7.ก็แค่นอนด้วยกัน

เลโอยกแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม เป็นไปตามคาดเคาน์เคนเนดี้ส่งคนมาสืบเรื่องของเบลล่าจริงๆ ด้วยสินะ

ดีที่เขารอบคอบและเตรียมการเรื่องพวกนี้เอาไว้หมดแล้ว เรื่องประวัติของนางไม่จำเป็นต้องเป็นห่วง

สายของเขารายงานว่าเคาน์เคนเนดี้สนใจเรื่องเบลล่ามาก….

เขาให้เธอไปตีสนิทน้องสาว เหตุใดถึงไปตีสนิทพี่ชายมาด้วยเล่า!!

ไม่สบอารมณ์เอาซะเลย!!

……..

โคลด์ลุกขึ้นก่อนจะเดินเข้าไปหาเบลล่า

“ท่านเคาน์ควรจะออกไป….”

เขาล้มตัวลงนอนทับเบลล่าพร้อมทั้งหลับตาลง

เธอไม่เชื่อ ไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเขาจะเมา มันเป็นไปไม่ได้!!! ในวันงานเลี้ยงก็เห็นได้ชัดว่าเขาดื่มไวน์แทบจะอาบเขายังไม่มีทีท่าว่าจะเมาเลย เพราะฉะนั้นวันนี้แค่เหล้าขวดเดียวนี่มันไม่มีทางจะทำให้เขาเมาแน่นอน

“ท่านเคาน์..ข้ารู้นะคะว่าท่านไม่ได้เมา!!”

เสียงหัวเราะดังขึ้นมาจากโคลด์

“อ่า..แย่จังที่ใช้มุกนี้ไม่ได้!”

“หากท่านไม่ได้เมาท่านก็ควรจะลุกขึ้นนะคะ มันหนัก!!”

“เช่นนั้นหากว่าข้าเมา ก็หมายความว่าข้าสามารถนอนทับเจ้าได้สินะ ข้าจะจำเอาไว้ใช้ในครั้งหน้านะ!!”

“ไม่ได้ค่ะ!!…จะเมาหรือไม่ท่านก็ไม่ควรเข้ามาอยู่ในห้องกับข้าเช่นนี้ มันไม่เหมาะสม!!”

“เบล ตั้งแต่เจอหน้ากันเจ้ากล่าวคำว่าไม่เหมาะสมกี่ครั้งแล้ว!! ไม่เหมาะสมยังไง ข้าบอกแล้วไงว่าเจ้าถือเป็นน้องสาวของข้าอีกคน พี่ชายจะกอดน้องสาวแล้วมันไม่เหมาะสมตรงไหน”

ก็ทุกตรงเลยไงล่ะ!!! ชายผู้นี้เอาชนะได้ยากเย็นจริงๆ

“อื้อ!!”

โคลด์เลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ใบหน้าของเบลล่าจนเธอต้องรีบหันหน้าหนี เพราะกลัวว่าริมฝีปากของเรามันจนชนกัน!!

“ลุกขึ้นเถอะค่ะ ท่านกระทำเช่นนี้มันไม่ดีเลย”

โคลด์ไม่ได้ตอบ เขาเพียงส่งยิ้มให้เธอเท่านั้น

“มีสตรีมากมายต้องข้าให้ข้าทำเช่นนี้”

“แต่ข้าไม่ใช่สตรีพวกนั้น!!”

“นั่นแหละ เพราะว่าเจ้าไม่สนใจข้าไง นั่นอาจจะเป็นการเรียกร้องความสนใจแบบใหม่”

“ข้าสาบานได้เลยว่าไม่เคยเรียกร้องความสนใจอะไรจากท่านเคาน์เลยค่ะ!! ข้าเพียงอยากเป็นเพื่อนกับคิร่าก็เท่านั้น”

“เจ้ามีคนรักแล้วงั้นหรือ? ใช่ดยุคโอเว่นรึเปล่า?”

