บทที่1.ปฐมบทของสีดา..

เสียงวิ่งดังตึงตัง!! จนบ้านไม้หลังเล็กสั่นกราว ยายสายหยุดได้แต่ส่ายศีรษะ หลานสาวหัวโปรดคนเล็กสุด แต่กระโดกกระเดกผิดพี่น้องคนอื่นๆ เพราะเจ้าหล่อนหย่อนการอบรม เมื่อเจ้าตัวเติบโตจากเมืองนอกเมืองนาตั้งแต่เล็กแต่น้อย เด็กๆ เป็นไม้อ่อนดัดง่าย แต่เมื่อสีดาต้องตามไปอยู่กับพ่อกับแม่ เลยห่างเหินเรื่องขนบธรรมเนียมไทย แต่ก็ยังถือว่าดีพอใช้ในระดับหนึ่ง เมื่อไม่ได้เปรี้ยวปรี๊ดจนเข็ดฟัน ดีนะว่าไม่ได้แต่งตัวโฉบเฉี่ยวเหมือนสาวๆ ที่นางเคยเห็น สีดาสวยสมกับชื่อของเธอ ผมยาวดำขลับ แพขนตางามงอน จมูกโด่งได้รูป รับกับริมฝีปากอิ่มรูปกระจับ หล่อนเป็นนักอนุรักษ์ความเป็นไทยตัวยง เสื้อผ้าที่เจ้าหล่อนสวมใส่ ส่วนมากเป็นผ้าไทย ที่เอามาประยุกต์ใหม่เก๋ไก๋ เสียจนนางยังแอบทึ่ง

“เบาๆ สิลูกยิ่งโต ยิ่งเหมือนม้าดีดกะโหลกนะเรา อย่างนี้พระรามมาเห็นท่านคงรับกระโจนหนี เผ่นแน่บแบบไม่เหลียวหลัง”

นางสัพยอกหลานสาว เป็นคำพูดติดปากที่ใครๆ ที่รู้จักชื่อของสีดาก็มักจะหยอกเอินเช่นนี้เป็นประจำ

“สีดาไม่ได้รอพระรามนะเจ้าคะยายจ๋า แต่ถ้าให้สีดาเลือก สีดาจะเลือกยักษ์” และเช่นกัน สีดาก็มักจะตอบเช่นนี้ทุกครั้งเสมอไป เธอไม่สนใจว่าคนฟังจะแปลกใจ เมื่อสาวๆ ส่วนใหญ่ชอบพระรามที่รูปงาม แต่สีดากลับไพล่ไปสนใจทศกัณฐ์ยักษ์ตัวเขียวหน้าถมึงทึง

“แปลกคน!! สาวๆ ส่วนมากก็หลงรูปพระรามกันแทบทั้งนั้น ทั้งรูปงามแล้วก็เป็นถึงเจ้านคร สีดาไม่ชอบหรือไงลูก”

หญิงสาวสอดมือสวมกอดเอวอวบๆ ของยายสายหยุด เธอซุกหน้ากับเนินอกอวบใหญ่แล้วจึงกระซิบตอบเสียงใส ดวงตาเต้นระริก

“ไม่เจ้าค่ะยายจ๋า นางเล็ก นางน้อยต่อแถวยาวเป็นวา กว่าจะถึงคิวสีดา หลานคงรอจนเหนียงยาน รูปงามแล้วไงเจ้าคะ!! ไม่ได้มีใจเดียว...สีดาไม่สนหรอกค่ะ สู้ทศพักตร์ของหลานก็ไม่ได้... ตัวเขียวปี๋ เขี้ยวยาวโง้ง แต่มีรักมั่นให้เมียคนเดียว แบบนี้สิน่าสนกว่าเป็นไหนๆ คนเราเดียวนี้นะเจ้าคะ ดูที่หัวใจค่ะ ไม่ใช่ดูที่หน้าตา ใครว่ายังไงก็ช่างแต่สีดาคิดแบบนั้นจริงๆ”

มือเหี่ยวๆ หยาบกร้านเพราะทำงานมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยจนจวบใหญ่ ถึงจะเป็นเศรษฐินีมีอันจะกิน แต่นางสายหยุดก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ จับนั่นทำนี่ไม่เคยหยุดมือ เงินทองที่มีก็เพิ่มพูน แถมลูกหลานไม่มีใครสักคนที่ผลาญเงินโดยเปล่าประโยชน์ เศรษฐินีเมืองเก่าอย่างนางจึงสบายตอนแก่ เมื่อดอกผลที่สร้างไว้งอกงามให้เก็บเกี่ยวกินยันตัวตาย

“คิดผิดแปลกจากคนอื่น แต่ยายก็เห็นด้วยกับสีดานะลูก จริงอยู่ว่าพระรามท่านรักแม่สีดาที่สุด แต่ก็อดไม่ได้ที่จะมีนางเล็กๆ เป็นโขยง ยายเองก็ยังแปลกใจ สาวๆ พวกนั้นทนได้อย่างไรกัน เมื่อคนที่นั่งเด่นเป็นสง่าอยู่บนราชบัลลังก์นั่นก็สวามีของพวกเธอ แต่มีเมียต่อแถวยาวเป็นวา...”

“เห็นไหมเจ้าคะ...ผู้ชายแบบนั้น สีดาไม่คิดจะชอบ...มีเมียเป็นฮาเล็ม...เห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่นประดับบารมี”

โบราณว่าไว้ เกลียดสิ่งไหนมักจะได้สิ่งนั้น สีดาเกลียดคนเจ้าชู้สุดๆ สีดาแอนตี้ผู้ชายที่มีคู่ควงพร้อมๆ กันทีละหลายๆ คน และในอนาคตเธอจะต้องเจอคนเช่นนั้น แต่เธอจะเอาตัวรอดจากบ่วงเสน่หาของเขาได้หรือเปล่า?

สองยายหลานกอดกันกลม เพราะชอบกลิ่นอายแบบถิ่นชนบทแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่เธอก็รักความเป็นไทย สีดาชื่นชอบกับวัฒธรรมโบราณ เธอจึงเป็นสาวสมัยใหม่ ที่เป็นนักอนุรักษ์ตัวยง เพราะฉะนั้นไม่แปลกหากจะเห็นสีดาโฉบฉายในต่างแดน ด้วยการนุ่งผ้าไทย ห่มสไบนุ่งโจงกระเบน บวกกับความงามคมขำ ผมสีดำสนิทยิ่งกว่าขนนกกาน้ำ เส้นผมเรียบตรงสยายเต็มแผ่นหลัง เธอจะเด่นสะดุดตาแม้จะอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย

“ยายจ๋าทำขนมอะไรมาให้สีดาชิมคะวันนี้”

“ขนมของโปรดของเรานั่นแหละ ครั้งนี้จะมาอยู่นานเท่าไรล่ะ ยายจะได้ร่างเมนูสุดอร่อยไว้ให้เลือก นานๆ จะมาสักที ยายจะขุนให้มีเนื้อมีหนังกว่านี้อีกหน่อย ดูสิ... แขนขาเก้งก้างมีแต่กระดูก” นางลูบคลำผิวกายของหลานรัก พร้อมกับบ่นว่าไปเรื่อย ก็สีดานะกินอยู่ไม่เป็นเวลา หากจมอยู่กับงาน กว่าจะหาอะไรใส่ปากท้องก็ต่อเมื่อเจ้าตัวพอใจเนื้องานของตัวเองนั่นแหละ