คู่แท้

คนรักเก่า

" จะโยนแล้วนะคะ ทุกคนพร้อมมั้ย " เสียงเจ้าสาวที่กำลังยืนหันหลังอยู่เอ่ยถามเหล่าสาวๆในชุดราตรีที่ยืนรอรับช่อดอกไม้

" พร้อมแล้วค่าาา...โยนเลยๆๆ " เสียงปรบมือมาพร้อมกับเสียงเชียร์จากแขกในงาน

กรี๊ดดดดด...

ดอกไม้ช่อใหญ่ถูกโยนจากด้านบนของเวที เสียงร้องของเหล่าสาวๆที่มาร่วมเป็นสักขีพยานดังไปทั่วห้องแกรน์บอลรูมขนาดใหญ่ วันนี้เป็นวันแต่งงานของประธานใหญ่แห่งอัครากรุ๊ปคู่รักในตำนานที่กำลังถูกพูดถึงในสื่อต่างๆ ไม่ว่าใครที่ได้ยินเรื่องราวความรักของทั้งคู่ก็คงอดที่จะชื่นชมไม่ได้ ต่อให้มีอุปสรรคขนาดไหนหากแม้ใจยังผูกพันสิ่งใดๆเหล่านั้นก็ไม่อาจทำลายรักได้

“ เฮ้ยยยย “ หญิงสาวร่างเพรียวในชุดราตรีสีฟ้าร้องด้วยความตกใจแต่กระนั้นมือบางก็ยกขึ้นเพื่อรับสิ่งที่กำลังลอยมาหาตน เธอไม่ได้เข้าไปรวมกลุ่มกับสาวๆที่หน้าเวทีเพื่อแย่งดอกไม้ของเจ้าสาว แต่ปาลิตาที่มาเป็นแขกในงานพึ่งจะเดินกลับเข้ามาในงานเพราะไปเข้าห้องน้ำมาต่างหาก

พรึ่บ...ดอกไม้ช่อโตลอยเข้ามาอยู่ในอ้อมแขนของเธอ ปาลิตานิ่งอึ้งยืนค้างเพราะไม่รู้จะต้องทำอย่างไรต่อไป สายตาหลายคู่จับจ้องมายังเธอ...หญิงสาวบางคนสะบัดหน้าใส่เพราะเธอไม่ได้เป็นเจ้าของช่อดอกไม้ที่อยู่ในมือของปาลิตาในตอนนี้ แต่ก็ยังโชคดีที่แขกในงานส่วนใหญ่ส่งยิ้มมาให้เธอ

การได้ช่อดอกไม้จากเจ้าสาวในงานแต่งเป็นเรื่องที่สาวๆทุกคนใฝ่ฝัน เพราะหากรับช่อดอกไม้ได้นั่นหมายถึงเจ้าสาวคนต่อไปจะเป็นเธอนั่นเอง

" ขอเชิญหญิงสาวผู้โชคดีที่รับช่อดอกไม้ได้เมื่อสักครู่ขึ้นมาบนเวทีสักหน่อยนะครับ เชิญครับ..เชิญเลยครับ " เสียงชายหนุ่มที่ทำหน้าที่พิธีกรฝ่ายชายเอ่ยขึ้น

เสียงเรียกจากด้านบนเวทีทำให้ปาลินหรือปาลิตารู้สึกตัว ไหนๆก็ไหนๆแล้วจะโยนทิ้งเสียก็คงไม่ได้ ในเมื่อสวรรค์อยากให้เธอได้ช่อดอกไม้ช่อนี้เธอก็คงจำต้องรับมันไว้ ร่างบางเดินขึ้นไปบนเวทีตามคำเชิญของพิธีกรที่เอ่ยเมื่อสักครู่ ระหว่างทางที่เดินไปมีเสียงแสดงความยินดีจากแขกโต๊ะอื่นๆ ดังแว่วมาทำให้เธอต้องส่งยิ้มให้คนเหล่านั้นไปด้วย

" โอ้โห...ไม่ใช่แค่ดอกไม้สวยนะครับแต่หญิงสาวผู้โชคดีของเราก็สวยไม่แพ้เลย อย่างนี้ไม่รู้ว่าเธอจะมีเจ้าของรึยังนะครับ หนุ่มๆคนไหนอยากรู้ขอเสียงหน่อยครับ " สิ้นเสียงของพิธีกรฝ่ายชายเสียงปรบมือพร้อมกับเสียงโห่ร้องก็ดังขึ้นพร้อมๆกับที่ปาลินเดินมาหยุดอยู่ตรงกลางเวทีที่มีเจ้าบ่าวและเจ้าสาวยืนยิ้มอยู่

