บทที่ 1

ณ ดินแดนหลังความตาย วิญญาณของผู้คนที่หมดอายุขัยจากโลกมนุษย์ และได้รับการตัดสินโทษเสร็จสิ้นแล้วล้วนต้องมาชดใช้เวรกรรมกันอยู่ ณ ที่แห่งนี้

สายหมอกขาวลอยอ้อยอิ่งประปราย บรรยากาศเงียบสงบ มีสายลมเอื่อยพัดมาเป็นระลอกต้องบรรดาใบไม้และยอดหญ้าปลิวไสว

ดวงวิญญาณมากมายหลายดวงต่างก็ก้มหน้าก้มตาทำหน้าที่ในเขตรับผิดชอบของตน ในขณะเดียวกันโดยรอบบริเวณนั้นก็มีผู้คุมยืนประจำจุดเพื่อคอยดูแลความเรียบร้อยไม่ไกลกันมากนัก

“แกรก แกรก”

เสียงกวาดใบไม้ดังมาเป็นระยะจากมุมหนึ่งด้านในสวนจันทรา ซึ่งในตรงนั้นมีร่างโปร่งแสงของวิญญาณหญิงสาวสองดวงที่การแต่งกายดูจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงกำลังยืนกวาดใบไม้อยู่ด้วยกัน

“เธอตายได้ยังไงเหรอฮุ่ยเจียง”

ดวงวิญญาณสาวตนหนึ่งในชุดเสื้อยืดสีขาวพอดีตัวกางเกงยีนส์สีเข้มเอ่ยถามคนข้างกายด้วยความสงสัยใคร่รู้

หยางฮุ่ยเจียงดวงวิญญาณหญิงสาวจากยุคจีนโบราณซึ่งยังคงแต่งกายด้วยชุดแต่งงานสีแดงเพลิงที่กำลังก้มหน้าก้มตากวาดใบไม้อย่างสงบถึงกับชะงักมือไปนิดก่อนจะตอบอีกฝ่ายเสียงแผ่ว

“เรื่องมันยาวน่ะเลี่ยงซู ข้ากลัวว่าถ้าเล่าให้เจ้าฟังแล้วคงกินเวลาถึงตะวันตกดินกันพอดี”

“เล่าเถอะนะ เดี๋ยวถ้ากวาดตรงนี้เสร็จพวกเราก็ไม่มีอะไรทำแล้วนี่นา โลกหลังความตายนี่น่าเบื่อชะมัด ไม่มีความหิว ไม่มีความง่วง ได้แต่ปล่อยให้เวลาผ่านไปเฉย ๆ ฉันล่ะเบื่อมากเลย”

วิญญาณสาวจากยุคปัจจุบัน บ่นกระปอดกระแปดลากเสียงยาว จงใจเน้นความเบื่อหน่ายของตัวเองเรียกรอยยิ้มจากคนที่มาจากต่างยุคสมัยได้เป็นอย่างดี

เลี่ยงซูหญิงสาวที่เป็นถึงอดีตนักแม่นปืนมืออาชีพ โดยเธอนั้นกำลังจะได้เข้ารับการบรรจุเป็นนักกีฬาทีมชาติในอีกไม่กี่วันข้างหน้า

แต่เธอดันไปเจอเข้ากับการลักลอบทุจริตของนายกสมาคมชมรมนักกีฬาแม่นปืนเข้าเสียก่อนจึงโดนสั่งเก็บแล้วทำให้ต้องตายอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว

เมื่อต้องตายเพราะโดนคนพวกนั้นปิดปากทั้งที่ตัวเองยังไม่ถึงเวลาหมดอายุขัย นักแม่นปืนสาวจึงต้องมาใช้เวลาอยู่ในโลกแห่งความตายแห่งนี้ให้ครบกำหนดเวลาเสียก่อนเธอจึงจะไปเกิดใหม่ได้