ตอนที 3 การเริ่มต้น ( รีไรท์ )

[ นายท่าน การสร้างเส้นลมปราณเสร็จสมบูรณ์ ]

เฟยหง ลืมตาตื่นขึ้นก่อนจะบิดตัวไปมากระดูกทั้งตัวต่างดังกรอบแกรบ พร้อมความรู้สึกที่ว่ากล้ามเนื้อทั้งหมดถูกยกระดับขึ้นไปอีกระดับ

“ นี่น่ะหรือ ความรู้สึกของผู้ที่มีพลังลมปราณภายในร่าง”

เฟยหงลองขยับตัวก็คล้ายกับว่าตัวเขานั้นเบาราวกับขนนก สามารถบินหรือทะยานร่างไปทุกหนแห่งได้ตามต้องการ

[ นายท่าน ลองปล่อยหมัดหรือไม่ก็หยิบตำรายุทธที่อยู่ในชั้นตรงหน้า แล้วทำการอ่านเนื้อหาทั้งหมดภายในครั้งเดียว ส่วนที่เหลือข้าจะเป็นคนทำหน้าที่ถ่ายโอนข้อมูลเข้าสู่ความทรงจำ]

“ ที่เจ้าพูดขึ้นมาหมายความว่า...”

[ เป็นอย่างที่นายท่านคิด ตำราทุกเล่มท่านสามารถฝึกฝนมันได้ทั้งหมด แต่ก็ขึ้นอยู่กับสภาพร่างกายของนายท่าน ซึ่งร่างกายของนายท่านในตอนนี้ พึ่งจะผ่านการสร้างเส้นลมปราณ ทำให้ร่างกายอยู่ในสภาวะปรับตัว ทำให้ในตอนนี้ท่านจำเป็นจะต้อง ควบคุมพลังภายในร่างให้ได้ ]

เมื่อเฟยหงได้ยินเช่นนั้น ก็เกิดความสงสัยขึ้นภายในจิตใจ..ทำไมเสียงที่ดังก้องอยู่ภายในหัวของตนจึงรู้ทุกสิ่งเป็นอย่างดี

“ สรุปแล้วเจ้าเป็นใครกันแน่? ทำไมเจ้าถึงได้ช่วยข้า ”

[ นายท่าน หากถามว่าข้าคือใคร ข้าคงตอบได้เพียงว่าข้าเป็นแค่ผู้นำทางของท่าน โดยเป็นจุดประสงค์ของผู้สร้างที่มอบข้าให้กับท่าน เพราะฉะนั้นตอนนี้ท่านคือนายท่านของข้า ]

ยิ่งเฟยหงได้ฟังก็ยิ่งปวดหัว ก่อนจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไป เพราะยังไงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นก็หนีไม่พ้นฝีมือของพระเจ้าเฮงซวย ที่เฟยหงได้พบเจอเมื่อก่อนหน้านี้

“ ข้าสลบไปนานแค่ไหนแล้ว ”

[ เรียนนายท่านเวลาโดยประมาณที่ท่านสลบไปก็คือ 5 ชั่วโมง ]

“ 5 ชั่วโมงอย่างงั้นเหรอ นานพอสมควร แล้วทำไมลูกของข้าถึงยังไม่ตื่น นี่มันนานมากแล้วนะ ตั้งแต่ที่ข้าและนางมาถึงที่นี่ ”

เฟยหงกล่าวขึ้นอย่างร้อนรน ถึงแม้จะดูว่านางเพียงหลับไปแบบปกติ แต่นี่มันนานเกินไป

[ นายท่าน ด้วยความแตกต่างของระยะเวลาการข้ามมิติมาของเด็กสาวคนนี้ ทำให้เด็กสาวคนนี้อยู่ในสภาวะจำศีล ซึ่งแตกต่างจากท่านที่มีเพียงแค่ดวงจิตเท่านั้น ]

เฟยหงแสดงสีหน้าบิดเบี้ยวออกมาอย่างเห็นได้ชัด

“ อะไรนะ!! แล้วแบบนี้ลูกของข้า ”

ตึง!!!

[ นายท่านโปรดใจเย็นลงก่อน สภาวะจำศีลไม่ได้หมายความว่านางจะไม่ตื่นตลอดชีวิต เพียงแค่ชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น เมื่อนางปรับตัวได้ นางก็จะฟื้นขึ้นมาเอง

นายท่านไม่ต้องห่วงเรื่องของสารอาหาร เพราะเด็กน้อยคนนี้นั้นดูดซับปราณธรรมชาติโดยรอบอยู่ตลอดเวลา เรียกได้ว่าเป็นความสามารถพิเศษ ที่ได้มาจากการข้ามมิติ อีกอย่าง ท่านควรสงบสติอารมณ์ตัวเองให้มากกว่านี้ ตอนนี้วังหลวงกำลังสั่นไหวเพราะโทสะของท่าน เพราะแบบนั้นข้าจึงอยากให้ท่านฝึกควบคุมและปกปิดพลัง ]

เฟยหงเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ค่อยๆลดโทสะลง อารมณ์จึงค่อยๆกลับมาเป็นปกติ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกแปลกใจถึงพลังที่ประทุออกมาเมื่อครู่นี้

“ เวลานี้ข้าควรทำสิ่งใดเป็นอันดับแรก ถ้าข้าคือจักรพรรดิ เช่นนั้นหน้าที่ของข้ามีอะไรบ้าง ”

