CHAPTER 1

ไปนอนโซฟาซะ

Hamin: เฮ้ยไอ่ซีวอน

Siwon: ไรวะ?

Hamin: คืนนี้มึงย้ายออกจากห้องกูไปนอนโซฟาซะ

Siwon: ทำไมวะ?

Hamin: น้องสาวกูมาสอบในเมืองเลยจะมาค้างห้องกู

Siwon: คืนนี้กูไม่อยู่

Hamin: เออดี

ซีวอนชายหนุ่มร่างสูงสง่าหน้าตาหล่อเหลาราวกับภาพนายแบบปกแม็กกาซีนเคลื่อนเรียวนิ้วยาวสีขาวจัดกดปิดแชทในโทรศัพท์มือถือ

เวลานี้เป็นเวลาบ่าย เขาเตรียมจะออกไปข้างนอกคืนนี้กับเพื่อนตามที่นัดไว้ล่วงหน้า

สถานที่นัดอยู่ใกล้หอของเขาเองเพราะงั้นเขาคงไม่ได้กลับมานอนที่นี่ หลายครั้งเขามาพัก ‘ที่นี่’ เนื่องจากใกล้มหาวิทยาลัยมากกว่า

‘ที่นี่’ เป็นหอพักของเพื่อนของเขาที่ชื่อฮามิน

เมื่อถึงเวลาใกล้หนึ่งทุ่มซีวอนเตรียมตัวออกจากห้องพักตามนัด

ทันใดนั้นปรากฏข้อความในแชททักเข้ามาทางโทรศัพท์มือถือของเขา

คนหล่อสุดในโซล: เฮ้ย

Siwon: ไรวะ?

คนหล่อสุดในโซล: กูไม่ได้ไปหามึงแล้วว่ะ กูค่อยนัดมึงใหม่วันหลังนะ

Siwon: เออ วันหลังบอกเร็วๆ ดิวะ

ชายหนุ่มหน้าตาดีเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงก่อนถอดรองเท้ากลับออกจากเท้าคู่เขื่องตามขนาดร่างกายที่สูงใหญ่ในเมื่อไม่ได้ไปข้างนอกแล้ว จากนั้นร่างสูงเดินเข้าไปในห้องนอนก่อนจะย้ายสัมภาระไม่กี่อย่างของตัวเองออกมาที่โซฟา

เมื่อเห็นว่าห้องที่ตัวเองนอนเมื่อคืนโล่งแล้วก็ก้าวเท้ายาวเดินออกไปสูบบุหรี่ใต้คอนโด พักหนึ่งจึงกลับเข้ามาในห้องอีกครั้ง

ดวงตาคมคายชะงักอึ้งชั่วขณะ ข้างประตูเขาสังเกตเห็นรองเท้าผู้หญิงคู่หนึ่งวางอยู่ชิดกับรองเท้าผ้าใบของเขาซึ่งคู่ใหญ่กว่า

น้องสาวของไอ่ฮามินมาแล้วงั้น?

สิบนาทีก่อนหน้านี้ซาราเข้ามาในห้องของฮามินพี่ชายสายเลือดเดียวกัน

‘พี่ฮามิน...’ หญิงสาวหน้าหวานเรียกหาหลังเปิดประตูห้องพักเข้ามา เธอสูงราวหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเซ็น ผิวขาวจัดเหมือนหิมะและดูต้องตา

ไม่มีเสียงตอบกลับจากภายใน

‘หือ? ยังไม่มาเหรอ?’ เจ้าของเสียงใสพึมพำ ร่างเพรียวเล็กเดินหอบสัมภาระไปวางลงในห้องนอนที่ดูเรียบโล่งห้องหนึ่งซึ่งพี่ชายบอกไว้ในแชทว่าเขาเตรียมไว้ให้เธอพัก

ซาราเพิ่งเดินทางจากต่างจังหวัดมายังกรุงโซลแห่งนี้เพื่อสอบเข้าเรียนปีสามในวิทยาลัยเดียวกับพี่ฮามิน ด้วยเหตุนี้แหละเธอจึงมาค้างกับพี่ซึ่งย้ายเข้าเมืองมาเรียนก่อนหน้าเธอเมื่อสามปีก่อนหน้านั้น

