บทที่ 4 ซื้อ ซื้อ ซื้อ Shop Shop Shop

ก่อนออกจากคอนโดหยางชิงโม่ได้โทรเช่าโกดังขนาดใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลเอาไว้ ถึงแม้จะราคาค่าเช่าสูงหน่อยแต่ว่าเพื่อความสะดวกในการรับของเมื่อมีคนมาส่ง เธอก็ตัดสินใจเช่าเมื่อเรียบร้อย หยางชิงโม่ก็ขับรถออกมาจากคอนโดหยางชิงโม่ก็พุ่งไปที่ตลาดสดทันที เธอยังม่ีของที่จะต้องซื้ออีกหลายอย่างเธอจึงนำได้ ลิสต์รายการที่ทำเอาไว้ก่อนหน้านี้ออกมา เพื่อดูว่ามีของอะไรที่สามารถสั่งตอนนี้ได้เลยบ้าง เมื่อมาถึงก็พุ่งไปหาสิ่งของสำคัญทันที เพราะสิ่งที่จะลืมไม่ได้สำหรับเราชาวย้อนเวลาก็คือ ซาลาเปา หยางชิงโม่จัดเลยทั้งไส้เค็ม ไส้หมู ไส้กุ้ง ไส้เนื้อ ไส้หวาน อย่างละ5000 ลูก ทั้งแบบสุกและแบบดิบ รวมทั้งขนมจีบ ทั้งจีบกุ้ง ปูและหมูด้วย

จากนั้นก็เริ่มสั่งพวกอาหารปรุงสุกที่ทำสำเร็จแล้ว ตอนนี้ที่ตลอดเธอเห็นมี ไก่ทอด แฮมเบอร์เกอร์ เฟรนด์ฟราย พวกของทอด ของปิ้งย่างทั้งหลาย เมื่อมาถึงร้านชื่อดังเธอก็สั่งทันที โดยให้ทางร้านทำเป็นชุดอย่างละ 500 ชุด และให้จัดส่งในวันพรุ่งนี้ เธอจ่ายมัดจำบางส่วนและแจ้งสถานที่จัดส่งเอาไว้ด้วย มีแม่ค้าบางรายสงสัยเธอก็บอกว่าจะเอาไปบริจาคซึ่งพวกเขาก็เข้าใจในทันที เพราะมีคนรวยๆ มากมายที่มักจะมาสั่งอาหารเพื่อไปบริจาคให้ศูนย์เด็กกำพร้าและศูนย์คนชรา

เมื่อสั่งเสร็จเธอก็เดินต่อไปที่แผนกต่อไปซึ่งก็คือ พวกเครื่องปรุงต่างๆ ทั้งของจีนและต่างประเทศเธอสั่งเอาไปให้หมด อย่างละ 5000ลัง เธอเดินมาอีกแผนกเห็นพวกน้ำมันพืชต่างเมื่อดูในลิลส์แล้วเห็นว่ายังไม่ได้สั่งหยางชิงโม่ก็จัดการเลย เธอสั่งน้ำมันพืชเอาทั้งแบบลิตรไปหลายพันลิตรทั้งแบบคุณภาพสูงและแบบสำหรับใช้ในอุตสาหกรรม และมีแบบบรรจุขวดสำหรับขายได้ด้วย ต่อมาก็เป็นแผนกผักผลไม้ ต่างๆ เธอเลือกคละกันไป 20 ชนิดอย่างละ 2000-3000 กก อยู่ที่ไหนก็ต้องได้กินผลไม้ กินผัก ยิ่งสตอเบอร์รี่ผลโต ๆ ลูกแพรแอปเปิล แตงโม ฝรั่ง มะขาม มะม่วง จำเป็นต้องเอาไป สั่งเสร็จจ่ายมัดจำและให้ที่อยู่ในการจัดส่งเรียบร้อยไปอีกหนึ่งแผนก

เดินต่อมาก็เจอสิ่งที่ขาดไม่ได้คือ ไข่ไก่ ของจำเป็นประจำบ้านจัดไปสัก 1,000,000 ฟอง และมีเพิ่มไข่เค็มอีกทั้งไข่เป็ด ไข่ไก่ อย่างละ 50,000 ฟอง จ่ายมัดจำและแจ้งที่อยู่เดินต่อไป

