รอยดูด

ลลิล....

ฉันจัดการห่มผ้าให้คุณคิมหันต์แล้วก็กลับมานอนในที่ของตัวเอง ตอนแรกฉันคิดว่าจะกลับไปนอนที่ห้องแต่ฉันก็กลัวว่าคุณแอนนี่จะเข้ามาหาเขาอีก ฉันต้องปกป้องเขาให้ถึงที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้

แต่ฉันยังไม่ทันได้ข่มตาลงเสียงโวยวายก็ดังขึ้น

"โอ๊ยยย ปวดหัวโว๊ยยย" คนเมาที่นอนอยู่บนเตียงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโวยวายฉันก็เลยลุกไปดูเผื่อว่าเขาต้องการความช่วยเหลือ พอฉันเดินมาดูที่เตียงปรากฏว่าตอนนี้เขานอนเอาหัวไปทางเอาเท้าไปทาง เขาน่าจะนอนดิ้นฉันสังเกตอาการเขาเอามือทุบหัวตัวเองอยู่ตลอดเวลา หรือเขาจะไม่สบาย ฉันรีบเดินไปดูทันที

"คุณคิมเป็นอะไรคะ"

"ปวดหัวววว โอ๊ยยยยย ทำไมมันปวดแบบนี้วะ" เขาพูดด้วยความไม่ได้สติ ตอนนี้ฉันไม่รู้ว่าต้องทำยังไงเหมือนกัน

"โอ๊ยยย ร้อน ร้อน" จากที่บ่นปวดหัวตอนนี้เขาบ่นว่าร้อนทั้งที่ห้องของเขาก็เปิดเครื่องปรับอากาศแล้ว เขาลุกขึ้นนั่งโดยที่ยังหลับตาอยู่แล้วพยายามดึงเสื้อที่ตัวเองสวมใส่แต่ด้วยความเมาเขาก็เลยถอดไม่ได้ ฉันก็เลยตัดสินใจไปช่วยเขาถอดเพราะไม่อย่างงั้นคืนนี้ฉันคงไม่ได้นอนแน่ๆ

"เดี๋ยวลิลช่วยนะคะ" ฉันบอกเขาก่อนที่จะเดินไปช่วยเขาถอดเสื้อ ฉันถอดเสื้อให้เขาอย่างทุลักทุเลเพราะเขาไม่ยอมให้ถอดง่ายๆแต่ในที่สุดฉันก็ถอดให้เขาสำเร็จ พอถอดเสื้อเสร็จเขาก็ล้มตัวลงนอนแต่ไม่ทันไรเขาก็ลุกขึ้นมาแล้วอาเจียนฉันรีบเอาถังขยะมารองเกือบไม่ทัน

"อ้วกกก อ้วกกกก" เขาอาเจียนออกมามีแต่น้ำฉันก็คอยเอามือลูบหลังเขาจนอาการอาเจียนดีขึ้นฉันให้เขาล้มตัวลงนอนก่อนแล้วเดินไปเอาน้ำมาให้เขาบ้วนปากซึ่งเขาก็ทำแต่ตัวของเขามีคราบอาเจียนเลอะฉันก็เลยไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้เพื่อที่ว่าเขาจะได้นอนสบายตัว

แต่พอความเย็นจากผ้าสัมผัสตัวเขามือของฉันก็ถูกดึงกระชากจนตัวเองปลิวขึ้นมาทับลงมาอยู่บนตัวของเขาเขากอดรัดร่างกายฉันแน่นแล้วเอาจมูกมาซุกไซร้ซอกคอก่อนจะกัดลงมาอย่างแรงจนฉันเจ็บ

"โอ๊ย คุณคิมลิลเจ็บนะคะ คุณคิมปล่อยค่ะนี่ลิลเอง" ฉันพยายามบอกเพื่อให้เขารู้ตัวว่าตอนนี้ตัวเองกำลังทำอะไรอยู่แต่เหมือนเขาจะไม่สนใจในสิ่งที่ฉันบอก เขายังคงเอาแต่ซุกไซร้ซอกคอพร้อมกับดูดที่คอของฉันหลายจุด ฉันพยายามดึงตัวเองออกมาจากอ้อมแขนของเขาแต่ฉันก็สู้แรงเขาไม่ได้

"อืมมม ทำไมมันร้อนแบบนี้วะ" เขาพึมพำอยู่ในลำคอ ฉันเงยหน้าขึ้นมองปรากฏว่าตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงจัดรวมถึงเนื้อตัวของเขาด้วย ฉันรีบเอามือแตะหน้าผากปรากฏว่าตัวของเขาร้อนเหมือนไฟ

"คุณคิมไม่สบายเหรอคะไปหาหมอมั้ย" ฉันถามคนที่ยังไม่ได้สติแต่สิ่งที่ได้กลับมาก็คือเขากระชากตัวฉันลงมานอนอยู่ใต้ร่าง

