ลวงรัก - 13 ไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้น

ฉันอยู่ในชุดเสื้อยืดที่ใหญ่กว่าตัวและกางเกงขาสั้น นี่คือชุดที่จะใส่ไปคลับเพราะไม่ได้มีเสื้อผ้าไว้สำหรับเที่ยวกลางคืน

เป็นครั้งที่สองที่ฉันได้ไปสถานบันเทิงตอนกลางคืน ครั้งแรกก็ตอนที่ฉลามใช้ให้ซื้อของสำคัญไปให้ ยังจำเหตุการณ์ตอนนั้นได้ มันทำให้ฉันคิดว่านี่เป็นฉลามคนเดียวกันจริงๆ หรือเปล่า

ถึงเวลานัดสี่ทุ่มครึ่งฉลามโทรมาตรงเวลาเปะๆ เขาบอกว่ามาถึงหอแล้วฉันจึงรีบหยิบกระเป๋ามาสพายแล้วก็รีบลงไปด้านล่างทันที

“ทำไมจู่ๆ ถึงอยากไปด้วย ปกติชวนเธอก็ปฏิเสธตลอด” ฉลามถามขณะกำลังขับรถตรงไปที่คลับ

“ก็เพราะฉลามชวนไง”

“ก็ชวนทุกรอบนะ”

“วันนี้มันมีเรื่องที่ทำให้คิดมากน่ะ”

“พอบอกพวกนั้นว่าเธอจะไปด้วยพวกมันไม่เชื่อ”

“เพราะว่าดาบีไม่ชอบไปคลับไง”

“เธอดูเครียดๆ มีอะไรปรึกษาได้นะ” ฉลามสังเกตมองฉันก่อนจะบอก

เขาคงไม่รู้ว่าตัวเองเป็นต้นเหตุที่ทำให้ความรู้สึกของฉันมันปั่นป่วนแบบนี้ หวังว่าคืนนี้ฉันจะกล้าเปิดใจคุยเรื่องที่มันอัดอั้นอยู่ภายใน

@คลับ

ฉลามพาฉันมาที่โต๊ะบนชั้นลอย เขาบอกว่าด้านล่างคนค่อนข้างแออัดจึงเปิดโต๊ะแบบวีไอพีบนชั้นลอย เพราะกลัวฉันอึดอัด

“เซนไม่มาหรอโซ่” ฉันถามโซ่ที่นั่งใกล้ๆ เพราะเห็นแค่ เสือ ปืนแล้วก็โซ่

“วันนี้มันติดธุระมาไม่ได้”

“อ๋อ”

“ถามหามันทำไม?” ฉลามที่นั่งใกล้ๆ เอียงคอมาถามพร้อมหัวคิ้วที่ขมวดชนกันอย่างไม่ทราบสาเหตุ

“ก็เห็นอยู่แก๊งเดียวกับฉลามไงเลยถาม”

“มั่นใจว่าแค่นั้น?”

“อะไรหรอ ทำไมมองแบบนั้น” สายตาของฉลามมองราวกับฉันมีความผิดบางอย่าง ทำเอางุนงงไปหมดว่าผิดอะไร

“ดื่มอะไร แป๊บซี่หรือน้ำเปล่า?”

“ขอเหล้าได้ไหม” ฉันเม้มริมฝีปากแน่น วันนี้มันอยากดื่มเหล้าจริงๆ เผื่อตัวเองจะมีความกล้ามากขึ้น

“ได้สิ” ฉลามพยักหน้าก่อนจะหยิบเหล้าราคาแพงเทใส่แก้วและจัดการชงให้ฉันเหมือนตัวเองเป็นเด็กเสิร์ฟ

“เหล้าหรอ” เสือเพื่อนในกลุ่มของฉลามท้วงขึ้นเมื่อเห็นว่าฉันกำลังยกแก้วดื่ม

“อืม” ฉลามเป็นคนตอบคำถามของเพื่อนให้

“ไอ้ฉลาม” โซ่เรียกชื่อฉลามก่อนจะส่งสายตาให้มองลงไปที่ชั้นล่างของคลับ

ไม่รู้เขากำลังให้ฉลามมองอะไรฉันจึงมองตาม หัวใจดวงน้อยมันกระตุกวูบเมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งชูแก้วขึ้นมาสายตาของเธอเพ่งมองมาที่ฉลามอย่างเปิดเผย

ฉันกัดริมฝีปากแน่นภายในใจมันร้อนระอุแต่ไม่สามารถแสดงออกได้ ก่อนจะหยิบแก้วมาดื่มรวดเดียวหมด

“เฮ้ยๆๆ” เสียงของปืนอุทานดังขึ้นก่อนจะดึงแก้วออกไปจากมือฉัน “ดื่มไม่เก่งก็อย่ารีบยกดิ เดี๋ยวก็เมากันพอดี”

ฉลามหันมามองแต่ไม่ถามอะไร เขาพยักหน้ากับเพื่อนก่อนจะเอาแก้วของฉันมาชงเหล้าให้ใหม่

“รู้จักหรอ” ฉันถามคนที่นั่งข้างๆ ด้วยความรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก

“ไม่รู้จัก” เขาตอบเสียงเย็นก่อนจะหยิบแก้วมาดื่ม คงจะรู้ดีว่าฉันหมายถึงใคร

“อ๋อ”

ตอนนี้ฉันรู้สึกว่าตัวเองกำลังงี่เง่าเอามากๆ จะจัดการความรู้สึกแบบนี้ยังไงดี มันเพิ่มมากขึ้นจนกลัวใจตัวเองไปหมดแล้ว

“เมาแล้ว?” ฉลามขมวดคิ้วถาม

“เปล่าๆ”

