บทที่19 สถานการณ์ที่เลือกไม่ได้

ตอนนี้จ้าวเทียนรู้สึกเหมือนกำลังนั่งอยู่บนตาชั่ง เขาไม่สามารถเอนเอียงไปทางไหนมากจนเกินไป

ไม่งั้นอาจจะมีสิ่งเลวร้ายเกิดขึ้น…

‘ ที่แท้ความรู้สึกเมื่อครู่ มาจากสองสาวที่นั่งอยู่ข้างฉันนี่เอง ’

“ น้องจ้าว…กินปูผัดผงกระหรี่พวกนี้สิ พี่แกะเนื้อออกมาให้เธอเรียบร้อยแล้ว ” กงเสี่ยวเหมยพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

“ ขอบ…คุณครับ” เขาตอบด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

“ นายกินกุ้งอบชีสพวกนี้สิ…ฉันแกะเนื้อกุ้งมาให้นายแล้ว มันอร่อยมากเลยนะ ” ลี่เหยาเหยาพูดออกมาด้วยรอยยิ้มอบอุ่น

“ อ่า…ขอบใจมาก ” เขาตอบออกมาเสียงอ่อน

ชิ้ง!

ทั้งสองสาวต่างมองมาที่จ้าวเทียนด้วยรอยยิ้มน้อยๆ พวกเธอกำลังดูว่าจ้าวเทียนจะกินของใครก่อน

เฮ้อ…

จ้าวเทียนถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาตักปูผัดผงกระหรี่กับกุ้งอบชีสเข้าปากไปพร้อมกัน แล้วเคี้ยวพวกมันด้วยสีหน้าฝืนทน

เหตุการณ์แบบนี้ได้ผ่านมาหลายรอบแล้ว เขาไม่รู้ว่าพวกเธอแอบนัดกันมาก่อนหรือเปล่า

เวลาที่มีคนตักอาหารมาให้เขา อีกคนก็จะตักให้ด้วย…

ถ้าตัวเขาตักอาหารของใครกินก่อน อีกคนก็จะทำหน้าเศร้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา…

ทำให้เขาต้องกินอาหารสองอย่างผสมกันทุกครั้ง ซึ่งรสชาติมันก็ตีกันเองจนเขาต้องฝืนกลืนเข้าไป

จนถึงตอนนี้ หากเขายังไม่เข้าใจอีก ก็คงจะเสียแรงที่อยู่มาเกือบแสนปีแล้ว หญิงสาวทั้งคู่ต่างก็มีใจให้เขา แต่ตัวเขานั้นก็ไม่รู้จะจัดการกับเรื่องแบบนี้ยังไง

เมื่อคิดย้อนกลับไปในอดีต ตอนที่เขาถูกคู่หมั้นของตัวเองหักหลัง แล้วตายไปอย่างน่าสมเพชนั้น วิญญาณของเขาถูกท่านอาจารย์ดึงมาที่แดนสวรรค์

เขาได้เลือกที่จะผนึกความทรงจำความรู้สึกทั้งหมดในอดีต แล้วตั้งใจฝึกฝนอย่างบ้าคลั่ง จนสามารถช่วงชิงตำแหน่งมหาเทพมาได้

จากนั้นก็โดนเต๋าแห่งสวรรค์ควบคุมเป็นหุ่นเชิด ตลอดเวลาที่ผ่านมานับแสนปี เขาไม่เคยมีคนรักเลย

ทำไมชีวิตเขามันช่างน่าเศร้า…

‘ เต๋าแห่งสวรรค์…แกทำให้ฉันโสดมานับแสนปี ฉันไม่มีทางปล่อยแกไปแน่ ! ’

ตอนนี้เขารู้สึกว่าลิ้นตัวเองแทบไม่รู้รสแล้ว ต้องทำอะไรซักอย่าง สายตาเขามองไปที่ลี่เฟยเพื่อนรักเป็นคนแรก

คิกคิก

เมื่อลี่เฟยเห็นแววตาต้องการความช่วยเหลือของจ้าวเทียน เธอก็เผลอหลุดหัวเราะออกมา แล้วหันไปกระซิบอะไรบางอย่างให้เด็กสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ

จ้าวหยูเหมยที่ได้ยินสิ่งที่ลี่เฟยบอก เธอก็มีสีหน้าตกใจเล็กน้อย แล้วมองไปทางพี่ชายด้วยแววตาเป็นประกายระยิบระยับ

สาวน้อยแบบเธอชอบเรื่องอะไรทำนองนี้ที่สุด ยิ่งตัวเอกของเรื่องเป็นพี่ชายตัวเองยิ่งสนใจมาก…

เฮ้อ…

จ้าวเทียนถอนหายใจอีกครั้ง เมื่อเห็นท่าทางของลี่เฟย อีกฝ่ายคงไม่ช่วยเขาแน่นอน เขากลั้นใจกิน ปลาผัดเปรี้ยวหวานผสมกับผัดเผ็ดเต้าหู้อย่างอดทน

งั้น..

