ตอนที่ 2 กูรักมึง

“เดินดี ๆ ดิมึง กูหนัก” เอ็ดพร้อมพยุงคนขี้เมาที่ตัวของมันแทบจะแตกต่างจากฉันเข้ามาในบ้าน

“เฮ้ย” ฉันร้องเสียงหลง เมื่อจู่ ๆ ช้างพลายมันทิ้งน้ำหนักตัวทั้งหมดลงที่พื้นกลางบ้าน ซึ่งก็แน่นอนอยู่แล้วที่มันจะเป็นผลทำให้ฉันล้มทับร่างของมัน ตัวของฉันเล็กแค่เพียงนิดแบกมาไกลได้ขนาดนี้ก็ดีเท่าไหร่แล้ว

เราทั้งคู่กำลังสบตากัน

อยากจูบจัง ฉันอยากจะครอบครองเป็นเจ้าของผู้ชายคนนี้เหลือเกิน

อยากจะเดินเคียงคู่ในฐานะของ…คนรัก

แต่อยากมากแค่ไหนก็ต้องหักห้ามใจทุกครั้ง เพราะเราคือเพื่อนกัน ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ…ช้างมีแฟน

ริมฝีปากของเราทั้งคู่แนบชิด ตั้งแต่เป็นเพื่อนกันมา ใกล้ชิดที่สุดคือการเดินกอดคอ แต่ว่าตอนนี้เรากำลังจูบกัน ฉันจูบกับคนที่มีแฟนอยู่แล้ว พอนึกขึ้นได้ว่าช้างมีเจ้าของ ฉันก็รีบลุกขึ้น “ดะ... เดินยังไงของมึงเนี่ย”

ปากของเราสัมผัสกัน ในหัวฉันท่องจำแต่คำนี้

หัวใจของฉันมันเต้นแรงมาก ถี่มาก ๆ ด้วย

มัวแต่ตื่นเต้น ดีใจ เขินอาย หลายความรู้สึก ทำอะไรไม่ถูก หันไปอีกรอบไอ้เพื่อนตัวยักษ์ก็สลบไปแล้ว

“ให้ตายเถอะ กูต้องลากใช่ไหม” พึมพำกับตัวเองด้วยสีหน้าหน่ายเซ็ง ครั้นจะทิ้งมันเอาไว้กลางบ้านก็กระไรอยู่ จะให้แบกก็คงจะไม่ไหว ผลสรุปสุดท้ายฉันจึงจับสองขาของมันขึ้นแล้วพยายามออกแรงลาก

“โอ๊ย ไม่เอาแล้วนอนตรงนี้ไปเถอะมึง” ลากมาได้เพียงนิดก็หยุดเพราะช้างพลายมันหนักสมกับชื่อของมัน

ฉันจึงตัดสินใจให้มันนอนอยู่กลางบ้านซะให้จบ ๆ

โดยที่ฉันเดินไปหยิบผ้าห่มและหมอนมาให้น่าจะดีกว่าลากคนเมา

หมับ

ฉันกำลังจะหมุนตัวกลับเพื่อที่จะเข้าห้องของตัวเองหลังจากที่เอาหมอนมารองหัวพร้อมห่มผ้าผืนหนาให้คนเมา ทว่ามือใหญ่คว้าที่ข้อมือของฉัน พร้อมกับกระตุกแขนจนร่างฉันล้มลงนอนทาบทับที่อกแกร่งของมัน ประจวบเหมาะกับใบหน้าของฉันแนบชิดกับใบหน้าหล่อพอดี

“นอนกลางบ้านเป็นเพื่อนกูเลย” ช้างพลายพูดขณะที่ฉันยังคงอยู่ในท่าเดิม

ช้างมันจะได้ยินเสียงหัวใจของฉันในตอนนี้ไหมนะ

ช้างมันจะรู้บ้างไหมว่าฉันตื่นเต้นขนาดไหน

“นะ... นอนอะไร เพื่อนกันจะนอนด้วยกันได้ไง แบบนี้มันไม่ดี” พูดด้วยน้ำเสียงอึกอัก ฉันไม่รู้ว่าช้างมันคิดไหม แต่สำหรับฉันนั้นคิดไปไกลแล้ว