“อย่าดื่มเยอะเดี๋ยวเมา” ฉันเม้มริมฝีปากแน่นเพราะเขาทำเหมือนเป็นห่วงไม่อยากให้ดื่มเยอะ

ผ่านไปชั่วโมงกว่าๆ แสงไฟหลากสีที่วิบวับสลับกันทำให้ฉันเริ่มรู้สึกมึนๆ หัว ถึงแม้จะดื่มไปแค่ไม่กี่แก้วก็ตาม เป็นเพราะดื่มไม่เก่งบวกกับไฟทำให้ตาเริ่มลาย

ฉลามไปเข้าห้องน้ำนานแล้วยังไม่กลับมาเลย ในใจมันเริ่มกังวลและกลัว เหตุการณ์ในครั้งนั้นที่ฉันเจอเขานัวกับผู้หญิงในห้องน้ำผุดเข้ามาในหัวเป็นฉากๆ

“ดาบีจะไปไหน” เสือรั้งแขนฉันไว้ก่อนจะเอ่ยถาม

“ปะ ไปห้องน้ำ”

“เดินไหวไหม?”

“ไหวๆ”

“แน่นะ ให้พาไปไหม”

“ไม่เป็นไร” เสือพยักหน้าพร้อมกับปล่อยมือจากแขนของฉัน

ฉันเดินมาห้องน้ำระหว่างทางเจอกับฉลามที่กำลังจะเดินกลับโต๊ะ เขาเดินมาคู่กับผู้หญิง…ฉันจำได้เธอคือคนนั้นที่จ้องตากับเขา

ราวกับถูกของแข็งกระแทกตรงกลางอก ก้าวขาไม่ออกแล้วได้แต่ยืนตัวแข็ง ที่ผ่านมาความรู้สึกหวั่นไหวที่เกิดขึ้นมันเหมือนกับตัวฉันคิดไปเองฝ่ายเดียว

“จะไปไหน” เสียงของฉลามเรียกสติที่กำลังเหม่อลอยของฉันให้กลับคืนมา

“จะกลับแล้ว” ฉันบอก ทั้งๆ ที่บอกกับเพื่อนเขาว่าจะไปแค่ห้องน้ำ แต่ในตอนนี้มันอยากกลับห้องมากกว่า

“ทำไมรีบกลับ?”

“ฉลามไปดื่มกับเพื่อนต่อเถอะเดี๋ยวดาบีเรียกรถมารับ”

“มันอันตรายเดี๋ยวไปส่ง”

“ไม่เป็นไร”

“ดาบี” ฉลามกดเสียงต่ำเรียกชื่อฉัน ราวกับไม่พอใจที่ไม่ยอมให้เขาไปส่ง

“บอกว่าไม่เป็นไรไง ฉลามไปดื่ม….อ่ะ!”

ฝ่ามือหนาคว้ามาจับแขนของฉันก่อนจะออกแรงดึงให้เดินตามตัวเองผ่านฝูงผู้คนที่กำลังเต้นโยกส่ายเอวกันอย่างสนุกสนานออกมาด้านนอกคลับ

ฉลามพาฉันมาที่รถเบนซ์สีดำคันหรูของตัวเองก่อนจะเปิดประตูให้

“จริงๆ ฉลามดื่มต่อก็ได้ บอกว่าจะเรียกรถกลับเองไง”

“เป็นห่วง จะไปส่ง” เขาตอบสั้นๆ แค่คำพูดนั้นมันก็ทำให้สั่นไปทั้งหัวใจแล้ว

เหมือนฉันมันขี้ใจอ่อนทั้งที่พอจะเดาออกว่าทำไมฉลามถึงเดินมาพร้อมผู้หญิงคนนั้นแต่พอเขาพูดดีเข้าหน่อยมันก็อ่อนไปทั้งใจ ยอมขึ้นรถแต่โดยดี

เบนซ์คันหรูขับออกจากคลับใช้เวลาประมาณยี่สิบนาทีก็มาถึงที่หอพักของฉัน ตลอดทางเราสองคนไม่ได้ปริปากพูดคุยกันเลยสักคำ

“ขอบคุณที่มาส่งนะ” ฉันหันมาบอกคนที่นั่งข้างๆ ตั้งใจจะถามเขาหลายอย่างแต่พอเอาเข้าจริงไม่ถามคงดีกว่า เพราะฉันอาจจะแค่รู้สึกไปเองเพียงคนเดียว

“เป็นอะไร” ฉลามรั้งแขนฉันเอาไว้ไม่ยอมให้ลงจากรถ

“เปล่า”

“มีอะไรก็พูดออกมา ฉันทำอะไรให้เธอโกรธ”

“ดาบีมีสิทธิ์โกรธฉลามด้วยหรอ” ฉันหัวเราะในลำคอเบาๆ พร้อมยิ้มกว้าง “ไม่มีสิทธิ์ขนาดนั้นหรอก”

“ทำไมพูดแบบนั้น”

ฉลามขยับใบหน้ามาใกล้ๆ มันใกล้ซะจนรู้สึกได้ถึงไอร้อนจากลมหายใจที่กระทบลงมาบนใบหน้า

“อยากรู้อะไรก็ถาม”

“จะตอบทุกเรื่องเลยใช่ไหม” ฉันจ้องใบหน้าคมคายแบบไม่คิดจะเอนหนีไปไหนถึงแม้เขาจะอยู่ใกล้มากๆ ก็ตาม

“ถามมา”

“อยากขึ้นไปคุยกันบนห้องไหม”

หัวคิ้วหนาขมวดเป็นปมเมื่อได้ยินว่าฉันชวนให้ขึ้นไปบนห้อง ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงกล้าเอ่ยปากชวนเขาแบบนั้น

“มั่นใจใช่ไหมว่าอยากให้ขึ้นไปบนห้องจริงๆ”