บอบบางแต่เอามัน

ดวงตาดุดันของคนรอกวาดมองผู้มาเยือน เธอตัวเล็ก น่าจะไม่ถึงร้อยหกสิบเซ็นด้วยซ้ำไป ขนาดสวมส้นสูงสักสี่ห้านิ้วแล้วก็ยังดูออกว่าตัวเล็ก แต่เดรสสายเดี่ยวลายเสือที่สวมอยู่มันรัดรูปเสียจนเห็นส่วนโค้งส่วนเว้าชัดเจน ผู้ชายที่ผ่านผู้หญิงมานับไม่ถ้วนอย่างเขา มองปราดเดียวก็รู้ว่าตัวเล็กแต่ซ่อนรูป

ทรงนี้นมกับตูดใหญ่เกินตัว บอบบางแต่เอามัน !

เธอผิวขาว เขาชอบแบบนี้ ยิ่งขาว เวลาดูดจะเห็นรอยดูดชัด ๆ มันเร้าใจดี

ความที่เขาเบื่อบรรยากาศและแสงสีเดิม ๆ ในคาสิโนเลยออกไปรีแล็กซ์แถวนี้ เจอลานเบียร์สดที่มีคอนเสิร์ตของนักร้องวงสมัครเล่นเล็ก ๆ แถมยังมีเด็กเชียร์เบียร์ที่แปลกตาอย่างเธอ

ที่บอกว่า แปลกตา คืออาชีพและชุดที่สวมทำให้เธอควรจะมาดมั่น แต่สิ่งที่แสดงออกมามันไม่ใช่ มันเก้ ๆ กัง ๆ มันดูสั่นเทาเร้าใจแปลก ๆ นั่นทำให้เขาอยากลอง จนไปติดต่อขอขึ้นห้องในสนนราคาถึงครึ่งแสน แน่นอนว่าเธอตอบตกลง ไม่งั้นคงไม่มายืนอยู่ตรงหน้าแบบนี้

เสียงรองเท้าส้นสูงห้านิ้วลายเสือของเธอกระทบพื้น แม่คนนี้ไม่รู้ว่าเป็นอะไรกับเสือนักหนาถึงได้เสือตั้งแต่หัวจรดตีน อาจเป็นธีมของยี่ห้อเบียร์ที่เธอทำอยู่นั่นกระมังที่มันแปลจากอังกฤษเป็นไทยได้ว่าเสือ ไหนจะเส้นผมยาวถึงบั้นเอวที่ย้อมสีชมพูแปร๊ดนั่นอีก หน้าก็แต่งหนาเตอะอย่างกับจะไปเล่นงิ้ว ขัดหูขัดตาจริง ๆ พับผ่าสิวะ !

ปกติเขาชอบประเภทเรียบหรูดูดีเซ็กซี่มีราคา ไม่ใช่ทรงขนมชั้นเจ็ดสีแบบนี้ แต่ไม่เป็นไร คืนนี้หิว อะไรก็ได้ แดกง่าย ๆ ก็พอ !

“ เข้ามาใกล้ ๆ สิ ” เขาสั่ง เมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนขาสั่นอยู่ตรงนั้นไม่ยอมขยับ คิดว่าหรรมเขายาวแปดเมตรหรือไงถึงจะควักออกมาแล้วยืดยาวไปร่วมเพศกับเธอจากตรงนี้ไปถึงหน้าประตูได้

ต๊อก ๆๆๆ

เธอมาหยุดยืนตรงหน้า กลิ่นน้ำหอมราคาถูกตามตลาดนัดโชยมาเตะจมูกจนฉุนกึก จนแอบคิดไม่ได้ว่าเธอฉีดมันตามปกติหรือขว้างลงพื้นให้ขวดแตกแล้วเอาตัวถู ไม่ก็ผสมน้ำอาบ หรือดื่มมันเข้าไปจนระเหยออกตามรูขุมขน กลิ่นแม่ง แรงเป็นบ้าเลย

จะไหวไหมวะเนี่ย ?!

เขาเงยหน้าขึ้นมองแล้วออกคำสั่ง

“ แก้ผ้า ! ”

เธอชะงักไปนิด ช่างขัดกับทีท่าที่ตั้งใจวางไว้ว่าตัวเองเป็นแม่เสือสาวเหลือเกิน

ไม่รู้ว่าสายตาดุดันของเขาจะมองทะลุขนตาปลอมหนาเตอะกับคอนแทคเลนส์แฟชั่นของเธอได้หรือเปล่า ถ้าได้ก็อาจจะเห็นแววตาตระหนกตื่นเหลือหลาย ก็ว่าตั้งสติมาดีแล้วแต่มันอดไม่ได้ที่จะประหม่าเมื่อมายืนตรงหน้าผู้ชายหน้าดุ ตัวใหญ่ สายตาไม่เป็นมิตร มีรังสีอันตรายแผ่จำกายทั่วตัว

แรกสบตาเธอคิดว่าเขาเป็นสุภาพบุรุษมาโปรด แต่หลังจากเขาเจรจาขอ ซื้อ เธอในราคาครึ่งแสน แม้จะลังเลในคราวแรกแต่สุดท้ายแล้วก็ตอบตกลงทั้งที่สั่นเทาเหลือเกิน

ครึ่งแสนเลยนะ มันไม่ได้หามาง่าย ๆ แลกกับความสาวบริสุทธิ์ให้นายนี่คนเดียวมันคงไม่แย่นักหรอก ดีกว่าให้มันกับเสี่ยสิทธิ เจ้าหนี้พุงพลุ้ยที่อาจส่งเธอต่อให้กับลูกน้องป่าเถื่อนของมัน

เธอบอกเขาว่าต้องทำงานให้เสร็จก่อน เขาจึงกลับไปนั่งรอที่โต๊ะในลานเบียร์ เมื่อแอบมองก็พบว่าพ่อสุภาพบุรุษของเธอนั้นน่าจะมีอาชีพเป็นนักเลง มาเฟีย อะไรเทือกนั้น

เขาตัวสูงใหญ่ หน้าหล่อแต่ตาดุ หนวดเครารกครึ้มไปหมดทำให้ยิ่งดูน่าเกรงขาม หน้าเครียดเหมือนอึไม่ออกมาหลายวันหรือไม่ก็โกรธใครอยู่ตลอดเวลา อากาศร้อนจะตายชักแต่พากันสวมชุดดำทับด้วยสูทไพรเวทอีกชั้น ไม่ปฏิเสธว่ามันทำให้ดูดี ดูดุดันอะไรทำนองนั้น แต่คนเราจะทรมานทนร้อนเพื่อคีพลุคส์ตลอดเวลาไปทำไมกัน ลูกน้องยืนหุ้มเหมือนแมลงวันตอมขี้ ปากคาบบุหรี่พ่นควันโขมงตลอดเวลาเหมือนรถขายไก่ย่างที่หน้าปากซอยบ้านเธอ

ทรงนี้คงไม่ใช่สุภาพบุรุษที่สุดในโลกอย่างที่คิดตั้งแต่ทีแรก ถ้าใช่คงไม่มาขอซื้อบริการจากเธอแบบห่าม ๆ แต่ก็ไม่คิดว่าจะไม่มีมารยาท หน้าไม่อายถึงขั้นไม่รู้จักสวมเสื้อผ้าให้เรียบร้อยเพื่อต้อนรับแขกผู้มาเยือนแบบนี้