ตอนที่6(คุณอาที่รัก)

15:30น.

สระนำ้หลังเรือนใหญ่

แก้มใส...

LINE

กองทัพ:อยู่ไหน

ฉันที่กำลังนั่งเหงาๆอยู่ก็ต้องตกใจกับเสียงไลน์ของฉันที่มีคนส่งข้อความเข้ามา ตอนนี้ฉันว่างเพราะคุณย่าท่านกำลังนอนหลับกลางวันอยู่ ฉันจึงมานั่งเล่นที่ริมสระนำ้หลังบ้านคุณย่าตรงนี้มีศาลานั่งเล่นอยู่มีเรือให้พายด้วยแต่ฉันไม่กล้าที่จะลงไปพายเรือเล่นคนเดียวอีกแล้วแหละ

แก้มใส:อยู่บ้านคุณย่า คิดถึงมาหาหน่อย

ฉันก็พิมพ์ข้อความตอบกองทัพไปและรอกองทัพตอบกลับมา

ฉันที่กำลังนั่งทอดสายตามองวิวธรรมชาติยามบ่ายแก่ๆอย่างเพลิดเพลินก็ต้องตกใจเสียงไลน์เข้าอีกครั้ง

LINE

กองทัพ:บ้านคุณย่าแก้มที่เชียงใหม่อ่ะ

แก้มใส:อืม มาหาได้ป่าว?

กองทัพ:เป็นอะไร?

แก้มใส:เศร้า อาธันมีแฟนแล้วแก มาปลอบกูทีกูอยากซบอกมึง????

ฉันพิมพ์อ้อนอีกองทัพไปทันที คิดถึงมันที่สุดเลยมันเป็นเพื่อนซี้ปึ๊กของฉันเลยนะ คุยกันทุกเรื่องรวมถึงเรื่องใต้ร่มผ้ายังคุยอ่ะแต่อีกองทัพมันเป็นผู้ชายแรดเจ้าชู้โคตรๆ เลยอ่ะ

กองทัพ:เห้ย! จริงดิ งั้นเราก็มีสิทธิ์แล้วอ่ะดิ

อีนี้มันทวงสิทธิ์ของมันทันที ฉันอ่ะดิไปหลุดปากบอกมัน ตอนแรกมันไม่ได้จะเข้ามาทำความรู้จักกับฉันเพราะว่ามันอยากที่จะเป็นเพื่อนกับฉันจริงๆหรอกนะ มันเข้ามาจีบฉันตั้งหากล่ะ แต่ฉันบอกมันไปว่าฉันมีคนที่ฉันรักเขามากอยู่แล้ว เเล้วมันบอกฉันว่าถ้าเขาคนนั้นไม่รักฉัน มันขอให้ฉันเปิดโอกาสเปิดใจให้มัน และอีทัพมันจองซิงของฉันแล้วค่ะ

แก้มใส:อืม จีบกูให้ติดดิ แล้วเดี๋ยวแถมซิงให้เลยอ่ะ

ฉันก็พิมพ์แชทตอบอีกองทัพไป มันขึ้นว่าอ่านแล้วแต่กองทัพไม่ได้ตอบอะไรฉันกลับมา มันจะมาหาฉันรึป่าวล่ะเนี่ย ฉันไม่อยากอยู่บ้านนะ เดี๋ยวฉันเกิดร้องไห้ต่อหน้าแฟนของอาธันจะทำยังไงล่ะ

"คุณหนูแก้มใส อยู่นี้นี่เอง"แม่เฟื่องเอ่ยเรียกฉันจากทางด้านหลังของฉัน ฉันจึงหันกลับไปมองเธอ

"คุณผู้หญิงตื่นแล้วค่ะ ท่านให้แม่เฟื่องมาตามคุณหนูแก้มใสไปทำครัวเดี๋ยวคุณธันจะพาคุณดาหลามาทานข้าวที่นี้นะคะ"แม่เฟื่องเดินขึ้นมาหาฉันบนศาลาพลางเอ่ยบอกฉันขึ้นอาธันจะพาแฟนเขามาเพื่อจะทำให้ฉันเจ็บเหรอ หึ!!

