บทที่3.คีริน เดอออง......

แต่นั่นคือความคิดของคนไม่รู้ ‘เบลิสต้าโพสิต’ ไม่ได้ส่งเทียบเชิญใคร ทุกคนต้องผ่านการคัดกรอง และเมวิกาบังเอิญโชคดี ผ่านการคัดกรองครั้งนั้น

“พี่แอน?” ใบบัวหันมาพูดจาหวานหู หลังคิดถี่ถ้วน ถ้าเธอต่อสัญญา มีความเป็นไปได้ที่จะได้ร่วมงานครั้งนี้ มันเป็นโอกาสยิ่งใหญ่ที่ตัดใจวางไม่ลง

“หือ...” สาวรุ่นพี่คราง เลิกหัวคิ้วที่ใช้แทนคำถาม

“บัวไปคุญกับเจ้กายดีกว่า...” ใบบัวยิ้มหวาน เธอตัดใจผุดลุกขึ้นยืน ความหวังเรืองรองในใจ จนดวงตาพริบพราว

“โธ่!! รีบไปประจบ แต่ขอโทษ...เจ้ไม่ได้โง่!!”

แอนเหยียดยิ้ม เธอก่นด่าตามหลัง...เมื่อเดาสีหน้าของเด็กรุ่นน้องออก

“อีบัวมันคงอยากไป...รอดูเถอะ เดี๋ยวเจ้กายก็ไล่มันออกมา...เขารู้กันทั่วแล้วเรื่องที่มันจะไปอยู่กับโมอื่น” เด็กในสังกัดของสกายอีกนางทิ้งตัวลงนั่งใกล้ๆ แอนพร้อมกับจีบปากพูด

“ก็ไม่แน่...มันกำลังดัง”

แอนแย้ง แม้จะรู้สึกสะใจลึกๆ เมื่อรู้นิสัยของสกายดี

“พี่แอนพูดเหมือนไม่รู้นิสัยเจ้กาย...” หล่อนหันมามองหน้าแอนพร้อมกับยกหัวคิ้วขึ้นสูง

“ก็รู้ไง...แต่ของแบบนี้เดาใจเจ้อยาก...”

ชื่อเสียง เงินทอง...บางครั้งก็พูดลำบาก แม้จะมีความไม่พอใจ แต่หากสิ่งนั้นทำให้มีรายได้ บางทีสกายอาจจะทำเป็นเมิน

“เท่าที่รู้นะพี่แอน...เบลิสต้า ไม่ได้ให้เราส่งไป เขาเปิดออดิชั่นเมื่อปีก่อน...หนูก็ไป แต่ไม่ผ่าน...มันไงหว่า?”

สาวสวยนางหนึ่งเปรย

“เดี๋ยวก็รู้...ไม่ปัง ก็พัง” แอนกล่าวยิ้มๆ สายตาจับจ้องไปที่ประตูหน้าห้องทำงานของสกาย

“อุ้ย!! ขอโทษค่ะ บัวไม่รู้ว่าเจ้มีแขก”

ใบบัวดันประตูห้องทำงานของกายให้เปิดออก เธอแสร้งอุทาน ทั้งที่รู้ดีว่าสกายไม่ว่าง

“เหรอ...” สกายลากเสียงยาว สาวประเภทสองยิ้มเยาะเหมือนรู้ทัน “เข้ามาสิ ไม่ใช่แขกที่ไหน นี่หนูเม กำลังมาเป็นส่วนหนึ่งของสกายโมเดลลิ่ง!!”

“เหรอคะ...ดีจัง หน้าแพงมากค่ะ” ใบบัวแสร้งชม ทั้งที่ในใจริษยานิดๆ เมื่อได้เห็นเมวิกาเต็มตา

“มีอะไรมั้ย? เจ้กำลังติดพันกับหนูเม ถ้าด่วนก็พูดมา ถ้าไม่...ก็รอก่อน”

ใบบัวเหลือบเห็นสัญญาการเป็นเด็กในสังกัดวางอยู่ตรงหน้าคนมาใหม่ เธอยิ้มหยันมุมปาก ก่อนจะรีบปรับสายตา เงยหน้าขึ้นยิ้มกับสกาย

“เรื่องสัญญาของบัวค่ะเจ้”

“อ๋อ...เรื่องนั้น ทำไมเหรอ?” สกายถามกลับ พร้อมกับปั้นหน้าเหลอหลา ทำเป็นไม่รู้เรื่องที่เด็กสาวตรงหน้า คิดจะทำ

“เอ่อ...พูดตอนนี้จะดีเหรอคะ”

หล่อนแสร้งออกตัว

“ให้เมออกไปก่อนมั้ยคะเจ้” เมวิการู้ตัว เธอรีบเอ่ยปากถาม

สกายหันมายิ้มให้ เขาเดินออกจากที่มาหยุดยืนเบื้องหลังเมวิกา พร้อมกับวางมือบนไหล่ของหญิงสาว พร้อมกับกดแรงๆ เมื่อเมวิกาขยับตัวเหมือนจะลุกขึ้นยืน

“ไม่ต้องหรอก ไม่ใช่เรื่องสำคัญ”

สกายตอบเมวิกา เงยหน้าขึ้นยิ้มเย็นชาให้ใบบัว

ใบบัวสะอึก...หน้าชากับคำตอบของสกาย แต่ก็ต้องรับซ่อนความไม่พอใจ เมื่อเธอหวังอะไรบางอย่างอยู่

“อย่างที่เจ้รู้ สัญญาบัวหมดเดือนนี้” หล่อนอารัมภบท

“อืม...ใช่” สกายตอบเหมือนไม่สนใจ

“บัวมาคิดดูอีกที เจ้กายดีกับบัวมาก บัวเลยอยากจะต่อสัญญาค่ะ” ใบบัวกล่าวเสียงหวาน

“หือ...เท่าที่รู้มา เธอจะย้ายไปอยู่กับอีโม่ไม่ใช่เหรอจ๊ะบัว?” สกายติงเสียงเคร่ง ข่าวกรองมาเร็ว และมันเข้าหูเขามาหลายวัน จึงแปลกใจที่ใบบัวเอ่ยแบบนั้น

“เจ้!! ไม่จริงค่ะ พี่โม่ก็แค่มาคุย บัวยังไม่ตกลงเสียหน่อย” ใบบัวรีบตอบเสียงรน เธอมองสบตาสกายด้วยสายตาอ่อนเศร้า เป็นการแสดงละครฉากใหญ่ที่เจ้าตัวคิดว่าเนียน แต่คนผ่านโลกมานานแบบสกายมีหรือจะไม่รู้

“ไม่ต้องมาเสแสร้งบัว...ฉันรู้... รู้มานานแล้วด้วย อยากไปก็ไป ฉันไม่รั้งเธอไว้หรอก”

สกายยิ้มหยัน เขากล่าวออกมาแบบไม่ยี่หระ เมื่อคิดจะตีจาก ก็ไม่ต้องมาแสดงละครเสแสร้งให้เจ็บใจ

“ไม่จริงนะคะ บัวไม่เคยคิดแบบนั้น มันน่าจะเป็นแค่ข่าวลือ”

ใบบัวยังพยายามแก้ตัว