“มันส์ดี” ช้างพลายมันว่าพร้อมพลิกร่างของฉันให้นอนใต้ร่างของมัน ตอนนี้ช้างมันคร่อมอยู่บนตัวฉัน

“มะ มันอะไร ละ...แล้วมึงจะทำอะไร อื้อ...” ยังไม่ทันได้สืบสาวราวเรื่อง กลีบปากหนาประกบที่กลีบปากของฉัน ใบลิ้นสอดแทรกเข้ามาในช่องปาก ช้างพลายวนลิ้นไปมาในปากของฉันอย่างช่ำชอง

ส่วนฉันที่ยังซิง ไม่เคยแม้กระทั่งมีแฟน จึงตวัดลิ้นพันแบบสะเปะสะปะ

แต่เดี๋ยวนะ

ที่ทำอยู่มันไม่ถูกต้อง ฉันกำลังจะเกินกับผู้ชายที่เป็นเพื่อนสนิท ตรงนี้ไม่ใช่ประเด็น

ประเด็นหลักคือเขามีแฟนแล้วนะอ้อย แกต้องหักห้ามใจสิ ถึงจะรักเขามากแค่ไหนก็ห้ามทำอะไรแบบนั้นกับคนมีเจ้าของ

ตุบ ตุบ ตุบ

“อื้อ” ฉันใช้กำปั้นเล็ก ๆ ทุบที่หน้าอกแกร่งแรง ๆ แต่เหมือนคนตัวใหญ่จะไม่รู้สึกสักนิด ช้างพลายมันยังคงดูดดัน เล้า เลียที่ปากของฉันอย่างเมามันส์ ฉันจึงนิ่ง เลิกขัดขืน ปล่อยให้น้ำตาของความเสียใจไหลออกมา

เผื่อว่าการนิ่งของฉันจะเรียกสติของมันได้บ้าง

ซึ่งได้ผล ช้างพลายถอนจูบออกและยื่นมือใหญ่มาเช็ดน้ำตาที่แก้มฉัน

“ร้องไห้ทำไม” สายตาช้างจับจ้องที่ใบหน้าของฉัน

“แล้วมึงกำลังทำอะไรล่ะ” ฉันถามกลับทั้งที่มันยังคงคร่อมฉันอยู่

“ก็ กู...รักมึง”

“...” ถึงกับอึ้งเมื่อช้างมันบอกว่ารักฉัน

จะใช่เหรอ คนอย่างมันไม่เคยแสดงออกสักครั้งว่ารักฉัน แล้วจะเป็นไปได้ยังไง

“กูรักมึง” ช้างย้ำอีกรอบ

“มึงเมา มึงเพ้อ” ฉันหาข้ออ้าง แม้เสี้ยวหนึ่งของใจจะดีใจมากมายเหลือเกินที่เขาบอกว่ารักฉัน แต่อีกเสี้ยวก็ยังไม่เข้าใจอะไรหลาย ๆ อย่าง

คำว่ารักของผู้ชายคนนี้เชื่อได้จริงเหรอ

“กูรักมึงจริง ๆ นะ” ช้างพูดขณะที่ซบหน้าลงซอกคอของฉัน ฉันได้กลิ่นเหล้าขณะที่เขาหายใจรดต้นคอฉัน ความรู้สึกตอนที่เขาเป่ารดต้นคอทำฉันขนลุกซู่ไปทั้งตัว

“อย่ามาโกหกกู ในเมื่อมึงยังมีแฟน” ถ้ารักฉัน แต่มีแฟน มันก็เหมือนฉันเป็นชู้ใช่ไหมล่ะ

“กูกำลังจะเลิกกันไง กูรักมึงนะ” ช้างพลายเริ่มไซ้ที่ต้นคอของฉัน ความวาบหวามที่ฉันเพิ่งจะเคยพานพบทำเอาขนตามร่างกายของฉันลุกไปทั้งตัว

คำว่ารักของเขาเชื่อได้ไหม ก็ไม่รู้

แต่ที่รู้ ๆ ฉันอยากจะเป็นของเขาหลังจากที่เขาบอกว่าจะเลิกกับแฟน