บุรุษผู้รื่นรมย์2

ยามเมื่อปลายเท้าแตะลงที่พื้นดินข้างรถม้า เสียงสวบสาบพลันกระชั้นเข้าประชิด อึดใจเดียวหมาป่าฝูงใหญ่พลันกระโจนเข้ามาดังห่าฝน ทุกตัวตนของพวกมันมาพร้อมคมเขี้ยวหมายขย้ำให้เลือดสาด

สายตาคมเฉี่ยวของชายหนุ่มเพียงมองสัตว์ร้ายอย่างเย็นชา ปรายหางตามองไปรอบทิศทาง ร่างสูงสง่าแค่ก้าวเท้าห่างออกจากรถม้าอย่างสงบ คล้ายไม่ใส่ใจกับหมาป่าลึกลับขนาดใหญ่ที่พากันกระโจนตัวเข้ามาอย่างเกรี้ยวกราด เสียงขู่กรรโชกรุนแรงมิได้ต่างจากเสียงแมวเลยสักนิดในความคิดของเขา

ทางฝั่งหนึ่งที่เฟิงหลิวกำลังนั่งเอนหลังอยู่บนต้นไม้พร้อมส่งสำเนียงเสียงเซียวหยกเพื่อควบคุมกลุ่มหมาป่า หมายลองเชิงผู้เยี่ยมยุทธ์เหนือใครในใต้หล้าให้ประจักษ์แก่สายตาดูสักครั้ง ทว่าชั่วขณะที่กำลังบรรเลงเพลงไพเราะ นกประหลาดตัวใหญ่พลันพุ่งกายทะยานคล้ายสายฟ้าฟาดปราดเข้ามา มันสยายปีกออกพึ่บกิ่งไม้ขนาดใหญ่ที่ชายหนุ่มนั่งอยู่พลันขาดสะบั้น ดวงตาดอกท้อของเฟิงหลิวถึงกับเบิกกว้าง จังหวะเดียวกับดวงตาแววแดงของนกประหลาดประชิดเข้ามา

ทั้งๆ ที่วิชาตัวเบาของเขาไม่เป็นสองรองใคร แต่กลับช้าไปเมื่อเจอกับเจ้านกทมิฬดำทะมึน

ชั่วเวลานั้นเสียงทุ้มลึกหวานใสของเซียวหยกพลันเงียบงัน ขณะเดียวกันเฟิงหลิวต้องกระโดดตัวลอยหลบปีกปานเหล็กกล้าของนกประหลาดตรงหน้าพัลวัน

เจ้านกตัวใหญ่สยายปีกกว้างก่อเกิดพลังมหาศาลคล้ายแรงพายุโหม ทำให้กิ่งก้านสาขาของต้นไม้ใหญ่ขาดสะบั้นกระเด็นปลิวว่อนไปทั่ว

เฟิงหลิวต้องกระโจนตัวหลบกิ่งไม้ทั้งหลาย ที่บัดนี้มิต่างจากคมมีดกระจัดกระจายพุ่งปลายแหลมคมอยู่รอบกายเขา และแล้วชายหนุ่มจึงได้ประจักษ์

มิต้องเห็นฝีมือของผู้เป็นนาย แค่สมุนที่เป็นเพียงนกประหลาดยังเก่งกาจปานนี้

ถึงแม้ในมือของหงซือกวนจะไร้ซึ่งอาวุธใดๆ

หากแต่พลังอันกล้าแกร่งที่มองไม่เห็นราวผุดมาจากขุมนรก ก็ทำให้หมาป่าล้มตายระเนระนาดปานดอกไม้ถูกเด็ดทิ้ง เศษซากของสัตว์ร้ายเหล่านี้ไม่ต่างอะไรจากเศษหญ้าถูกเหยียบย่ำ