"ฉันไม่ไหวแล้ว" จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นจู่ๆเขาก้มลงมาจูบฉันจูบแบบเอาเป็นเอาตายความร้อนจากริมฝีปากของเขาสัมผัสมาที่ริมฝีปากของฉันอย่างจาบจ้วง ฉันดิ้นรนเพื่อให้เขาได้สติแต่เหมือนจะไม่ได้ผล ที่ยิ่งแย่ไปกว่านั้นก็คือเขาดึงทึ้งเสื้อผ้าของฉันด้วยความที่มันเก่ามันก็เลยขาดติดมือ ทำให้ตอนนี้ท่อนบนของฉันเหลือเพียงชั้นในที่ปกปิด เขาซุกใบหน้าลงมาที่ร่องอกของฉันแต่ดูเหมือนเขาจะไม่พอใจอะไรบางอย่างเขาเอามือมาสะกิดด้านที่ด้านหลังของฉันก่อนที่ชุดชั้นในจะหลุดออก ฉันตกใจรีบเอามือปิดด้วยความอายแต่ก็ถูกเขาดึงมือกลับจากนั้นเขาก็ก้มลงมาดูดหน้าอกของฉันอย่างแรง

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ ฉันรู้สึกแปลกๆเมื่อถูกลิ้นร้อนๆของเขาสัมผัสมันรู้สึกเสียวซ่านอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน แต่เหนือสิ่งอื่นในตอนนี้ฉันต้องหยุดเขาก่อนที่อะไรมันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้

"คุณคิมคุณลืมตาค่ะ นี่ลิลเอง อื้อออ คุณคิมอย่าค่ะ" พอฉันบอกให้เขาหยุดเขาก็กัดหน้าอกของฉันแต่เขาก็ไม่ได้กัดแรงเขากัดแล้วก็เม้มที่ยอดอกมันยิ่งทำให้ความรู้สึกของฉันมันกระเจิดกระเจิง มันบอกไม่ถูกว่าตอนนี้ตัวเองรู้สึกยังไงเป็นอะไร

"อ่าาา นมโคตรหวาน" คนเมาพูดเหมือนเพ้อแล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาดูดกลืนขบเม้มหน้าอกทั้งสองข้างของฉัน ฉันทำได้แค่ลืมตามองดูเพดานเพราะทำอะไรห้ามอะไรเขาไม่ได้เลย สักพักฉันก็รู้สึกเหมือนกับว่าเขาเงียบไป จนกระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะของเขา เขาน่าจะหลับไปแล้วหลับไปทั้งที่ปากของเขายัง..เอ่อยังอยู่ที่หน้าอกของฉัน ฉันรู้สึกหน้าแดงขึ้นมาทันที 

ฉันรีบขยับตัวลุกขึ้นแล้วจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนเข้าที่ จากนั้นฉันก็จัดการให้เขานอนในท่าที่สบายที่สุดแล้วห่มผ้าให้ ฉันมองดูเวลาตอนนี้มันเกือบจะตีห้าแล้วฉันคงไม่ได้นอนแล้วล่ะ ฉันเก็บถังขยะที่มีแต่อาเจียนไปทิ้งก่อนจะเดินไปเก็บที่นอนของตัวเองแล้วเดินออกจากห้องของเขาโดยไม่ลืมที่จะล็อคประตูห้องนอนของเขาเพื่อความปลอดภัย ฉันหวังว่าเมื่อเขาตื่นมาเขาจะจำไม่ได้ว่าทำอะไรกับฉันบ้าง

คิมหันต์....

"แม่งทำไมปวดหัวแบบนี้วะ" ผมตื่นขึ้นมาด้วยอาการปวดหัวแบบรุนแรง น่าจะเป็นเพราะเมื่อคืนผมดื่มหนักไปหน่อยดื่มที่ผับตัวเองแล้วก็ออกไปดื่มที่อื่นต่อดื่มจนสมองรวนจำอะไรแทบไม่ได้ไม่รู้ผมบ้านกลับมายังไงแต่ตอนนี้ช่างมันก่อนเหอะ ตอนนี้ผมต้องคิดว่าจะลุกจากเตียงยังไงให้ได้ก่อนเพราะมันปวดจนหัวแทบระเบิด ผมฝืนตัวลุกขึ้นนั่งเอาหัวพิงหัวเตียงเพราะยังลุกขึ้นยืนไม่ไหว 

เสื้อผมอยู่ไหนวะ!!! ผมเพิ่งรู้ว่าตอนนี้ผมไม่ได้ใส่เสื้อเพราะความเย็นของเครื่องปรับอากาศมันมากระทบผิวใครเป็นคนถอดเสื้อผมวะหรือว่า....

