หยวนจง&เหม่ยฮว๋า

เมืองหลวงต้าโจว ภายในจวนแม่ทัพสกุลหยวน แห่งค่ำคืนเย็นฉ่ำเหมาะสำหรับกิจกรรมบางอย่าง

ตรงทางเดินหินอ่อนระหว่างเรือน ปรากฏเงาร่างสูงใหญ่ในอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ ท่าทางองอาจสง่างาม แผ่นหลังตั้งตรงผึ่งผาย กำลังเดินทอดน่องจากเรือนหลักของเขาไปตามทางเรื่อยๆ อย่างใจเย็น

เขาคือแม่ทัพหนุ่มรูปงามฝีมือกล้าแกร่งแห่งต้าโจว ผู้ที่รบสิบครั้งชนะทั้งสิบครั้ง นามว่า หยวนจง ผู้มีอำนาจกำลังพลทางการทหารเรือนแสนแห่งกองทัพอุดร[1]

สายตาเรียวคมดำขลับไร้คลื่นอารมณ์อันใดของหยวนจงมองไปยังทิศทางเป้าหมาย ที่เป็นเรือนของฮูหยินคนแรกแห่งเขา นางคือองค์หญิง โจวเหม่ยฮว๋า

ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มคล้ายเยาะหยันตนเองอยู่เงียบๆ ยามนึกถึงภรรยาของตนเอง มิคาดว่าชายชาติทหารเยี่ยงเขา จักไม่สามารถแต่งงานกับสตรีที่ตนหมายปอง

เพียงเพราะถูกสตีนางนี้เป็นฝ่ายหมายปองเขา

ฮึ! คิดแล้วยิ่งขบขัน

เขาที่ไปกรำศึกหนักยังดินแดนห่างไกล ได้รับชัยชนะกลับมา หากแต่รางวัลที่รออยู่เบื้องหน้ากลับเป็นสมรสพระราชทานไม่พึงประสงค์ บิดามารดาหรือก็เห็นชอบไปกันหมด

ทุกคนเห็นว่าเขาเหมาะสมกับองค์หญิงเหม่ยฮว๋ายิ่งกว่าองค์หญิงเหม่ยหลิน เพียงเพราะพระมารดาขององค์หญิงเหม่ยหลินทรงสิ้นไปแล้ว อำนาจล้วนสิ้นตามพระมารดาของนางไป

เดิมทีสตรีที่เขาคิดจะแต่งนางเป็นภรรยาหนึ่งเดียวก็คือองค์หญิงเหม่ยหลิน

แต่ทุกคนกลับตัดวาสนาของเขาเสียสิ้น ไม่ถามไถ่เขาสักคำว่าเขามีใครในใจหรือไม่ กระทั่งคำคัดค้านในการแต่งงานเมื่อหนึ่งเดือนที่ผ่านมาก็ยังไม่มีใครสนใจฟัง ทุกคนเห็นเพียงอำนาจที่เขามี และอำนาจในมือสตรีเช่นเหม่ยฮว๋าก็เท่านั้น มีใครแยแสจิตใจของเขาบ้าง!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นแล้ว เขาจักเป็นบุรุษที่ดีไปทำไมกัน!

สายตาคมกล้าเริ่มหรี่เล็กแคบลง ชายหนุ่มแค่นเสียงต่ำในลำคอพร้อมขยับมุมปากยกยิ้มเย็นชาบางเบา...

หากไม่สามารถแต่งองค์หญิงมาเป็นภรรยาคราเดียวถึงสองคนได้ ก็ทำให้องค์หญิงคนแรกหายไปเสีย แล้วแต่งองค์หญิงคนใหม่เข้ามาก็ยังมิสาย ขอเพียงรอเวลาแค่นางในดวงใจจักตอบรับเขาโดยไร้เงื่อนไขก็เท่านั้น

องค์หญิงเหม่ยหลินต้องเป็นของเขา...

ภายในเรือนของเหม่ยฮว๋า

สตรีงดงามร่างระหงสมส่วนในอาภรณ์เนื้อบาง เนินอกกลมกลึงเปิดเปลือยออกมาเกินครึ่งจากอาภรณ์พลิ้วไหวแนบเนื้อที่เผยรูปร่างโค้งเว้าชวนมอง ดวงหน้าโฉมสะคราญที่พิศมองทางใดล้วนเลิศล้ำกำลังเอียงไปมาซ้ายขวาอยู่หน้าคันฉ่องทองเหลือง หากแต่นางกลับมิเคยพึงพอใจในรูปโฉมของตนเองเลยสักครา นั่นก็เพียงเพราะว่าบุรุษที่นางหมายปองกลับชมชอบสตรีอีกนางหนึ่ง ซึ่งก็คือน้องสาวต่างมารดาของนาง ที่มีนามว่า เหม่ยหลิน