"แฟนอาธันสวยไหมคะ สวยกว่าแก้มใสไหมคะแม่เฟื่อง?"ฉันหันหน้าไปหาแม่เฟื่องพลางเอ่ยถามเธอ เธอก็มองหน้าฉันและทำหน้านึกคิดอยู่สักพักหนึ่ง

"แฟนคุณธันเธอสวยนะคะ สวยมากเธอเป็นนางแบบคะหุ่นดีมากเลยนะคะ ส่วนคุณหนูแก้มใสของแม่เฟื่องเนี่ยน่ารักมองมุมไหนก็เพลินตาดีค่ะ แม่เฟื่องชอบคนน่ารักมากกว่ามองแล้วไม่เบื่อดีนะคะ ส่วนคนสวยๆเนี่ยมองไปนานๆเดี๋ยวก็เบื่อค่ะ"แม่เฟื่องเอ่ยตอบฉันมาซะยาวเหยีดฉันก็ยิ้มตาม เหอะฉันน่ารักส่วนแฟนอาธันสวย ฉันจะรอดูสิจะสวยสักแค่ไหนกันเชียว

"อ้อเหรอคะ?…ไปทำกับข้าวกันดีกว่าค่ะ วันนี้หนูแก้มใสคนนี้จะโชว์ฝีมือทำอาหารให้แฟนอาธันทานค่ะ"ฉันเอ่ยบอกแม่เฟื่องพลางยกยิ้มขึ้นอย่างมีเลศนัย

"อ่อค่ะๆ"แม่เฟื่องก็เอ่ยขึ้นเหมือนเธอรับรู้และฉันกับแม่เฟื่องก็พากันเดินออกมาจากศาลาริมนำ้มุ่งตรงไปยังบ้านคุณย่าและเดินเข้าครัวไปทำกับข้าวสุดฝีมือเพื่อโชว์คู่แข่งหึๆๆ

18:00น.

ห้องอาหาร เรือนใหญ่

"อ่ะ คุณธันมาพอดีเลยค่ะคุณผู้หญิง คุณหนูแก้มใส"แม่เฟื่องที่กำลังช่วยฉันจัดโต๊ะอาหารก็ร้องขึ้นอย่างดีใจ ฉันก็เงยหน้าจากโต๊ะอาหารขึ้นไปมองทางประตูก็เห็นอาธันเดินเข้ามาพร้อมกับผู้หญิงผิวขาวสูงหุ่นดีเธอสวมเสื้อผ้าชุดไทยประยุกต์สีครีมยาวอย่างสวยงามหน้าตาเรียวยาวสวยจมูกโด่งเชิดริมฝีปากหยักได้รูปอวมอิ่มที่ถูกแต่งเติมด้วยสีชมพูสวยหวาน เธอคล้องแขนอาธันอย่างสนิทสนมทั้งคู่เดินหัวเราะพูดคุยกันกะหนุงกะหนิง เขาทั้งคู่มองเหมาะสมกันมาก อาธันหันมามองหน้าฉันด้วยความบังเอิญ ฉันก็รีบหลบสายตาของอาธันลงมาแกล้งจัดจานชามกับจานอาหารบนโต๊ะให้เข้าที่เข้าทาง ฉันอยากเป็นคนนั้นของอาธันจัง ฉันจะมีวันที่ได้เดินคล้องแขนอาธันแล้วยิ้มหัวเราะอย่างมีความสุขแบบนี้บ้างไหม?มันจะมีสักครั้งไหมที่ฉันได้ไปยืนตรงนั้นที่ที่เธอคนนั้นกำลังยืนอยู่ตอนนี้และอาจจะยืนอยู่ตรงนั้นตลอดไป

"อ้าวตาธัน"คุณย่าที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะเอ่ยทักอาธันขึ้น อาธันจับมือแฟนของเขาเข้าไปกราบตักคุณย่า ฉันทนดูภาพแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแล้ว ฉันที่จัดโต๊ะเสร็จพอดีแล้วกำลังหันหลังจะเดินออกจากห้องอาหารแต่ก็ต้องหยุดฝีท้าวลง

"แก้มใสลูก สวัสดีอาดาหลาสิจ๊ะ"เสียงของคุณย่าเอ่ยขึ้นให้ฉันสวัสดีอาดาหลาแฟนของอาธัน ฉันจึงหลับตากำมือแน่นอย่างอดกลั้นน้ำตาของฉันไม่ให้ไหลออกมา แล้วหันกลับไปมองคุณย่าอาธันและแฟนของอาธันที่ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังมองมาที่ฉันอยู่ ฉันจึงแกล้งยกยิ้มเหมือนคนไม่เป็นอะไรแต่ภายในใจของฉันมันเต็มไปด้วยหยาดนำ้ตา

"ค่ะสวัสดีค่ะ!!!อาดาหลาาาาา!!! "ฉันยกมือขึ้นไหว้สวัสดีแฟนของอาธันพลางเอ่ยพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงกระแทกและหย่อนยานเหมือนคนไม่มีสัมมาคารวะ