[ นายท่าน หากให้ข้าแนะนำในตอนนี้ก็มีเพียงไม่กี่อย่าง ลำดับแรกชี้แจงเรื่องอาการที่ท่านฟื้นขึ้นมา และจัดประชุม ]

“ ประชุม? ”

[ ถูกต้องแล้วนายท่าน อาณาจักรแห่งนี้ประสบปัญหาภัยแล้งอย่างหนักตลอดหลายปีที่ผ่านมา ทำให้ชาวบ้านเดือดร้อนเป็นอย่างมาก รวมถึงโจรภูเขาที่มักจะออกอาละวาดตามหมู่บ้านต่างๆ ปล้นสะดม ฆ่า และข่มขืน ]

เฟยหงได้รับฟังปัญหาดังกล่าวก็เกิดความรู้สึกสงสัยขึ้นในทันที

“ แล้วก่อนหน้านี้ปัญหาพวกนี้ไม่ได้รับการดูแลแก้ไขเลยอย่างงั้นหรือ ”

[ นายท่านแน่นอนว่าปัญหาเหล่านี้ถูกแก้ไข..แต่แก้ไขเฉพาะเบื้องหน้า ไม่ถูกจุดทำให้พวกโจรปล้นจึงออกมาก่อกวนพวกชาวบ้านอีก รวมถึงเกิดการฉ้อฉลเงินหลวง มีข้าราชการมากมายคิดโกงกินภาษีของประชาชน รวมถึงเรียกเก็บค่าคุ้มครองมากกว่าปกติถึงเท่าตัว เปรียบเสมือนการขูดเลือดเนื้อจากชาวบ้าน และยิ่งเป็นในช่วงที่นายท่านยังไม่ฟื้นขึ้นมา ปัญหามันก็ยิ่งมีมาเรื่อยๆ เพราะแบบนั้นข้าจึงแนะนำนายท่านให้จัดการประชุมโดยด่วน ]

แน่นอนว่าที่ไหนก็จะมีปัญหาแบบนี้อยู่เสมอ..แต่ครั้งนี้ต่างออกไปเพราะครั้งนี้ชายหนุ่มคือผู้กุมชะตาของชาวบ้านเหล่านั้นไว้ในมือ อำนาจมักจะมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่เสมอ

“ ฟังดูแล้ว แย่กว่าที่คิดอีก นี่มันสถานการณ์เลวร้ายชัดๆ อย่างสุดท้ายก่อนที่ข้าจะมาอยู่ภายในร่างนี้ อุปนิสัยเดิมของเขาเป็นคนยังไงถึงได้ถูกวางยาพิษเช่นนี้ ”

[ เรียนนายท่านจากฐานข้อมูล จักรพรรดิ์องค์นี้มีนิสัยที่พูดน้อย ค่อนข้างขี้กลัวเสียด้วยซ้ำ ตั้งแต่ครองบัลลังก์มายังไม่เคยเข้าประชุม เพียงแค่ส่งตัวแทนไปเท่านั้น อำนาจส่วนใหญ่ล้วนตกไปอยู่ที่ผู้แทน และดูเหมือนว่าจักรพรรดิ์องค์นี้จะไปขวางทางแผนการบางอย่างของขุนนางภายในวังทำให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้น แต่เหนือสิ่งอื่นใดจักรพรรดิ์องค์นี้มีประวัติคล้ายๆกับนายท่าน ซึ่งก็คือถูกหักหลังและถูกหลอกใช้มาก่อน ซึ่งตอนนี้ผู้ที่หลอกใช้ก็คือผู้แทนของเขาเอง ]

เฟยหงรู้สึกไม่ชอบใจในทันทีพร้อมกับกำหมัดแน่น ด้วยโทสะที่เปี่ยมล้น

[ ส่วนเรื่องระดับขั้นพลัง—]

“ เรื่องนี้พักไว้ก่อน ยิ่งช้า ปัญหาก็มีแต่จะเพิ่มมากขึ้น ก่อนอื่นต้องจัดการประชุม ”

[ นายท่าน จะใช้บุคลิกแบบไหนท่านสามารถเลือกให้ข้าสามารถเข้าควบคุมร่างกายของท่านผ่านการแสดงออก ท่านต้องการแบบนั้นหรือไม่ ]

“ ในเมื่อพวกมันต้องการเห็นข้าโง่ในสายตาของพวกมัน ข้าก็จะแสดงตามบทบาทให้พวกมันแล้วหลังจากนั้น ”

เฟยหงแสยะยิ้มขึ้นมาก่อนจะแสดงบทบาทเป็นจักรพรรดิ์ผู้โง่เขลา ที่แฝงเคี้ยวเล็บเอาไว้

[ นายท่านจะให้ข้าช่วย— ]

“ ไม่ต้องข้าจะจัดการทั้งหมดด้วยตัวเอง!!! ”

เฟยหงยืนขึ้นก่อนจะกล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ ทหารเข้ามา แจ้งไปยังขุนนางทั้งหมดข้าจะจัดการประชุมขึ้นที่นี่เพื่อหาลือเรื่องบางอย่าง ”

ทหารที่อยู่บริเวณรอบนอกต่างตกตะลึงชั่วขณะก่อนจะขานรับบัญชาและกระจายข่าวสารอย่างรวดเร็ว

จบตอน