บท
ตั้งค่า

บทที่ 2

ทันทีที่อยู่ด้วยกันสองต่อสอง โฮชิก็เริ่มถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แล้วทึ่งผมสีดำสนิทของตัวเองอย่างเอาเป็นเอาตาย ชนิดที่ว่าสามารถดึงผมออกมาได้เป็นกระจุกหากหนังศีรษะของเขาไม่แข็งแรงพอ

“พวกตาแก่อาวุโสเขาคิดอะไรของเขา ให้เธอกับพี่แต่งงานกันเนี่ยนะ นั่นน่ะมันหายนะชัดๆ เลย”

“พี่ว่าแผนของพ่อจะได้ผลไหมคะ ?” ไอริถามขึ้นด้วยสีหน้าปลงตกสุดๆ เพราะเปอร์เซนที่เธอกับพี่ชายต่างสายเลือดจะรอดพ้นจากการถูกจับคลุมถุงชนแทบเป็นศูนย์ เนื่องจากเขาไม่มีคนรัก และก็ไม่คิดที่จะมีซะด้วย

“ถ้าแค่มีลูกชายสักคนเอาไว้สืบทอดตระกูลน่ะมันง่าย แต่เราจะไปหาคนที่ไว้ใจได้จากที่ไหนล่ะไอริ ผู้หญิงรอบตัวพี่นอกจากเธอก็มีแต่คนใช้ในบ้านเนี่ยแหละ พ่อนะพ่อ ช่วยก็เหมือนไม่ช่วย” โฮชิบ่นร่ายยาว ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนกับพื้นแบบที่ชอบทำเป็นประจำเวลาที่เขาคิดอะไรไม่ออก

“ถ้าพ่อช่วยเราได้ พ่อคงช่วยตั้งแต่ตอนที่ประชุมกับพวกผู้อาวุโสแล้ว”

“เออ เห็นไหมล่ะ ขนาดพ่อยังช่วยเราไม่ได้เลย”

“พี่ก็รู้ว่าแก๊งเราถือเสียงข้างมากเป็นเอกฉันท์มาตลอด ทุกคนถึงอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุข แถมสถานการณ์ของแก๊งเราตอนนี้ยังไว้ใจใครไม่ได้อีก ตั้งแต่พ่อกับพี่โดนลอบทำร้ายคราวก่อน ผู้อาวุโสก็เอาแต่กังวลเรื่องทายาท เพราะกลัวไม่มีใครสืบทอดตระกูลซากุยากิ” หญิงสาวเอ่ยอย่างมีเหตุผล แล้วถอนหายใจออกมา

“ตาลุงพวกนั้นแช่งพี่ทางอ้อมชัดๆ เลย”

“เขาแค่หวังดี” คนตัวเล็กบอกกลั้วหัวเราะ

“หวังดีบ้าอะไรกัน หาเรื่องให้มีเมียเนี่ยนะเรียกหวังดี บ้าไปแล้ว” โฮชิบ่นขึ้น แล้วเบะปากใส่คู่สนทนา

“ฮ่าๆ พวกตาแก่ก็เป็นแบบนี้แหละ พี่น่าจะชินได้แล้วนะ”

ดวงตากลมโตคู่สวยจ้องมองเปลวเทียนเบื้องหน้าที่ถูกจุดเอาไว้หน้าแท่นวางรูปบรรพบุรุษตระกูลซากุยากิพลางอธิษฐานในใจให้เหล่าบรรพชนผู้ล่วงลับช่วยชี้นำทางออกให้เธอกับพี่ชายบุญธรรมด้วย

'สิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าขา หากข้าพเจ้าซากุยากิ ไอริ ยังพอมีคุณงามความดีหลงเหลืออยู่บ้าง ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลายได้โปรดดลบันดาลให้ลูกได้เจอคู่แท้ในเร็ววันด้วยเถิด เพี้ยงๆ'

โป๊ก!

