บทที่ 5 เหยื่อ

ฉันยืนอยู่เยื้องประตูทางเข้าที่สูงชันมันสามารถมองเห็นทั้งโซน VIP ของคนรวยอย่างทั่วถึง

ชายหญิงที่ต่างโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างเมามัน ทั้งกอด จูบกันอย่างดูดดื่มไม่อายคนที่อยู่ร่วมเลยสักนิดมีส่วนน้อยมั้งที่นั่งดื่มอย่างสงบ

“หมอนั่นอยู่ไหนนะหาตัวยากจริง”

สายตาฉันต่างสอดส่ายไปทั่วเพื่อหาเป้าหมายเริ่มจากรอบๆ ของโซนแต่ก็พบกับความผิดหวัง

ไม่เจอ...

ที่นี่โซนนี้มีแต่ผู้หญิงที่แต่งตัวโคตรโป๊นุ่งน้อยห่มน้อยน่าใจหายที่สุด แบบนี้ไม่ต้องใส่อะไรมาคงจะสะดวกกว่ามั้ง

พรึบ!

ทันใดนั้นเองแสงไฟก็สว่างขึ้นทั้งโซนมันก็เลยทำให้ฉันเห็นผู้ชายที่ทั้งหล่อ ดูดี ที่กำลังยกแก้วขึ้นดื่ม ริมฝีปากที่ขยับอย่างเป็นจังหวะเพื่อลิ้มรสเครื่องดื่มมันทำให้เขาเด่นมากยิ่งแสงไฟที่สอดส่องลงมามันกระทบกับผิวขาวๆ ยิ่งทำให้ออร่าเริ่มขึ้นหลายร้อยเท่ายิ่งตรงด้ามที่นั่งหน้าเขานั้นมีผู้ชายหน้านิ่ง จมูกโด่งเป็นสันเขื่อนกำลังอัดบุหรี่เข้าไปอย่างหื่นกระหายสรุปแล้วดูดีทั้งคู่เลยทำให้มีสายตานับร้อยคู่จ้องมองมาทางพวกเขาราวกับจะกลืนกิน

“แวนเดอร์...”

มันเป็นคำพูดที่มันหลุดออกจากริมฝีปากของฉันอย่างอัตโนมัติพอรู้ตัวอีกที่ฉันก็รีบสะบัดศีรษะไปมาราวกับคนบ้า

เป็นอะไรไปยัยนิน

หยุดคิดเดี๋ยวนี้นะ!

งาน งาน งาน ท่องไว้สิ

เงิน! เงิน! เงิน! เงิน!

เงินสองแสน แกต้องทำได้ ท่องไว้เพื่อเงิน

มันเป็นประโยคที่ฉันพูดขึ้นกับตัวเองเบาๆ เพราะจู่ๆ ความคิดบ้าๆ ที่สั่งให้ฉันหยุดการกระทำ หยุดรับคำท้าเพื่อเห็นแก่เงินเข้ามาในจิตใจอย่างกะทันหันมันเหมือนกับ...

กำลังห้ามทางอ้อม

การเอาตัวเข้ามาเล่นกับสิ่งที่ไม่ควร

ช่างเถอะอย่าสนท่องไว้เงิน! พอพร้อมแล้วเท้าที่กำลังจะก้าวไปหาเขาอย่างมีเป้าหมายก็เริ่มเดินทันที

กึก!

“เอ๊ะ!”

สายตาของฉันมองไปยังแขนที่โดนกระชากเลยก็ว่าได้ทันที นิ้วมือเล็กเรียวสวยจับไว้แน่นจนตอนนี้มันเริ่มแดงและเล็บยาวก็จิกลงไปที่เนื้อของอย่างไม่เบามือ พอฉันเคลื่อนสายตาเพื่อเข้าสบตาใหญ่ก็พบว่ามัน

คือ..ลาวา

“ปล่อย”

“ก็ไม่อยากจับนักหรอกเสนียดเปล่าๆ”

ว่าแล้วยัยนี่ก็ทำท่าปัดมือตัวเองที่ปล่อยจากแขนของฉัน ริมฝีปากที่เคลือบด้วยเครื่องสำอางชั้นดียิ้มเหยียดอย่างน่าสมเพช

“มีอะไร?”

ฉันถามคนที่อยู่ตรงหน้า

“นี่เธอเอาจริงหรอรู้ไหมว่าแวนเดอร์เขาเป็นใคร แตกต่างจากคนอื่นๆ ยังไงบ้าง เขาเป็นถึง..”

“ทำไม เธอกลัวแพ้คนอย่างฉันหรือไง จะบอกเอาไว้นะว่าคนอย่างฉันไม่สนใจว่าผู้ชายที่ชื่อแวนเดอร์จะเป็นใครหน้าไหนยิ่งใหญ่มาจากไหน ที่สนใจก็คือเงินสองแสนเท่านั้น เตรียมตัวจ่ายให้ฉันได้เลยนะ”

ยังไม่ทันที่ยัยลาวาบ้านั่นจะพูดจบฉันก็พูดขึ้นขัดทันที เหอะกลัวที่จะจ่ายเงินให้ฉันหรือยังไงกันนะบอกเลยว่าถ้าคิดจะเบี้ยวคนอย่างญานินมันยาก

เบี้ยวจะตามจิกยิ่งกว่าแม่ไก่เลยคอยดู

“งั้นก็ตามใจ...ขอให้คนหิวเงินอย่างเธอชนะนะรับรองฉันจ่ายให้แน่และจะรอดูผลงานของผู้หญิงบ้านๆ แต่งตัวไม่มอซออย่างเธอก็แล้วกันแต่ถ้านั่งตักได้นี่ฉันเพิ่มให้อีกหนึ่งแสน!”

ดีล สามแสนคอยดู

“ได้รอดูแล้วกัน”

พอจบประโยคฉันก็เดินตรงไปยังเป้าหมายทันทีมาท้าคนอย่างญานินเดี๋ยวจะทำให้รู้ว่าฉันมันไม่ใช่ไก่อ่อนอย่างที่เธอคิดยัยลาวา

VENDEN: TALK

อีกด้านหนึ่งของคลับ

“อ้าวกลับมาทำไมเร็วจังวะ กูเห็นว่ามึงเจอเหยื่อ?”

จะอยู่หาสวรรค์วิมานหอกอะไรล่ะ

ประโยคแรกที่ไอ้รูธใช้เอ่ยทักทายผมเมื่อเห็นว่าผมเดินมานั่งตรงที่เดิมตรงข้ามกับมันเหมือนเดิมไม่ต่างจากก่อนหน้านัก

คืนนี้ผมกับมันพากันมาดื่มที่คลับของไอ้คิวพีอย่างเช่นทุกวันจะพิเศษมากก็ตรงที่ไม่สามารถเห็นหัวพวกมันทั้งไอ้คิวพี ไอ้เทลและก็ไอ้โซฟัสเลยก็เพราะว่าพวกมันต่างก็พาภรรยาสุดที่รักไปเที่ยวต่างประเทศเพื่อเตรียมตัวมีลูก