Hinovel
App Store
Google Play
คลังหนังสือ
บท
ตั้งค่า
ตอนที่ 4
“หุบปาก! อย่ามาแก้ตัวแทนผู้หญิงสารเลวคนนั้นอีก”
“แต่คุณสุ...คุณสุรักคุณลาซมากนะคะ”
“รักมาก...” คนตัวโตที่กำลังเมาได้ที่แค่นหัวเราะ “ถ้าสุพรรษารักฉันจริงๆ คงไม่มีอะไรกับผู้ชายคนอื่นจนฉันจับได้หรอก” ลาซาลอสปล่อยมือที่ขยุ้มหัวไหล่ของพาขวัญ และยกมือขึ้นเสยผมแรงๆ เพื่อเรียกสติ “กลับออกไปซะ และอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
“พาย...พายคงยังกลับไม่ได้...”
“ทำไม!” คนตัวโตตวัดตามองมาอย่างเกรี้ยวกราด “หรือว่ายังมีอะไรที่พวกเธอต้องการแล้วยังไม่ได้ไปจากฉันอีก”
“ไม่ใช่...ไม่ใช่แบบนั้นนะคะคุณลาซ...พาย...ไม่เคยต้องการอะไรจากคุณลาซเลย นอกจาก...”
ลาซาลอสแค่นยิ้ม หรี่ตามองเขม็ง
“นอกจากตัวของฉันสินะ อ๋อฉันลืมไป ว่าเธอก็คลั่งไคล้ในตัวฉันเหมือนกัน”
“คุณลาซ!” พาขวัญตกใจหน้าซีดเผือด หล่อนไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าลาซาลอสจะพูดประโยคนี้ออกมา
“คุณลาซ...กำลังเมา พาย...พายจะคิดว่าพายไม่เคยได้ยินคำพูดนี้นะคะ”
ชายหนุ่มหัวเราะเยาะ ขยับเข้ามาหา และคว้าร่างเล็กที่ยืนนิ่งราวกับถูกสาปเอาไว้แน่น
“สุพรรษามักจะบอกให้ฉันฟังเสมอ...เกี่ยวกับเรื่องของเธอ”
นี่...นี่สุพรรษาบอกความรู้สึกของหล่อนให้ลาซาลอสฟังจริงๆ หรือ แต่เห็นได้ชัดเลยว่าใช่...เพราะตอนนี้สายตาคมกริบเต็มเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจในคำพูดของตนเอง
“เธอแอบชอบฉัน ทั้งๆ ที่รู้อยู่เต็มอกว่าฉันเป็นคนรักของสุพรรษา”
“คุณ...คุณลาซเมาเลยพูดไม่รู้เรื่อง...”
ดวงหน้างามซีดเผือดกับสิ่งที่ได้ยิน เพราะมันเป็นเรื่องจริงทั้งหมด
“เดี๋ยวคุณลาซสร่างเมาแล้ว...แล้วเราค่อยคุยกันใหม่นะคะ”
“จะรีบไปไหนเสียล่ะ ไหนๆ ฉันก็เลิกกับสุพรรษาแล้ว เธอไม่คิดจะเข้ามาแทนที่หน่อยหรือ”
ลมหายใจของพาขวัญติดขัด กลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งเข้าจมูกจนหล่อนแทบเมาตามไปด้วยอีกคน หล่อนพยายามดิ้นรนให้หลุดจากการเกาะกุมของเขา แต่ก็ไม่สำเร็จ
“คุณ...คุณลาซพูดแบบนี้ได้ยังไงกันคะ นี่ปล่อยพายนะ ปล่อยสิคะ!”
ดวงหน้างดงามที่แดงสลับซีดขาว ทั้งโกรธ ทั้งอับอายจนแทบแยกความรู้สึกของตัวเองไม่ถูก
“เลิกทำหน้าตาใสซื่อไร้เดียงสาได้แล้ว เธอมันก็แพศยาไม่ต่างจากพี่สาวของเธอหรอก!”
“พาย...พายไม่ได้เป็นแบบนั้นนะคะ ได้โปรดเข้าใจพายใหม่ด้วยเถอะค่ะ” คนตัวเล็กส่ายหน้าน้ำตาไหล
“ได้โปรดปล่อยพายเถอะค่ะ เพราะคุณสุจะต้องโกรธมาก ถ้ารู้ว่า...คุณลาซทำแบบนี้ ปล่อยพายเถอะนะคะ” หล่อนดิ้นรน หน้าตาตื่นตกใจ แต่ลาซาลอสไม่ปล่อย แถมยังก้มหน้าลงต่ำมาใกล้มากยิ่งขึ้น
“ฉันต้องแคร์ด้วยหรือ”
ลาซาลอสพูดออกมาอย่างไม่ไยดีอะไรเลย ตรงกันข้ามกับพาขวัญที่เนื้อตัวสั่นเทาด้วยความตื่นตกใจ
“จะตีพายก็ได้ค่ะ แต่...แต่อย่ากอดพายแบบนี้เลยนะคะ”
แทนที่เขาจะเข้าใจ กลับยิ่งแค่นยิ้มหยามหยันมากขึ้น “เธอเข้ามาที่นี่ก็เพราะฉันไม่ใช่หรือ แล้วจะรีบกลับทำไมกันล่ะ”
“พายมาที่นี่ก็เพราะ...เพราะอยากจะช่วยให้คุณกับคุณสุคืนดีกันค่ะ”
เขาแค่นยิ้มหยัน แอลกอฮอล์ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาแดงจัด และแสนน่ากลัว “จุ้นจ้านไม่เข้าเรื่อง และจำเอาไว้นะ ฉันกับผู้หญิงแพศยาคนนั้น ไม่มีทางคืนดีกันอีกแล้ว!”
