CHAPTER 4

เพื่อนพี่ชาย

ตลอดคืนนั้นพี่ฮามินไม่ได้กลับมาที่ห้องพัก เขารออู่ซ่อมรถให้เสร็จแล้วค่อยขับกลับมาในเช้าอีกวัน

เมื่อร่างสูงหล่อเหลามาถึงห้องก็โยกหัวน้องสาวด้วยความรัก มือใหญ่รั้งใบหน้าสวยซบกับไหล่แกร่งด้วยความเอ็นดู “พี่คิดถึงซาราที่สุดเลย ป่ะ พี่จะพาไปเลี้ยงข้าว”

“ไม่ต้องหรอกพี่”

“น่า ซาราอุตส่าห์มาทั้งที”  ฮามินคิสกระหม่อมน้องสาวสุดเลิฟแรงๆ หนึ่งที “ข้ามถนนไปกินใกล้ๆ นี่ก็ได้ อร่อยดี ถูกด้วย ขอเช็คแป๊บนะว่าไอ่ซีวอนมันจะไปกินด้วยป่าว หายหัวไปอยู่ไหนวะ?”

เรียวนิ้วยาวเปิดแชทพิมพ์ถามเพื่อนที่ไม่รู้อยู่ไหน “พี่สั่งมันให้มาแล้ว จะได้สั่งเสีย เอ๊ย สั่งสอนว่ามันต้องทำอะไร ซาราก็สั่งมันได้ถ้าอยากได้อะไร มันเป็นคนดี ไว้ใจได้”

ไม่นานพี่ชายเดินโอบไหล่น้องสาวราวกับเป็นแฟนกันมายังร้านอาหารเล็กๆ ตรงข้ามคอนโด ตลอดทางมีผู้หญิงหลายคนมองตามพี่ฮามินเพราะความที่รูปร่างหน้าตาดี ที่จริงเขาเดินแบบด้วยและป๊อปปูล่าร์พอตัว 

หลังจากสองพี่น้องสั่งอาหารและกินกันไปได้พักหนึ่งซีวอนก็ตามมาถึง ร่างสูงสะกดทุกสายตาให้จ้องมองเมื่อเดินเข้ามา

ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่พี่ซีวอนโดดเด่น...ในห้องอาหารนั้นมีแต่ซาราที่หลบตา

ซีวอนนั่งลงฝั่งเดียวกับพี่ฮามินพลางลากสายตาจ้องมองซารานิ่งๆ

“แนะนำตัวกันยัง?” ฮามินถามอย่างร่าเริง “ซารา นี่ซีวอนเจ้าหนี้ เอ๊ย เพื่อนพี่ มันเรียนกับพี่เลยต้องทนเจอหน้ากันตลอด รำคาญเป็นบ้า”

ซีวอน “เป็นกูที่รำคาญป่ะวะ?”

ฮามินทำเป็นไม่ได้ยินแล้วแนะนำน้องสาว “นี่น้องสาวกูชื่อซารา เป็นทุกอย่างในชีวิตกู เป็นเจ้าหญิงของกู เป็นคุณหนูของกู ดีกับน้องกูซะ”

“...” ไม่มีคำพูดจากทั้งซีวอนและซารา

“น้องกูก็เหมือนน้องมึง ปกป้องไว้ให้ดีนะเว้ย” ฮามินกำชับ

ดวงตาคมของเพื่อนพี่ชายมองล็อคซาราแต่เธอไม่กล้าสบตาจึงรีบหันไปอีกทาง

ระหว่างกินอาหารฮามินเป็นฝ่ายคุยเป็นหลัก เขาไม่ใช่คุยกับซาราหรือซีวอนหากแต่คุยกับโทรศัพท์ นี่ก็ล้วงโทรศัพท์มากดรับแล้วพยักหน้าครับๆๆ ก่อนวางลงจนแก้วน้ำสะเทือนแล้วสบถเสียงดัง

“อะไรวะ!? เออ! เรียกกูกันเข้าไปดิ!”

ฮามินรับงานเดินแบบและถ่ายแบบแน่นจนตัวเองรำคาญ มันทำให้เขายุ่งสุดๆ หลังจากฮึดฮัดฮามินก็รีบกินให้เสร็จแล้วลุกขึ้นบ่นกับซีวอน “กูติดงานอีกแล้วว่ะ บ้าเอ๊ย น้องมาทั้งทีกูไม่ว่างดูน้องเลย”

แล้วมันความผิดใครวะ?

“กูยุ่ง ฝากมึงดูน้องกูด้วย” ฮามินสั่งหรือขอก็ไม่รู้เหมือนกัน

ซาราตัวเกร็ง

พี่ซีวอนจะดูแลเธอ...?

“ว่าไง? ถือว่าฝากแล้วนะเว้ย กูไปล่ะ” เอ่ยจบฮามินหอมแก้มน้องสาวแล้ววิ่งออกไปจากร้าน “พี่ไปก่อนน้าเด็กดี”

“...”

“...”