เบลล่าชะงักแต่ทว่าเธอก็รีบดึงสีหน้ากลับมาอย่างรวดเร็ว

“ข้าไม่มีคนรักหรอกค่ะ กับท่านดยุคโอเว่นข้าเป็นเพียงคนที่เคยสอนหนังสือให้กับว่าที่ภรรยาของท่านดยุคเท่านั้นเอง”

“ไม่ยักรู้ว่าท่านดยุคมีคนรักแล้ว”

เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็แค่กล่าวไปลอยๆ ให้ตัวเองหลุดพ้นจากข้อกล่าวหาเท่านั้น

“นี่ข้าเผลอพูดความลับออกไปใช่ไหมคะ?”

โคลด์พลิกตัวลงมานอนข้างเบลล่า แต่เขายังคงโอบกอดเธออยู่

“ถึงยังไงข้าก็ยังไม่ไว้วางใจเจ้าอยู่ดี เจ้าอาจจะแอบชอบข้าก็ได้…”

ให้ตายเถอะ!! ในชีวิตของเธอไม่เคยพบเจอใครหน้ามึนขนาดนี้มาก่อนเลย!!

“แล้วท่านเคาน์จะเอายังไงคะ หากท่านไม่สบายใจก็ให้ข้ายุติการสอนคิร่าไปเลยจะดีกว่าไหม..”

“ไม่ล่ะ ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอกข้ามีวิธีพิสูจน์”

เบลล่าคิดว่าเธอเห็นรอยยิ้มที่แสนจะอันตรายบนใบหน้าของท่านเคาน์นะ

“เพียงแค่เจ้ายอมให้ข้านอนกอดเจ้าในคืนนี้…หากว่าหัวใจของเจ้าไม่เต้นแรงก็จะหมายความว่าเจ้าไม่ได้ชอบข้า”

…..นั่นมันวิธีอะไรกันฟะ!!! ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็เป็นเธอที่ขาดทุนไม่ใช่รึไง

“วิธีนั้นมันได้ผลจริงๆ งั้นหรือคะ สาบานได้ว่าท่านเคาน์ไม่ได้หลอกนอนกอดข้า?”

“ข้าทำก็เพื่อความสบายใจระหว่างเรานะ…หลังจากผ่านคืนนี้ไป ข้าก็จะมองเจ้าในฐานะน้องสาวได้อย่างสนิทใจ และเจ้าก็จะมองข้าเป็นพี่ชายไง”

เบลล่าถอนหายใจ เธอรู้ทั้งรู้ว่าเขาหลอกกอดเธอ แต่ถ้าการยอมนอน (กอด) กับเขาหนึ่งคืนมันจะแลกมาด้วยความสบายใจของเขาที่มีต่อเธอนับจากไปเธอก็ควรจะยอม

“ตกลงค่ะ นอนกอดอย่างเดียวนะคะ หากว่าท่านเคาน์ทำเกินกว่ากอดเมื่อไหร่ ข้าจะออกไปจากคฤหาสน์ทันที”

….ในตอนแรกมันเป็นเขาที่ขู่เธอไม่ใช่รึไง แล้วเหตุใดตอนนี้กลายเป็นเธอมาขู่เขาแทน

แล้วปากที่พูดไปแค่นอนกอดในทีแรกนี่!!! น่าโมโหชะมัด!!! เขาอยากจะทำมากกว่านอนกอดนี่นา

รู้อย่างนี้บอกว่าทำอย่างอื่นดีกว่า!!

โคลด์ถอนหายใจ แต่ได้นอนกอดเธอในวันนี้ก็ถือว่าคุ้มมากแล้วล่ะ!!

เบลล่าหลับตาลง ให้ตายเธอไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่มีหนุ่มหล่อมานอนกอดแล้วจะไม่รู้สึกอะไร!!

ท่องไว้เบลล่า ท่องไว้!! เพื่อเงินหนึ่งแสนเหรียญทอง!!

เธอต้องทำได้!! เธอทำได้!! ทำได้สิวะ!!

โคลด์ยกยิ้มเมื่อเขาเห็นเบลล่าที่พยายามข่มตาหลับ…เขาก้มลงซบที่ไหล่ของเธอ กลิ่นกายที่หอมหวานและเสียงหัวใจที่กำลังเต้นแรงของเธอมันทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงไปด้วย

คืนนี้….มันดีชะมัดเลยโว้ย!!!

