บทที่2.ทศกัณฐ์ปรากฏตัว..

ใครๆ ก็รู้ว่าพี่น้องสองศรีเขม่นกัน ทศกัณฐ์เป็นพี่ชายใหญ่ เป็นลูกภรรยาแต่งของอาร์มันโด้ เบอร์นาร์ดที่เกิดจากคุณกัณฑ์มัทรี ด้วยเสน่ห์อันล้นเหลือ ประกอบกับฐานะที่ร่ำรวยทำให้บิดาชักจูงผู้หญิงอีกหนึ่งคนเข้ามามีบทบาทในชีวิต คุณนารีกับ พระราม คือสองคนที่ทำให้ทศกัณฐ์เกิดความเบื่อหน่ายครอบครัว ชายหนุ่มไม่คิดจะแลกิจการของบิดาสักนิด เมื่อน้องชายตัวดีจ้องตาเป็นมัน พระรามคิดที่จะรวบทุกอย่างเอาไว้ทั้งหมด ในฐานะลูกชายคนโปรด ชายหนุ่มเชื่อฟังมารดามาตลอด ท่านสอนให้รู้จักการให้อภัย ให้มองทั้งสองแม่ลูกเป็นญาติสนิท เมื่อพระรามก็คือสายเลือดเดียวกันกับตัวเอง

แม่ปล่อยวางได้... เพราะท่านเป็นคนมองโลกในแง่ดี ยอมแม้กระทั่งให้สามีที่รักไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย ทศกัณฐ์ ยอมฟังมารดา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะยอมทุกเรื่อง! การฟาดฟันกันระหว่างพี่น้อง จึงดำเนินมาเรื่อยๆ ชายหนุ่มไม่แคร์หากบิดาจะให้พระรามเป็นตัวแทนของท่าน ในการดูแลกิจการของท่านทั้งหมด แต่ไม่ได้หมายถึง... เบอร์นาร์ดที่เขาสร้างขึ้นมาจากสองมือ หากมันแหลมเข้ามา... มันจะรู้จักเขาดีขึ้น เขาไม่ใช่ยักษ์หน้าโง่ในนิทาน ที่จะได้หลงเล่ห์ของพระรามรูปหล่อ

อาร์มันโด้อินเตอร์เทรต เป็นบริษัทชั้นนำขนาดใหญ่ ครอบคลุมเกือบทั่วโลก มีกำไรปีปีหนึ่งหลายพันล้านแต่...นั่นเป็นของบิดาไม่ใช่ของเขา... การที่เขาให้คนในครอบครัวมีสิทธิ์ในเบอร์นาร์ดด้วย เพราะเขาอยากให้เกียรติและอยากให้ทุกคนรู้ศักยภาพแท้จริงของเขา ไม่ได้หมายความว่าจะยอมให้ใครก็ได้เข้ามาก่อกวน

กาแฟร้อนถูกยกขึ้นจิบ ทศกัณฐ์หมุนเก้าอี้ไปทางด้านหลัง ทอดสายตาผ่านกระจกเงาใสแจ๋ว มองอาณาจักรของตัวเองด้วยความภาคภูมิใจ

ห้องประชุมใหญ่...

พระรามนั่งหน้าตึง เวลาผ่านจาก10 นาทีเป็น1 ชั่วโมง ยังไม่เห็นแม้แต่วี่แววของหัวหอกใหญ่ ไอ้พี่ชายจอมเสเพลไปมุดหัวอยู่ที่ไหน? เวลานี้ทศกัณฐ์น่าจะมาทำงานได้แล้วนี่ แต่...คนไร้ระเบียบวินัยอย่างพี่ชายเขา มันไม่แปลกหรอกที่ป่านนี้มันจะยังซุกตัวอยู่บนที่นอนนุ่มๆ เมื่อกลางคืนชายหนุ่มทำตัวเป็นเหยี่ยวราตรี ซอกแซกตามสถานเริงรมย์

“วานร เจ้านายคุณป่านนี้ยังไม่มาทำงานอีกหรือไง?” เสียงเย็นชากับแววตาลุกโพลง เมื่อยิ่งเวลาผ่านไปเท่าใด ดูเหมือนคนที่เห็นด้วยกับเขาเริ่มลดน้อยลง

“ผมไม่ทราบครับคุณราม ก็ผมอยู่ที่นี่กับคุณ...จะรู้ได้ยังไงว่าเจ้านายมาหรือยัง... ไม่มา”

คำตอบแสนเรียบง่าย แต่พระรามรู้ว่ามันจงใจยวน ไม่ว่าจะพี่ชายหรือคนติดตาม แต่ละคนล้วนกวนประสาทเขาได้ดีมาตลอด แม้แค่นั่งอยู่เฉยๆ เขาก็ยังรู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจ

วานรเสก้มหน้าลง ซ่อนรอยยิ้มหยันๆ ไว้ เขารู้สึกไม่ต่างอะไรกับเจ้านายเลยสักนิด หากมีเวลาว่างเมื่อใด พระรามมักจะหาเรื่องมาโจมตี ต่อให้พ่ายแพ้สักกี่ครั้ง น้องชายเจ้านายก็ไม่เคยท้อ เมื่อถือว่าตัวเองมีคนถือหาง ถึงได้ทำตัวกร่าง นึกว่าตัวเองยิ่งใหญ่เสียเต็มประดา ทั้งๆ ที่ก็เป็นแค่ลูกชายของภรรยาเบอร์สอง มีสิทธิ์ในสมบัติของนายท่านก็แค่เสี้ยวเดียว แต่กลับทำเหมือนจะครอบครองทั้งหมด โดยที่ทายาทที่แท้จริงกลับไม่ยี่หระ เจ้านายสร้างแบรนด์เบอร์นาร์ดขึ้นมาด้วยสองมือ แต่น้องชายไก่อ่อนของท่านก็ยังตามมาราวีไม่เลิก สงสัยครั้งนี้คงจะเจ็บหนัก เพราะวานรรู้ว่าความอดทนของเจ้านายกำลังจะหมดลง

“แล้วไม่คิดจะไปตาม หรือหาวิธีให้เจ้านายของคุณมาทันร่วมการประชุมครั้งนี้หรอกเหรอ?” หนุ่มรูปงามใบหน้าเกลี้ยงเกลา พระรามหล่อเหมือนองค์อินทร์ เป็นหนุ่มน้อยใบหน้าหล่ออินเตอร์ ไม่ได้คมเข้มเหมือนพี่ชาย ใบหน้ารูปไข่หวานกระเดียดไปทางผู้หญิงเพราะได้เชื้อความงามจากมารดามาเยอะ

“จำเป็นด้วยเหรอครับ...ผมว่าการประชุมครั้งนี้ แทบจะไม่มีสาระอะไรเลย... ใจความสำคัญทั้งหมดคือโจมตีท่านประธาน!! ด้วยเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับการทำงาน ผมถามนิดนะครับ การที่ท่าน...ทำตัวเสเพล แล้วยอดของสินค้าหรือออเดอร์จากลูกค้าตกลงไปหรือไม่ครับ...แล้วจุดสำคัญเลยนะครับ ท่านไม่มีเวลาที่จะมาตอบคำถามน่ารำคาญพวกนี้หร๊อก!! เมื่อท่านกำลังเร่งทำโปรเจกต์ยักษ์ หากผ่าน...ไตรมาสต่อไปผลกำไรของเบอร์นาร์ดน่าจะทะลุทุกยอดที่เราเคยทำได้”