สายตาของจ้าวเทียน มองตรงไปที่ลี่หวูเฉินผู้เป็นความหวังสุดท้าย เขาแกล้งส่งสายตาไปทางขวดเหล้าที่ตั้งอยู่

ซึ่งอีกฝ่ายก็รับรู้ได้เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน อีกทั้งพรุ่งนี้ยังต้องพึ่งพาจ้าวเทียนในการรักษาคุณปู่ลี่ด้วย

หลังจากที่เห็นลี่หวูเฉินกระพริบตาตอบกลับมาให้ จ้าวเทียนก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันที เขารีบตักไก่แช่เหล้าผสมกับกระเพราะปลาน้ำแดงเข้าปาก แล้วกลืนเข้าไปอย่างรวดเร็ว

“ มาเถอะ…ได้เวลาสำหรับการดื่มฉลองแล้ว ” ลี่หวูเฉินพูดขึ้นเสียงดัง

“ ใช่แล้ว…ฉันก็รู้สึกอิ่มแล้วเรามาดื่มกันต่อเถอะ แต่น้องพี่ยังเด็กอยู่ เธอดื่มน้ำผลไม้ก็แล้วกันนะ ” จ้าวเทียนพูดเสริมขึ้น เมื่อเห็นแววตาเป็นประกายของน้องสาว

จ้าวหยูเหมยทำแก้มป่อง แล้วมองค้อนใส่พี่ชายของเธอแบบงอนๆ

“ เหล้าเหมาไถ50ปีขวดนี้ พี่แอบเอามาจากที่บ้าน เธอลองชิมดูสิ ” กงเสี่ยวเหมยหันไปบอกจ้าวเทียนด้วยรอยยิ้ม

ในขณะที่พนักงานกำลังรินเหล้าเหมาไถ ใส่แก้วของทุกคนบนโต๊ะ

“ ฉันเกือบลืมไป…ตอนที่ไปถ่ายโฆษณาที่ฝรั่งเศสฉันได้ไวน์ Romanee-Conti ปี1990 มา ฉันเลยเอามาวันนี้ด้วย ” ลี่เหยาเหยาพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม เธอได้ให้พนักงานไปหยิบไวน์ออกมา

“ เอ๋…ให้ฉันลองด้วยพี่เหยาเหยา ” ลี่เฟยรีบออกตัวทันที

“ นายก็ลองชิมดูสิ..” ลี่เหยาเหยาส่งแก้วไวน์ให้จ้าวเทียนด้วยรอยยิ้มจริงใจ

….

ตอนนี้ที่อยู่ตรงหน้าจ้าวเทียนคือแก้วเหล้าและแก้วไวน์ ด้านข้างเขาก็มีสายตาของหญิงสาวสองคนที่กำลังส่งรอยยิ้มเฝ้ารออย่างคาดหวังมาให้เขา

‘ ทำไมฉันรู้สึกว่าสถานการณ์มันเลวร้ายลง ’

จ้าวเทียนได้หันไปสบตากับลี่หวูเฉินอีกครั้ง ซึ่งอีกฝ่ายก็มองกลับมาด้วยสีหน้ายุ่งยากเหมือนกับต้องการจะสื่อกลับมาว่า

‘ นี่ฉันก็ช่วยนายไปแล้ว นายจะเอายังไงอีก ’

ลี่หวูเฉินปรับสีหน้าเล็กน้อย แล้วก็คิดขึ้นในใจ ฉันจะช่วยนายอีกครั้งก็ได้

“ เอ๋…ไวน์นี้พี่อยากลองชิมมานานแล้ว ขอพี่ก่อนแล้วกันนะ ” เขาเอื้อมมือไปหาแก้วไวน์ ตรงหน้าจ้าวเทียนทันที

ตุบ!

ที่ใต้โต๊ะ กงซือลู่ได้เหยียบไปที่เท้าของคู่หมั้นเธอเต็มแรงด้วยความหมั่นไส้ อีกทั้งยังส่งสายตาเย็นชากลับไปให้

‘ ถ้านายยังไม่หยุดยุ่งเรื่องของคนอื่น…ฉันจะจัดการนาย!’

ลี่หวูเฉินสะดุ้งเฮือกทันที เขาอ่านความหมายของสายตาคู่หมั้นสาวได้ เขาจึงหดมือกลับมาอย่างรวดเร็ว

“ เอ่อ…แต่พอคิดดูอีกที พี่คิดว่าถนัดดื่มเหล้าจีนมากกว่านะ ” เขารีบนั่งลงหยิบเหล้าเหมาไถขึ้นมาดื่มด้วยสีหน้ามีความสุข แล้วแอบส่งสายตาขอโทษกลับไปให้จ้าวเทียน

!!

