จอมใจท่านอ๋องโหด

"แม่คะ ลูกสอบทุนได้ ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่นค่ะ" แววดาวสาวบ้านนอกไปทำงานที่เมืองหลวงหลังเลิกงานเธอมีเรียนภาคค่ำด้วยได้กล่าวกับคุณแม่ของเธอ

"แวว ใช้เงินเยอะไหมลูก แม่ไม่มีเงินให้นะ ลูกจะไปเรอ คิดดีๆก่อนนะ มันไกลนะลูก"แม่อ้อย แม่ของแววดาวกล่าวด้วยความเป็นห่วง

"ฟรีทุกอย่างเลยคะแม่ ที่เหลือลูกกะว่าจะหางานทำไปด้วย มันดีกว่าเรียนที่นี่นะคะ จบนอกหางานง่ายกว่าเวลากลับมาอ่ะค่ะ"

วันเดินทาง "เตรียมของครบไหม เอาอะไรเพิ่มไหม อย่าลืมโทรมาด้วยนะถ้าถึงแล้ว เข้าใจไหม"

"คร่าาาาาา แม่บอกแววเป็นรอบที่ร้อยแล้วนะ" "โอ้ย!!! เจ็บนะแม่"

แม่อ้อยยกมือตีลูกสาวเบาๆ แล้วกล่าวว่า"ก็มันน่าไหมละ แม่เป็นห่วง นิ ยังจะมาพูดอีก" สองแม่ลูกมองหน้ากันแล้วหัวเราะเสียงดัง

ณ หอพักนักศึกษาใน มหาลัยK แววดาวติดต่อเรื่องที่พักและยื่นเรื่องเรียนเสร็จ ทางอาจารย์ก็กล่าวคราวๆแล้วให้กลับไปพักผ่อน ให้มาเข้าเรียนในอีกสามวัน หลังจากกลับถึงห้องแววดาวก็โทรเฟสหาแม่อ้อย"ทำอะไรแม่ ถึงแล้วนะ คุยทุกอย่างเสร็จแล้ว พรุ้งนี้ว่าจะไปหางานสักหน่อย ดีนะที่เรียนเอกภาษา ใช่ไหมแม่"

"เออ เก่งงงงง เหนื่อยไหมเดินทาง กินอะไรรึยัง หือ"

"จร้าาาา งั้นเดี๋ยวไปหาอะไรกิน แล้วก็จะนอนนะ พรุ้งนี้ตอนเย็นค่อยโทรนะแม่ บายค่ะ "

หลังจากวางสายแม่ แววดาวก็เดินออกไปร้านสะดวกซื้อ จู่ๆก็มีคนวิ่งมาชน แล้วก็มืดไปหมด

พอรู้สึกตัวอีกที แววดาวมองรอบๆห้องก็สงสัย"ที่นี่ที่ไหน เราเป็นอะไร ทำไมอยู่ที่นี่ได้" แล้วแววดาวก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาหลายๆคน คุยกันเสียงดัง จึงแกล้งหลับเพื่อฟังสถานะการณ์

"คุณหมอ หลานสาวฉันเป็นไงบ้าง ต้องทำยังไง "เสียงผู้หญิงวัยกลางคนกล่าว

"ไม่เป็นอะไรแล้วครับ แต่แปลกมากๆเลยครับ พอหัวใจกลับมาเต้นปกติ ก็ไม่พบอาการป่วยเหมือนไม่เคยป่วยเลยนะครับ"เสียงผู้ชาย คาดว่าน่าจะเป็นหมอ

แววดาวแปลกใจ หลานสาวอะไร? หมายถึงใคร? แล้วเข้ามาในห้องเราทำไม?ได้แต่คิดในใจ สุดท้ายด้วยความอยากรู้จึงลืมตาขึ้น

"ฟื้นแล้วคะ คุณหนูยูเซริ ฟื้นแล้วคะ คุณท่าน"เสียงหญิงวัยกลางคนกล่าว ทำให้ทุกคนที่นั่งและยืนฟังหมอรีบมาที่ขอบเตียงแล้วกล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า"เป็นไงบ้าง ยังเจ็บตรงไหนไหม"

แววดาวนอนนิ่ง ทำหน้างง อะไร? ใครคือยูเซริ? ฉันเรอ? เมื่อยังงงอยู่จึงถามขึ้นมาว่า"พวกคุณเป็นใครคะ? แล้วฉันอยู่ที่ไหน?"