เบลล่าลืมตาขึ้นมาเธอก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของท่านเคาน์ เธอลุกขึ้นมาเพื่อล้างหน้าล้างตาลงไปรับประทานอาหาร ในคฤหาสน์กำลังวิ่งวุ่นเพื่อเตรียมงานพิธีบรรลุนิติภาวะให้กับคิร่า มีเวลาอีกสามวัน

โชคดีที่วันงานเธอไม่ต้องนอนค้างที่นี่ ไม่งั้นคนที่ไม่รู้ว่าเธอเป็นอาจารย์สอนคิร่า อาจจะคิดว่าเธอเป็นเมียน้อยของท่านเคาน์ได้

“เบล!! มาทานข้าวเร็ว!!”

หลังจากนั้นเธอก็อยู่สอนหนังสือคิร่าอีกสองวันโดยที่ท่านเคาน์ไม่มายุ่งวุ่นวายกับเธอเลย นั่นมันทำให้เบลล่ารู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

และวันนี้เป็นวันที่เธอต้องเก็บเสื้อผ้ากลับคฤหาสน์

“ข้าไม่อยากให้เจ้ากลับเลย!!”

เบลล่าส่งยิ้มให้คิร่า

“พรุ่งนี้ข้าก็มาที่งาน เดี๋ยวก็ได้เจอกันแล้ว…”

“เจ้าต้องรีบมานะ…เจ้าก็รู้ใช่ไหมว่าข้าไม่ชอบคนเยอะๆ”

“วางใจเถอะน่า…พรุ่งนี้เป็นวันของเจ้านะคิร่า เจ้าคือนางเอกในงาน มันไม่ใช่เพียงงานบรรลุนิติภาวะ แต่มันยังเป็นการหาคู่ครองของเจ้าด้วย พรุ่งนี้จะมีบุรุษมากมายมาขอเจ้าเต้นรำ สิ่งที่เจ้าต้องทำก็คือฉีกยิ้มงามๆ ส่งให้บุรุษพวกนั้น…”

ใบหน้าของคิร่าขึ้นเป็นสีแดงระเรื่อ

“อื้อ!..เอางั้นก็ได้ แต่เจ้าต้องมาไวๆ นะ”

“ได้เลย ข้าจะรีบมาหาเจ้าก่อน “

“ดีจังเลย เบลดีที่สุดจริงๆ ด้วยสินะ!!”

คิร่าโอบกอดเบลล่าด้วยความสุขใจ มีเพื่อนมันดีจริงๆ ด้วยสิน้า~

เบลล่าแวะไปหาท่านแม่ที่ร้านตัดชุด ตอนนี้ด้านในตกแต่งเกือบเสร็จแล้ว เหลือเพียงแค่ทาสีบางส่วนเท่านั้น

“ตายจริงเบล!!…รีบออกไปก่อน ที่นี่ฝุ่นเยอะ”

ท่านแม่จับมือของเธอให้เดินออกมาจากร้าน

“เกือบเสร็จแล้วนะคะ ท่านแม่เลือกทำเลได้ดีจริงๆ ด้วยสินะ”

“นั่นเรียกว่าความโชคดีต่างหาก..สอนเลดี้เคนเนดี้เสร็จแล้วหรือ?”

“ค่ะ ข้าว่าจะไปทำธุระต่อก็เลยแวะมาหาท่านแม่ก่อน”

ท่านแม่ส่งยิ้มก่อนจะยกมือขึ้นมาปัดฝุ่นออกจากชุดของเบลล่า

“ไปทำธุระเถอะ..เรื่องของแม่ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอก”

เบลล่าพยักหน้าก่อนที่เธอจะเดินขึ้นรถม้าไป…มีบางอย่างที่มันกำลังค้างคาในใจของเธอ

แลนเดอร์ในตอนนี้เป็นยังไงบ้างนะ เบลล่านั่งรถม้ามาที่คฤหาสน์แลนเดอร์ บ้านที่เธอเติบโตมาตั้งแต่เด็กตอนนี้ติดป้ายว่าขายตัวใหญ่ พร้อมทั้งด้านในยังดูว่างเปล่าและไร้ผู้คน เธอจึงไปดูที่ร้านตัดเสื้อของตระกูลแลนเดอร์ก็พบว่าถูกเปลี่ยนเป็นร้านขายอาหาร พอสอบถามเจ้าของร้านก็บอกว่าซื้อร้านตรงนี้ต่อมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว..

ระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือนทำเอาแลนเดอร์ล่มสลายขนาดนี้เลยงั้นหรือ? เบลล่าเดินไปที่บ่อนเพื่อจะพบเจอโสเภณีที่เธอจ้างแต่ทว่าก็ไม่พบร่องรอยของเธอเลย

“อ่า!!!…เจ้านี่เอง!!!..เป็นยังไงความรักเดินทางมาหาเจ้ารึยัง?”

เบลล่าถอนหายใจเมื่อเธอพบเจอยิปซีผู้นั้นอีกแล้ว

“ไม่มีค่ะ ไม่มีความรักอะไรทั้งนั้น ท่านนี่ทายไม่แม่นเอาซะเลย!”

“เป็นไปไม่ได้ ไพ่ของข้าไม่เคยทายผิด!!”

เบลล่าส่งเงินให้ยิปซีผู้นั้นสามเหรียญทอง

“เช่นนั้นข้าจะเปิดไพ่ท่านหนึ่งใบ หากว่าเป็นเรื่องจริงข้าจะมาจ่ายให้ท่านอีกสามร้อยเหรียญ แต่หากไม่เป็นเรื่องจริงข้าจะมาเก็บเงินกับท่านหนึ่งร้อยเหรียญตกลงไหมคะ”

“ได้สิ!!…เชิญนั่ง”

เบลล่านั่งลงที่เก้าอี้ ก่อนจะหยิบไพ่ออกมาหนึ่งใบ ยิปซีผู้นั้นส่งยิ้มให้เบลล่าอีกครั้ง

“เนี่ย!! หน้าไพ่ยังบอกถึงเรื่องความรักของเจ้าอยู่เลย เลดี้ผู้งดงามความรักกำลังเดินเข้ามาหาท่าน ไม่ใช่เพียงแค่หนึ่งแต่มาถึงสาม สิ่งที่ท่านหวังเอาไว้ในอนาคตจะสมหวังในไม่ช้า ท่านจะเป็นสตรีที่ร่ำรวยที่สุดในจักรวรรดินี้”

เบลล่ารู้สึกว่าขนของเธอนั้นลุกไปทั่วร่าง

“หากว่าทุกอย่างสำเร็จแล้ว อย่าลืมเอาเงินมาให้ข้าอีกสามร้อยเหรียญล่ะ!!”

เบลล่าลุกขึ้นจากเก้าอี้

“หากว่าที่ท่านกล่าวมาไม่เป็นความจริง ข้าจะมาเอาเงินหนึ่งร้อยเหรียญแน่นอน”

ยิปซีผู้นั้นไม่ได้กล่าวสิ่งใด เธอเพียงส่งยิ้มให้เบลล่าเท่านั้น เธอมองเบลล่าเดินจากไปจนสุดสายตา

“อ่า..ลืมบอกให้นางระวังเรื่องหนึ่ง!!!…ให้ตายสินางจะเป็นอะไรไหมนะ!!!”

……..

วันงานบรรลุนิติภาวะก็มาถึง ท่านแม่และมิเกลปลุกเบลล่าตั้งแต่เช้ามืดเพื่อให้เธอแช่ตัวในน้ำนม พ่อบ้านเซนเดอร์ทำงานได้ดีมาก เขาจำแนกรายรับและรายจ่ายทุกอย่างส่งมาให้เธอ แถมยังจัดการดูแลคนรับใช้ที่เข้ามาเพื่อได้เป็นอย่างดี ธุรกิจร้านตัดเสื้อของท่านแม่ก็จะได้พ่อบ้านคอยช่วยดูแลเรื่องบัญชีต่างๆ ด้วย

ที่จริงเมื่อวานเธอตั้งใจจะแวะไปหาท่านดยุคเพื่อขอบคุณเรื่องร้านของท่านแม่ แต่คิดมาคิดไปการไปหาท่านดยุคตอนนี้ไม่ใช่เรื่องดีเพราะท่านเคาน์อาจจะกำลังจับตาดูเธออยู่ก็ได้

ช่วงนี้เธอควรจะระวังตัวหน่อย

เบลล่านั้นนั่งให้มิเกลแต่งหน้าทำผมให้จนเธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังเมื่อย การออกงานมันเสียเวลาขนาดนี้เลยงั้นเรอะ!!