มะเหงกหนักๆ ถูกประเคนเข้ามาที่ศีรษะด้านหลังของหญิงสาวด้วยฝีมือของโฮชิที่กำลังนั่งส่งยิ้มแป้นแล้นมาให้

"คนยิ่งกำลังเครียดๆ อยู่ เธอจะนั่งเหม่อทำไมเนี่ย"

"เฮ้ย! ใครบอกว่าฉันเหม่อกันล่ะ ฉันกำลังขอพรให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์และเหล่าบรรพบุรุษช่วยเหลือพวกเราต่างหาก!" หญิงสาวหันมาโวยวายใส่คนตัวโต แล้วสะบัดหน้าพรืดกลับไปอ้อนวอนต่อรูปของบรรพบุรุษตระกูลซากุยากิต่อ

"เหอะ! พวกท่านไม่ยอมช่วยเราหรอก"

"ทำไมล่ะ พี่เคยขอแล้วหรอ ?" ไอริหันมาถามด้วยสีหน้าสุดเซง ทว่าคู่สนทนากลับส่ายหน้ารัวๆ ก่อนจะเริ่มอธิบายความคิดของตัวเอง

"ก็เธอบอกเองนี่ว่าตระกูลเราถือเสียงข้างมากเป็นเอกฉันท์ แล้วเหล่าบรรพบุรุษที่เป็นคนตั้งกฎข้อนี้ขึ้นมา คงจะยอมช่วยเหลือเสียงข้างน้อยอย่างพวกเราหรอก" ชายหนุ่มบอกพลางนั่งขัดสมาธิ ยืดหลังตรงแล้วกอดอกอย่างครุ่นคิด

"ก็จริง..."

"หรือว่าพี่ควรจะฉุดผู้หญิงโง่ๆ ซื่อบื้อๆ สักคนมาทำเมียดีนะ พอได้ลูกปุ๊ปก็เฉดหัวทิ้ง แล้วเก็บลูกไว้สืบทอดตระกูลเราต่อ" คนที่ไม่เคยคิดจะมีความรักพูดขึ้นหน้าตาย ราวกับคำพูดของเขาเป็นเรื่องปกติที่ใครๆ ก็ทำกัน

"จะบ้าหรือไง !?"

"ไม่นี่ เดี๋ยวนี้มีพวกรับจ้างท้องเยอะแยะไป"

"พี่ช่วยห่วงความรู้สึกของคนอื่นบ้างเถอะ พี่ไปพรากลูกพรากแม่เขาไม่พอ ยังทำให้ลูกตัวเองกำพร้าแม่อีก แผนบ้าบออะไรเนี่ย พ่อได้มาเผ่นกบาลพี่พอดี" ไอริแย้งขึ้นอย่างขัดใจ เพราะเธอรู้ดีว่าโฮชิกำลังคิดจะใช้แผนนี้จริงๆ

"เฮ้อ... ฉันก็กำพร้าแม่ ยังไม่เห็นจะเป็นอะไร"

"แต่พี่เกิดจากความรัก" หญิงสาวชี้ให้เห็นถึงความแตกต่างอย่างใจเย็น ก่อนจะยกมือขึ้นมาตบบ่าแกร่งอย่างให้กำลังใจ "ใครบอกว่าพี่ไม่เป็นไร เหอะ! ฉันไม่เชื่อหรอก"

ดวงตาคมกริบมองเศร้าลงเมื่อมีคนรู้ทันความคิดของเขา...

"พูดมากไปเถอะยัยเด็กนิสัยไม่ดี เธอมีวิธีไหนที่ดีกว่านี้หรือไง ?"

