Ep :3 – ทำไมต้องอยากได้เด็กนั่นอีกด้วยวะ! 2

เธอให้แม่เช็ดตัวให้ไม่ได้ เพราะตามเนื้อตัวของเธอมีแต่รอยของคนบาปต่ำทรามเต็มร่างกาย โดยเฉพาะเนินอกและหน้าท้องและซอกคอก็มี ถ้าหากว่าท่านสังเกตตอนนี้คงถามเธอแล้วว่ารอยอะไร

“ไม่เช็ดตัวแล้วไข้จะลดได้ยังไง ลูกคนนี้พูดแปลก”

“อินทร์หนาวแม่เตย อินทร์ไม่อยากเช็ดตัว แม่เตยทำโจ๊กให้อินทร์ทานนะคะ และอินทร์กินยาก็จะหลับ เดี๋ยวยาออกฤทธิ์ก็น่าจะหายค่ะ” เธอบอกท่าน

“แต่แม่ว่า...” ยังพูดไม่ทันจบคนป่วยก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน

“นะคะแม่เตย กินข้าวกินยาไข้ก็ลดเองค่ะ อีกอย่างอินทร์ก็กินยาไปแล้วรอบหนึ่ง รอแต่จะให้ออกฤทธิ์เท่านั้นค่ะ” เธออ้างเหตุผลให้ท่าน

“งั้นก็เอาผ้าเย็นมาแปะหน้าผากไว้ก็ดีถ้าไม่เช็ดตัว”

“ค่ะแม่เตย” เธอเห็นด้วยแล้วกระชับชายผ้าห่มที่คอตัวเองแน่นเพื่อปิดบังราคีของคนต่ำทรามไว้ให้มิดตาท่าน

“งั้นเดี๋ยวแม่ไปเอาผ้าเย็นมาแปะหน้าผากให้นะลูก แล้วจะไปทำโจ๊กและนำยาลดไข้มาให้กิน ออ พ่อโยมาหาลูกนะ มาตั้งแต่บ่ายแล้วมาช่วยแม่ขายข้าวราดแกงจนปิดร้านเห็นบอกเอากระเป๋ามาให้ลูกน่ะ งั้นแม่บอกพ่อโยก่อนนะว่าลูกไม่สบาย จะให้พ่อโยกลับบ้านไปก่อนวันหลังค่อยมาหาลูกใหม่”

“ฝากแม่เตยขอบคุณโยด้วยนะคะ บอกโยว่าวันหลังค่อยนัดเจอกันค่ะ วันนี้อินทร์ไม่สะดวกจริงๆ แคก!” แล้วก็ไอออกมาในตอนท้าย

“งั้นก็นอนพักเถอะลูก เดี๋ยวแม่ปิดแอร์เปิดหน้าต่างให้นะลูก”

“ค่ะแม่เตย” แล้วเธอก็ขยับตัวหันหลังให้ทันพร้อมกับท่านเดินออกจากห้องไป

ผ่านมาสองอาทิตย์ผู้หญิงคนไหนก็ไม่ทำให้อิ่มไม่รู้สึกดี ดวงตาสีทมิฬทอดมองไปยังผู้หญิงที่เรียกมาจากซ่องใต้ดินมาบริการตัวเองด้วยสายตาเย็นชาไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก แม้ท่อนเนื้อชายจะตื่นตัวแข็งไปกับการเล้าโลมของปากหล่อนแต่อารมณ์ของเขามันไม่ได้อยากได้อยากขย่มหล่อน

“ไม่เสียวเหรอคะคุณเทือก” หล่อนหยุดการเคลื่อนไหวกลางหว่างขาแข็งแรงถาม แต่มือเล็กยังคงนวดเฟ้นพวงสวรรค์ของเขาอยู่

“เสียว แต่ไม่รู้สึกดีน่ะ” ตอบกลับเสียงเย็น

“ให้หยุดหรือต่อดีคะ”

“มันตื่นแล้วก็ทำให้มันแตกในปากเธอเถอะ แตกค่อยกลับไปรอรับแขก”