เมื่อพี่ฮามินไปแล้วก็ไม่มีใครพูดกับใคร ซารารู้มาก่อนแล้วว่าพี่ฮามินป๊อบและงานยุ่ง แต่งานล้นก็ดีกว่าขี้เกียจหรือตกงานว่าไหม?

ว่าแต่อยู่กับพี่ซีวอนสองคนแบบนี้ซารารู้สึกแปลกและทำตัวไม่ถูก มันเหมือนจู่ๆ ในร้านอาหารก็อากาศไม่พอขึ้นมาเฉยๆ

ทันใดนั้นเมื่อดวงตาคมคายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามโต๊ะลากมองเธออีกครั้งเธอก็รู้สึกเหมือนถูกตรึงทั้งร่างกาย

เธอรีบหันหน้าหนีไปและไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ

ซีวอนเดินกลับขึ้นคอนโดกับซาราหลังกินอาหารเสร็จ ซารายังเงียบอยู่

เมื่อพี่ฮามินไม่อยู่ห้องก็เงียบราวกับร้าง บรรยากาศระหว่างเธอกับพี่ซีวอนโคตรน่าอึดอัด

สภาพพูดไม่ออกบอกไม่ถูกแบบนี้เธอไม่รู้จะทำอย่างไรดี

เมื่อเสียงทุ้มถามขึ้นเธอก็สะดุ้งเฮือกจนแทบสะดุดพรมหน้าคว่ำ “ไง?”

“อึก...!” ซาราเกร็งจนพูดไม่ออก รู้สึกตัวเองเหมือนอยู่ต่อหน้าเอเลี่ยนหรือสัตว์ประหลาดกินคนยังไงยังงั้น “...”

“...”

“...”

”ยังเจ็บไหม?”

เธอส่ายหน้าตัวเกร็ง เธอคิดว่าพี่ชายคนนี้ต้องไม่ใช่คนไม่ดีแน่ เขาคงร้ายกาจและน่ากลัว

“ครั้งแรก?” เสียงทุ้มถามอีก

ซาราแทบไม่อยากจะพยักหน้าตอบออกไป พี่ชายคนนี้ขึ้นเตียงกับเธอง่ายๆ แสดงว่าเป็นผู้ชายที่ไม่น่าไว้ใจสุดๆ ไปเลย หนำซ้ำเขายังมอบบทรักที่แสนจะเชี่ยวชาญและเร่าร้อนให้กับเธออีกแบบนี้แสดงว่าคงคบผู้หญิงไปทั่วแล้วทิ้งขว้าง

เขาคงเป็นคนไม่ดี เป็นเพลย์บอย ไม่รู้ว่าเขาผ่านผู้หญิงมาถึงร้อยคนไหม พี่เขาหน้าตาดีเสียขนาดนั้นผู้หญิงทั้งโลกคงยอมทอดกายให้ ตอนนี้เขาคบผู้หญิงอยู่กี่คนหรือไม่ได้คบเลยแต่เพลย์ไปเรื่อยๆ แบบไม่ผูกมัด ซาราเต็มไปด้วยความสงสัย

”มีอะไรก็เรียกพี่ได้ทุกเวลา” เรียวปากหล่อเหลายกยิ้มน่ามองจนอันตราย

พี่เขาน่ากลัวจัง ส่วนเธอก็บ้ามากที่เมื่อวานเผลอใจปล่อยให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นได้

แต่เธอมั่นใจสุดๆ ว่าพี่ซีวอนเป็นเพลย์บอยที่ร้ายกาจ

เพราะงั้นเธอต้องอยู่ห่างจากพี่ให้มากเข้าไว้!

หนึ่งวันผ่านไป

วันนี้พี่ฮามินไม่ได้กลับมาที่ห้อง เขาถูกเรียกไปทำโปรเจ็คโต้รุ่งกับเพื่อน ส่วนพี่ซีวอนก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ ไม่รู้ไปไหน

เธอคงทำให้พี่ซีวอนกระดากหรือไม่ก็อึดอัดละมั้ง ก็เธอเอาแต่เงียบและไม่สบตา...นั่นคงเห็นเหตุที่ทำให้เขาเข้าหน้าเธอไม่ติดแล้วตีตัวห่างออกไป

แต่พอไม่เห็นพี่เขาเธอก็คิดถึงนิดๆ เหมือนกัน อยู่ในห้องคนเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกวังแวงแปลกๆ ด้วย ไม่ชอบเลย...ห้องนี้มันโล่งและใหญ่เกินไปที่จะอยู่คนเดียว

ช่วงบ่ายซาราออกไปสอบ ที่เธอไปสอบก็เพื่อจะได้ย้ายมาเรียนในมหาลัยเดียวกับพี่ฮามินอย่างที่ตั้งความหวัง

เมื่อสอบเสร็จและกลับมาถึงห้องอีกทีเธอก็ไม่เห็นพี่ซีวอน เขาคงไม่อยู่แล้วจริงๆ นั่นล่ะ

กำลังจะผ่านไปอีกหนึ่งวัน...แต่ก็ไม่เชิงเสียทีเดียวเพราะซารามีนัด