ยิ่งได้เห็นใกล้ๆปาลินยิ่งทึ่งในความสวยของเจ้าสาว ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะผ่านการศัลยกรรมเปลี่ยนใบหน้ามาถึงสองครั้ง...สวยจริงๆ มิน่าใครๆก็อิจฉาประธานใหญ่แห่งอัครากรุ๊ป

" เอาล่ะครับๆ ผมจะถามเธอให้ว่าสาวสวยที่ยืนอยู่ข้างผมตอนนี้เธอชื่ออะไร .... สวัสดีครับ " หลังจากพูดกับแขกเหรื่อในงานแล้วพิธีกรฝ่ายชายก็หันมาหาปาลินที่ยืนอยู่ข้างๆ

" สวัสดีค่ะ " หญิงสาวรับไมค์จากเจ้าหน้าฝ่ายเวทีแล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

" ไม่ทราบว่าสาวสวยที่ยืนอยู่ตรงหน้าของผมตอนนี้ชื่ออะไรเหรอครับ "

" ขอบคุณนะคะ รู้สึกเป็นเกียรติจริงๆที่ได้รับคำชม ดิชั้นปาลิตา ค่ะ "

" คุณปาลิตา...แหมสวยแถมยังเสียงหวานไพเราะอีกต่างหาก รู้สึกยังไงบ้างครับที่เป็นคนได้รับช่อดอกไม้จากเจ้าสาววันนี้ "

" จะบอกว่ายังไงดีล่ะคะ...ก็คงต้องดีใจแน่นอนค่ะ แต่สำหรับคนโสดอย่างดิชั้นก็ไม่รู้อีกนานแค่ไหนนะคะที่จะได้เป็นเจ้าสาวกับเค้าบ้าง " จบคำพูดของปาลินเสียงโห่ร้องของหนุ่มๆในงานดังก็ขึ้น

" โอ้โหเธอชิงตอบก่อนที่ผมจะถามอีกนะครับทุกคน เธอโสดอยู่นะครับ งานนี้ใครอยากสมัครเชิญกรอกประวัติส่วนตัวไว้ได้เลยนะครับ ได้ใช่มั้ยครับคุณปาลิตา " พิธีกรหันมาถามปาลินที่ยืนยิ้มอยู่

" ยินดีค่ะ... แล้วก็ยินดีกับเจ้าบ่าวและเจ้าสาวด้วยนะคะ ดิชั้นเองก็หวังว่าสักวันตัวเองจะโชคดีมีความรักดีๆแบบคุณภาคินและคุณญาดาบ้างเหมือนกัน ยังไงก็ขอบคุณอีกครั้งค่ะ " เพราะไม่อยากต้องยืนอยู่บนเวทีนานๆปาลิตาจึงรีบตัดบทสนทนาและเดินลงจากเวทีมาที่โต๊ะของตนทันที

อีกด้าน

" เมย์ " เสียงทุ้มเอ่ยเบาๆ สายตาคมเพ่งมองหญิงสาวที่กำลังเดินขึ้นเวที เย่วเฟิ่งขมวดคิ้วเข้าหากัน...เขาแปลกใจว่าทำไมหญิงสาวคนนี้ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ทั้งๆที่เธอ...

จะเป็นไปได้ยังไง...เย่วเฟิ่งรำพึงรำพันกับตัวเอง แต่หากตอนนี้เขาปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหญิงสาวที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้เป็นคนคนเดียวกับคนรักเก่าของเขา คนรักที่เขาเองเป็นคนเลือกที่จะทิ้งเธอมา สายตาคมมองร่างบางที่ยืนยิ้มอยู่บนเวที...เธอเปลี่ยนไปมาก ไม่ว่าจะเป็นบุคลิกท่าทางและไหนจะคำพูดอีก คำตอบที่เธอตอบพิธีกรบนเวทีช่างเฉือดเฉือนใจเขายิ่งนัก เธอโสด....ใช่...เธอก็ต้องโสดสิ ตอนนี้เธอกับเขาเลิกกันแล้ว

เย่วเฟิ่งนั่งมองหญิงสาวที่อยู่บนเวทีจนเธอเดินลงและไปนั่งที่โต๊ะของเธอที่อยู่อีกฝั่ง คิ้วหนาขมวดเข้าหากันด้วยความแปลกใจเพราะโต๊ะตัวที่เธอนั่งเป็นโต๊ะของแขกวีไอพีซึ่งผู้ที่จะได้นั่งโต๊ะที่อยู่ด้านหน้านี้ต้องเป็นญาติกับฝ่ายเจ้าบ่าวหรือฝ่ายเจ้าสาวเท่านั้น แต่เมธิญาไม่มีทางเป็นญาติกับคู่รักที่อยู่บนเวทีอย่างแน่นอนเพราะเธอเป็นเด็กกำพร้า