‘อาบน้ำดีกว่า’ เซราถอดเดรสลายดอกไม้หวานกับแจ็คเก็ตยีนส์ออกโยนบนเตียง จากนั้นพันผ้าเช็ดตัวรอบร่างบางเพื่อเข้าไปอาบน้ำ

นั่นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสิบนาทีก่อนหน้านั้น

นาทีปัจจุบัน...ซีวอนเพิ่งเดินเข้ามาในห้องและเห็นรองเท้าที่ไม่รู้จัก ได้ยินเสียงน้ำไหลเหมือนมีใครบางคนอยู่ในห้องน้ำ

ดวงตาคมคายใต้เรียวคิ้วเข้มเห็นเสื้อผ้าของผู้หญิงพาดอยู่บนเตียง ด้านข้างซึ่งเป็นผนังกระจกใสของห้องน้ำเขาเห็นผู้หญิงที่สวยมากกำลังอาบน้ำจากฝักบัว

ร่างเธอเปลือยเปล่าและเนียนเรียบไร้ตำหนิ สายน้ำสาดกระเซ็นใส่ผิวขาวละเอียดและเส้นผมยาวงดงาม

ด้วยความที่ห้องไม่ใหญ่มากแต่ทางคอนโดต้องการทำให้ดูกว้าง...ห้องพักหลายห้องในเมืองหลวงเดี๋ยวนี้จึงใช้กระจกใสกั้นห้องน้ำหรือแม้แต่ห้องนอนแทนผนังทึบ เมื่อเจ้าของห้องต้องใช้ห้องน้ำก็จะรูดม่านหรือมู่ลี่ลง

หญิงสาวคงไม่รู้ว่ามีคนอื่นอยู่ในห้องถึงไม่ได้ปิดห้องน้ำแบบมิดชิดนัก

ร่างสูงชะงักฝีเท้ากับภาพร่างขาวที่ยิ่งกว่างดงาม...ก่อนกลับหลังหันเดินออกจากห้องไป

ซีวอนเดินลงไปนั่งดื่มกาแฟใต้คอนโดราวสิบห้านาที

เขาคิดว่าตอนนี้น้องสาวของฮามินคงอาบน้ำเสร็จแล้วจึงเดินกลับขึ้นไปใหม่

ภายในห้องของพี่ชายซาราฮัมเพลงเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยผ้าเช็ดตัวสีขาวสะอาดที่พันรอบกาย

ดวงตากลมสอดส่ายหาไดร์เป่าผม หากแต่กลับสะดุดเข้ากับร่างสูงของชายคนหนึ่งที่เปิดประตูห้องเข้ามาพอดี

“เฮือก!” เสียงใสจะกรีดร้อง หากทว่ามือใหญ่ตะปบปิดปากสีหวานจนส่งเสียงอู้อี้ “อุ๊บ อื้อๆ!!”

“ชู่ว...!”

“อึก...!!”

ซีวอนแค่ไม่อยากให้ทั้งคอนโดแตกตื่นเพราะเสียงโวยวาย ที่จริงเขาก็ไม่ได้คิดจะกลับเข้ามาในเวลาที่ไม่เหมาะแบบนี้ เขานึกว่าเธออาบน้ำเสร็จและแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเสียอีก

ริมฝีปากสีหวานสั่นเทายังถูกปิดด้วยมืออันแกร่งและใหญ่

ตึกตัก...ซาราประหลาดใจที่เห็นชายร่างสูงใหญ่ในห้องพี่ชายของตัวเอง เขาเป็นใคร? ใบหน้าของเขาดูคมคายและโดดเด่นกว่าชายทุกคนที่เธอเคยเห็น ดูแข็งแกร่งและกำยำ ดูทรงพลังและสง่างามราวกับเปล่งประกาย

ที่สำคัญผิวกายของเขาร้อนจัดเมื่อไอร้อนจากกายสูงนั้นปะทะเหนือบ่าบางเปียกน้ำของเธอ

ตึกตัก...

หัวใจของซาราเต้นผิดจังหวะออกไป