"ตอนนี้ยังไม่มี" คนตัวเล็กตอบหน้าเครียด แล้วนั่งเลียนแบบท่าทางของคู่สนทนา

"เห็นไหมล่ะ อย่างน้อยถ้าพี่รีบๆ มีลูกไปตอนนี้ กว่าจะถึงวันแต่งงานตามฤกษ์ของผู้อาวุโส เด็กก็น่าจะคลอดพอดี" โฮชิยังยืนยันว่าตัวเองจะใช้แผนนี้ให้ได้ เพราะเขาต้องการแค่ลูก ไม่ได้ต้องการผู้หญิงหรือคนรัก...

"ความคิดของพี่มันชั่วร้ายเกินไป"

"พี่ไม่อยากรักใคร แล้วต้องสูญเสียเขาไปเหมือนที่พ่อเป็น" ชายหนุ่มสารภาพสิ่งที่อยู่ในใจของเขาออกมาตามตรง ทำให้คนฟังเปลี่ยนมาเห็นใจเขาทันที

"เอ่อ..."

"เข้าใจใช่ไหมไอริ ?"

หมับ!

มือเรียวสวยเอื้อมไปจับมือหนาของพี่ชายบุญธรรมเอาไว้แน่นอย่างให้กำลังใจเขา

"ถ้าอย่างนั้นเรามาช่วยกันเถอะ" ร่างบางบอก พลางฉีกยิ้มกว้างอย่างมีแผน

"ช่วยอะไร ?"

"ช่วยกันทำลายแผนจับคู่ของพวกตาแก่นั่นไง" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าสวยหวาน จนคู่สนทนาเริ่มรู้สึกได้ถึงความร้ายกาจโดยที่เธอยังไม่ทันได้เปิดปากพูด

"ทำไมมันน่ากลัวแบบนี้วะ !? แค่เธอทำหน้าตาแบบนี้ใส่ก็ขนลุกจะแย่ละ"

"อย่าเว่อร์น่า!" ไอริแหวเสียงเขียว

"อ่ะๆมีแผนอะไรก็ว่ามา"

"ฉันจะแต่งงานก่อนพี่!" เธอประกาศออกไปอย่างมั่นใจ ทว่าคนฟังกลับชะงักค้างหน้าเหวอเหมือนเห็นผีตอนกลางวันแสกๆ

"..."

"เอาน่า... แค่หาคนมาแต่งแปปๆ ปีสองปีก็ค่อยเลิกไง" คนเสนอความคิดบอกกลั้วหัวเราะ และยิ่งหัวเราะเสียงดังกว่าเดิม เมื่อเห็นว่าผู้เป็นพี่ขมวดคิ้วแน่น

"..."

"พี่ลองคิดดูนะ ถ้าฉันแต่งงานกับใครสักคนไปแล้ว พวกตาแก่หัวโบราณต้องบังคับให้พี่แต่งงานกับคนอื่นแทนแน่ๆ นั่นก็หมายความว่า..."

"พวกเราไม่ต้องแต่งงานกัน" โฮชิพูดต่อ เมื่อเขาเริ่มเข้าใจแผนการของน้องสาวบุญธรรม

"ใช่"

"แล้วมันต่างกันตรงไหน สุดท้ายพี่ก็โดนบังคับให้แต่งงานอยู่ดี" คนตัวโตบ่นกระปอดกระแปดอย่างรู้สึกขัดใจ

"นี่ฉันอุตส่าห์ยอมเสียสละยืดเวลาอิสระให้พี่เลยนะ"

"เหอะ! แล้วเธอจะไปแต่งงานกับใครหะ ยัยเด็กบ้า" เขาโวยขึ้นบ้าง เพราะเริ่มรู้สึกว่าแผนนี้มันชักจะไม่เข้าท่า "ถ้าคนที่เธอแต่งงานด้วยไม่เป็นที่ยอมรับของคนในตระกูล ก็อย่าหวังเลยว่าจะได้แต่ง"

"หึหึ ฉันมีทางออกให้กับแผนของตัวเองก็แล้วกัน"

ดาวน์โหลดแอปทันทีเพื่อรับรางวัล
สแกนคิวอาร์โค้ดเพื่อดาวน์โหลดแอปHinovel