บทที่ 4

“อย่ามายั่วนะ เดี๋ยวพี่ทนไม่ไหวขึ้นมาจะหนาว” เขาขู่ ทว่าน้ำเสียงหาใช่ไม่

“ยั่วที่ไหน ก็แค่บอกว่าถ้าพี่ป้องไม่อยากให้เอมใส่ชุดนี้ก็ต้องถอดให้เอม แต่ถ้าพี่ป้องไม่อยากถอด งั้นเอมไปก่อนนะคะ จะใส่ไปให้นุ่นดู” หล่อนทำท่าจะหมุนตัว แต่ถูกลำแขนใหญ่รัดร่างไว้ซะก่อน

“ยั่วกันขนาดนี้แล้วคิดเหรอว่าจะได้ออกไปจากห้องนี้ง่ายๆ ทั้งที่ใส่ชุดนี้” เขาก้มหน้าบอกสาวสวยหุ่นสะบึ้ม “ต้องถูกทำโทษด้วยที่แต่งตัวแบบนี้ จัดหนักซะดีไหมเนี่ย”

“ถอดเสื้ออย่างเดียวค่ะ อย่างอื่นไม่มี” หล่อนพูดเสียงเซ็กซี่

“แน่ใจเหรอว่าไม่มี พี่ว่ามีนะ มีมากด้วย เดี๋ยวพี่ไปล็อกห้องก่อนดีกว่า”

ภาวินทร์รอบคอบ เขาเกรงว่าจะมีคนเข้ามาในห้องโดยพลการ กันไว้ดีกว่าแก้ เพราะถ้าเข้ามาละก็ เห็นหมดแน่ หลังจากเดินไปล็อคประตูห้องเรียบร้อย ชายหนุ่มเริ่มถอดชุดเกาะอกสีบานเย็น ที่ถอดออกง่ายดายเพราะมันเป็นชุดเกาะอกแบบซิปด้านข้าง แค่รูดซิปลงมาชุดนั้นก็หลุดออกจากตัวหล่อน เขาตกใจเมื่อรู้ว่า เอมิกาไม่ได้ใส่เสื้อใน มีเพียงสติ๊กเกอร์รูปผีเสื้อปิดอยู่ตรงปทุมถันเท่านั้น

“นี่เอมโนบราเหรอ”

“ก็ใช่สิคะ เสื้อในอยู่ในห้องน้ำ จะใส่ตอนใส่ชุดนี้ก็ไม่สวยน่ะสิ ชุดเกาะอกเขาต้องใส่กับบราไร้สาย แต่เผอิญว่าวันนี้เอมไม่ได้ใส่แบบนั้นมาก็เลยต้องถอด แล้วใช้สติ๊กเกอร์ติดแทน สติ๊กเกอร์อันนี้ก็แถมมากับชุด เข้ากันมากๆ เลยสวยด้วย เอมชอบ” เอมิกาอธิบายให้คนรักเข้าใจ “ขอบคุณมากนะคะที่ถอดเสื้อให้เอม เอมขอตัวไปใส่เสื้อผ้าก่อนนะคะ”

“มานี่ คิดเหรอว่าจะไปใส่เสื้อผ้าง่ายๆ พี่จะถอดให้หมดเลย”

ภาวินทร์ช้อนร่างสวยขึ้นสูงไปยังโซฟา แล้ววางหล่อนลง ส่วนเขาก็มานั่งตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของหล่อน

“ที่นี่ที่ทำงานนะคะ จะได้เหรอ” ปากพูด ลำแขนเรียวเล็กโอบรอบลำคอหนา ยื่นหน้าอกที่ไร้สิ่งบดบังความสวยงามไปหาใบหน้าเขา

“ได้ไม่ได้ไม่สน คนจะเอาสถานที่ไม่เกี่ยง” เขาเสียงสั่น หลุบตามองลูกมะพร้าวสองลูกล่อตาล่อใจ “ยั่วขนาดนี้ไม่เอาก็โง่แล้ว”

คนหื่นไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น อกอวบสองก้อนโตตรงหน้าปัดความเหมาะสมเรื่องสถานที่ไปจนสิ้น เวลานี้เขามีเพียงความปรารถนาทางอารมณ์ล้วนๆ เขาไม่รอช้า ถลกกระโปรงสีดำของหล่อนขึ้นสูงเหนือสะโพก ก่อนจะดึงกางเกงชั้นในลงมา พับงอเข่าหล่อนข้างหนึ่งเพื่อให้ปราการตัวจิ๋วถูกถอดออกไปจากขาข้างนั้น มันจึงคล้องอยู่กับขาอีกข้าง ซึ่งก็ถูกเขาจัดการถอดมันออกเป็นลำดับต่อไป