เขาบอกเสียงนิ่งเย็นและสายตาก็บอกให้รู้ว่าตอนนี้ไร้อารมณ์ร่วมเล่นเอาสาวบริการที่ช่ำชองอย่างหล่อนไปไม่ถูกเลยทีเดียว

“อ่า อืม” มันไม่ไหวจริงๆ มันไม่ได้อารมณ์ ไม่อ่อนไหวตามปากน้อยของเจ้าหล่อนที่กำลังดูดเร่า คลังแสงรู้ดีว่าหล่อนช่ำชองมากแค่ไหน และทุกครั้งเขาก็เคยสุขและแตกในปากเธอ แต่วันนี้มันไม่ได้ ไม่ได้จริงๆ มือใหญ่ดันไหล่เล็กของเธอพร้อมสั่งให้หยุด

“ไปรอรับแขกเถอะ ฉันไม่ต้องการ”

ดันเธอออกจากหว่างขาแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูงไม่สนใจว่าเจ้าโลกตัวเองจะลอดออกมาจากทางช่องซิปกางเกง และมันยังแข็งชันชี้ตั้งอยู่

“แต่คุณเทือกยังไม่แตกเลยนะคะ” หล่อนลุกขึ้นโอบกอดคนตัวโตจากด้านหลัง

“บอกให้ไปก็คือไป อย่าทำให้ฉันต้องพูดซ้ำอีกครั้ง” น้ำเสียงกระด้างดังขึ้นพร้อมกับดวงตาสีทมิฬเอี้ยวหันมามองเธอด้วยสายตาเอาเรื่อง จนเธอต้องรีบปล่อยมือที่โอบกอดเอวหนาออกทันที

“ค่ะ” แล้วเธอก็รีบเดินออกจากห้องทำงานของเขาไปทำงานรอรับแขกของตัวเองต่อทันที แม้จะไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไล่ตัวเองไปทั้งๆ ที่ยังชี้ตั้งอยู่

“ให้มันได้แบบนี้สิวะ! กูจะอยากได้เด็กนั่นอะไรนักหนา หลับก็ตามไปหลอกหลอน ตื่นก็ตามมากวนสมอง แถมเวลาจะเอากับคนอื่นก็ตามมายืนมองประดุจเป็นเมียกูก็มิปาน”

บ่นกับตัวเองแล้วเดินลงส้นเท้าหนักๆ ไปยังห้องน้ำ คนที่ไม่เคยขาดเซ็กซ์ ไม่เคยต้องสนใจและผูกพันกับคู่นอนอย่างคลังแสงต้องมาคะนึงหาเด็กไร้เดียงสา หรือเพราะพรหมจรรย์ของหล่อนที่ทำให้เขาอยากได้หล่อนอีกครั้ง

“อ่า ให้ตายสิวะ อินทร์ อ่า เสียว ผัวเสียว อ่า”

เมื่อเข้ามาในห้องน้ำก็ต้องพึ่งน้องนางทั้งห้าของตน คิดแล้วก็สมเพชตัวเองนักที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น เขาเป็นถึงราชาแห่งเซ็กซ์แต่ต้องมาจบชีวิตกับมือตัวเองในห้องน้ำตอนนี้เพราะพรหมจรรย์ของไก่หลงตัวเดียว

“อ่า ไม่ไหวแล้ว อ่า อยากแตกในปากเธอเหลือเกินอินทร์ อูว์”

ครางเสียวจินตนาการถึงวันนั้นที่เธอร้องครางบิดเอวเล็กอยู่ใต้ร่างตัวเอง ผิวนวลเนียนสีน้ำผึ้งยามกระทบแสงไฟยั่วเซ็กซ์จนเขาต้องเร่งสาวมือที่หว่างขาตัวเองเร็วขึ้น

“อ่า ใกล้แล้ว ผัวใกล้แล้วอินทร์ อ่า เสียว ไม่ไหวแล้ว กูอยากได้มากกว่ามือและไม่อยากจินตนาการแล้ว อ่า เสียว ไอ้เทือกมึงมันน่าสมเพช อ่ะ อื้อ” ท้ายประโยคด่าว่าตัวเองพร้อมกับเร่งมือและเกร็งเท้าเมื่อตอนนี้เอ็นอุ่นร้อนกระตุกแตกซ่านปล่อยน้ำสวาทเสียวซ่านใส่มือตน