นี่ฉันต้องดื่มเหล้ากับไวน์ผสมกันจริงๆรึ จ้าวเทียนคิดขึ้นด้วยความสิ้นหวัง

เขาแอบมองไปยัง สีหน้าคาดหวังของสองสาวข้างๆ แล้วก็ต้องถอนหายใจ

ช่างเถอะ…

ในตอนที่เขากำลังจะเทผสมเครื่องดื่มทั้งสองนั้นเอง…

คิกๆๆ อิอิๆๆ

ผู้หญิงทั้งสองคนข้างๆเขา ก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างกลั้นไม่อยู่ ตัวของพวกเธอสั่นไหวอย่างรุนแรง แม้แต่สาวๆคนอื่นบนโต๊ะก็หัวเราะออกมาเช่นกัน

คิกๆๆๆ ฮ่าๆๆ

เหลือเพียงจ้าวเทียนกับลี่หวูเฉินที่สบตากันด้วยความสับสน…

“ นายคิดจะดื่มมันจริงๆเหรอ…พวกพี่เขาก็แค่แกล้งนายเล่นเท่านั้นเอง ” ลี่เฟยที่พยามกั้นหัวเราะพูดออกมาด้วยเสียงร่าเริง

“ พี่ชาย…ซื่อบื้อที่สุด ” จ้าวหยูเหมยรู้สึกอ่อนใจ ยิ่งเมื่อนึกไปถึงการแสดงออกของพี่ชายเธอ ตอนอยู่ที่งานดนตรีในโรงเรียน

ทั้งเรื่องตอนรักษาข้อเท้าของพี่เหยาเหยา กับเรื่องในห้องประชุมจัดแสดง แสดงให้เห็นพี่ชายเธอไม่ได้เข้าใจผู้หญิงเลยแม้แต่น้อย…

จ้าวเทียนเมื่อโดนน้องสาวว่ามาแบบนั้น ก็รู้สึกอายเล็กน้อย ตัวเขาตอนอยู่บนแดนสวรรค์ ก็เคยชินกับกฎที่ผู้เข้มแข็งควบคุมผู้อ่อนแอ

บนแดนสวรรค์มีการต่อสู้แย่งชิงเกิดขึ้นทุกวัน ตัวเขาในฐานะผู้ปกครองสูงสุด คำสั่งของเขาไม่มีใครกล้าขัดขืน ทุกคนต้องเคารพเชื่อฟัง เขาไม่จำเป็นต้องสนใจความรู้สึกของใคร

ยิ่งเวลานั้นที่ตกอยู่ภายใต้การควบคุมของเต๋าแห่งสวรรค์ ตัวเขาเองเหมือนหุ่นเชิดที่ไร้อารมณ์ความรู้สึก เรื่องการคาดเดาความคิดของคนรอบข้างนั้นไม่จำเป็น

ถึงแม้ตอนนี้เขาจะได้ความทรงจำและความรู้สึกของตัวเองกลับมาแล้ว แต่ก็คงต้องใช้เวลาซักพักในการปรับตัวให้เข้ากับโลกมนุษย์

“ เหมือนที่ลี่เฟยบอกแหละ…ฉันกับพี่เสี่ยวเหมยก็แค่แกล้งนายเล่น พวกเรารอดูว่านายจะรู้สึกตัวตอนไหน ” ลี่เหยาเหยาพูดออกมาพร้อมกันแอบขำเล็กน้อย

ตัวเธอไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว…

เธอยอมรับว่าตัวเธอมีความรู้สึกสนใจจ้าวเทียนกว่าผู้ชายคนอื่น เขาเป็นผู้ชายที่ดูลึกลับ มีความสามารถหลายอย่าง เวลาที่อยู่ใกล้เขาแล้วเธอรู้สึกปลอดภัย แต่มันก็ยังไม่ถึงขั้นเป็นความรัก

ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอพบเจอผู้คนมากมาย แม้จะไม่เคยมีคนรักมาก่อน เพราะอยากทุ่มเทเวลาทั้งหมดให้กับความฝันของตัวเอง แต่ก็ใช่จะไร้เดียงสาในเรื่องนี้

เธอกับจ้าวเทียนพึ่งรู้จักกันได้แค่วันเดียวเท่านั้น เรื่องความรักคงต้องให้มันค่อยเป็นค่อยไปจะดีกว่า…

ทางฝั่งของกงเสี่ยวเหมยนั้นความคิดของเธอก็คล้ายกับลี่เหยาเหยา พวกเธอทั้งคู่ก็รู้สึกสนใจในตัวจ้าวเทียนเหมือนกัน แต่ยังไม่ถึงขั้นที่จะทุ่มเทความรักให้

