ตอนที่ 1

“จำปา”

(ภาคต่อจากดาวเรือง)

“ว้าย...”

ดาวเรืองใจหายวาบ ในจังหวะที่ร่างน้อยๆ ถูกรวบขึ้นอุ้มเอาไว้ในอ้อมแขน ปลายเท้าน้อยๆ ละลิ่วลอยขึ้นจากพื้นจนรู้สึกได้ว่าบางส่วนของน้ำกามที่เสือเมฆฝากเอาไว้ในกายได้ไหลออกมาเปียกเลอะอยู่ตรงซอกขาของหล่อน

ในนาทีต่อมาหญิงสาวก็ถูกอุ้มลงมาในเวิ้งน้ำตก เขาวางร่างของหล่อนให้เอนราบลงบนโขดหิน มือเรียวของดาวเรืองรัดรอบลำคอบึนหนาของเขาเอาไว้แน่น

“ถ่างให้ข้านะ”

เสือเมฆจะเอาอีกรอบ ดาวเรืองรู้ หล่อนรีบอ้าขารับอย่างว่าง่าย สองขาขัดกันแน่นอยู่รอบลำตัวของเสือเมฆที่เบียดเอาความแข็งแกร่งชำแรกลงมาในร่องเนื้อแบะอ้านั้นอีกครั้งจนมิด

“อร๊ายยย...”

ดาวเรืองร้องครางออกมา เมื่อความยาวใหญ่ของเขาเสียบสอดเข้าใส่กลีบเนื้อ แล้วตั้งหน้าตั้งตากระแทกลงมาอย่างไม่ปรานี

“เสียวเหลือเกิน”

ดาวเรืองคลายมือที่กอดคอเขาเอาไว้แน่นเพื่อโอบรั้งใบหน้าหล่อเหลาให้ค้อมลงมาประกบริมฝีปากอวบอิ่มของหล่อนเข้ากับริมฝีปากของเขา

ด้วยริมฝีปากที่ผนึกแน่นเข้าหากันอย่างเร่าร้อน ดูดปากกันอย่างดื่มด่ำในขณะดุ้นเนื้อของเสือเมฆยังโยกวนอยู่ในแอ่งเนื้อของหล่อน ส่งผลให้หญิงสาวเสียวกระสันจนร่างกายสั่นกระตุก

ทั้งสองตอบโต้กันด้วยจูบอันดูดดื่มราวจะแลกลิ้นกินน้ำลาย ในชีวิตของดาวเรืองไม่เคยได้จูบกับใครดูดดื่มเหมือนอย่างที่กำลังทำกับเสือเมฆ

“ซี้ด...เสียวมาก ของเอ็งใหญ่เหลือเกิน”

ดาวเรืองคราง ใบหน้าของหล่อนบิดเบ้ สองมือยื้อยันอยู่ที่แผงอกของเขา รั้งบ้างผลักบ้าง ในขณะที่เสือเมฆกระแทกกระทั้นไม่ลืมหูลืมตา

ความดิบเถื่อนของเขาทำให้ดาวเรืองจวนเจียนจะถึงจุดสุดยอดขึ้นมาอีกครั้ง ท่ามกลางเสียงของน้ำที่ตกกระทบลงมายังเวิ้งน้ำเบื้องล่าง กลบเสียงร้องครางของดาวเรืองที่กรีดร้องออกมาในนาทีที่ดวงตาหรี่ปรือ สวรรค์รำไรรางกำลังพร่าเลือนอยู่ภายใต้เปลือกตา

“อ๊าห์...เสียวเหลือเกินเสือเมฆจ๋า เอ็งเร่าร้อนไม่ธรรมดาจริงๆ”

ดาวเรืองพร่ำชมด้วยความพอใจ น่าทึ่งกับบั้นท้ายตึงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเสือเมฆที่เคลื่อนไหวได้ราวกับเครื่องจักร

เขายอมปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ในจังหวะที่อารมณ์ของหล่อนโลดทะยานขึ้นไปพบกับความสุขสุดยอดพร้อมๆ กัน

“ข้าติดใจเอ็งแล้วสิ...”

เสือเมฆละล่ำละลักบอก ในนาทีที่ความสุขสำลักล้นออกมาเป็นคำรบที่สอง อาการกระตุกตอดอยู่ลึกๆ ภายในโพรงเนื้อของหล่อน ยืนยันถึงการเดินทางไปสู่จุดหมายที่บรรลุร่วมกันอย่างสมบูรณ์

“พรุ่งนี้ข้าจะมารอเอ็งอยู่ที่นี่...เอ็งต้องมาให้ได้นะ...ข้าจะรอ”

“ไม่...ข้ามีผัวแล้วนะ ให้มันเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายระหว่างเรา...ข้าจะไม่มาอีกแล้ว”

“งั้นอาทิตย์หน้า...ที่นี่...เวลาเดียวกันนี้...ข้าจะมารอเอ็ง”

“ถ้ามาเอ็งก็ผิดหวัง...เพราะข้าจะไม่มาเด็ดขาด”

“นั่นก็แล้วแต่เอ็ง...แต่อยากให้รู้ว่าข้าจะมารอ...แล้วคนอย่างเสือเมฆคนนี้ก็พูดคำไหนคำนั้นเสียด้วยสิ...ข้าไม่เคยกลับคำ”

เสือเมฆยืนยันเสียงหนัก เขาเอ่ยออกมาอย่างคนที่ดวงตากำลังมืดบอดไปด้วยความหลง

“ทำไมต้องทำให้ข้าหนักใจ”

ดาวเรืองตัดพ้อ

“เอ็งไม่อยากเจอข้าอีกหรือ?”

เสือเมฆกดน้ำเสียงถาม ใครกันนะที่ร่ำลือว่าเสือเมฆโหดร้ายป่าเถื่อน เพราะแววตาที่หล่อนกำลังจ้องมองอยู่ตรงหน้านี้ช่างเว้าวอนอ่อนหวานเสียจนไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายตรงหน้านี้เป็นคนเดียวกับโจรร้ายที่ชาวบ้านร่ำลือว่าปล้นฆ่ามานักต่อนัก

“ได้โปรด...มาหาข้าอีกนะ”

เขายังไม่หยุดตื๊อ

“ข้า...”

ดาวเรืองลังเล ดวงตาของทั้งสองจ้องมองกันไม่ลดละ ด้วยลึกๆ ในใจต่างก็รู้ว่าต้องการกันแค่ไหน ยืนยันด้วยกึ่งกลางกายที่ยังไม่หลุดออกจากกัน ความร้อนผ่าวจากน้ำกามของเขายังหลั่งไหลพลุ่งพล่านอยู่ในกายหล่อน

มันซอกซอนแผ่ซ่านไปในกระแสโลหิตที่เต้นรับกันระรัวจากดุ้นเนื้อที่ยังกระตุกเต้นอยู่ในตัวหล่อนราวจะไม่ยอมแยกจาก

“รับปากสิ มานะ...ข้าสัญญาว่าจะรอเอ็งอยู่ที่นี่”

เสือเมฆวิงวอนเสียงอ่อน

“ข้ามาไม่ได้...พรุ่งนี้ผัวข้าก็กลับมาแล้ว”

ดาวเรืองส่ายหน้า รื้นน้ำตาถูกขับออกมาคลออยู่รอบดวงตาคมประกาย