เมื่อจัดการพวกอาหารเสร็จเรียบร้อยเธอคิดว่าได้ครบแล้วทุกอย่าง ชีวิตที่นั่นน่าจะไม่ลำบากแล้ว เธอออกจากตลาดและขับรถมาต่อที่ห้างสรรพสินค้าทันที เพราะตอนนี้เธอยังไม่มีพวกอุปกรณ์อำนวยความสะดวกเลย เธอเดินไปที่แผนกเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆ โทรทัศน์เธอหาแบบไม่ใช่แบบสมาร์ทTV ไปด้วยเพราะช่วงแรก TV น่าจะเป็นแบบธรรมดายังไม่มีสมาร์ทTV แบบปัจจุบัน ส่วนพัดลมเอาไปหลายๆ ขนาดเช่นกัน ตู้เย็นเครื่องใหญ่ๆ 20 เครื่อง แอร์คอนดิชั่นเอาไป100 เครื่อง เอาเครื่องใหญ่ๆ เช่นกัน และพวกเฟอร์นิเจอร์แต่งบ้านต่างๆ เท่าที่เธอจะคิดออกเอาไปด้วย รวมทั้งชุดไฟโซล่าเซลล์ และมีจักรเย็บผ้าด้วย เธอเห็นรุ่นโบราณอยู่เกือบ 20 ตัวจังเหมาหมดและให้ทางร้านจัดส่งเช่นเดิม หยางชิงโม่เดินวนหาซื้อของอยู่จนขาล้าไปหมดจากนั้นก็รีบขับรถกลับมาคอนโด

เมื่อทานอาหารที่ซื้อมาจากข้างนอกเสร็จ เธอก็เริ่มเช็คดูรายการต่างๆ อย่างไหนที่สั่งแล้วอย่างไหนที่ยังไม่สั่งก็จัดการทยอยสั่งไปทั้งแบบออนไลน์ เมื่อดูในลิสต์แล้วเธอพบว่ายังไม่ได้สั่งอาวุธสำหรับป้องกันตัวเผื่อมีเหตุการณ์ฉุกเฉิน เธอจีงโทรหาเจ้าหน้าที่ระดับสูงบางคนในกรมตำรวจและสั่งปืนทั้งแบบสั้นและยาวมาอย่างละ5 กระบอก หยางชิงโม่มีงานอดิเรกที่ชื่นชอบคือการ ยิงปืนและขี่ม้า ทำให้การสั่งซื้อทำได้ไม่ยากนักประกอบกับเธอจ่ายเงินเยอะเพราะต้องการของเร็ว และยังได้จัดการสั่งอุปกรณ์ก่อสร้างต่างๆ ไปด้วยเลยเพราะเธอจะต้องสร้างบ้านใหม่แน่นอน

ส่วนพาหนะเธอนำ รถยนต์super car 5 คัน Mercedes-Maybach S-Class S 680 4 คัน และ Mercedes-Maybach S-Class S 580 e Plug-in Hybrid อีก 3 คัน ยังเธอยังหารถยี่ห้อหงฉี นำไปด้วยอีก 3 คัน เพราะช่วงแรกน่าจะเอารถเบนซ์กับ super car ออกมาขับไม่ได้แน่ ดังนั้นเอาหงฉีออกมาก่อนและยังมีสั่งรถกระบะและรถบรรทุกอีกอย่างละ 3 คัน รถจักรยานยนต์ 3 คันและยังหารถจักรยานยนต์พ่วงข้างได้อีกด้วย 2 คันไปด้วย ช่วงแรกจะเอารถจักรยานยนต์และรถพ่วงข้างมาใช้ก่อนจะได้ไม่เป็นที่สะดุดตาเกินไป

นอกจากนี้เธอยังต้องการหนังสือ หนังหา ประเภทต่างๆ ทั้งภาษาจีน อังกฤษ ญี่ปุ่น เกาหลี เยอรมัน ฝรั่งเศส อาราบิค รวมถึงภาษาไทยทั้งแบบหนังสือเสียงและเครื่องเล่นต่างๆ ไปด้วยเตรียมไว้ให้ลูกๆ ของเธอได้ฝึกออกเสียงกันด้วย เพราะเป็นลูกของอัจฉริยะอย่างคุณหมอหยางชิงโม่ลูกเธอต้องเก่ง รวมถึงพวกของเด็กเล่นต่างๆ ทั้งแบบเสริมปัญญาและของเล่นสำหรับเด็กแต่ละช่วงอายุ เธอต้องการให้พัฒนาการของลูกน้อยดีและแข็งแรงตามวัย หยางชิงโม่นั่งสั่งของและหาข้อมูลต่อจนดึก เมื่อร่างกายไม่ไหวเธอจึงต้องนอน