พวกมันยังมิทันได้แสยะเขี้ยวเพื่อขย้ำเสียด้วยซ้ำ หากแต่กลับต้องมาตายในพริบตา

ทว่ายามเมื่อเสียงเซียวขาดหาย เหล่าหมาป่าที่ยังไม่ตายจึงเสียการควบคุม จากเดิมที่พุ่งตัวมายังเป้าหมายหนึ่งเดียวคือบุรุษสูงใหญ่ พวกมันจึงเริ่มวิ่งกระจัดกระจายไปแบบไร้ทิศทาง

หลายตัวหนีตายราวหนูเจอราชสีห์ แต่หลายตัวกลับเลือกสัญชาตญาณสัตว์ร้ายพุ่งเข้ามา หงซือกวนเพียงสะบัดมือไปอีกครา เหล่าหมาป่าพลันพากันกระเด็นไปไกล

แต่สิ่งไม่คาดคิดพลันบังเกิด เมื่อมีหมาป่าบางตัวบังเอิญฉลาดปราดเปรื่องเลือกที่จะจู่โจมม้าที่เชื่องช้ากว่ามัน

พวกมันพุ่งตัวไปกัดฝังเขี้ยวเอากับเจ้าม้าตัวใหญ่ที่คันรถ ยังผลให้ม้าตัวนั้นบาดเจ็บและตื่นตกใจพลันเตลิดจนเชือกที่ผูกกับต้นไม้ขาด แล้ววิ่งตะบึงตะบันอย่างไม่คิดชีวิต

เหม่ยหลินที่เดิมทีนั่งหลบอยู่ในรถม้าตั้งแต่ตื่นจนเต็มตายามเมื่อได้ยินเสียงขู่กรรโชกรุนแรง ทำได้เพียงจับยึดผนังรถม้าเอาไว้แน่นยามที่มันเคลื่อนตัวด้วยความเร็วแบบไร้ทิศทาง

ความเลวร้ายมิได้มีเพียงเท่านั้น เมื่อด้านหน้าหลังพุ่มไม้รกทึบมิใช่พื้นดินให้เกือกม้าเหยียบย่ำ หากแต่เป็นเพียงอากาศอันว่างเปล่า ที่เบื้องล่างเป็นหน้าผาสูงชันบรรจบกันกับน้ำเย็นเฉียบเชี่ยวกราก

“พี่หง!”

เสียงกังวานแว่วหวานเรียกขานนามเดียวได้แค่นั้น ยามเมื่อรถม้าพุ่งตัวทิ้งดิ่งลงไปยังหุบเหวเบื้องล่างที่กินระยะทางถึงพันจั้ง

เหนือสิ่งอื่นใด เหตุการณ์ไม่คาดคิดยิ่งกว่านั้นพลันบังเกิด ที่แม้กระทั่งเจ้าตัวยังไม่คิดว่าเขาจะทำ หงซือกวนเลือกที่จะพุ่งตัวตามเสียงเรียกขานนั้นในทันใด

นกประหลาดกับเฟิงหลิวที่กำลังพัลวันพันตูกันอยู่ยังต้องชะงัก ทั้งสองพากันจ้องเขม็งไปยังบุรุษร่างใหญ่ที่พุ่งตัวไป แล้วกระโจนดิ่งทิ้งร่างสู่ก้นเหว

เจ้านกทมิฬจึงหันกลับมามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาเย็นชา

“ข้ามิได้ตั้งใจนะ”

เฟิงหลิวรีบแก้ตัวเสียงอ่อนพร้อมรอยยิ้มประจบ ประหนึ่งดั่งนกตรงหน้าเป็นสาวงาม...

[1] เซียวมีรูปร่างคล้ายกับขลุ่ยไม้ไผ่ มักจะทำด้วยไม้ไผ่สีม่วง ไม้ไผ่สีเหลืองหรือไม้ไผ่สีขาว มีหลายชนิด เช่นเซียวไม้ไผ่สีม่วง เซียวหยก เสียงของเซียวมีความไพเราะ ระดับเสียงต่ำออกเสียงทุ้มลึก ระดับเสียงกลางออกเสียงใส มักจะใช้บรรเลงเพลงที่พรรณนาทิวทัศน์สวยงามและอารมณ์ความรู้สึกในใจ