"สวัสดีค่ะ หลานธันเหรอคะเนี่ยน่าตาน่ารักน่าเอ็นดูจังเลยนะคะ"แฟนของอาธันยกมือขึ้นรับไหว้ฉันและเธอก็หันไปถามอาธันพลางส่งยิ้มมาให้ฉัน แต่ฉันว่าสายตาของเธอเวลามองฉันเหมือนไม่เป็นมิตรเลย เธอแอ๊บดีรึเปล่าวะ

"หลานคุณย่า!!ไม่ใช่หลานอาธันค่ะ!!"ฉันเอ่ยบอกเธอไปด้วยนำ้เสียงไม่พอใจคุณย่าหันมาทำตาดุๆใส่ฉันทันที ฉันก็สะบัดผมยาวๆของฉันพร้อมกับหันตัวกลับเดินออกมาจากห้องทานอาหารเลยโดยไม่ได้สนใจฟังเสียงเรียกของคุณย่าเลยสักนิด แก้มใสขอโทษนะคะคุณย่าแต่แก้มใสทนเห็นภาพบาดตาบาดใจของอาธันกับแฟนของเขาต่อไม่ได้จริงๆค่ะ

"หึยย หงุดหงิดโว้ยยยยยย!!"ฉันที่เดินออกมาถึงสวนหน้าบ้านของคุณย่าก็เอ่ยขึ้นอย่างหงุดหงิดพลางกระทืบเท้าลงไปบนพื้นหญ้าเพื่อระบายอารมณ์ของตัวเองที่ตอนนี้มันทั้งหงุดหงิดและโมโหอิจฉาผสมปนกันมั่วไปหมด

"เกลียด!เกลียด ทำไมอาธันต้องมีแฟนอาธันโกหกแก้มใส!!"ฉันบดขยี้ปลายเท้าจิกลงไปบนพื้นหญ้าและเอ่ยขึ้นถึงคำพูดของอาธันเมื่อ10ปีที่แล้ว อาธันเคยบอกฉันว่าอาธันจะไม่มีแฟนเขาอยากจะทุ่มเทเวลาให้งานที่บริษัทของเขามากกว่า เขาไม่อยากเห็นคุณย่าเหนื่อยเพราะคุณปู่เสียไปตั้งแต่อาธันอายุ20 ฉันก็ไม่รู้เรื่องของคุณปู่หรอกว่าท่านเสียไปตอนไหนและสาเหตุการเสียของคุณปู่ฉันก็ไม่รู้เพราะฉันยังไม่เกิดแต่ที่ฉันรู้ ฉันไปหลอกถามจากคุณพ่อตุลามาน่ะสิ

"แก้มใส!"เสียงเรียกชื่อฉันดังจากข้างหลังของฉัน เจ้าของเสียงก็คืออาธัน แต่ฉันไม่ได้หันกลับไปมองเขาหรอกฉันเลือกที่จะเดินหนีเขามาและเร่งฝีเท้าในการเดินให้เร็วขึ้น

ตึกๆๆๆๆ

"แก้มใสเดินหนีอาทำไมครับ!"อาธันที่เดินตามฉันมาเอ่ยถามฉันขึ้นพลางจับมือของฉันให้หันกลับไปหาเขา เเล้วเราก็หันไปเผชิญหน้ากัน ฉันก็มองอาธันด้วยแววตานิ่งๆอาธันก็มองฉันด้วยสายตาที่ฉันก็มองไม่ออกว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่

"อาธันทำแบบนี้ทำไมคะ?!"ฉันเอ่ยถามอาธันไปพลางบิดข้อมือของฉันให้หลุดออกจากการจับกุมของเขาไปด้วย

"อาอยากให้เรารู้และเลิกคิดอะไรกับอาไปมากกว่านี้"อาธันเอ่ยบอกฉันและเขาก็จับข้อมือของฉันเเน่นขึ้นอีก ฉันก็หัวเราะออกมาอย่างนึกสมเพชตัวเอง

"ถ้าแก้มใสเลิกรักอาธันง่ายๆแบบที่อาธันพูดได้ก็ดีน่ะสิค่ะ!!"ฉันเอ่ยบอกอาธันไปอย่างเสียงดัง และสะบัดข้อมือของฉันอย่างแรง แรงมากจนฉันสามารถหลุดจากการจับกุมของอาธันได้

