บทที่ 7 มาเปลี่ยนบ้านหลังน้อยให้ดูอบอุ่น Cozy cozy กันเถอะ.

บทที่ 7 มาเปลี่ยนบ้านหลังน้อยให้ดูอบอุ่น Cozy cozy กันเถอะ.

หยางชิงโม่ทิ้งเจ้าเสี่ยวเฮยเอาไว้กับเด็กๆ เธอลุกเก็บถ้วย จาน แก้วไปล้างที่ด้านหลังบ้าน..และได้เวลาสำรวจบ้านช่องกันแล้ว...เธอหันมองไปรอบตัวของเธออย่างช้า ๆ บ้านอิฐคับแคบและมืดมน เตียงไม้เก่า ๆ ตู้เก็บของที่อับชื้น มีโต๊ะกลมเล็ก ๆ ที่สีถลอก และเก้าอี้โทรม ๆ สาม สี่ตัวตรงมุมห้อง แต่สิ่งที่เตะตาเธอที่สุดคือปฏิทินติดผนัง

เมื่อเข้าไปมองใกล้ ๆ เธอก็รู้ว่าตอนนี้เป็นกลางเดือน 7 ปี 1978 ใกล้จะเข้าหน้าหนาวเข้าไปทุกทีแล้ว อากาศเริ่มลดมา เธอต้องเตรียมความพร้อมให้กับลูกๆ ของเธอก่อน สภาพของบ้านเธอแบบนี้หน้าหนาวจะต้องทรมานมากแน่ๆ เธออยากทำบ้านใหม่ให้ทันหน้าหนาวที่จะมาถึงในอีกไม่ถึง 2 เดือนนี้ แต่กลัวว่าการสร้างบ้านต้องใช้เวลานานกว่านั้น ดังนั้นในตอนนี้ที่ทำได้น่าจะแค่ซ่อมแซมหลังคาและตัวให้แน่นหนาก่อนและดูว่าถ้าเธอจะให้ทำเตาผิงในโถงบ้านจะทำได้หรือไม่ อย่างน้อยถ้าในบ้านมีเตาผิงพวกเธอ 4 แม่ลูกยังมานอนในห้องโถงได้ถ้าอากาศหนาวจัด

หยายชิงโม่เดินดูรอบ ๆ บ้านว่าจะต้องซ่อมแซมอะไรบ้าง หลังจากหมดหน้าหนาวค่อยหาทางสร้างบ้านใหม่หรือขยับขยายออกไป.เมื่อเดินดูพื้นที่รอบๆ บ้านเสร็จเธอจึงเดินเข้ามาในบ้าน.....สิ่งที่เธอเห็น คือกองๆหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียงเตาหลังเล็กของเธอคือ 3 เด็ก 1 แมว นอนหลับกันไปคนละทิศละทางกันเลยทีเดียว

มือเจ้าเล็กจับหางของเจ้าเสี่ยวเฮย ส่วนขาก็ก่ายหน้าท้องของเจ้าใหญ่ ส่วนเจ้ารอง นอนขดอยู่ที่ปลายเท้าของเจ้าเล็ก....หยางชิงโม่มองดูเด็กๆ แล้วถอนหายใจ เดินเข้ามาในห้อง เธอหยิบผ้าห่มออกมาจากมิติ 3 ผืนคลุมให้แต่ละคน ลูกๆ ของเธอคงจะกลัวมากตอนที่เธอยังไม่เข้าร่างนี้ เมื่อตอนนี้เธอกลับมาแล้วเด็กๆ คงรู้สึกปลอดภัยและหลับไปอย่างง่ายดายเช่นนี้..

“เสี่ยวเฮย..”

เธอเรียกเจ้าเสี่ยวเฮย มันหรี่ตามองเธอเล็กน้อย

“ความจริงที่ฉันต้องย้อนเวลามาอยู่ที่นี้เป็นเพราะแก่ใช่ไหม ? ไม่อย่างนั้นทำไมแก่ถึงได้ย้อนเวลาตามมาได้ละ และดูเหมือนแกจะไม่ได้ตื่นเต้นตกใจอะไรเลยนะที่ได้มาที่นี่”

เสี่ยวเฮยมองเธอเล็กน้อยแล้วเลียเท้าของมัน 3-4 ครั้ง มันลุกขึ้นขยับหมุนตัว 2-3 ครั้งแล้วล้มตัวลงนอนบนพุงของเจ้าเล็กแล้วหลับตา ไม่สนใจเธออีกต่อไป..

“….” หยางชิงโม..

เธอถอนหายใจแล้วเดินสำรวจภายในบ้านอีกครั้ง

ไม่ว่าจะเป็นเฟอร์นิเจอร์ใดๆ ก็เก่าเกือบจะผุพังหมดแล้วถึงหยางชิงโม่คนเก่าจะรักสะอาดและทำความสะอาดมันตลอด แต่สภาพของมันไม่น่าใช้เลยจริงๆ แต่จะให้เปลี่ยนทุกอย่างภายในคืนเดียวลูกๆ ของเธออาจจะสงสัยเอาได้ ดังนั้นเธอจึงเริ่มนำของเล็กๆ น้อยๆ ออกมาจัดวางก่อน หลังจากนั้นเธอจะจัดห้องโถงให้น่าอยู่ Cozy Cozy สำหรับหน้าหนาวที่จะมาถึง...

แต่ว่าโซฟาตัวยาวหนานุ่มต้องมานะ ไม่อย่างนั้นเวลานั่งเวลานอนใกล้เตาผิงมันจะไม่สบายพอ ไหนจะหมอนใบใหญ่หนานุ่มอีกที่ต้องเอาออกมาพร้อมกัน ปูพรมหน่อยดีกว่าพื้นจะได้ไม่เย็นมาก เด็กๆจะได้นั่งนอนเล็กบนพื้นได้ เอาโต๊ะญี่ปุ่นตัวเตี้ยออกมาด้วยดีกว่าจะได้มีที่วางแก้วกาแฟ และให้เด็กวางแก้วนม ตรงมุมเอาเบาะเจ้าเสี่ยวเฮยมาวางด้วยดีกว่ามันจะได้เฝ้าเด็กๆ ได้ด้วย ส่วนเตาผิงเดี๋ยวเธอจะทำให้มันใหญ่กว่านี้จะได้ใส่ถ่านใส่ไม้ได้เยอะห้องจะได้อุ่นมากขึ้น

เมื่อจัดการนำทุกอย่างออกมาหยางชิงโม่ถึงกับกุมศีรษะ เพราะว่าของที่เธอนำออกมานั้นมันแบบจัดเต็มมาก ไม่ได้ค่อยๆ เอาออกมาที่ละน้อยอย่างที่ตั้งใจเอาไว้แต่แรกเลย แต่ว่าช่างมันเถอะหากเด็กๆ ถามเธอก็จะนิ่งไม่ตอบ ใครจะทำไมจริงไหม!!!!

ในเมื่อเอาของออกมาแล้วก็เอาออกมาเลยก็แล้วกันจากนั้นก็เอาของแต่งบ้านบางชิ้นที่ไม่สะดุดตามากออกมาไหนจะตู้ชั้นหนังสือหยางชิงโม่นำของตกแต่งออกมาหลายอย่างและค่อยๆ จัดวางเอาไว้ ก็นะ..ไหนๆ เธอก็เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้แล้วเธอก็ต้องทำให้มันดูดีและน่าอยู่สิ…..

***ขนของมาเยอะก็ต้องนำมาใช้สิ.****

​