ตอนที่ 2

กาแฟ ลุงหนานเป็นคนซื่อสัตย์ ทำงานขยันขันแข็งจนเถื่อนทิศไว้ใจให้เป็นหัวหน้าคนงานในไร่กาแฟ

“อ๋อ… วันนี้พ่อเลี้ยงออกไปไร่ตั้งแต่เช้าแล้วค่ะหนูแก้ว”

ป้าคำหล้าวางมือจากงานตรงหน้าชั่วขณะเพื่อหันมาตอบหญิงสาว

ผู้คนในไร่พากันเรียกเถื่อนทิศว่า ‘พ่อเลี้ยง’ เหมือนคำเรียกขานผู้เป็นนายของคนเหนือ ลูกแก้วก็พลอยเรียกตามไปด้วย

“หนูขอยืมจักรยานนะคะป้า”

ได้ยินที่ป้าคำหล้าบอก ว่าเป้าหมายของหล่อนอยู่ตรงไหน ลูกแก้วไม่รอรี รีบเดินไปคว้ารถจักรยานสีแดง จอดไว้ใต้ต้นมะม่วงข้างครัว ขึ้นคร่อมแล้วปั่นออกไปท่ามกลางประกายแสงแดดของยามเช้า มุ่งตรงไปยังทิศทางของไร่กาแฟในทันที

“หนูแก้วยิ่งโตเป็นสาวยิ่งสวย… แม่คุณเอ๊ยหน้าตายังกับนางฟ้าในไร่กาแฟ ทรวดทรงยังกับนางแบบแน่ะ”

ป้าคำหล้าหันมากล่าวกับสามี ตามองตามหญิงสาวขี่จักรยานจนแล่นลับไปจากสายตา

“ใช่… เด็กคนนี้ยิ่งโตยิ่งสวย ข้าว่าถ้าเป็นแบบนี้โคแก่อย่างพ่อเลี้ยงเถื่อนจะตกหลุมรักหญ้าอ่อนอย่างหนูแก้วเข้าสักวัน”

ลุงหนานแสดงความเห็น

“นั่นสิ… ดูสายตาของหนูแก้วตอนมองพ่อเลี้ยงสิ… ฉันว่ามันเป็นสายตาของผู้หญิงมองผู้ชายชัดๆ… ไม่ใช่สายตาของเด็กสาวที่มองผู้ปกครองเลยสักนิด”

ป้าคำหล้าช่างสังเกต มองว่าการที่พ่อเลี้ยงเถื่อนทิศเอาลูกแก้วมาอยู่ร่วมชายคา มันเหมือนกับการเอาน้ำตาลมาไว้ใกล้มด เอาน้ำมันมาวางไว้ใกล้ไฟ… จะสปาร์คกันวันไหนก็ไม่รู้

ในเวลาต่อมา

หลังจากลูกแก้วขี่จักรยานเข้ามาวนหาพ่อเลี้ยงจนได้เหงื่อ แต่ก็ไม่เจอ เพราะว่าไร่กาแฟแห่งนี้กว้างขวางมาก สุดท้ายหญิงสาวจำต้องจอดจักรยานถามคนงาน จึงได้ความว่าพ่อเลี้ยงขับรถไปทางน้ำตกที่อยู่ท้ายไร่ ใกล้กับชายเขาด้านทิศตะวันตก ทอดแนวยาวเหมือนอ้อมแขนธรรมชาติ โอบกอดไร่กาแฟของพ่อเลี้ยงและพงไพรกว้างใหญ่

ลูกแก้วขี่จักรยานมาจนถึงน้ำตก หล่อนมั่นใจว่ายังไงก็ต้องเจอพ่อเลี้ยง ด้วยเห็นรถกระบะของเขาจอดอยู่ที่ปากทางเข้าน้ำตก

“อาเถื่อนคะ… ”

น้ำเสียงดีใจ ลูกแก้วตะโกนเรียกทั้งที่ยังไม่เห็นเขา ก่อนที่สายตาจะปะทะเข้ากับเรือนร่างกำยำไปด้วยมัดกล้ามของเถื่อนทิศ กำลังยืนอยู่ท่ามกลางสายน้ำตก พร่างลงมาจากโขดหินด้านบน ตกกระทบโขดหินด้านล่าง ละอองน้ำกระเซ็นเป็นฝอย ช่วยให้บรรยากาศเย็นสบาย

“คุณอาคะ… อาเถื่อน… ”

เสียงหวานตะโกนแข่งเสียงน้ำตก

“แก้ว… ”

เถื่อนทิศหันมาตามเสียงเรียก ตกใจเล็กน้อยที่เห็นว่าเป็นหล่อน ไม่คิดว่าลูกแก้วจะมาปรากฏตัวที่นี่ เพราะว่าไกลสุดที่ลูกแก้วเคยเข้ามาก็คือไร่กาแฟ และทุกครั้งเขาจะเป็นคนพามาเอง

เถื่อนทิศค่อยๆ เดินลงไปยังน้ำลึก ด้วยตอนนี้เขารู้ว่าตัวเองล่อนจ้อนไปทั้งร่าง หลังจากขับรถมาถึงน้ำตกก็ถอดเสื้อผ้าพาดเอาไว้กับกิ่งไม้ กระโดดโครมลงมาแหวกว่ายท่ามกลางสายน้ำเย็นใสราวกระจก ด้วยไม่คิดว่าเช้าตรู่แบบนี้จะมีใครเข้ามาบริเวณนี้

“แก้วไปตามคุณอาที่ไร่ค่ะ… แต่ไม่เจอ ถามพี่คำฟองได้ความว่าคุณอาขับรถมาทางนี้ค่ะ แก้วเลยเดาว่าน่าจะเป็นน้ำตก… ใช่จริงๆ ด้วย… ขอแก้วลงเล่นน้ำด้วยคนนะคะ”

สายตาของหญิงสาวจับจ้องเรือนร่างกำยำที่ยืนอยู่ในน้ำ ตอนอาเถื่อนถอดเสื้อเขาช่างดูเซ็กซี่ยิ่งนัก แผงอกกำยำไปด้วยมัดกล้าม เส้นขนสีดำแผ่กระจายเป็นแพทั่วอกกว้าง เว้นว่างเอาไว้ตรงหัวนมขนาดเท่าเม็ดถั่วแดง

“ห๊ะ… ”

เถื่อนทิศตะลึงเมื่อรู้ว่าลูกแก้วจะลงเล่นน้ำ ยังไม่ทันได้ห้ามหล่อนก็ดึงชายเสื้อยืดขึ้นแล้วเปลื้องเสื้อออกไปจากศีรษะ เห็นเต้านมสาวคัพอีอวบใหญ่ เบียดอัดกันแน่นอยู่ใน

บราเซียลายลูกไม้ตัวน้อยที่โอบอุ้มความอวบใหญ่เอาไว้แทบไม่หมด เพราะว่าทรวงอกของลูกแก้วใหญ่มาก นี่เป็นครั้งแรกที่เถื่อนทิศได้เห็นเนื้อหนังมังสาที่ซ่อนอยู่ภายใต้ร่มผ้าของลูกแก้ว

“แก้ว… เอ่อ… อาว่าแบบนี้มันโป๊ไปมั้ย”

การกระทำของหญิงสาวทำให้เถื่อนทิศถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับ