บทที่ 6 ถูกใจบ่าวใช้หน้าหวาน 

บทที่ 6 ถูกใจบ่าวใช้หน้าหวาน 

อวิ้นหลี่ว์ เจ้าเมืองที่ย้ายมาหมู่บ้านแห่งนี้เพราะเขาเบื่อหน่ายเมืองหลวงที่วุ่นวายและบ่าวมากมายรวมถึงเหล่าใต้เท้าที่มักประจบสอพอจึงขอออกมาเป็นเจ้าเมืองที่ชนบทมาอยู่ในที่เงียบสงบ แม้จะทำใจเรื่องงานเลี้ยงฉลองที่น่าเบื่อแต่อย่างไรก็มีเพียงแค่วันเดียวเท่านั้น เขาจึงนั่งร่วมฉลองอยู่กับเหล่าใต้เท้าที่อยู่ในหมู่บ้านนี้รวมถึงเรือนของคนมีฐานะที่เข้ามาแสดงความยินดี ความเบื่อหน่ายที่พบเจออยู่บ่อย ๆ จนเคยชินจู่ ๆ สายตาพลันมองไปเห็นบุรุษใบหน้าหวานแต่งกายเหมือนเป็นบ่าวในเรือนนี้ช่างสะดุดตามากกว่าทุกคนที่เขาเคยพบเจอมา ดวงตากรีดยาวเศร้าหมองแต่ช่างดึงดูดเขายิ่งนัก การแสดงที่อยู่ตรงหน้ายังไม่น่ามองเท่าบ่าวรับใช้ผู้นั้นแม้แต่น้อย ยิ่งยามที่มือเรียวยาวหยิบจับอาหารเข้าปากริมฝีปากอ้ารับอาหารเข้าไปเคี้ยวกินยิ่งทำให้เขาสั่นไหว อยากจะครอบครองร่างกายของบ่าวผู้นี้เหลือเกิน คิดไม่ผิดเลยที่ครั้งนี้เขาย้ายมาอยู่ที่แห่งนี้  ราวกับพบเจอทับทิมแสนงาม   

     ครั้นสายตาของเขาหันไปทางอื่นชั่วครู่หันกลับมาไม่เห็นแม้กระทั่งเงาของบ่าวผู้นั้น อวิ้นหลี่ว์รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ร่ำลาทุกคนให้ทุกคนดื่มด่ำอย่างสนุกสนานเขารู้สึกเหนื่อยเหลือเกินจึงขอแยกออกมา แต่ทว่าแท้จริงแล้วเขากำลังจะตามหาบ่าวผู้นั้นต่างหาก 

สักพักเขาตามมาได้พบกับบ่าวที่ถูกตาต้องใจเดินอยู่กับบ่าวอีกคนที่ดูเด็กกว่าจึงได้เรียกเอาไว้หากวันนี้เขาไม่ได้รู้ชื่อคงนอนไม่หลับเป็นแน่ จึงใช้เล่ห์และอำนาจของท่านเจ้าเมืองเรียกให้เขาตามตนมาที่ห้องตามลำพัง 

อวิ้นหลี่ว์เปิดประตูเข้าไปด้านใน ก่อนจะปลดเสื้อผ้าออกเผยให้เห็นอกแกร่งทำให้จิ้นหยางที่เดินตามเข้ามาต้องตกใจที่จู่ ๆ เขาแก้เสื้ออาภรณ์เช่นนี้ 

"เอ่อ..ท่านเจ้าเมืองเปลื้องผ้าทำไมหรือขอรับ " จิ้นหยางก้มหน้าลงต่ำมิกล้ามองต่อด้วยความเขินอาย เขาค่อย ๆ เดินเข้ามาใกล้ดึงแขนของจิ้นหยางกระชากเข้ามาหาตน ก้มลงกระซิบข้างหูใบด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาคล้ายหยอกล้อ 

"ข้าเหนียวตัวที่เรียกเจ้ามาก็เพื่อให้เจ้าปรนนิบัติข้า อาบน้ำขัดหลังให้ข้าหน่อยสิ " หัวใจจิ้นหยางสั่นระรัวแม้จะเคยมีแฟนมาแต่เขากับเจิ้นสิ่นยังไม่เคยถึงขั้นนอนด้วยกันสักครั้ง มีเพียงโอบกอดจับมือและกุ๊กกิ๊กจูบกันเล็กน้อยเท่านั้นแต่เมื่อมาอยู่ใกล้ร่างกายที่บึกบึนแข็งแกร่งอยู่ตรงหน้าทำให้จิ้นหยางใบหน้าแดงระเรื่อ พยามขยับถอยหลังออกจากท่านเจ้าเมืองโดยเร็ว 

"เอ่อ..ท่านเจ้าเมืองขอรับข้าจะเรียกสาวใช้มาปรนนิบัตินะขอรับ ข้ามิได้มีหน้าที่ตรงนี้ขอรับ อาจจะทำให้ท่านไม่พอใจขอรับ " อวิ้นหลี่ว์เห็นคนตรงหน้าอายใบหน้าแดงระเรื่อและจะหนีตน เขาจึงอยากแกล้งต่อจึงเดินเข้ามาใกล้จนจิ้นหยางไม่มีทางหนีเมื่อหลังของเขาชนเข้ากับกำแพงห้อง 

"หากข้าต้องการให้สาวใช้มาปรนนิบัติข้าคงเรียกมาเองแล้ว แต่ข้าอยากให้เจ้าปรนนิบัติข้า เพราะข้ารู้สึกถูกชะตากับเจ้านะสิ รีบมาอาบน้ำให้ข้าเร็วเข้าหากชักช้าข้าจะลงโทษเจ้าไม่ให้หลับให้นอนทั้งคืน " สายตาที่จ้องมองจิ้นหยางด้วยสายตาหื่นกระหายพอทำให้เขารู้ว่าท่านเจ้าเมืองผู้นี้รสนิยมเดียวกับตัวเอง

'เอาไงดีว่ะ จะหนีก็ไม่ได้เป็นไงเป็นกันเพื่อความอยู่รอดในยุคนี้ เจ้าของร่างตัวจริงฉันไม่รู้หรอกนะว่าคุณชอบแบบไหนแต่เมื่อสวรรค์ส่งฉันมาอยู่ในร่างนี้ ขอทำตามใจตัวเองหน่อยนะ เจ้าเมืองนี้ก็ช่างหุ่นดีกล้ามเป็นมัด ๆ เห็นแล้วอยากจะลูบคลำเสียจริง ! เอ๊ะ ! ไม่ได้สินี่แกเป็นอะไรของแกลี่หยางตั้งสติหน่อย หากถูกจับได้ว่าไม่ใช่คนใช้ของที่นี่มีหวังคอขาดแน่ ๆ  ' จิ้นหยางครุ่นคิดในใจก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอด้วยความกลัวตาย 

"ขอรับ ข้าจะอาบน้ำขัดหลังให้ท่านเมืองเองขอรับ " 

"ดี ! ว่านอนสอนง่ายอย่างนี้ข้าชอบยิ่งนัก " รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ได้ผุดออกมาก่อนจะเดินนำหน้าจิ้นหยางไปที่อ่างอาบน้ำ จิ้นหยางเคยดูซีรี่ย์หลายครั้งเห็นน้ำร้อนที่ถูกตั้งค้างไว้ในห้องคงเป็นสาวใช้จัดเตรียมไว้ให้เขาจึงรีบตักมาผสมให้น้ำอุ่น ๆ จะได้อาบสบาย  

อวิ้นหลี่ว์จ้องมองไม่คาดสายตาเขาค่อย ๆ ย่องลงไปในอ่างอาบน้ำถอดผ้าที่บดบังด้านล่างออกนั่งลงแช่น้ำพลางจิบสุราที่ตนถือมาเมื่อครู่ ส่วนจิ้นหยางเมื่อเติมน้ำร้อนเขาใช้มือแตะลงที่ผิวน้ำเพื่อจะดูว่าความอุ่นประมาณนี้พอหรือยัง แต่ทว่าสายตากลับเหลือบไปเห็นแท่งร้อนที่ผงาดตั้งโด่อยู่ในอ่างอาบน้ำ ใบหน้าของจิ้นหยางแดงระเรื่อมากกว่าเดิม รีบหลบสายตาหนีไม่ให้เจ้าตัวได้รู้แต่ทว่าอวิ้นหลี่ว์คอยจ้องท่าทางของจิ้นหยางอยู่ตลอดเวลา หากเขาเป็นชายชาตรีจริง ๆ จะไม่เขินขายและเบือนหน้าหนีแน่ ๆ แต่ทว่ายามนี้ใบหน้าของคนตรงหน้ากลับแดงก่ำทำให้เขาแน่ใจแล้วว่าบ่าวผู้นี้คงเป็นเช่นเดียวกับเขา ความดีใจของอวิ้นหลีว์แสดงออกทางสีหน้าทันที เขาวางจอกสุราไว้ก่อนจะดึงมือของจิ้นหยางที่ไม่ทันได้ตั้งตัวกระโจนลงในอ่างอาบน้ำกับตนจนน้ำกระเด็นเซ็นซ่านทั่วห้อง 

"ตู้ม !! ." จิ้นหยางไม่ทันตั้งตัวตกใจใบหน้าซีดเซียวที่ยามนี้ตนเองมานั่งอยู่บนตักของท่านเจ้าเมืองสองมือทาบลงอยู่บนอกแกร่งของเขา ความรู้สึกซาบซ่านปะทุร่างกายแม้จะนั่งอยู่ในอ่างอาบน้ำแต่ทว่ากลับร้อนวูบวาบไปหมด เพราะแท่งร้อนที่เขานั่งทับอยู่ยามนี้กำลังดิ้นสู้อยู่กับบั้นท้ายจนจิ้นหยางวาบหวิวมากกว่าเดิม