“แต่...แต่คุณลาซรักคุณสุมากไม่ใช่เหรอคะ”
“มันไม่ใช่เรื่องของเธอ”
ลาซาลอสคำรามลั่น พร้อมกับผลักร่างของพาขวัญออกห่างจนหญิงสาวล้มไปกองกับพื้น “กลับไปซะ กลับไปเดี๋ยวนี้เลย”
“พายจะกลับเดี๋ยวนี้แหละค่ะ แต่...แต่คุณลาซรับปากก่อนได้ไหมคะ รับปากว่าจะคืนดีกับคุณสุ”
“ไปซะ!”
“ได้โปรดให้อภัยคุณสุสักครั้ง คืนดีกับคุณสุเถอะนะคะ” หญิงสาววิงวอนทั้งๆ ที่แสนจะปวดใจ
ลาซาลอสกัดฟันแน่น กรามแกร่งที่มีไรหนวดขึ้นเขียวครึ้มขบกันจนเป็นสันนูน ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยกองไฟ
“ถามจริงๆ เถอะ ในเมื่อเธอเองก็ชอบฉันอยู่ แล้วทำไมจะต้องวิงวอนให้ฉันกลับไปคืนดีกับสุพรรษาด้วย เธอน่าจะดีใจสิที่หมดคู่แข่งไปอีกหนึ่งคน”
คนตัวเล็กก้มหน้าหลบสายตา แต่กระนั้นก็ไม่อาจจะซ่อนหยดน้ำตาซึ่งไหลรินออกมาอาบแก้มได้
“พาย...พายไม่ได้รักคุณลาซหรอกค่ะ”
“ไม่ได้รักฉัน?”
ศีรษะทุยสวยจำต้องผงกเล็กน้อยเพื่อโป้ปดออกไป “พายก็แค่ชื่นชมคุณลาซ...ก็เหมือนกับผู้หญิงที่ชื่นชมผู้ชายหล่อๆ นั่นแหละค่ะ มันไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย”
ความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง
“นอนกับฉัน แล้วฉันจะพิจารณาคำขอร้องของเธอ”
“คุณลาซ?!”
แม้แต่ในความฝัน หล่อนก็ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินคำพูดประโยคนี้จากปากของลาซาลอส
“นอนกับฉัน เธอทำได้หรือเปล่าล่ะ”
“ไม่...ไม่นะคะ พาย...”
“งั้นก็กลับไปซะ และอย่ามาวุ่นวายที่นี่อีก”
“แต่...แต่ว่า...”
“ถ้าไม่ตกลงก็กลับออกไปซะ”
ร่างอรชรถูกกระชากให้ลุกขึ้น และเหวี่ยงออกไปนอกประตูห้องนอน พาขวัญน้ำตาร่วง รีบคว้าแขนกำยำเอาไว้
“พายจะไปเดี๋ยวนี้ แต่...คุณลาซคืนดีกับคุณสุเถอะนะคะ”
“ไม่ จนกว่าฉันจะได้นอนกับเธอ”
ประตูกำลังจะถูกกระชากให้ปิดใส่หน้า พาขวัญยืนร้องไห้ คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี
“คุณลาซ...ทำไมคุณลาซใจร้ายกับพายนักล่ะคะ”
“ฉันไม่ได้ใจร้าย ฉันก็แค่อยากนอนกับผู้หญิงสักคนหนึ่งเพื่อคลายเครียด”
“แล้ว...แล้วทำไมต้องเป็นพาย...” หญิงสาวร่ำไห้ด้วยความอดสู
เขายิ้มเยาะ มองหล่อนด้วยสายตาไร้ความรู้สึก
“ก็เพราะว่าเธอเข้ามาในจังหวะที่ฉันกำลังอยากจะระบายความใคร่พอดียังไงล่ะ”
หญิงสาวปวดร้าวทรมานใจยิ่งนัก “แล้ว...แล้วถ้าพายไม่ยอมทำตามล่ะคะ”
ไหล่กว้างไหวน้อยๆ อย่างไม่แยแส “ฉันก็แค่โทร. ตามผู้หญิงคนอื่นมานอนด้วย ก็เท่านั้น...”
“แล้วเรื่องคุณสุล่ะคะ”
“มันจบไปแล้ว” ลาซาลอสขบกรามแกร่งจนขึ้นสันนูน ก่อนจะเมินหน้าหนี “กลับไปได้แล้ว และไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
“คุณลาซ...”
ประตูห้องกำลังจะปิดสนิท และทุกสิ่งที่เกี่ยวกับลาซาลอสก็จะห่างไกลออกไปจนไม่สามารถสัมผัสได้อีก
หล่อนควร...ควรจะละทิ้งโอกาสนี้ไป...หรือว่าไขว่คว้าเอาไว้ แม้ว่าจะมีโอกาสได้อยู่กับมันแค่เพียงไม่กี่นาทีก็ตาม
“ตก...ตกลงค่ะคุณลาซ”
บานประตูที่กำลังจะปิดสนิทถูกดันให้เปิดกว้างออกอีกครั้ง พร้อมกับคิ้วเข้มที่เลิกสูงของชายตรงหน้า
“เธอจะนอนกับฉัน?”
พาขวัญก้มหน้าหลบสายตา อับอายเกินกว่าจะสบประสานสายตากับลาซาลอส ผู้ชายที่ตัวเองตกหลุมรัก
“ค่ะ” ศีรษะทุยสวยผงกน้อยๆ
ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