สตรีงดงามหน้าคันฉ่องนี้มีนามว่า โจวเหม่ยฮว๋า พระธิดาผู้หนึ่งของโจวเหวินหลงฮ่องเต้ ที่ได้แต่งงานด้วยสมรสพระราชทานกับแม่ทัพหนุ่มคนสำคัญแห่งต้าโจว

เหม่ยฮว๋าทำทุกอย่างเพื่อได้ชายที่ตนพึงใจมาครอบครอง และนางก็ทำได้สำเร็จ หนึ่งเดือนที่แล้วนางได้สมรสพระราชทานให้แต่งงานกับแม่ทัพหนุ่มรูปงาม นามว่าหยวนจง นางกับเขาเข้าหอกันอย่างชื่นมื่น ศึกบนเตียงนอนมีไม่เว้นในแต่ละค่ำคืน

หึ! แต่สามีของนางกลับยังรักปักใจกับนังน้องสาวตัวดี!

ในขณะที่เหม่ยฮว๋านั่งสางผมอย่างบรรจงอยู่หน้าคันฉ่องภายใต้แสงเทียนสีนวล สาวใช้คนหนึ่งนามว่าซือฮุยก็คุกเข่าแล้วคลานเข้ามารายงานบางเรื่องเสียงเบา “องค์หญิงเพคะ”

“ว่าอย่างไร?” เหม่ยฮว๋าถามเสียงเรียบโดยมิหันไปมองหน้าคู่สนทนา “ได้ข่าวจากเฉียงยวิ๋นหรือไม่?”

สาวใช้คนเดิมรีบก้มหน้าแล้วตอบ “ยังเลยเจ้าค่ะ เงียบไปเลย ไม่แม้แต่จะส่งใครมาแจ้งข่าวเจ้าค่ะ”

เหม่ยฮว๋าพลันขมวดคิ้ว ส่งเสียงห้วน “ว่าอย่างไรนะ!?”

ซือฮุยรีบก้มหน้าโขกศีรษะกับพื้นห้องเอ่ยเสียงสั่น “พระองค์ทรงระงับโทสะเพคะ อีกไม่นานคงได้ข่าวเพคะ”

“หึ!” หญิงสาวแค่นเสียงในลำคอ “มิใช่ว่าเจ้าขันทีบ้าราคะนั่น จักมัวแต่ขย่มบุรุษอยู่หรอกหรือ ไม่ได้เรื่อง!”

สาวใช้ถึงกับเงียบงัน มิกล้าเอ่ยอันใดออกมาอีก เมื่อได้ฟังคำแปร่งหูที่หลุดรอดออกมาจากริมฝีปากสตรีสูงศักดิ์

ชั่วครู่ต่อมา สาวใช้อีกนางหนึ่งนามว่าเพ่ยอิงพลันเดินเข้ามาแล้วคุกเข่ารายงานเสียงเบา “ทูลองค์หญิง ท่านแม่ทัพมานั่งรอในห้องชั้นนอกแล้วเจ้าค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น อารมณ์ขุ่นมัวของเหม่ยฮว๋าพลันมลายหายไปทันที “พวกเจ้ามาดูข้า ว่าเรียบร้อยดีหรือไม่”

สาวใช้ทั้งสองรีบกระวีกระวาดลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าและทรงผมให้เหม่ยฮว๋าเป็นการใหญ่ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว นางจึงพิศมองตนเองในคันฉ่องอีกเล็กน้อย ก่อนจะเตรียมตัวลุกขึ้นไปหาหยวนจงอย่างมั่นใจในความงามของตน แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะลุกขึ้นไปหาสามีถึงในห้องที่เขารอ ชายหนุ่มร่างสูงในอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ก็เดินเข้ามา แล้วหยุดยืนมองนางจากหน้าประตูห้องแต่งตัว

“เจ้าแต่งตัวนานเกินไปหรือไม่ เมียรัก” หยวนจงเอ่ยทักทายภรรยาพระราชทานของตนทันทีเมื่อเดินเข้ามา ถึงแม้ว่าเขาจะมิได้รักใคร่ภรรยาผู้นี้ หากแต่การปฏิเสธอาหารคาวหวานย่อมไม่ดีต่อสุขภาพ อีกทั้งในระหว่างที่ตนยังมิได้สตรีที่หมายปอง การกลืนกินสตรีตรงหน้าก็นับได้ว่าไม่เลวมิใช่หรือ

เหม่ยฮว๋าได้ยินคำของสามีที่เอ่ยออกมาอย่างไม่อายบ่าวไพร่เช่นนั้นก็ช้อนตามองเขาอย่างมีจริตมารยา นางคลี่ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนเดินนวยนาดเข้าหาเขาแล้วเอ่ย “ข้าย่อมประณีตเพื่อท่าน”

หยวนจงหัวเราะเบาๆ ในลำคอ สายตาคมจับจ้องที่วงหน้างาม “เช่นนั้นข้าคงต้องขอชมสักหน่อยกระมัง”