"หึ!ฝากไปบอกแฟนของอาธันด้วยนะคะว่าให้เธอระวังอาธันไว้ให้ดีๆเพราะแก้มใสจะแย่งอาธันกลับมาเป็นของแก้มใสให้ได้!!"ฉันตะโกนใส่หน้าอาธันอย่างคนเอาแต่ใจและหันหลังเดินหนีอาธันออกมาทันที

"แก้มใสเดี๋ยวก่อนครับ!"เสียงอาธันเอ่ยเรียกฉันตามหลังฉันมา เขากำลังจะเดินตามฉันมา

"ธันคะ คุณแม่ให้มาตามนะคะ!!"เเต่อาธันก็ไม่ได้เดินตามฉันมาเพราะเสียงของแฟนเขาเอ่ยรั้งเขาไว้ซะก่อน อาธันจึงเลือกที่จะหันกลับไปหาแฟนของเขาแทนที่จะเดินตามฉันมา ฉันก็เดินออกมาจากบ้านของคุณย่า เดินไปตามทางเรื่อยๆโดยที่ฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันจะเดินไปที่ไหน รู้แค่อยากไปพักใจสักพักค่อยกลับมาสู้ใหม่

ปี้นๆๆๆ

"บีบหาพ่องมึงเหรอวะ!!"ฉันที่กำลังเดินอยู่ข้างทางก็ต้องหันกลับไปเท้าเอวโวยใส่รถยนต์สีดำคันหรูที่ขับตามก้นฉันโดยที่มันก็ไม่ยอมแซงฉันไปและแถมมันยังบีบแตรไล่ฉัน จนฉันจะเดินลงไปเดินในพงหญ้าข้างๆทางอยู่แล้วเนี่ย

"ว่าที่แฟนครับ ทัพมาหาแล้ว"เจ้าของรถยนต์คันหรูเปิดกระจกรถชะโงกหน้าออกมาเอ่ยบอกฉัน ฉันนี้ตกใจเมื่อเห็นหน้าเจ้าของรถและคำพูดที่มันพูดออกมา

"กองทัพ?!"ฉันเรียกเจ้าของรถยนต์คันหรูด้วยนำ้เสียงตกใจปนดีใจ มันมาได้จังหวะพอดีเลยเว้ย

"ทัพจ๋าาาาาา"ฉันเรียกกองทัพพลางเดินไปเปิดประตูรถฝั่งคนนั้งขึ้นไปนั่งบนรถยนต์หรูของกองทัพทันที

"แกมาได้จังหวะพอดีเลย ไปเว้ยไปท่องราตรีกันหึๆ "ฉันที่ขึ้นมานั่งบนรถของกองทัพเรียบร้อยแล้วก็เอ่ยบอกมัน มันก็หันมามองหน้าฉันพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้

"ขอหอมแก้มทีดิ มัดจำอ่ะ"กองทัพขยับหน้าเข้ามาหาฉันพลางเอ่ยบอกฉัน

"ไม่อ่ะ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันจะลองรุกอาธันให้สุดก่อน ถ้าเขาไม่เล่นด้วยฉันจะกลับมาหาแก!!"ฉันเอ่ยบอกกองทัพไปพลางเอามือไปหยิกแก้มขาวๆของมันอย่างหมั่นเขี้ยว

"อื้ออ อะไรของเธออีกแหละ ทีนี้พูดแล้วห้ามคืนคำนะเว้ย!"กองทัพเอ่ยบอกฉัน ฉันก็พยักหน้าให้มันไป มันก็มองสำรวจเสื้อผ้าของฉัน พลางหัวเราะออกมาอย่างเสียงดังเหมือนมันตลกมากอ่ะ

"นางมารร้ายของกูเดี๋ยวนี้ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยขนาดนี้เลยเหรอว่ะเนี่ย อยากเป็นนางเอกแล้วเหรอวะ"กองทัพเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงสงสัยปนขำขันมันยิ้มขำกับเสื้อผ้าที่ฉันใส่

"ถึงกูจะเป็นนางมารร้ายแต่ยังไงๆพระเอกก็ต้องเป็นของกู!!"ฉันเชิดหน้าขึ้นมองตรงไปข้างหน้าและเอ่ยบอกกองทัพไปด้วยนำ้เสียงจริงจัง ถึงเวลาที่ฉันจะต้องเอาอาธันของฉันกลับมาเป็นของฉันจริงๆแล้วแหละ เพราะถ้าฉันช้าอาธันอาจจะแต่งงานกับแฟนของเขาไปก่อนก็ได้ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆซึ่งฉันเองก็ไม่รู้จะทำยังไงต่อไปดีเหมือนกัน