ไม้กันหมา

ลลิล...

"กูจะให้มึงย้ายกลับมาอยู่ที่ตึกใหญ่"

"คะ??"

"หูตึง??"

"เปล่าค่ะคือลิลไม่แน่ใจว่าฟังผิดไปหรือเปล่า"

"กูสั่งให้มึงกลับมาอยู่ที่ตึกใหญ่จนกว่ากูจะสั่งให้มึงกลับมาอยู่ที่เดิมของมึง"

"ทำไมคะ" ฉันถามคุณคิมหันต์กลับไปด้วยความสงสัยแต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่พอใจเพราะสีหน้าเขาแสดงออกชัดมากฉันจึงรีบก้มหน้าไม่กล้าสบตา

"มึงไม่มีสิทธิ์มาถาม กูสั่งให้ทำอะไรมึงก็ทำเพราะกูเป็นเจ้านายส่วนมึงมันเป็นแค่ขี้ข้า"

ฉันกลับมาที่ห้องพักเพื่อเก็บข้าวของกลับไปอยู่ตึกใหญ่ตามคำสั่งของคุณคิมหันต์ ถามว่าฉันอยากกลับไปไหมฉันไม่อยากกลับไปเลยแต่ฉันไม่สามารถขัดคำสั่งของเขาได้ในเมื่อเขาสั่งให้ฉันทำอะไรฉันก็ต้องทำตาม ถึงแม้ว่าเราจะจดทะเบียนกันแล้วแต่มันก็ไม่ได้มีความหมายหรือความสำคัญอะไรเพราะในความเป็นจริงฉันก็ยังเป็นลิลิลคนเดิมคนเดิมที่เขาไม่ชอบหน้าและตอนนี้ก็คงเพิ่มความเกลียดเข้ามา

"จะเก็บของไปไหนลิล" พี่นะถามเมื่อเห็นฉันกำลังถือกระเป๋าออกจากห้อง

"เอ่อ..ลิลจะกลับไปตึกใหญ่ค่ะพี่นะ"

"คุณคิมสั่งเหรอ"

"ค่ะ"

"แล้วลิลจะกลับมาที่นี่อีกหรือเปล่าพี่จะได้ล็อกห้องนี้เอาไว้ไม่ให้ใครย้ายเข้ามาอยู่ต่อเพราะพี่เห็นลิลทำความสะอาดซะดิบดีเลย" ฉันหันกลับไปมองดูห้องที่เพิ่งหิ้วกระเป๋าเดินออกมา มันต่างจากวันที่ฉันเข้ามาวันแรกเป็นอย่างมากเพราะฉันทำความสะอาดปัดกวาดเช็ดถูทาสีผนังห้องใหม่เปลี่ยนผ้าม่านใหม่หมดคงไม่แปลกถ้าจะมีคนงานอยากย้ายมาอยู่ห้องนี้

"ยังไงลิลก็ต้องกลับมาค่ะคุณคิมคงไม่ให้ลิลอยู่ที่ตึกใหญ่ตลอดไปหรอกค่ะถึงเวลาลิลก็ต้องกลับมาอยู่ที่เดิมที่ๆ ลิลควรจะอยู่" ฉันบอกพี่นะไปตามความจริงเพราะรู้ว่าที่ๆ เหมาะกับฉันก็คงจะเป็นบ้านพักคนงานไม่ใช่ตึกใหญ่

"อื้มมม"

"ลิลขอตัวก่อนนะคะ"

"ดูแลตัวเองดีๆ นะลิล"

"ค่ะ" ฉันยิ้มให้พี่นะก่อนจะหิ้วกระเป๋าเดินมุ่งหน้าไปยังตึกใหญ่

ตึกใหญ่...

ฉันหิ้วกระเป๋าขึ้นมาจนถึงตึกใหญ่ก็เจอคุณคิมหันต์เดินลงมาจากชั้นบนพอดีดูเหมือนเขากำลังจะออกไปข้างนอก เขามองหน้าฉันด้วยสายตารำคาญก่อนจะหยุดอยู่ตรงหน้าฉันรีบก้มหน้าทันที

"มึงไปอยู่ห้องเดิมที่มึงเคยอยู่"

"ลิลอยากทราบเหตุผลว่าเพราะอะไรคุณคิมให้ลิลกลับมาอยู่ที่นี่คะ" ฉันรู้ว่าไม่ควรถามแต่ฉันก็อยากที่จะรู้เพราะฉันจะได้ทำตัวถูก

"กูเคยพูดว่าไง กูบอกว่ามึงไม่มีสิทธิ์มาถามอะไรกูทั้งนั้นกูสั่งมึงก็แค่ทำตาม"

"แต่ลิลต้องรู้ค่ะเพราะลิลไม่รู้ว่าการที่คุณคิมให้ลิลมาอยู่ที่นี่เพราะสาเหตุอะไรในเมื่อคุณคิมเกลียดลิลคุณคิมไม่อยากเห็นหน้าลิลลิลไม่รู้ต้องทำตัวยังไง" ก็ในเมื่อเขาเกลียดขี้หน้าฉันแล้วเขาจะให้ฉันมาอยู่ตึกใหญ่ทำไมมันต้องมีเหตุผล พอฉันพูดแบบนี้เขาก็ถอนหายใจแรงแล้วพูด

"แอนนี่ขอมาอยู่ที่นี่ชั่วคราว"

"คะ??"

"กูก็เลยจะให้มึงมาอยู่ที่นี่เป็นไม้กันหมาให้กูช่วงที่แอนนี่พักอยู่ที่นี่"

"ลิลไม่เข้าใจ"

"มึงไม่ต้องเข้าใจอะไรทั้งนั้นทำตามที่กูสั่ง"

"แต่"

"มึงจะสงสัยอะไรมากมายนักวะ เอาเป็นว่าช่วงที่แอนนี่มาอยู่ที่นี่มึงก็แค่แกล้งทำหน้าที่เมียของกูต่อหน้าแอนนี่ ย้ำว่าแค่ต่อหน้าแอนนี่เท่านั้นเข้าใจที่กูพูดใช่ไหม"

"เอ่อ..."ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีในเมื่อเขายังรักแฟนเก่าเขาอยู่จนถึงขนาดให้เข้ามาอยู่ที่นี่แล้วทำไมเขาต้องมาทำอะไรแบบนี้

"กูถามว่าเข้าใจไหม!!!" เขาตะคอกใส่ฉันจนฉันตกใจจนต้องรีบพยักหน้าว่าเข้าใจทั้งที่ไม่เข้าใจอะไรเลย

เช้าวันต่อมา.....

ปั้ง!!!!! ปั้ง!!!!!!!! ปั้ง!!!!!!

เสียงทุบประตูห้องดังรัวๆ ไม่หยุดและไม่ต้องเดาว่าใครถ้าไม่ใช่คุณคิมหันต์เพราะทั้งตึกมีแค่ฉันกับเขาเท่านั้นไม่นับรวมผู้หญิงของเขาที่เขาพามานอนด้วยแต่เธอพวกนั้นคงไม่มาเคาะห้องฉันแบบนี้ ฉันที่กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำต้องรีบใส่เสื้อผ้าแล้ววิ่งมาเปิดประตูก็เจอคุณคิมหันต์ใส่เสื้อคลุมยืนทำหน้าบึ้งไม่พอใจอยู่หน้าห้อง

"กูทุบประตูอยู่ตั้งนานจนมือกูจะหักมึงมัวทำอะไรอยู่ห๊ะ!!!"

"เอ่อคือลิลอาบน้ำอยู่ค่ะ คุณคิมมีอะไรหรือเปล่าคะ"

"ถ้าไม่มีกูไม่เสียเวลามาเรียกมึงหรอก"

"............"

"เย็นนี้แอนนี่จะมามึงรู้ใช่ไหมว่าต้องทำตัวยังไงเมื่ออยู่ต่อหน้าแอนนี่"

"คือ..." ฉันรู้ว่าฉันต้องแสร้งเป็นภรรยาเขาต่อหน้าคุณแอนนี่ แต่ฉันไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงเพราะฉันไม่ได้เป็นภรรยาเขาและไม่เคยเป็นภรรยาใครแล้วฉันจะรู้ได้ยังไงว่าต้องทำตัวยังไง

"คืออะไรมึงมีปัญหาอะไรอีก"

"คือลิลไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงค่ะ"

"โง่!!มึงแม่งโง่โคตรโง่ ไม่รู้ปู่กูย่ากูหลงรักหลงเอ็นดูคนโง่ๆ แบบมึงได้ยังไง"

"ค่ะลิลยอมรับว่าโง่ลิลคงไม่ฉลาดเท่าคุณคิม"

"มึงกล้ายอกย้อนกูเหรอห๊ะ"

"เปล่าค่ะลิลไม่กล้าหรอกค่ะ" ฉันก้มหน้าตอบเพราะไม่อยากมีปัญหากับเขาตั้งแต่วันแรกที่ขึ้นมาอยู่บนตึกใหญ่

"หึ อย่าคิดว่าแต่งงานกับกูจดทะเบียนกับกูแล้วมึงจะมาต่อปากต่อคำกับกูได้นะกูบอกไว้ก่อน"

หลังจากที่เขาสั่งฉันและด่าฉันเสร็จเขาก็เดินกลับไปที่ห้องนอนของเขาส่วนฉันก็เดินลงไปข้างล่างเพื่อไปช่วยคนอื่นๆ ทำงาน

พอฉันเดินเข้ามาในครัวก็เจอกับกิ๊บ ตุ๊กตา จุ๊บแจงกำลังนั่งคุยกันอยู่พอฉันเดินเข้ามาทั้งสามคนก็มองมาที่ฉันแต่ฉันเลือกที่จะไม่สนใจเดินไปช่วยงานแม่ครัว