“โอว์ ไม่ไหวแล้ว กูต้องได้คืนนี้ ต้องได้เด็กคนนั้นคืนนี้”

หยิบทิชชูในห้องน้ำมาเช็ดคราบสวาทตัวเองที่เปื้อนกางเกงและเอ็นเนื้ออุ่นร้อนตัวเองก่อนจะนำกลับเข้าไปในกางเกงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อจัดการเรียบร้อยก็ล้างมือและส่องกระจกจัดทรงผมเล็กน้อยแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสีหน้าเครียดขรึมเหมือนปกติที่แสดงออกมา เมื่อออกมาจากห้องน้ำก็เดินไปกระชากประตูห้องทำงานของตัวเองออกมาทันที

“ไอ้ผาดถ้าเทวามาบอกว่ากูกลับแล้วนะ เหนื่อย” สั่งลูกน้องสนิทที่ยืนหน้าห้องตัวเองทันทีที่ก้าวเท้าออกมาจากห้องทำงาน

“ครับนาย” ไอ้ผาดก็งง ร้อยวันพันปีเจ้านายไม่เคยเหนื่อย

“แล้วไอ้ขาบมันไปไหน” เมื่อไม่เห็นมือขวาของตนก็ถามหา

“เห็นว่าลูกค้าวีไอพีที่ซ่องมีปัญหาเลยไปจัดการครับนาย”

“อือ มึงก็ดูแลความเรียบร้อยให้ดีล่ะ”

“ครับนาย นายจะขับรถเองหรือให้ผมเรียกเด็กให้ครับ”

“กูขับเอง” พูดจบก็เดินจากไปทันที แต่ยังไม่ทันเดินออกไปพ้นจากโซนส่วนตัวเทวาก็เดินสวนเข้ามา

“จะกลับแล้วเหรอไอ้เทือก” เทวาถามเพื่อนสนิทของตน ทั้งสองสนิทกันเพราะได้ทำธุรกิจรวมกัน เขาทำบริษัทลอจิสติกส์ที่มีสาขาทั่วประเทศ และใครจะคิดว่าพ่อค้าอาวุธ เจ้าของกาสิโนที่สเปนผู้มั่งคั่ง และแถมเจ้าของผับมีซ่องไว้บริการคนเหงาอย่างคลังแสงจะเป็นเพื่อนกับนักธุรกิจหนุ่ม ก็ธุรกิจของเขาต้องพึ่งพาอาศัยธุรกิจของเทวา และจะว่าไปที่สนิทกันเพราะด้วยเขาและเพื่อนคนนี้มีรสนิยมคล้ายกัน โดยเฉพาะเซ็กซ์

“เออ! มึงเถอะนัดครั้งก่อนก็เบี้ยวกู ว่าแต่จัดการเรื่องของตัวเองเสร็จแล้วเหรอถึงโผล่หัวจะมาตามนัดกูได้วันนี้” กระแทกเสียงถามเพื่อนคล้ายงอนแต่จริงๆ คือถามเพราะเพื่อนทำตัวมีพิรุธให้เห็น

“มึงไม่ใช่เมียนะเว้ย อีกอย่างเมียหนวดเคราขนาดนี้กูจะอ้วก แล้วเนี่ยจะกลับจริงเหรอ ไม่ไปสนุกด้วยกันหน่อยเหรอ”

“มึงแน่ใจว่าจะสนุกลง ได้ยินข่าวว่าได้เด็กในปกครองนิ” ถามเพื่อนอย่างจับพิรุธ และยิ่งเทวาหลบตายิ่งทำให้แน่ใจว่าเรื่องที่รู้มานั้นจริงแท้แน่นอน

“มึงอยู่ใต้เตียงกูรึเปล่า รู้ไปทุกเรื่อง ไปไหนก็ไปเลย กูสนุกคนเดียวก็ได้”