ผมรีบหันมองดูข้างๆทันทีว่าแอนนี่นอนอยู่ด้วยหรือเปล่าเพราะเมื่อคืนก่อนที่สติจะหลุดแอนนี่เป็นคนขับรถผมกลับเพราะผมขับไม่ไหว แต่ก็ไม่มีร่องรอยว่ามีใครมานอนบนเตียงนอกจากผม ผมโคตรโล่งใจเพราะถ้าเกิดผมมีอะไรกับแอนนี่อีกผมไม่รอดแน่ ผมแม่งไม่น่าดื่มเยอะเลยให้ตายเหอะ แม้ว่าเมื่อคืนแม้ว่าผมจะไม่ค่อยได้สติแต่ผมรู้สึกว่าตัวเองทำอะไรบางอย่างแต่ก็นึกไม่ออกว่าทำอะไร

ผมนั่งให้สมองเข้าที่สักพักแล้วลุกขึ้นยืนเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวในตู้เสื้อผ้าเพื่อจะไปอาบน้ำ แต่...เท้าผมไปเหยียบเข้ากับอะไรบางอย่างนิ่มๆที่พื้นผมรีบก้มลงไปมองว่าเหยียบอะไรอยู่

"ที่นอนของใครวะ" ปรากฏว่ามันคือที่นอนที่พับไว้อย่างเป็นระเบียบตรงซอกตู้ สมองเริ่มประมวลผลจนจำได้ว่าก่อนที่ผมจะออกไปที่ผับผมสั่งให้ลลิลมานอนที่ห้องเพื่อกันไม่ให้แอนนี่เข้ามาในห้องนอนของผม แล้วตอนนี้ยัยนั่นไปไหนเมื่อคืนได้เข้ามานอนในห้องนี้ตามคำสั่งผมหรือเปล่าถ้าไม่มาผมเอาเรื่องแน่  ผมเดินลงมาจากห้องแล้วมองหาเมียในนามเพื่อจะถามว่าเมื่อคืนได้เข้าไปนอนที่ห้องตามคำสั่งผมหรือเปล่าจนกระทั่งเจอลลิลเดินเข้ามาในบ้านพร้อมแจกันดอกไม้ พอยัยนั่นเจอหน้าผมยัยนั่นก็มีท่าทีตกใจแล้วรีบหลบสายตาซึ่งมันก็เป็นปกติอยู่แล้วเพราะผมสั่งไว้ตลอดว่าถ้าผมอยู่ตรงส่วนไหนของบ้านก็อย่าเดินมาให้ผมเจอเพราะผมไม่ชอบ แต่ที่มันไม่ปกติก็คือที่คอยัยนั่นมันเหมือนมีรอยเหมือนรอยโดนดูด

"คอมึงไปโดนอะไรมาเหมือนรอยโดนดูด" ผมถามด้วยสายตาคาดคั้นเพราะถ้ายัยนี่ไปมีอะไรกับคนอื่นผมก็จะได้มีข้ออ้างที่จะหย่าและไล่ยัยนี่ออกไปจากบ้านโดยไม่ต้องรอครบสองปีตามสัญญาในพินัยกรรม

"เอ่อไม่มีอะไรค่ะคือเมื่อคืนยุงกัดลิลแพ้ยุงค่ะ" ตอบแบบหลบสายตาตอบแบบคนกำลังปิดบังอะไรสักอย่าง หรือที่ผมคิดไว้มันจะเป็นเรื่องจริง ผมยกยิ้มอยู่ในใจเพราะผมมีข้ออ้างที่จะบอกให้ลุงทนายทำเรื่องหย่าแล้ว

"มึงคิดว่ากูโง่เหรอ รอยพวกนี้เด็กสามขวบยังรู้เลยว่าโดนดูดมา มึงบอกความจริงมาว่าใครทำไอ้นะใช่ไหม มึงไปนอนกับมันมาใช่ไหม" 

"เปล่านะคะลิลกับพี่นะเราไม่เคยมีอะไรกัน"

"มึงจะโกหกปากแข็งทำไมถ้ามึงยอมรับกูจะไม่ว่าอะไรแถมจะให้เงินมึงไปตั้งตัวกับไอ้นะด้วยนะ" ผมหลอกล่อด้วยเงิน

"ลิลยังคงยืนยันคำเดิมค่ะลิลไม่เคยมีอะไรกับพี่นะรอยพวกนี้พี่นะไม่ได้เป็นคนทำ"

"อ่อถ้าไม่ใช่ไอ้นะแล้วมันเป็นใครที่ทำบอกกูมาไม่งั้นกูเอาเรื่องมึงแน่"

"คุณคิมจำไม่ได้จริงๆเหรอคะ"

"มึงพูดอะไรกูจำไม่ได้อะไร"

"ก็รอพวกนี้..คุณคิมเป็นคนทำเมื่อคืน"

"มึงว่าไงนะ!!!"