ตลอดชีวิตของเมธิญาเธอมีแค่น้าสาวและน้าของเธอก็ตายไปได้หลายปีแล้ว ... จะมีเหตุผลอย่างอื่นอีกมั้ยที่ทำให้เธอมานั่งอยู่ที่โต๊ะตัวนั้นได้

" สนใจเธอเหรอครับ " เสียงชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างๆเอ่ยถามทำให้เย่วเฟิ่งที่กำลังคิดถึงเรื่องของคนรักเก่าอยู่ได้สติ

" อึ้ม " เย่วเฟิ่งเผลอหลุดปากตอบพายัพลูกน้องคนสนิทของภาคินเจ้าบ่าวในวันนี้

" ไม่คิดก่อนสักหน่อยเหรอครับ หึหึ " พายัพเอียงตัวเข้ามาหาญาติผู้น้องของเจ้านายของตน

" นายกลายเป็นคนพูดมากตั้งแต่เมื่อไหร่กันพายัพ " เย่วเฟิ่งทำตาดุใส่คนนั่งข้างๆที่กำลังอมยิ้มอยู่

" นั่นคุณปาลิตาลูกสาวคนเดียวของคุณประภพพี่ชายของคุณพิมลค่ะ " พิมมาดาที่นั่งอยู่ข้างๆสามีเอ่ยขึ้น เธอเองก็สังเกตเช่นกันว่าเห็นเย่วเฟิ่งสนใจผู้หญิงที่รับดอกไม้ได้เป็นพิเศษ แต่ความจริงก็ไม่เฉพาะชายหนุ่มผู้นี้หรอกหนุ่มๆในงานเองก็ล้วนสนใจเธอ

" ลูกสาว ? " คำบอกกล่าวของพิมมาดายิ่งทำให้เย่วเฟิ่งแปลกใจ

" ค่ะ ลูกสาว...คุณปาลิตาคนนี้แต่ก่อนก็ไม่ได้มีหน้าตาแบบนี้หรอกนะคะ เธอพึ่งศัลยกรรมเปลี่ยนใบหน้ามาน่ะคะ " พิมมาดาขยายความเมื่อเห็นสีหน้าของสามีและญาติผู้น้องของเจ้านายใหญ่

" ศัลยกรรมเปลี่ยนใบหน้าอย่างนั้นเหรอ " เย่วเฟิ่งรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่พิมมาดาบอก

" แล้วพิมรู้ได้ยังไงว่าเธอศัลยกรรมเปลี่ยนใบหน้ามา " เสียงของสามีเอ่ยแทรกด้วยความอยากรู้

" ก็พิมเป็นคนติดต่อนัดหมายให้คุณประภพพ่อของเธอได้คุยกับหมอพาขวัญนี่ นี่เป็นครั้งแรกเลยมั้งคะที่เธอออกงานสังคมแบบนี้ ก่อนหน้านี้ไม่มีใครได้เห็นลูกสาวของท่านประภพหรอกค่ะเพราะเธอไม่ออกไปไหน "

" เมธิญา...ปาลิตาลูกสาวของคุณประภพอย่างนั้นเหรอ " เป็นอีกครั้งที่เย่วเฟิ่งเผลอเอ่ยชื่อของคนรักเก่าและหญิงสาวที่กำลังจ้องมองอยู่อย่างลืมตัว

คำบอกเล่าของเลขาญาติของผู้พี่อย่างภาคินทำให้เย่วเฟิ่งได้รู้ว่าตัวเองคิดผิด เธอไม่ใช่เมธิญาคนรักเก่าของเขา แต่หากเป็นใครอีกคนที่ศัลยกรรมเปลี่ยนใบหน้าเหมือนเมธิญาก็เท่านั้น

แต่เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง ครอบครัวนี้ไม่เคยรู้จักหรือเห็นหน้าเมธิญามาก่อน หากเมธิญาเป็นดาราโด่งดังจนคนรู้จักไปทั่วก็ว่าไปอย่าง

ชายหนุ่มก้มมองนาฬิกาบนข้อมือของตนหลังจากนั้นเขาก็ลุกขึ้นและเดินออกจากโต๊ะไป เย่วเฟิ่งเดินออกจากห้องจัดเลี้ยงมาหยุดอยู่ที่มุมด้านหน้าของโรงแรมแกรนด์อัครา มือหนาล้วงเข้าหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋าเสื้อสูท

" ครับนาย " เสียงปลายสายตอบรับ

" อาเหลียงชั้นมีงานให้นายทำ "

....................................................................................