“อยากอยู่จนเช้าหรือจะหิ้วกลับบ้านก็เชิญ หรือจะกลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่าที่บ้านก็ตามสบาย” พูดจบก็ยกมือตบไหล่หนาของเพื่อนแล้วเดินจากไปทันที ส่วนเทวาก็ได้แต่ตะโกนไล่หลังเพื่อนแล้วบ่นกับตัวเอง

“รู้งี้กูไม่มาดีกว่า กินหนูจี๊ดที่บ้านซะก็ดี สรุปไปต่อหรือกลับดีวะ เพิ่งจะสี่ทุ่มเอง หนูจี๊ดยังไม่หลับหรอก หลับก็ปลุกเพราะกูหิว”

แล้วก็หมุนตัวเดินกลับไปทางเดิมที่เดินมา และตามหลังเพื่อนรักที่เดินออกไปก่อนหน้า เพราะตอนนี้สำหรับเทวาแล้วไม่มีผู้หญิงคนไหนสนองเซ็กซ์ได้ดีเท่าคนที่บ้านอีกแล้ว

หลังจากที่นอนป่วยนอนโทรมสามวันที่บ้านองค์อินทร์ก็ฟื้นไข้ออกไปซื้อของกับโยธาและกลับมาดึก ตอนแรกจะกลับมาตั้งแต่ทุ่มหนึ่งแล้วแต่เผอิญว่าระหว่างทางกลับเจอลูกหมาโดนรถชนแล้วหนีเธอกับโยธาจึงช่วยกันพาน้องหมาไปหาหมอที่คลีนิก และโยธาก็เป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด

“โยเป็นคนดีมากเลย ถ้าวันนี้น้องหมาไม่เจออินทร์กับโยคงตายไปแล้ว ดีนะที่โยช่วยออกค่าผ่าตัดให้น้อง เพราะอินทร์ก็ไม่มีเงินมากพอจะช่วยน้องได้”

“ไม่เป็นไรหรอก รีบกลับเข้าบ้านเถอะ เนี่ยก็ดึกมากแล้วเดี๋ยวแม่เตยเป็นห่วง”

“เราโทรบอกแม่แล้วว่าจะกลับดึกเพราะช่วยน้องหมาไว้”

“อือ ไว้พรุ่งนี้เราไปดูน้องหมาด้วยกันนะ ว่าแต่อินทร์จะเอาหมามาเลี้ยงที่บ้านจริงๆ เหรอ” เขาถามย้ำ

“จริงสิ ก็น้องน่าสงสาร อีกอย่างที่บ้านจะได้มีสีสันด้วย” เธอบอกเขา

“แล้วเรื่องงานล่ะ จะไปสมัครงานที่บริษัทพ่อเราไหม หรือว่าจะไปลองสมัครที่อื่นก่อน”

“ไปลองที่อื่นก่อน ถ้าไม่ได้ค่อยมาใช้เส้นของโยขอทำงานที่บริษัทคุณลุง”

“ได้สิ บริษัทเราต้อนรับอินทร์เสมอ ไปเถอะวันนี้ดึกแล้ว ฝันดีนะอินทร์”

“ฝันดีและขับรถปลอดภัยนะโย” เธอบอกลาเพื่อนแล้วเปิดประตูลงรถ ยืนโบกมือรอให้โยธาขับรถจากไปโดยไม่รู้ว่ามีรถอีกคันจอดอยู่หน้าประตูใหญ่ของบ้านหลังข้างๆ ตัวเอง ที่เธอไม่รู้ว่าใครคือเจ้าของบ้าน รู้แต่ว่าบ้านหลังนี้คือลูกค้าประจำของแม่ตนที่ผูกปิ่นโตกับแม่เธอทุกวันในยามเช้า

ด้านคนที่นั่งในรถยนต์คันหรูกำลังจ้องมองรถอีกคันที่จอดอยู่หน้าบ้านหลังเล็กที่อยู่ติดบ้านตน ตอนแรกตั้งใจจะเลี้ยวเข้าบ้านทันทีที่บอดี้การ์ดกดเปิดประตูรั้วให้เขาเมื่อเห็นรถมาจอด แต่เขาก็จอดหน้าบ้านไม่ยอมหมุนพวงมาลัยนำรถยนต์คันหรูเข้าบ้าน

“กลับดึกเหมือนกันนะ เหมือนว่าไปกับผู้ชายมาด้วยสิ”

พึมพำกับตัวเองแล้วเปิดประตูลงจากรถ สาวเท้าเดินตรงไปหาคนที่กำลังยืนล้วงกระเป๋าหาอะไรสักอย่างในกระเป๋าสะพายของตน

ว้าย!

