หนูอยากแต่งงานกับคุณอา

บ้านของคุณภาคย์ก็เป็นอีกหลังหนึ่งที่เป็นลูกค้า ขาประจำของยายแผ้ว โดยที่เจ้าตัวไหว้วานคนขับรถของพ่อที่อยู่ที่นี่ช่วยหาคนมาทำความสะอาดบ้านให้ทุกเดือน เพื่อที่มันจะไม่ได้ดูรกร้างทั้งที่ตัวเองก็ยังไม่แน่ใจว่าจะกลับมาเมืองไทยเมื่อไหร่ อย่างน้อยมันก็เป็นบ้านของพ่อแม่ เป็นมรดกที่ควรค่าแก่การดูแลรักษาเอาไว้

แพรไหมเองได้ตามยายไปช่วยทำความสะอาดที่บ้านหลังนั้นอยู่หลายครั้ง บ้านหลังใหญ่ในพื้นที่เป็นสิบไร่ท้ายหมู่บ้าน สวนสวยที่จัดแต่งไว้สวยงาม มีน้ำตกจำลอง มีทางเดินที่ตกแต่งด้วยปูนปั้นและไฟรูปร่างสวยๆ บ้านสองชั้นที่กว้างกว่าศาลาวัด มีห้องเยอะแยะไปหมด ตกแต่งอย่างฝรั่ง ในห้องนอนก็มีอ่างอาบน้ำอย่างฝรั่งด้วย แต่เมื่อมันไม่มีคนอยู่ก็ทำให้รู้สึกเงียบเหงาวังเวงสุด ๆ

เธอยังจำคุณนายผู้ล่วงลับและบุตรชายผู้เป็นเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี เพราะท่านขับรถมาถึงที่บ้านของยายในวันหนึ่งเพราะคนรับใช้ที่บ้านซื้อขนมของยายไปกิน แล้วท่านบังเอิญได้กินข้าวต้มมัดฝีมือยายแล้วถูกปาก จึงถามแม่ค้าที่ยายไปฝากขายได้ความว่าอยู่หมู่บ้านเดี๋ยวกัน ท่านจึงขับรถมาถึงบ้านเพื่อสั่งขนมยายไปทำบุญและทำโรงทานอยู่บ่อย ๆ

คุณนายสวยมากราวกับภาพวาด และลูกชายของท่านที่มากับคุณแม่ทุกครั้งก็หล่อเหลือเกิน หล่ออย่างกับพวกพระเอกหนัง หน้าขาว ๆ ตัดกับคิ้วเข้ม ๆ จมูกโด่ง ตาหวาน ริมฝีปากอิ่มเต็มที่ยิ้มนิด ๆ เสมอ ตัวก็หอม ยืนตั้งห่างเธอยังได้กลิ่นหอมจาง ๆ ลอยมาเตะจมูก

ครั้งหนึ่งแพรไหมเคยนั่งซาเล้งของยายไปที่เรือนหลังใหญ่นั้นเพื่อส่งขนม ลูกชายของคุณนายท่านเดินออกมาจากเรือนเห็นเธอพอดีก็เลยไปหยิบช็อกโกแล็ตแท่งโตและคุ้กกี้มาให้ เด็กน้อยได้แต่ละล้าละลังไม่กล้าหยิบ เพราะมันดูมีราคาและมากมายเหลือเกิน แต่คุณนายผู้เป็นแม่ยิ้มหวานแล้วบอกเธออย่างเอ็นดู

“ คุณอาเขาให้ก็รับไว้เถอะลูก มา เดินมารับเอาไปสิ ขนมอร่อย ๆ ทั้งนั้นเลยนะ ” เด็กน้อยหันไปมองยายที่พยักหน้าให้เป็นเชิงอนุญาต เธอจึงเดินไปหยุดตรงหน้า ไหว้สวย ๆ พร้อมกล่าวขอบคุณ

“ ขอบคุณมากค่ะ คุณอา ”

คุณอาคนนั้นไม่ได้ตอบอะไร ทำเพียงแค่ส่งขนมให้แล้วลูบศีรษะเธอเบา ๆ อย่างอ่อนโยนพร้อมรอยยิ้มมุมปากที่มีอยู่เสมอก่อนเดินจากไป

ภาพจำของเธอ เขาคือชายหนุ่มรูปหล่อที่ช่างแสนเป็นสุภาพบุรุษทุกกระเบียดนิ้ว เด็กน้อยประทับเขาไว้ในใจ ภาพของเขาคือต้นแบบของผู้ชายในฝันที่เธออยากจะแต่งงานด้วย เพ้อพกไปตามประสาสาวน้อยช่างฝันทั่วไปนั่นแหละ

“ คุณอาใจดีจัง รูปหล่อ ตัวหอม แถมยังใจดีอีก หนูอยากแต่งงานกับคุณอา ” เด็กน้อยว่าซื่อ ๆ เล่นเอาคนเป็นยายหัวเราะขำลั่น

“ เขาจะอยากแต่งกับเอ็งหรือเปล่าล่ะนังแพร ”

“ อยากแต่งสิจ๊ะ ไม่งั้นอาคงไม่เอาขนมให้หนูหรอก ”

“ หน็อยแน่ ตัวกะเปี๊ยกริอาจจะอยากแต่งงานแต่งการ เอ็งนะตัวเท่าเมี่ยง คุณเขาเป็นหนุ่มขนาดนั้นแล้วจะมาแต่งอะไรด้วยกับเอ็ง ”

“ เดี๋ยวหนูกินข้าวเยอะ ๆ จะได้โตเป็นสาว แต่งงานกับคุณอาได้เร็ว ๆ ” ยายยิ้มพลางลูบศีรษะหลานสาวเบา ๆ อย่างเอ็นดู

“ แพรเอ๊ย เรามันจน เขามันรวยล้นฟ้า ต่างกันขนาดนี้เขาไม่แลเราหรอกลูก ”

“ ทำไมล่ะจ๊ะ คนจนกับคนรวยอยู่กันไม่ได้เหรอ ”

“ มันก็อยู่ได้นั่นแหละ แต่มันก็ไม่ค่อยมีมากเท่าไหร่หรอก คนรวยส่วนมากเขาก็ต้องอยากแต่งกับคนรวยด้วยกัน ฐานะชาติตระกูลก็ต้องเสมอกัน ”

“ เขารักกันที่จำนวนเงิน ไม่ได้รักกันที่ใจเหรอจ๊ะยาย ” เด็กน้อยถามประสาซื่อ ยายเองก็จนปัญญาที่จะตอบ

“ เออ นั่นสิวะ ยายก็ไม่รู้เหมือนกันโว้ย ถามซ่อกแซ่กอะไรนักหนา ”

“ ยาย พ่อแม่ของคุณอาเขาทำงานอะไรน่ะ ทำไมถึงรวยมากขนาดนั้น ”

“ คนเขาว่าต้นตระกูลคุณนายท่านเป็นผู้ดีเก่า เห็นว่ามีที่มีทางเป็นสี่ห้าพันไร่ มีทั้งห้าง ทั้งโรงงานเช่าเขาอยู่ แค่เก็บค่าเช่ากินก็สบายไปอีกสิบชาติแล้ว ”

“ แล้วพวกเขามาอยู่บ้านนอกทำไมล่ะ ทำไมไม่อยู่ในเมือง ในกรุงเทพฯ สวย ๆ ”