บทที่2.ทศกัณฐ์ปรากฏตัว........

“หล่อน...ผู้หญิงรึ?”

“ครับ...หากคุณทศกัณฐ์รู้ชื่อเธอ อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ครับ”

“เปลี่ยนใจ ฉันนี่นะ ไม่ล่ะวานร หากเขาทำไม่ได้อย่างที่ฉันบอก...หาเจ้าใหม่เลย ฉันไม่รอ!!”

ชายหนุ่มพูดพร้อมกับแยกเขี้ยวให้เลขานุการคู่ใจ เขาเดินผิวปากออกไปนอกห้องประชุม แต่ก็ไม่วายย้อนกลับมาถามอีกครั้ง ...ก็แววตาไอ้ลิงมันแปลกๆ ...

“หล่อนชื่อไรวะ? อย่าบอกนะว่า...” มันยิ่งกว่าแปลกเสียอีก เพราะเมื่อเขาเปิดปากถาม ดวงตาที่นิ่งสนิทของไอ้ลิง พราวระยิบระยับ!!

“ครับ... เธอชื่อสีดา สีดา ราชพกฤษ์”

แม่เจ้า!! ทศกัณฐ์กลอกตามองฝ้าเพดานเหนือศีรษะ มีคนแปลกพอๆ กับมารดาเขาเชียวหรือ? การที่คุณกัณฑ์มัทรีตั้งชื่อเขาเหมือนทศพักต์ ยักษาตนนั้น ก็เพราะความชอบส่วนตัวของนาง...เขาว่าแปลกแล้ว ยังมีคนเพี้ยนๆ ตั้งชื่อบุตรหลานว่า สีดาอีกหรือ?

“เนื้อคู่ฉันสิ...สวยไหมวะ?”

แววตาไอ้ลิงมันพราวเสียขนาดนั้น มันต้องมีอะไรมากกว่าชื่อ...หล่อนเป็นผู้หญิงเสียด้วยสิ แบบนี้น่าเก็บเข้าคอลเลคชั่น เขาไม่มีทางยอมโง่เหมือนยักษ์ตนนั้นหรอก รอให้เจอแม่สีดางามงอนก่อนเถอะพ่อจะปล้ำ! จับทำเมียเสียเลย ไม่ปล่อยให้ลอยนวลจนพระรามคาบไปแดกหรอกน่า...

ไม่มีคำตอบ...แต่มันกลับยื่นโทรศัพท์ของตัวมันเองให้กับเขา ชายหนุ่มยื่นมือไปรับ เขาสไลด์หน้าจอหาที่เก็บรูป จนเมื่อเปิดดู อุต๊ะ!! สีดา...หล่อนรูปงามสมชื่อ ผมยาวสยายเต็มแผ่นหลัง วงหน้าคมขำ ดวงตาหวานฉ่ำ ยิ่งมองยิ่งถูกใจ แต่...ทำไมหล่อนแต่งตัวแปลกๆ เขาย้อนกลับไปดูรูปแรกๆ ไม่มีชุดปรกติเหมือนคนทั่วไป หล่อนไม่ได้ใส่เดรสสั้นๆ ไม่ได้ใส่เดรสยาวๆ กรุยกราย เหมือนหล่อนนุ่งผ้าถุงใส่เสื้อลูกไม้ แต่ดูการตัดเย็บแล้วไม่ใช่ แต่มันก็คล้ายๆ กัน เหมือนที่เขาเห็นมารดาใส่เวลาไปทำบุญที่วัดไทย

“สวยว่ะ...มีผัวยัง?” หากสีดามาได้ยินทศกัณฐ์ถามคำถามนี้ อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะตอบเหมือนเดิมหรือไม่!! เมื่อทศกัณฐ์ใน พศ. นี้แตกต่างจากทศกัณฐ์ในวรรณคดี ไอ้เรื่องรักเดียวใจเดียวยังไม่รู้ แต่ไอ้เรื่องเจ้าชู้นี่ตัวพ่อ...ใช้คู่ควงเปลืองมากกว่าชั้นในตัวเองเสียอีก

“ยังโสดครับ เธอบอกว่า...” วานรขยักคำพูดไว้ เขาเงยหน้ามองเจ้านายแล้วยิ้มจนตาตี่

“พูดมาอย่าโยก... เดี๋ยวโดนเตะ!!”

มันมีลับลมคมในอะไรหนักหนาว่ะ ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิด เขาเดินวนรอบตัวของวานร พร้อมกับยกเท้าขึ้นเตรียมถีบ...

“เธอบอกว่ารอ...ทศกัณฐ์คร๊าฟฟฟฟฟ...” ลูกน้องสุดป่วนตะโกนก้อง เขารีบวิ่งหนีฝ่าเท้าของเจ้านายสุดชีวิต เพราะหากช้าอีกนาทีเดียว อาจจะโดน...บาทา

หะ!! ยัยสีดายุค2016 บอกว่ารอพญายักษ์ หล่อนไม่สนใจพระรามหรือไงเล่า...นั่นน่ะรูปทองเชียวนะ หากเทียบกับยักษ์ตัวเขียวอย่างทศกัณฐ์ แปลกคน...แต่น่าสนใจ น่าลองทาบ...น่าลองปลดสไบของสีดาสักที แค่คิดก็สนุกจนแทบจะอดใจรอพบไม่ไหว...แม่สีดาคน งามของพญายักษ์

“อะไรนะ!! ที่แม่สั่งให้แกทำ แกก็ทำไม่สำเร็จงั้นเหรอ ไอ้เวรนั่นมันแก้ได้... หมายความว่าไงราม? บอกให้แม่เข้าใจอีกทีสิ ครั้งนี้ลูกก็ทำไม่ได้เหมือนเดิมอย่างนั้นงั้นเหรอไง” เสียงนารีแหลมปรี๊ด นางนั่งไม่ติดต้องลุกขึ้นยืน เดินมาหยุดยืนใกล้ๆ บุตรชายพร้อมกับถามย้ำไปย้ำมา

พระรามยืนหน้าเครียด นารีสั่งให้เขาไปดิสเครดิตทศกัณฐ์ ด้วยการโจมตีไปที่ชื่อเสียงของพี่ชาย ทำยังไงก็ได้ให้เขาด่างพร้อย และทำให้ผู้ถือหุ้นทุกคนไม่ไว้วางใจ เพื่อที่จะได้ชิง...ตำแหน่ง ขึ้นไปยืนเป็นผู้กุมอำนาจแทน แม่คงลืมไป เบอร์นาร์ดไม่ใช่ของบิดา บริษัทนั้นพี่ชายเขาสร้างมาด้วยตัวเอง มีเพียงชื่อเท่านั้นที่หยิบยืมนามสกุลของอาร์มันโด้เอาไปใช้ จะมีอะไรไปล้มล้างพี่ชายได้เล่า... เมื่อหุ้นใหญ่เป็นของทศกัณฐ์ทั้งหมด อำนาจเบ็ดเสร็จทั้งหมดพี่ชายก็ถือครองแต่เพียงผู้เดียว

“ว่ายังไงราม...อธิบายให้แม่ฟังสิว่าทำไม!!” นางตาลุกวาว มองลูกชายเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ไอ้หอกข้างแคร่อย่างทศกัณฐ์ เด็กหนุ่มนั่นกำแหงและไม่เคยเห็นหัวนาง แม้แต่สามีก็ดูจะเกรงๆ บุตรชาย ไม่กล้าแม้แต่จะจัดการขั้นเด็ดขาด