“หื่นจริงนะ ที่ทำงานก็ไม่เว้น”

ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่เปลี่ยนห้องทำงานเป็นสนามรัก ส่วนใหญ่เรื่องอย่างว่าจะเกิดขึ้นบนเตียงมากกว่า บางครั้งอาจมีในห้องน้ำบ้าง เอมิกามีความตื่นเต้น เพราะถ้าหากใครมาขอพบภาวินทร์ตอนนี้หรือมีงานด่วน บุคคลนั้นอาจสงสัยได้ว่า ทำไมภาวินทร์จึงเปิดประตูช้า

“บอกแล้วไงว่า คนจะเอาไม่เกี่ยงสถานที่ ยิ่งนมโตๆ ยั่วเก่งๆ อย่างนี้ด้วยแล้ว ไม่ขอทน!”

จบคำพูด ภาวินทร์แนบปากลงบนกลีบปากสาวช่างเจรจาทันที เขามอบจุมพิตหวานล้ำยิ่งกว่าน้ำตาลเชื่อมระคนเร่าร้อนให้หล่อน สอดลิ้นพันรัดลิ้นนุ่มที่ตอบโต้กลับอย่างไม่เกรงกลัว ดุนดันลิ้นใหญ่ทักทายเพิ่มความกระสัน เขาก็ไม่น้อยหน้าโรมรันกลับ ส่งลิ้นลึกเข้าไปจนถึงโคนลิ้นสาว กระหวัดแรงๆ ในช่องปาก กระดกลิ้นเลียเพดานปาก จุดที่ทำให้ร่างสาวถึงกับสั่น เพราะมันทั้งเสียวและหวามไหว

ทรวงอกทรงโตถูกมือใหญ่บีบเคล้น ภาวินทร์เหมือนคนกระหายในความใคร่ ทั้งที่ผ่านการหลับนอนกับเอมิกามานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าในความรู้สึกของเขา มันคือครั้งแรกเสมอ น้ำหนักมือกระชับบีบจึงเน้นหนัก บีบแรงๆ เคล้นหนัก ขยำด้วยความหมันเขี้ยว

ด้วยเวลาและสถานที่ที่ต้องเร่งรีบ ภาวินทร์จูบหล่อนไม่นานก็ย้ายปากมายังทรวงอกขาวที่มีปลายยอดเป็นพุ่มสวยน่าดูดเลีย ซึ่งเขาไม่พลาดโอกาสที่จะแทะเล็มความงามตาตรงหน้า ลิ้นและปากผลัดเปลี่ยนกันสร้างความเสียวกระสัน ดูดดื่ม โลมเลีย ดึงและขบเม้ม ทำทุกทางให้หล่อนซ่านสยิว

“อ๊า...อ๊า...พี่ป้อง...อืม”

สาวเจ้าครางเสียงเบาแต่ลากยาว ผิวกายหล่อนเสมือนมีไฟไต่ไปทั่ว เพิ่มระดับความร้อนมากขึ้นเรื่อยๆ จนไต่ระดับสูงสุด ไม่ใช่เพราะเขาสำราญใจอยู่กับดอกอุบลเพียงอย่างเดียว มือเขาอีกข้างเลื่อนต่ำลงไปจับต้องของสงวนสาว ลูบไปมายังพอทน แต่นี่เขาใช้นิ้วกรีดร่องดอกไม้ ถูไถแรงๆ จงใจให้นิ้วเสียดสีกับจุดอ่อนไหวสตรี แน่นอนว่า ความเสียวสุดสะท้านบังเกิดขึ้น เสียงครางก็ดังทบทวี

“อ๊า...พี่ป้อง...อย่าเล่นแบบนี้...เอมเสียว...อ๊า”

“ไม่เล่นแบบนี้แล้วจะเล่นแบบไหนดี” เขาเงยหน้าถาม ส่งผลให้ดอกบัวงามเป็นอิสระชั่วคราว แต่นิ้วมือยังเร่งเร้าอารมณ์พิศวาสต่อเนื่อง “เจอนิ้วยังครางขนาดนี้ เจอปากพี่หน่อยเป็นไร อยากรู้จริงเชียวว่าเสียงจะดังมากแค่ไหน”

