5

แต่วาโยก็อยากจะให้บิดาพิจารณาดูใหม่อีกสักครั้ง แค่ทำท่าจะเอ่ยปากพูด ก็โดนบิดาขัดขึ้นเสียก่อน

“ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น พรุ่งนี้ลูกทั้งสองคนเตรียมตัวเอาไว้ ถ้าไม่ทำอย่างที่พ่อบอก พ่อจะสั่งอายัดทุกอย่างของเรา รวมถึงบัตรเครดิตด้วย...จำเอาไว้” บิดากล่าวอย่างจริงจังและเดินออกไปจากห้องนั่งเล่น สองพี่น้องมองหน้ากัน ไม่กล้าขัดคำสั่งบิดาจริงๆ ในครานี้ รู้อยู่เต็มอกว่าบิดาเป็นคนจริงจังขนาดไหน ถ้าบอกว่าจะตัดก็คือตัด แต่ที่แล้วๆ มาท่านแค่พูดไม่ได้จริงจังแค่นั้น แต่ถ้าจริงจังขึ้นมา ใครก็ขัดยาก

“คุณรามคะ คุณวาโยมาแล้วค่ะ” เลขาสาวต่อสายรายงานเจ้านายหนุ่ม เมื่อเห็นวาโยเดินเข้ามาในบริษัทโดยมีหนุ่มๆ และพนักงานมองจนน้ำลายแทบหก เธอเล่นใส่ชุดเสียวาบหวิวปานนั้น

“ให้เข้ามาได้” ราเมธสั่งเสียงเฉียบ

หญิงสาวก้าวเข้ามาในห้อง เห็นคู่หมั้นหนุ่มนั่งก้มหน้าก้มตาทำงานไม่สนใจการมาของเธอเลยแม้แต่น้อย เธอยิ่งอยากแกล้งนัก ร่างสูงโปร่งเดินสำรวจห้องทำงานอันกว้างใหญ่ของเขา ในห้องตกแต่งงดงาม ประณีต และคลาสสิก ด้วยความตื่นตาตื่นใจ ก่อนจะลอบมองหน้าคมเข้มที่หล่อเหลาราวเทพบุตรของคู่หมั้นหนุ่ม แต่เสียตรงที่ขรึมจนเครียด หญิงสาวเดินไปหยุดข้างๆ เก้าอี้ที่ชายหนุ่มนั่งอยู่ค่อยๆ วาดวงแขนเรียวโอบรอบคอและหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ ได้ผลดังที่เธอคาดไว้ ชายหนุ่มสะบัดแขนออกอย่างแรง ก่อนหันไปหาหญิงสาวคู่หมั้นเตรียมต่อว่าทันที แต่ต้องชะงักเมื่อเธอกำลังยิ้มยั่ว เขาเผลอมองสำรวจผิวขาวเนียนลออตาของคนตรงหน้า หุ่นของเธออรชรอ้อนแอ้น ใบหน้าสวยเฉี่ยวมั่นใจและแสนเซ็กซี่ แต่ชุดที่ใส่ทำให้เขาต้องลอบกลืนน้ำลายติดกันหลายครั้ง ก่อนเบนสายตากลับมาที่โต๊ะทำงานเพื่อระงับอารมณ์บางอย่างที่พลุ่งพล่าน

“ทำไมน้องวายแต่งตัวแบบนี้” ชายหนุ่มติงการแต่งกายของหญิงสาวเสียงเครียด ในขณะที่กำลังสนใจกับงานบนโต๊ะของตัวเองแทนที่จะมองคู่หมั้นที่แสนยั่วยวนหนักหนา วาโยแอบเห็นแววตาของเขาเมื่อครู่ก็ยิ้มร้าย น่าแกล้งนัก ทำเป็นขรึมเข้มไม่สนใจเธอดีนัก

“พี่รามจะไม่เชิญน้องวายนั่งเหรอคะ หรือว่า...” หญิงสาวยังยั่วต่อ “นั่งตรงนี้ก็ได้” เร็วเท่าความคิด หญิงสาวกอดคอชายหนุ่มอีกครั้ง เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ทันตั้งตัวหรือจะเรียกว่าคาดไม่ถึงก็ได้ คนตัวเล็กกว่าเบียดร่างไปนั่งบนตักคนตัวโตที่กำลังหน้าบึ้งตึงอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย

“ทำอะไรน้องวาย ลงไปเดี๋ยวนี้!!!” ชายหนุ่มพูดอย่างไม่พอใจ เขาไม่ชอบกิริยาท่าทางของเธอเลยสักนิด พลันคิดไปว่าเวลาอยู่กับผู้ชายคนอื่น เธอจะเป็นแบบนี้ด้วยไหมหนอ...

“พี่รามไม่เชิญน้องวายนั่งนี่คะ น้องวายไม่มีที่นั่ง เลยต้องมานั่งเบียดบนตักพี่รามนี่แหละค่ะ” หญิงสาวจีบปากจีบคอพูดดวงตาใสซื่อแต่สุดแสนจะเจ้าเล่ห์ ชายหนุ่มเห็นกระโปรงถลกขึ้นมาถึงขาเรียวสวย เหลือบขึ้นไปก็เห็นหน้าอกอวบอูมรำไร ถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ก่อนพูดว่า...

“เก้าอี้มีแล้วทำไมไม่นั่ง ทำไมทำตัวแบบนี้น้องวาย” ชายหนุ่มพูดอย่างหงุดหงิด

“ทำยังไงคะ” หญิงสาวเล่นลิ้นเลิกคิ้วเรียวขึ้นอย่างน่าหมั่นไส้ กอดคอเขาเอาไว้อย่างยั่วๆ ก็ดูไปสิจะทนได้ไปสักกี่น้ำ ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่หลงเสน่ห์เธอ

“ลงไปได้แล้ว จะหาว่าพี่ไม่เตือน” ใบหน้าหล่อเข้มกำลังเครียดไม่คลายลงสักนิด

“ทำไมคะ พี่รามจะทำอะไรน้องวาย น้องวายไม่กลัวหรอกค่ะ” หญิงสาวยังพูดต่ออย่างกวนอารมณ์เต็มที่ ไม่สนใจคนตัวโตที่กำลังหน้าเครียดอย่างไม่พอใจ เห็นเขายิ่งหน้าเครียดเธอเลยยิ่งอยากแกล้ง

“พี่เตือนแล้วนะ” ราเมธเตือนอีกรอบ แต่คู่หมั้นตัวดีกลับโอบรอบคอหนาของเขาแน่นขึ้นอย่างยั่วเย้า

“ไม่กลัวหรอกค่ะ พี่รามจะกล้าทำอะไรน้องวายได้” หญิงสาวจ้องตาชายหนุ่มไม่หลบ เพื่อจะบอกเขาว่าเธอไม่กลัวเขาสักนิด

“แน่ใจนะที่พูด” ราเมธหรี่ตามองคู่หมั้นสาวสวยที่ขึ้นมานั่งเบียดบนตักและแกล้งยั่วเขา ยังไงเขาก็เป็นผู้ชายมีเลือดมีเนื้อหาใช่พระอิฐพระปูนที่จะให้ผู้หญิงคนไหนมายั่วได้ง่ายๆ