หญิงสาวถึงกับหน้าแดง พวงแก้มซับสีเลือดฝาด “ท่านพี่กล่าวสิ่งใดกัน” จบคำก็เอนร่างระหงซบอกแกร่ง

ชายหนุ่มเอื้อมวงแขนโอบเอวบางแล้วพานางเดินไปยังห้องนอนที่อยู่ติดกัน จังหวะนั้นยังไม่ลืมชำเลืองสายตามองสาวใช้นามว่าซือฮุยแวบหนึ่ง สาวใช้นางนี้เป็นสินเดิมของเจ้าสาวที่เขาต้องตาไม่น้อย นางมีสัดส่วนที่ดีเกินคาด และรสชาติไม่เลวเลยสักนิด คืนนั้นเขาร่วมรักกับนางมากกว่าสองรอบเลยทีเดียว

ซือฮุยเห็นแววตาเรียวคมที่มองกันแวบหนึ่งนั้น นางจึงหน้าแดงซ่านไปหมด เมื่อสามคืนก่อนยามที่นายสาวของตนเป็นระดู นางถูกสามีของเจ้านายเรียกตัวไปปรนนิบัติโดยมิได้ผ่านเจ้านายแต่อย่างใด

ท่านแม่ทัพทำอย่างนี้ต้องการให้นางตายเร็วใช่หรือไม่?

เพ่ยอิงมองสายตาของแม่ทัพหนุ่มได้ทันท่วงที พลางสังเกตกิริยาของซือฮุยอยู่เงียบๆ

นางแน่ใจว่าเข้าใจไม่ผิด ซือฮุยกับท่านแม่ทัพแอบสมสู่กันลับหลังองค์หญิงอย่างนั้นหรือ หากซือฮุยทำได้ นางเองก็ทำได้เช่นกัน หึ!

เวลาผ่านไปราวสองเค่อ

สองร่างเปลือยเปล่ายังคงกอดกระหวัดรัดรึงกันอยู่บนเตียงนอนหนานุ่มที่ไหวโยกโอนเอน หยวนจงยังคงทำหน้าที่ของสามีได้ดี ตักตวงความสุขจากกายสาวและมอบความสุขสมคืนให้นางอย่างเร่าร้อน เงาร่างของทั้งสองไหวโยกรุนแรงพร้อมเสียงครวญครางคล้ายสะอื้นไห้กับเสียงครางต่ำในลำคอดังระงม ทั่วทั้งห้องแห่งนี้ มีเพียงเสียงเตียงสั่นคลอนกับเสียงหอบหายใจกระชั้นถี่ หาได้มีเสียงอื่นใดมากไปกว่านั้น

เหม่ยฮว๋ายอมรับว่า หยวนจงเป็นบุรุษที่มีเสน่ห์มากล้น เรือนร่างกำยำกร้าวแกร่ง ทุกการขับเคลื่อนของเขาที่กระทำกับนางล้วนตอบสนองความต้องการภายในจิตใจ

นางชอบเขาเพียงแรกเห็น และยิ่งชอบเขาเมื่อสืบรู้ว่าเขาชอบเหม่ยหลิน ความรู้สึกอยากเอาชนะเป็นเรื่องธรรมดา ตั้งแต่นางเกิดมา นางก็รับรู้มาโดยตลอด ว่าพระบิดารักมารดาของเหม่ยหลินมากกว่ามารดาของนาง และรักธิดาเช่นนางน้อยกว่าธิดาเช่นเหม่ยหลิน

เช่นนั้นแล้ว กับบุรุษผู้หนึ่งที่รักเหม่ยหลิน

เหม่ยฮว๋าผู้นี้จักต้องได้มา...

หญิงสาวคลี่ยิ้มหยาดเยิ้มอย่างสาสมใจ ดวงตาฉ่ำหวานแวววาวฉายชัดถึงความพึงพอใจ ยามตอบรับจุมพิตจากบุรุษเหนือร่างที่ก้มหน้าลงมาแนบกลีบปากกับนาง พร้อมกับกลางลำตัวที่ขยับเข้าออกหนักหน่วง

อา...ชายผู้นี้ทำนางขึ้นสวรรค์ได้อย่างแท้จริง

เหม่ยฮว๋าหลับตาพริ้มพร้อมริมฝีปากแสยะยิ้ม นางแย่งบุรุษผู้นี้จากนังน้องสาวมาเป็นสมบัติตน ช่างสะใจนัก!

สายตาคมดำของหยวนจงที่กำลังทอประกายร้อนแรงแห่งอารมณ์กระสันของบุรุษเพศย่อมรับรู้ได้ ว่าสตรีใต้ร่างเป็นคนเช่นไร เขาไม่แปลกใจว่าเหตุใด เขาจึงรักนางไม่ลง...

[1] ทิศอุดร = ทิศเหนือ