โอ๊ย!...อยากจะบ้า เขาจะลงลิ้นตรงส่วนนั้นให้หล่อนตอนนี้ เวลานี้ ในสถานที่ที่เอมิกาปลดปล่อยเสียงครางไม่ได้เต็มที่ หล่อนรู้พิษสงของลิ้นอันแพรวพราวของเขาดีว่าร้ายกาจเพียงใด ร่างกายหล่อนจะอ่อนปวกเปียก ระทวยแล้วระทวยอีก มาพร้อมกับความเสียวระดับเกินร้อย ที่ทำให้เอมิกาค้นพบความสุขจากการออรัลเซ็กซ์

ทว่าคงช้าเกินไปที่จะห้าม เนื่องจากตอนนี้ใบหน้าเขาซุกอยู่ตรงบุษบาช่องาม แทนนิ้วมือที่ย้ายไปสะกิดอัญมณี ทำงานควบคู่กับลิ้นร้อนชื้นที่ปาดป่ายไปทั่วกลีบดอกไม้ ชำแรกแทรกกลางตวัดเบาบ้างเร็วบ้าง แล้วลากต่ำไปยังถ้ำทองเร้นรัก มนต์เสน่ห์อันเย้ายวนที่เขาหลงใหล

“โอ้ว...อ๊า...อ๊า...พี่ป้อง...อืม...อา”

เอมิกาครางไม่หยุดหย่อน พยายามหนีบขาเพื่อให้เขาทำอะไรต่อมิอะไรไม่ได้โดยสะดวก ภาวินทร์จะได้หยุดสร้างความเสียวเช่นนี้ ทว่าเขาไม่ยอมง่ายๆ ลิ้นหนาสากระคายต้องการนำรสหวานภายในร่างกายหล่อนเข้าไปในปาก ปรารถนาจะดื่มชิมรสอันล้ำเลิศที่เปรียบเสมือนยาชูกำลัง ภาวินทร์จึงใช้มือทั้งซ้ายขวาของตน แยกเรียวขางามฉีกออกทางด้านข้าง จับล็อกโคนขาหล่อนไว้มั่นไม่ให้ขยับไปไหน จากนั้นก็ลงลิ้นหนักๆ สร้างความรัญจวนให้สาวเจ้าที่ร้องครางครวญ พ่ายแพ้ต่อลิ้นเจนจัดราบคาบ สุขสมคาปากคนรัก

ผู้ชายอะไร ลงลิ้นเก่งชะมัด...

“พี่ป้องพอแล้ว...อ๊า...เอม...เอมเสร็จแล้ว...อ๊า”

ภาวินทร์รู้ว่าหล่อนค้นพบความสุข เป็นเพราะน้ำสวาทเจ่อนองมากขึ้น ซึ่งเขาก็ไม่คิดจะถอนปากและลิ้นหนีสายน้ำรัก กลับดื่มมันจนเกิดเสียงจ๊วบๆ เมื่อพอใจภาวินทร์จึงยืดตัวเต็มความสูง ปลดเข็มขัดและถอดกางเกงออกจากตัวโดยมีกางเกงชั้นในรูดลงตามไปด้วย

“อยู่บนนะ” ภาวินทร์บอกสาวทรงโต เขาทรุดกายนั่งบนโซฟา อ้าขาเล็กน้อยให้หล่อนควบขี่เขาได้สะดวก เอมิกาเคลื่อนย้ายตัวมานั่งบนตักหนา ยกก้นขึ้นเล็กน้อยก่อนจะหย่อนบั้นท้ายลง ในขณะเดียวกันก็จับท่อนเอ็นใหญ่ให้ตรงกับคูหารัก จากนั้นก็กดตัวประสานร่างเป็นหนึ่งเดียว

“พี่ป้อง...อ๊า...อา...อืม...พี่ป้อง”

เอมิกาครางกระเส่า กระชั้นกายขึ้นลงเร็วแรง ตามจังหวะอารมณ์ที่ปะทุเดือด ยิ่งโยกตัวยิ่งมัน หล่อนยิ่งเพิ่มความแรงและเร็วเพิ่มขึ้น

“อา...อูว์...เอมจ๋า...โยกแรงอีก...แรงอีกหน่อย...อา” เอมิกาทำตาม ยกก้นลอยสูง กระแทกลงมาอย่างบ้าคลั่ง “อย่างนั้นแหละดี...อา...เดี๋ยวพี่ช่วย”

ป๊าป ป๊าป ป๊าป...

เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังประสานเสียงครางของทั้งคู่ เอมิกากระหน่ำควบขี่คนรัก ภาวินทร์เองก็ไม่ได้นิ่งเฉย สวนใส่กายชายขนาดมหึมาไปด้วย สองแรงแข็งขัน อารมณ์พิศวาสกระเจิดกระเจิง ความสุขสาดใส่เข้าหาร่างสองหนุ่มสาวที่พลอดรักกันด้วยจังหวะเร่าร้อน

กริ๊ง...กริ๊ง...กริ๊ง

“พะ...พี่ป้อง...ทะ...โทรศัพท์มา...อ๊า” หล่อนบอกเขา แต่บั้นท้ายก็ไม่หยุดทำงาน

“อยากตื่นเต้นไหม” เอมิกาไม่เข้าใจคำพูดของภาวินทร์ ตอนนี้หล่อนมีแต่ความหฤหรรษ์จากการเสพสังวาส และมารู้คำตอบของคำถาม เมื่อเขาลุกขึ้นยืน ประคองบั้นท้ายหล่อนด้วยลำแขนใหญ่ ก่อนจะก้าวเดินไปยังโต๊ะทำงาน แล้ววางหล่อนลงบนโต๊ะ

เขาทำในสิ่งที่เอมิกาไม่คาดคิด เร่งซอยจังหวะระรัวจนโต๊ะโยก เขาเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์ ใช้นิ้วมืออีกข้างวางตรงกลางริมฝีปากสาว เป็นการห้ามหล่อนส่งเสียงใดใดลอดผ่านปาก ทว่ามันทำได้ยากยิ่ง เพราะเขาไม่หยุดกระชั้นท่อนเอ็นใหญ่ใส่โพรงสวาท หนำซ้ำยังใช้นิ้วมือเขี่ยเม็ดทับทิมไปด้วย เอมิกาอยากจะบ้า หล่อนกลั้นเสียงครางเต็มที่ ยกมือขึ้นปิดปากช่วยปิดกลั้นเสียง

ภาวินทร์เก่งเหลือเกิน เขาควบคุมลมหายใจและน้ำเสียงให้เป็นปกติ พูดคุยโทรศัพท์กับต้นสายที่ถูกโอนเข้ามาในห้องได้อย่างดีเยี่ยม ดีที่ว่าธุระของเขาพูดคุยไม่นานการสนทนาก็ยุติลง

“เป็นไงตื่นเต้นไหม” ภาวินทร์ถาม หลังจากวางโทรศัพท์ลงบนแป้น

“ทั้งตื่นเต้น ทั้งเสียว...อา...พี่ป้องขา...จะเสร็จแล้ว”

“เสร็จเลย พี่ก็จะ...อา...จะเสร็จแล้ว...อืม...อูว์”

มือใหญ่เคล้นเต้าทรวงเต็มแรง ซอยรัวตัวตนชายที่วิ่งสู้ฟัดอยู่ในช่องทางสวาท เร่งเครื่องเต็มกำลัง เร่งเร้าความรู้สึกเต็มที่ เพื่อจะส่งเขาและหล่อนไปย้ำเยือนดินแดนมหัศจรรย์

แล้วในที่สุดทั้งคู่ก็เดินทางไปถึง...

“โอ๊ย...มันเป็นบ้า” ภาวินทร์พูดหลังเสร็จสิ้นภารกิจ

“พี่ป้องบ้า คนบ้า” เอมิกาหอบหายใจแรง ตีแขนคนหื่น “ทีหลังอย่าทำอย่างนี้นะพี่ป้อง เกิดเอมกลั้นเสียงไม่อยู่จะแก้ตัวยังไง”

“พี่รู้ว่าเอมทำได้” เขาก้มหน้าจูบปากรูปกระจับ “ชักติดใจแบบนี้ซะแล้วสิ วันหลังทำอย่างนี้อีกนะ”

“ไม่พูดด้วยแล้ว เอาออกไปเลย เอมจะไปแต่งตัวแล้ว”

“เดี๋ยวค่อยแต่ง ขอต่ออีกยก”

เอมิกาไม่มีโอกาสค้าน เพราะเขาปิดปากหล่อนด้วยจุมพิต ไม่กี่นาทีต่อมา คนที่บอกว่าอยากไปแต่งตัวก็ร้องครางกระเส่าบนโต๊ะ โอบกอดร่างคนรักที่นำพาหล่อนไปเยือนสวรรค์ชั้นฟ้า สถานที่ที่ไปกี่ครั้งก็ไม่รู้จักเบื่อ และไม่เคยบ่นว่าเหนื่อย เพราะมันคือรางวัลอันคุ้มค่า เป็นความสุขตราตรึงในหัวใจ

ภาวินทร์ป้อนความสุขให้เอมิกาเต็มที่ เพราะต่อจากนี้หล่อนจะพบกับความทุกข์ที่เขาหยิบยื่นให้