เจ้าพาใครกลับมาด้วยหรือ”

สวีลี่ฉุนวางผ้าปักในมือลงก่อนจะหันมาสบตาลูกชายด้วยแววตาขี้เล่น ถึงแม้เธอจะเป็นหญิงม่ายที่สามีตายเลี้ยงลูกชายมาเพียงลำพัง แต่เธอก็หาใช่หญิงใจดำที่ต้องกีดกันหญิงสาวที่เข้าใกล้บุตรชายเพียงคนเดียวของเธอ

“ข้าเจอนางนอนหมดสติอยู่ที่ริมสระบัวที่หลังกำแพงเมืองขอรับ”

“ตายจริง แล้วตอนนี้นางเป็นอย่างไรบ้าง”

“ยังไม่ฟื้นขอรับ ท่านอาหมอบอกว่าหากนางผ่านคืนนี้ไปได้ก็รอด”

“โถ ข้าสงสารนางเหลือเกิน แล้วตอนนี้เจ้าให้ใครดูแลนางล่ะ เดี๋ยวแม่จะกำชับเด็กในบ้านเองว่าให้เก็บเป็นความลับ”

“ข้าให้ซือซือดูแลนางอยู่ขอรับ”

“ดีแล้วล่ะ”

สองแม่ลูกไถ่ถามสารทุกข์สุกดิบกันอยู่อีกสักพัก ก่อนที่สวีจางหย่งจะขอตัวไปดูอีกคนที่เขาพากลับมาที่บ้านด้วย

ทันทีที่คล้อยหลังบุตรชายสวีลี่ฉุนก็ได้สั่งให้จิ้นอิ๋งสาวใช้คนสนิทไปเรียก เหล่าหลินพ่อบ้านของตระกูลสวีมาพบเธอทันที

“เหล่าหลิน เจ้าช่วยให้เด็กไปรับท่านซินแสมาพบข้าหน่อย”

“ได้ขอรับ”

พ่อบ้านเหล่าหลินรับคำผู้เป็นนาย ก่อนจะขอตัวออกไป

“จิ้นอิ๋งเตรียมของว่างให้ซินแสด้วย อ้อแล้วยามซวีเจ้าเรียกประชุมคนในบ้านให้ข้าหน่อยนะ”

“เจ้าค่ะนายหญิง”

สวีลี่ฉุนนั่งปักผ้าต่ออย่างใจเย็น นางคิดในใจคงถึงเวลาแล้วสินะ ที่กงล้อชะตากรรมจะได้มาบรรจบกัน

ด้านแม่ทัพหนุ่มที่ตรงมาที่เรือนรับรองก็พบว่าซือซือกำลังเช็ดตัวให้คนที่นอนหมดสติอยู่ จึงออกมานั่งรอด้านนอก จนผ่านไปชั่วครู่ซือซือก็เดินออกมาพร้อมกับอ่างน้ำและผ้า

“นางเป็นอย่างไรบ้าง”

“ไข้ยังไม่ลดเจ้าค่ะ”

เมื่อซือซือเดินแยกออกไปชายหนุ่มก็เดินเข้าไปในห้องรับรอง เขาเดินตรงไปที่เตียงกลางห้อง ร่างขาวซีด ใบหน้าไร้สีเลือด ริมฝีปากซีดเผือด แม้ว่านางจะอยู่ในสภาพนี้ก็ยังมีเค้าลางของความสวยอยู่

ร่างแกร่งนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงพลางมองสำรวจอีกฝ่าย เดิมทีเขาคิดว่าเธออาจจะเป็นสายลับจากเมืองอื่น แต่เมื่อดูจากมือเรียวบางที่วางอยู่ข้างตัว ผิวหนัง เล็บดูขาวสะอาด ไม่มีร่องรอยแผลเป็นหรือความหยาบกร้าน รอยขีดข่วนใด ๆ แม้แต่น้อย

แต่เขาก็ยังไม่ไว้วางใจ ว่าเธอจะเป็นคนดีหรือจะเป็นผู้ร้าย สายตาคมจากดวงตาเรียวรี มองไปที่ใบหน้าที่ตอนนี้หนังตาปิดสนิท ขนตาของนางยาวเป็นแพ คิ้วบางรับกับโครงหน้าเป็นอย่างดี ปลายจมูกเชิดรั้น จนแอบคิดในใจไม่ได้ว่าดวงตาของนางจะเป็นอย่างไรกันนะ