เช้าวันต่อมาของที่สั่งต่างๆ เริ่มทยอยมาส่งยังโกดังขนาดใหญ่ที่เธอเช่าเอาไว้และเมื่อพวกเขากลับไป เธอจัดการนำทุกอย่างเข้ามาในมิติเรียบร้อยและรู้สึกอุ่นใจว่าถึงเธอจะข้ามมิติไปก็จะไม่ลำบากแน่แล้ว

ชีวิตช่วง 7 วันของเธอวนเวียนอยู่กับการรับของจ่ายเงินและรับของอยู่เช่นนั้นจนกระทั่งวันสุดท้ายครบกำหนด 7 วันก่อนที่เธอจะต้องย้อนอดีตไปในปี 1978แล้ว

หยางชิงโม่กลับมาที่คอนโดที่พักและเริ่มเขียนจดหมาย (พินัยกรรม) ในส่วนของทรัพย์สินที่ยังเหลืออยู่ของเธอ ไม่ว่าจะเป็นที่ดินหลายแปลง และที่พัก คอนโด บ้านให้เช่า ที่เธอสละสมไว้ เธอได้แบ่งบริจาคให้ทั้งโรงพยาบาลและสถานสงเคราะห์หลายแห่งส่วน หุ้นและบิทคอยน์ต่างๆ เธอได้ขายไปหมดแล้วและนำเงินมาสั่งของเรียบร้อย เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยเธอเก็บข้าวของในคอนโด ไม่ว่าจะเป็นพวกกระเป๋าแบรนด์นาม นาฬิกา เครื่องประดับและเสื้อผ้าแบรนด์นาม เธอเอาไปด้วยหมดเดียวก็ได้ใส่เนาะ 5555 เมื่อคิดว่าจัดทุกอย่างครบ หยางชิงโม่มองกระดาษสีทองแผ่นเล็กในมือ

"3 ชม 20 นาที 20 วินาที.."

เธอเหลือเวลาอีก 3 ชม.กว่าๆ หยางชิงโม่จึงแต่งตัวด้วยชุดสีขาวที่สวยที่สุดและอุ้มเจ้าเสี่ยวเฮย และเรียกรถแทกซี่ไปส่งเธอที่ชายหาดไม่ไกลจะที่พักเธอได้โทรจองโต๊ะทานอาหารสุดหรูริมทะเลเอาไว้แล้ว ช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตของเธอ เธอจะจากไปแบบสวยงามและไม่มีอะไรติดค้างในโลกใบนี้ เมื่อมาถึงร้านเธอแจ้งชื่อและพนักงานก็พาเธอมาที่โต๊ะที่ทางร้านจัดเอาไว้อย่างสวยงาม

หยางชิงโม่สั่งอาหารมาทานและเมื่อทานอาหารเสร็จเธอก็นั่งจิบไวน์ราคาแพงและมองเวลาจากกระดาษสีทองที่ถอยลงเรื่อย ๆ

...... 20 นาที 58 วินาที....

...... 5 นาที 10 วินาที....

...... 1นาที 20 วินาที....

.......05... 04... 03... 02... 01...

.…00.00...วินาที....

ภาพที่คนผ่านไปมาเห็นคือสาวสวยที่กำลังนั่งหลับตาอยู่ บนโต๊ะมีแก้วไวน์สีแดงที่ดื่มไปแล้วครึ่งแก้ว.........

///////

ณ หมู่บ้านชนบทที่ห่างไกลในปี 1978….

.".ฮือ..ฮือ..ฮือ...แม่จ้า....แม่...แม่ตื่น".

“แม่ครับ แม่ตื่นนะ ตื่นนะ หิวแล้ว พวกหนูหิวแล้ว”

เสียงร้องไห้หลายเสียงประสานกัน....พร้อมกับดวงตาที่ลืมขึ้นของหยางชิงโม่......

***** มีคนร้องไห้รอแม่อยู่ที่ปี 1978 แล้ว!! ****