บทที่1.ความฝัน......

ในร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดชื่อกระฉ่อนเจ้าหนึ่งที่เป็นเอกเรื่องการปิ้งย่าง สาวประเภทสอง สองนางกำลังปิ้งย่างกันอย่างสนุกสนาน จู่ๆ สาวนางหนึ่งก็สะกิดเพื่อนร่วมโต๊ะยิกๆ

“อีกายๆ ...หล่อนหาช้างเผือกอยู่ใช่มั้ยยะ?”

สกาย หรืออีกนัยหนึ่งคือ เอกทัต ไพสุรัตน์ สาวประเภทสองที่เป็นแมวมองมือดี เขาปั้นดารา นางแบบให้ดังก้องมาหลายต่อหลายคน

“อืม...เด็กในสังกัดฉันมันเริ่มกระด้างกระเดื่องอะ พอมีชื่อเขาหน่อยทำเป็นยักท่า ต้องรีบหาคนใหม่สำรองไว้ หากหมดสัญญาอีพวกนั้นคงไม่คิดจะต่อ” หนุ่มหล่อหัวใจสาวจีบปากตอบ มือแข็งแรงที่กำลังสาละวนคีบของสดหย่อนลงไปในเตาเผลอลงน้ำหนักแรงๆ เพราะอารมณ์พุ่งสูงขึ้นมาเมื่อนึกถึงเด็กสาวในสังกัดที่มีทีท่ากระด้างกระเดื่อง

“อย่าไปสนใจเรื่องอีคนเนรคุณพวกนั้นเลย นู้นๆ ฉันอยากให้แกดูนู้น”

เปรี้ยวตบแขนเพื่อนเพี๊ยะๆ ชี้นิ้วออกไปนอกร้าน สกายจึงเงยหน้ามอง สาวประเภทสองตาคมหรี่ตามอง โฟกัสจับอยู่ที่ ...เมวิกา... เมื่อมีเจ้าหล่อนคนเดียวเท่านั้นที่สะดุดตาที่สุด!!

“แม่เจ้า!!”

ตะเกียบในมือหลุดผั๊วะ!! มือใหญ่ปานใบตาลยกขึ้นทาบอกด้วยท่าทางตุ้งติ้ง พร้อมกับเสียงอุทานแผ่วๆ

ใบหน้าคมสะดุดตา พวงผมที่ถูกมัดไว้หลวมๆ หลังต้นคอดำขลับ รูปร่างสมส่วนแม้แค่มองผ่านๆ สกายไล่สายตาลงมาเรื่อยๆ จนหยุดอยู่ที่ปลีน่องของเมวิกา เรียวขาของหล่อนสะกดสายตาคนมองได้อย่างชะงัด รูปลักษณ์เฉิดฉาย ไม่ต่างอะไรกับนางสวรรค์ นี่มันนางกินรีแปลงกายแอบมาเที่ยวเล่นบนพื้นโลกชัดๆ

“รออยู่นี่นะยะ ฉันไปทาบนางก่อน”

สกายดันตัวลุกขึ้นยืน เขาหันมากระซิบกระซาบกับเพื่อน ก่อนจะฉวยกระเป๋าสะพายใบโปรดขึ้นมาคล้องไว้ที่ท้องแขน เดินฉับๆ หน้าตั้งตรงไปหาเมวิกาแบบไม่รั้งรอ

ลำคอแห้งเป็นผง เพราะอากาศค่อนข้างไปทางร้อนอบอ้าว หญิงสาวเหลียวมองหาร้านค้าปลีกที่มีน้ำดื่มจำหน่าย เธอคงไม่เสี่ยงเดินเข้าไปนั่งเชิดหน้าดื่มน้ำในร้านหรูๆ ที่มีไว้ให้บริการ เนื่องจากสนนราคาน้ำหนึ่งแก้ว เธอเก็บไว้เป็นค่าเดินทางสำหรับตระเวนหางานได้หลายวัน

“เออ...คุณน้องคะ พอมีเวลาคุณกับคุณพี่สักครู่มั้ยเอ่ย”

สกายมาทันก่อนที่เมวิกาจะหายไปท่ามกลางกลุ่มคน...

หญิงสาวเหลือบมองคนที่เดินมาทัก เธอขมวดคิ้วนิดๆ ก่อนจะยิ้มอ่อน ยกมือชี้เข้าหาตัวเอง “เมเหรอคะ...เราไม่น่าจะรู้จักกันนะคะ”

ในสังคมสมัยนี้ ต้องรู้จักระวังตัว ต่อให้คนตรงหน้าแต่งตัวดูแพงแค่ไหน แต่หากเนื้อในเขาเป็นคนร้าย...มันก็เท่ากับไว้วางใจคนผิด

“ไม่รู้จักกันหรอกค่ะ นี่ฮ่ะ จะได้หายสงสัย”

นามบัตรสีทองอร่าม ถูกควักออกมาจากกระเป๋าสะพายข้างตัว สกายใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งคีบไว้ ตอนที่ส่งให้หญิงสาวที่ยืนอึ้งๆ ตรงหน้า

“น่าจะพอคุ้นหน้าคุณพี่นะฮะ คุณพี่ไม่ใช่นายหน้าหาสาวไปเป็นเด็กเสี่ยหรอกฮ่า”

ปลายคางแหลมสะบัดเชิด หรี่ตาลงเล็กๆ ก่อนจะยิ้มได้เมื่อเมวิกาเอื้อมมือมารับนามบัตรของตนเองไป

เอกทัต ไพสุรัตน์

สกายโมเดลลิ่ง

089xxxxxxx

“ค่ะ เมพอจะคุ้นหน้าคุณ...ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับเมคะ?”

เมวิกาเงยหน้าขึ้นยิ้ม เธอว่าตนเองคุ้นหน้า บุคคลคนตรงหน้าพอสมควร แต่เมื่อเห็นชื่อแซ่ พร้อมกับการรับประกันด้วยสถานที่ทำงาน เป็นอันฟันธงได้ เธอไม่ได้ถูกหลอกชัวร์

“มีเวลาว่างสัก20นาทีพอที่จะไปนั่งคุยกับคุณพี่ที่ร้านนั้นได้มั้ยฮะ”

สกายยิ้มกว้าง เขาผายมือไปยังร้านฟาดฟู๊ดที่ตนเองกับเพื่อนสาวประเภทสองกำลังนั่งรับประทานอาหารกันอยู่

“ถ้าไม่เป็นการรบกวนพี่ เมสะดวกค่ะ”

ใบหน้าหวานขยับขึ้นลง สกายจึงเดินนำ มีเมวิกาเดินตามหลังมาต้อยๆ

“ฉกมาได้ด้วย แกเก่งค่อดๆ”

เปรี้ยวชมเปาะ เจ้าหล่อนยกนิ้วโป้งให้กับสกาย พร้อมทั้งขยับที่ให้หญิงสาวทรุดนั่ง

“พี่เปรี้ยวนะฮ้า...อยู่วงการเดียวกันกับแม่นี่ แต่พี่เปรี้ยวดูแลเรื่องคอสตูม...”

เปรี้ยวออกตัว ยิ้มแฉ่งให้กับสกาย เพราะขนาดเธอเป็นคนวงนอกยังมองเห็นออร่าของเมวิกา

“สวัสดีค่ะ เมชื่อเมค่ะ ชื่อเต็มว่าเมวิกา ขอบคุณพี่ๆ ที่สนใจเมค่ะ”

โดยเนื้อแท้ของเมวิกาเป็นคนเข้ากับคนอื่นง่าย เธออ่อนน้อมถ่อม