ตั้งแต่ได้พบจ้าวเทียนเมื่อวาน เธอก็รู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่นที่เธอเคยเจอมา ยิ่งเธอได้เห็นการแสดงออกของจ้าวเทียนที่คลับแมวป่า ก็ยิ่งรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ดูลึกลับมาก

อีกทั้งเขายังช่วยเหลือเธอไว้ด้วย ทำให้เธอรู้สึกว่าเขานั้นพึ่งพาได้แม้จะอายุน้อยกว่า เลยอยากจะรู้จักกันให้มากกว่านี้

จ้าวเทียนมองผู้คนรอบๆตัวเขา ที่พูดคุยกันอย่างสนุกสนานผ่อนคลาย และหัวเราะกันออกมาอย่างร่าเริง บรรยากาศนั้นเต็มไปด้วยความสุข

เขารู้สึกถึงมิตรภาพและความจริงใจ ที่เขาไม่เคยได้สัมผัสตอนที่เป็นมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่ เพราะตอนนั้น สายตาของผู้คนรอบกายมองมาที่เขาด้วยความหวาดกลัวเท่านั้น

รอยยิ้มอันอบอุ่นครั้งแรกตั้งแต่ที่เขาได้ย้อนกลับมา ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของจ้าวเทียน

มันเป็นรอยยิ้มที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน บนใบหน้ามหาเทพตี้เทียน…

ซึ่งหญิงสาวทั้งสองคนที่นั่งอยู่ด้านข้าง ก็ได้แอบเห็นเข้าพอดี พวกเธอทั้งคู่ต่างหน้าแดงแล้วก้มหน้าลงอย่างเขินอาย

“ จะว่าไป…นายนี่ก็ดูดีเหมือนกันนะ สนใจมาเป็นแฟนฉันมั้ย ” ลี่เฟยที่กำลังเคลิบเคลิ้มกับรอยยิ้มของจ้าวเทียน ก็ได้หลุดปากพูดออกมาด้วยใบหน้าแดงๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์

!!

ทั้งโต๊ะอาหารเงียบไปในทันที เหมือนกับเวลาถูกหยุดเอาไว้

ชิ้ง!

สายตาอันดุดัน ของสองสาวฝั่งตรงข้ามได้จ้องกลับมาอย่างเอาเรื่อง

“ อ๊ะ…คือเมื่อกี้ฉันล้อเล่นนะ สงสัยฉันดื่มมากไปหน่อยเลยเมาขนาดนี้ ” ลี่เฟยรีบพูดขึ้นด้วยท่าทางหวาดกลัว เธอแกล้งหันไปคุยกับจ้าวหยูเหมย เพื่อกลบเกลื่อน

เวลาสี่ทุ่ม หลังจากมื้ออาหารอันแสนสุขจบลง ทุกคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน โดยจ้าวเทียนกับน้องสาวนั้นได้ลี่หวูเฉินขับรถไปส่ง

หลังจากที่ได้กินข้าวด้วยกันในวันนี้ ช่องว่างระหว่างพวกเขาก็หายไป ตลอดการเดินทางพวกเขาได้พุดคุยถึงเรื่องศิลปะการต่อสู้กันไม่หยุด

โดยส่วนมากจะเป็นจ้าวเทียน ที่ให้คำแนะนำหลายอย่างในเรื่องที่ลี่หวูเฉินสงสัย ทำให้ลี่หวูเฉินนั้นได้ประโยชน์อย่างมาก จนเขาแทบจะรีบกลับไปฝึกฝนทันที ซึ่งลี่เฟยที่แอบฟังอยู่ก็รู้สึกได้ประโยชน์เช่นกัน

ลี่เหยาเหยามองภาพตรงหน้าด้วยสีหน้าที่มีความสุข ตอนนี้จ้าวหยูเหมยนั้นหลับไปแล้ว เด็กสาวนอนหนุนตักของเธออยู่ สาเหตุเป็นเพราะลี่เฟยแอบเอาเหล้าให้กิน เธอก็เลยเมาหลับไปทันทีตอนขึ้นรถ

“ วันนี้ขอบคุณนะ…ฉันสนุกมากเลย” เธอบอกจ้าวเทียนด้วยรอยยิ้ม ตอนนี้ถึงที่พักของจ้าวเทียนแล้ว เขากำลังอุ้มน้องสาวกลับขึ้นห้อง

“ ฉันก็สนุกเหมือนกัน…พรุ่งนี้ฉันรักษาคุณปู่ลี่สำเร็จแน่นอน ” จ้าวเทียนพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะอุ้มน้องสาวกลับห้องไป

“ เจอกันพรุ่งนี้นะ…”