“อ่ะ อื้อ” อยู่ๆ ก็ถูกดึงแขนและถูกรวบตัวเข้าไปกอดจากด้านหลังจะดิ้นหนีก็ดิ้นไม่ได้ เมื่อท่อนแขนแข็งแรงที่รัดเอวนั่นแน่นแถมมือใหญ่อีกข้างก็ปิดปากเธอไว้เพื่อไม่ให้เธอร้องขอความช่วยเหลือ

“อือ อะ..อ่อย...” แม้จะมืดสลัวมองหน้าของอีกฝ่ายไม่ชัดแต่กลิ่นน้ำหอมและเงาหน้าของเขาในความมืดก็ทำให้เธอจำได้ว่าคือใคร และก็เกลียดตัวเองที่ตลอดหลายวันคิดถึงหน้าของคนสารเลวคนนี้

“อ่า ให้ตายเถอะ แค่กอดแค่นี้กูก็แข็งตั้งแล้ว อ่า” พึมพำคำหยาบกับตัวเองและคำพูดของเขาก็ทำให้เธอดิ้นขัดขืนถีบเท้าไปมาเมื่อเขายกอุ้มเธอเดินไปยังบ้านหลังใหญ่ข้างๆ และยิ่งตกใจเมื่อเขาอุ้มเธอเข้าไปในบ้านที่ติดกันกับตน

“ขับรถเข้าไปในบ้านด้วย” เขาสั่งคนของเขาแล้วสาวเท้าหนักๆ ตรงไปในบ้าน และสมองของเธอก็ประมวลผลทันทีว่าเขาคือเจ้าของบ้านหลังนี้ ทำไมเธอไม่เคยเห็นเขาเลยสักครั้ง จะว่าไปมาส่งข้าวก็มาส่งแค่หน้าประตูรั้วเท่านั้น ไม่เคยเข้ามาข้างในและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเจ้าของบ้านคือผู้ชายหรือผู้หญิง

“อือ อะ..อ่อย” เธอบอกสั่งเขาให้ปล่อยแต่ก็พูดออกมาไม่รู้เรื่องเพราะมีมือหนาปิดปากเธอไว้ ส่วนเท้าเล็กก็ถีบเตะไปมาในอากาศเมื่อถูกอุ้มลอยอยู่

“ไม่ต้องแปลกใจหรอก เพราะผัวก็แปลกใจที่เมียอยู่บ้านติดบ้านผัว”

เขารู้ว่าตอนนี้เธอกำลังมีคำถามและสงสัยอยากจะพูดแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ เพราะตอนนี้เขาปวดร้าวมาก อยากกระแทกไหวโยกบดเอวกับร่างเล็กๆ ของเธอ อยากเห็นเอวเล็กคอดบิดเร่ายกเด้งเสียว และเสียงครางของเธอที่ร้องเรียกชื่อของเขายามสอดเร่าหา

อือ!

สองมือเล็กทุบตีอกเขาตลอดทางที่เดินเข้ามาในบ้าน จนตอนนี้เข้ามาในบ้านและเท้าของเขาก็สาวเดินตรงไปยังบันไดหรูแล้วก้าวเดินขึ้นไป และแน่นอนรู้ทันทีว่าคลังแสงจะพาตนไปที่ไหน ชั่วอย่างเขาคงมีแต่เรื่องบนเตียงเท่านั้น และที่พาเธอมาด้วยแบบนี้ก็คงมาสนองความใคร่ตัวเองแน่นอน