ทุกคนหันหน้าไปมองหมอ หมอจึงกล่าวว่า"มันมีเคสที่พอฟื้นจากอาการโคม่าแล้วลืมอดีตนะครับ ผมว่าคุณหนูยูเซริน่าจะอยู่ในเคสนั้นครับ" ทุกคนจึงหันกลับมามองแววดาว แล้วกล่าวว่า"หนู คือ หลานสาวป้าไงจ๊ะ ชื่อ ยูเซริ ส่วน ป้า คือ ป้ายูริ นั้นคือ พี่ทาเคชิ พี่ยูสิเกะ จ๊ะ ส่วนคนนี้ คือแม่บ้านใหญ่ที่ค่อยดูแลหนูน่ะ"ป้ายูริกล่าว

ได้ยินดังนั้นแววดาวก็ตกใจ พอตั้งสติได้จึงบอกว่าอยากพักผ่อน ทุกคนจึงออกไป พอทุกคนพ้นประตู แววดาวก็รีบเดินไปส่องกระจก ก็ยิ่งตกใจ นี่ฉันเรอสวยจังยังกะนางแบบ นี่ตกลงฉันตายแล้วมาสิงคนนี้เรอ เคยอ่านแต่ในนิยาย นี่เป็นจริงๆเรอ สักพักหลังจากตั้งสติได้ก็เริ่มทำความเข้าใจและใช้ชีวิตแบบยูเซริ คือ การเรียนศิลปะการป้องกันตัว ยิ่งปืน เทวันโด ยูโด ปืนเขา การฝึกแบบทหาร เพราะเนื่องจากมารู้ทีหลังว่าครอบครัวใหม่นี้เป็นมาดฟีย และชืวิตต้องเจอศัตรูมากมายต้องเรียนรู้ในการเอาตัวรอด แววดาวใช้ชีวิตแบบยูเซริ แต่ก็ไม่ลืมแม่ ได้ส่งเงินไปให้ในนามผู้หวังดีตลอด 3 ปี จาก หญิงสาวบ้านนอกอายุ 28 ไม่มีความรู้อะไรมากนอกจากทำงานและเรียน มาเป็นเด็กสาว 19 ปี เก่งด้านการต่อสู้ทุกรูปแบบ อยู่มาวันหนึ่ง "คุณหนูคะ รีบเถอะคะ ทุกคนบอกให้คุณหนูเดินทางไปที่จีน เพราะมีบ้านพัก ที่นั้นคุณหนูจะปลอดภัย รีบไปเถอะค่ะ"

แววดาวตกใจ ถามขึ้นว่า"มีเรื่องอะไรคะป้า แล้วทุกคนอยู่ไหน"

"แล้วจะมีคนบอกระหว่างทางนะคะ"

"แล้วป้าล่ะ ไม่ไปเรอ ไปด้วยกันนะคะ"

"คุณหนูไปเถอะคะ แค่คุณหนูปลอดภัยป้าก็ตายตาหลับแล้วคะ รีบไปนะคะ"

พอแววดาวขึ้นรถก็มาต่อเครื่องบินส่วนตัวถึงปักกิ่งโดยปลอดภัย และก็รู้ว่าป้ายูริโดนลูกน้องคนสนิทหักหลังไปอเมริกาพร้อมลูกชายทั้งสอง แต่เพื่อความแน่ใจจึงไม่ให้เธอไปด้วย ให้แยกกัน พอลงเครื่องก็มีคนมารับระหว่างเดินทางไปบ้านพักก็ถูกตามเจอช่วงที่กำลังจะหนีพ้นรถโดนยิงระเบิด ในตอนที่สติจะมืดไปแววดาวคิดว่า นี่คงตายจริงๆแล้วสินะ