ทว่าเบลล่าก็สามารถเข้าใจได้ก็ต่อเมื่อท่านแม่ส่งกระจกให้เธอมองดูใบหน้าของตัวเอง คำว่างดงามนั้นยังไม่พอที่จะกล่าวออกมา

ดวงตาที่กลมโตของเธอนั้นเด่นชัดขึ้นเมื่อมิเกลจัดการแต่งขนตาให้ ยังจะแก้มที่ขึ้นสีชมพูระเรื่อ และริมฝีปากอวบอิ่มนั้นอีก!!

“งดงามมากเลยค่ะ..”

มิเกลนั้นมองผลงานตัวเองอย่างภูมิใจ ก่อนจะเริ่มจัดผมของเบลล่าให้เป็นทรง ผมของเธอดูดัดให้เป็นลอนเพื่อเพิ่มความอ่อนหวานให้รับกับใบหน้า

ในคราแรกเบลล่าจะใส่ชุดที่ไปเลือกจากร้านมาดามอิกกี้ แต่พอท่านแม่รู้ว่าเธอจะออกงานท่านแม่ก็เริ่มตัดชุดให้เธอเลย เป็นชุดกระโปรงยาวเปิดไหลอย่างสวยงาม ลวดลายบนชุดนั้นเป็นฝีมือการปักของท่านแม่ทั้งหมด เบลล่ายกมือขึ้นมาลูบบนลายปักนั้นอย่างตกตะลึง

“แม่ไม่ได้นอนสองวันเต็มๆ ก็เพราะอยากให้ลูกสาวของแม่นั้นงดงามกว่าใคร…”

“อ่า..มันงดงามจนข้าไม่กล้าที่จะใส่ ข้าอยากจะเก็บชุดนี้ไปใส่กรอบเอาไว้เลยค่ะ!”

“ดูพูดเข้าสิ!!..คิดซะว่าไปโปรโมทร้านให้แม่แล้วกัน”

“ท่านแม่กล่าวเช่นนี้ข้าค่อยสบายใจหน่อย”

เธอสวมชุดที่ท่านแม่เย็บให้ก่อนจะหมุนดูความเรียบร้อยอีกรอบ

“เบล วันนี้เจ้าจะต้องขอชายหนุ่มเต้นรำให้ได้นะ!!”

เซ็ดดริกถึงกับหลุดขำคำที่ฮันน่ากล่าวกับลูกสาวของเธอ

“ท่านแม่!!…ข้าต้องถูกขอเต้นรำสิคะถึงจะถูก!!”

ท่านแม่หัวเราะก่อนจะส่งเบลล่าขึ้นรถ

“ถ้าเจ้าจะเมาก็เลือกขึ้นรถม้าตอนขากลับให้ดีๆ รู้ไหม ขึ้นรถม้าที่มีตราของดยุคหรือว่าท่านเคาน์เท่านั้นนะ!!”

“ท่านแม่!!..ข้าไปก่อนแล้วค่ะ!!”

ฮันน่าโบกมือลาลูกสาวของเธอด้วยรอยยิ้ม

“ท่านเซ็ดดริกไม่ไปกับเบลล่าเหรอคะ?”

“ไม่ล่ะครับ วันนี้เป็นงานเลี้ยงในตระกูลเคนเนดี้ คนที่จะเข้าไปได้ต้องมีบัตรเชิญเท่านั้น อีกทั้งที่งานไม่อนุญาตให้อัศวินหรือคนรับใช้เข้าไปด้วย”

ฮันน่าพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“เช่นนั้นเชิญท่านเซ็ดดริกเข้าไปดื่มชาด้านในก่อนได้เลยค่ะ”

เซ็ดดริกยกยิ้มก่อนจะเดินตามฮันน่าเข้าไปในคฤหาสน์ด้วยหัวใจที่เต้นแรง