บทที่ 2

"อะไรของพ่ออีก ให้มาร่วมงานแต่งลูกชายพ่อ ผมก็มาแล้วนี่ไง"

"นั่นน้องชายของแกอย่าพูดแบบนี้อีก"

"หึ!"

"พรุ่งนี้ค่อยกลับพร้อมกัน คืนนี้ไปพักห้องที่เตรียมไว้"

"แล้วลูกน้องผมล่ะ"

"เรื่องลูกน้องนี่ก็เหมือนกัน แกจะขนมาทำไม ไม่ได้ไปออกรบที่ไหนสักหน่อย"

"ไม่เอามาด้วยได้เหรอ" ชายหนุ่มพูดแค่เบาๆ เพราะศัตรูของเขาพร้อมจะประจันหน้ากันตลอดเวลา

"แกจะทำยังไงกับพวกมันก็ได้..แต่คืนนี้แกต้องพักที่โรงแรมนี้" พูดจบพ่อเลี้ยงอิทธิพลก็เดินนำหน้าเข้าไปในโรงแรมก่อน

"เอาไงดีครับพ่อเลี้ยง" เชี่ยวชาญคือลูกน้องคนสนิทของพันฤทธิ์หรือรู้จักกันในนามพ่อเลี้ยงใหญ่

"จะเอายังไงล่ะ พวกมึงก็เปิดโรงแรมที่นี่แหละนอนไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่" พันฤทธิ์ไม่เคยเกรงกลัวใครแม้แต่พ่อ แต่ตอนนี้ที่เชื่อฟังเพราะมีเรื่องให้พ่อช่วย

[ที่จอดรถของโรงแรม]

"ทำไมเราไม่กลับเลยล่ะแม่" เพราะถึงยังไงพี่เขยก็ให้รถตู้ไปส่งถึงที่บ้าน

"จะรีบกลับไปไหน มีที่พักสวยหรูขนาดนี้ก็พักไปก่อนสิ"

"มัวคุยอะไรกันอยู่ลงรถได้แล้ว" บุญนำที่นั่งอยู่ด้านหลังรอให้แม่กับลูกลงจากรถ

วันจันทร์จำเป็นต้องเดินตามพ่อกับแม่เข้าไปในโรงแรม

"นี่ห้องของลูกรับกุญแจไปสิ"

"เขาไม่ได้เรียกกุญแจเขาเรียกอะไรการ์ดๆ นี่แหละ" คนเป็นสามีรีบแย้งภรรยา

"จะเรียกอะไรมันก็เปิดประตูได้เหมือนกันนั่นแหละ รับๆ ไปสิ" ศรีไพรยัดคีย์การ์ดนั้นใส่มือลูกสาว ก่อนที่จะรีบชวนสามีไปห้องของตัวเอง

"ทำไมต้องพักคนละห้องด้วย พักห้องเดียวกันจะได้ไม่ต้องเสียตังค์เปิดหลายห้อง" วันจันทร์แค่พึมพำกับตัวเองก่อนที่จะดูคีย์การ์ดนั้นว่าอยู่ชั้นไหนห้องไหน

หญิงสาวขึ้นลิฟต์ไปตามตัวเลขที่บอกไว้ในคีย์การ์ด

แกร็ก..

พอประตูเปิดเข้ามาเธอถึงกับตะลึง ห้องกว้างขวางขนาดนี้ให้เธอพักคนเดียวเนี่ยนะ?

แต่ก็ไม่แปลกหรอกพี่เขยรวยขนาดนี้ คืนละแสนก็คงจะจ่ายได้มั้ง

หญิงสาวนำของไปวางไว้ก่อนที่จะหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ

วันจันทร์ใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานกว่าทุกครั้ง ถ้าเป็นไปได้อยากนอนในนี้ด้วยซ้ำมีทั้งอ่างจากุชชี่

แกร็ก.. ประตูห้องสวีทสุดหรูถูกเปิดเข้ามา โดยคนที่มีคีย์การ์ด

"?" คนที่เข้ามาแปลกใจเล็กน้อย เหมือนกับว่าห้องนี้มีคนพักอยู่ เขาก็เลยมองดูตัวเลขในคีย์การ์ดนั้นใหม่ว่าตัวเองเปิดถูกห้องไหม จะไม่ถูกห้องได้ยังไงเพราะมันเปิดเข้ามาได้ แล้วนั่นของของใคร?

แต่พอฟังดีๆ เหมือนว่ามีคนกำลังใช้ห้องน้ำอยู่ด้วย "อะไรวะเนี่ย เราก็ไม่ได้เมามากขนาดนั้นนี่" เขายังอดมองที่คีย์การ์ดใหม่อีกครั้งไม่ได้ เพราะเบอร์ห้องมันก็เป็นห้องนี้นี่หว่า