"มีอะไรให้ลิลช่วยบ้างมั้ยจ๊ะป้า" ฉันถามป้าแม่ครับที่กำลังยืนหั่นผักอยู่

"ไม่มีหรอกใครจะกล้าใช้ภรรยาคุณคิมกันล่ะใช่มั้ยพวกเรา" กิ๊บพูดประชดฉัน

"ใช่ ป้าอย่าใช้มันทำโน่นนั่นนี่เชียวนะมันเป็นเมียคุณคิมเชียวน๊าาา5555"

"พวกแกหยุดปากมากแล้วก็มาช่วยฉันทำงานได้ละ ส่วนลิลมาหั่นผักแทนป้าทีป้าจะไปอย่างอื่นต่อ"

"ได้ค่ะป้า" ฉันรับคำป้าแม่ครัวแล้วก็ตั้งใจทำงานในส่วนของตัวเองจนเสร็จโดยไม่สนใจเสียงพูดกระทบกระแทกจากสามคนนั้น พอทำอาหารฉันก็ช่วยยกอาหารไปที่โต๊ะเพราะได้เวลาอาหารกลางวันแล้ว

พอฉันยกอาหารจานสุดท้ายมาวางที่โต๊ะคุณคิมหันต์ก็ลงมากับผู้หญฺิงของเขาพอดี

"นี่เมียคุณนี่คะคิมทำไมถึง..." ผู้หญิงของเขาทักฉันและมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า

"ถ้าเธอยังอยากมาที่นี่อีกเธออย่าพูดว่ายัยนี่เป็นเมียฉันเพราะฉันไม่เคยนับว่ามันเป็นเมีย มันก็แค่ขี้ข้าที่ปู่กับย่าฉันเอ็นดูเป็นพิเศษก็เท่านั้น" คำพูดทุกคำที่เขาพูดออกมาถามว่าเจ็บไหม มันเจ็บจนชินแล้วค่ะเจ็บจนไม่รู้จะเอาอะไรมาเจ็บแล้ว

เย็นวันนั้น....

ตอนนี้ฉันยืนประจันหน้าอยู่กับคุณแอนนี่คนรักเก่าของคุณคิมหันต์ที่เขาเพิ่งไปรับมาจากสนามบินพอเธอเดินเข้าบ้านมาคุณคิมหันต์ก็เดินมายืนข้างฉันแล้วเอามือโอบไหล่ฉันจนฉันสะดุ้งเพราะไม่ทันตั้งตัว

"นี่น่ะเหรอคะคิมภรรยาของคุณที่คุณเพิ่งแต่งงานด้วย ก็นึกว่าใครที่แท้ก็คนใช้ในบ้านที่ปู่กับย่าคุณรับมาอุปการะ ว่าแต่เธอชื่ออะไรอ่ะฉันจำได้แต่หน้าแต่ไม่เคยจำชื่อเพราะไม่รู้จะจำไปทำไมก็แค่คนรับใช้" ทั้งน้ำเสียงทั้งสายตาของคุณแอนนี่มองฉันด้วยสายตาหยามเหยียดมองตั้งแต่หัวจรดเท้า ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงของเขาทุกคนถึงชอบมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ฉันมันคงไร้ค่าต่ำเตี้ยมากเลยสินะในสายตาของพวกเธอ

"เมียฉันชื่อลิล ลิลนี่แอนนี่เพื่อนของฉันเองเธอคงจะรู้จักนะ" คุณคิมหันต์พูดกับฉันด้วยน้ำเสียงที่ฉันไม่คุ้นหูสักเท่าไหร่แต่ก็คงเป็นเพราะอยู่ต่อหน้าคนรักเก่าของเขาด้วยเขาถึงพูดเพราะกับฉัน

"ค่ะ สวัสดีค่ะคุณแอนนี่" ฉันยกมือไหว้ตามมารยาท

"ทำไมแนะนำแบบนั้นล่ะคะคิม คิมต้องแนะนำว่าแอนนี่คือคนรักของคุณถึงจะถูก"

"คนรักเก่าแอนนี่ เธอพูดไม่เคลียร์"

"ก็ได้ค่ะคนรักเก่าก็ได้ ว่าแต่คิมจะให้แอนนี่นอนห้องไหนคะหรือจะให้นอนห้องเดียวกับคิมเหมือนที่เราเคย" คุณแอนนี่เดินมาเบียดฉันแล้วเอามือควงแขนคุณคิมหันต์

"คงจะไม่ได้หรอกนะแอนนี่เพราะฉันก็ต้องนอนกับเมียส่วนเธอก็ไปนอนที่ห้องรับแขก" สิ่งที่เขาพูดฉันหวังว่าเขาอาจจะแค่พูดให้คุณแอนนี่เข้าใจแบบนั้นแต่มันไม่ใช่...

"ลิลคืนนี้มึงย้ายมานอนที่ห้องกูเข้าใจไหม" คุุณคิมหันต์กระซิบข้างหูฉัน

หน่วงตับแตกกว่าเรื่องไหนๆ บอกเลย