1

“ร้านนี้บรรยากาศดีนะคะ” คำถามของเธอไม่ได้รับคำตอบจากธาม เขาแค่มองเธอนิ่งๆ เท่านั้น นั่นทำให้ พิมพ์บงกชขยับตัวไปมาด้วยความรู้สึกอึดอัดอยู่มาก

ธาม ธีรกร คุณหมอหนุ่มวัยสามสิบห้าชะงักเมื่อเจอเข้ากับภรรยาสาว เธอเองก็เป็นคุณหมอของที่นี่ ทำงานอยู่โรงพยาบาลเดียวกันกับเขา

พิมพ์บงกช ธีรกร คุณหมอสาววัยยี่สิบเจ็ดที่ถูกมารดาของเขากับเธอจับคลุมถุงชนให้แต่งงานกัน คนไม่ชอบถูกจับคลุมถุงชนจึงรู้สึกไม่ค่อยพอใจนัก แต่ที่ธามต้องแต่งงานเพราะมารดาของเขาป่วย ในเมื่อท่านขอร้องก่อนตายเขาจึงไม่อยากขัดด้วยว่ารักมารดามาก หากไม่เหนือบ่ากว่าแรงเขาก็ไม่อยากขัดใจคนใกล้ตาย

“พี่หมอจะกลับแล้วเหรอคะ”

“ใช่ มีอะไร” น้ำเสียงเย็นชาของสามีทำให้พิมพ์บงกชกัดริมฝีปากเล็กน้อย มารดาของเธอกับธามเป็นเพื่อนรักกัน พวกท่านสนิทกัน ไปมาหาสู่กันอยู่ตลอด แต่เธอไม่ได้สนิมสนมกับธามเพราะธามเป็นคนขรึมๆ โลกส่วนตัวสูงและไม่เคยให้ความสนิทสนมกับเธอหรือใครง่ายๆ

ตอนที่มารดาของเขาเอ่ยปากเรื่องที่จะให้เธอแต่งงานกับธาม เธอก็แอบดีใจเป็นอันมาก เพราะแอบรักเขามานานหลายปีแล้ว แต่ธามนี่สิ เขาแสดงออกว่าไม่พอใจ แต่ที่ยินยอมเพราะว่ามารดาของเขาป่วย และอยากอุ้มหลาน ธามไม่อยากขัดใจเขาจึงจำต้องแต่งงาน

เขาแต่งงานเพราะจำใจ ในขณะที่เธอแต่งเพราะรักเขา อีกสาเหตุหนึ่งเพราะบ้านของเธอเป็นหนี้เป็นสินด้วย มารดาของเธอไปหยิบยืมมารดาของธาม นั่นทำให้เธอต้องแต่งงานกลายๆ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจในส่วนตรงนั้น มากไปกว่าอยากอยู่ใกล้ๆ เขา

“คือว่ารถของบัวเสียน่ะค่ะ เลยจะขอติดรถพี่หมอกลับบ้านด้วยได้ไหมคะ”

“ได้” เขาตอบสั้นตามประสาคนพูดน้อย ในขณะที่พิมพ์บงกชแอบดีใจ เธอกับเขาอยู่บ้านหลังเดียวกันก็จริง แต่เขานอนคนละห้องกับเธอ เวลาบรรดาแม่ๆ มาถึงจะย้ายมานอนห้องเดียวกัน เพื่อตบตาพวกท่าน ธามไม่อยากให้เธอไปยุ่งวุ่นวายความเป็นส่วนตัวของเขา ซึ่งเธอเองก็ไม่อยากทำให้เขาอึดอัด จึงตามใจเมื่อเขาต้องการจะแยกห้องนอน

“อุ๊ย!” พิมพ์บงกชอุทานเมื่อเธอมัวแต่ดีใจเลยเดินไปชนกับเขาเข้า เขาหันมาทำเสียงดุใส่ ทำให้เธอต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัวเอาไว้ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไล่ให้เธอกลับเอง

ธามขึ้นไปนั่งบนรถในขณะที่เธอรีบเปิดประตูรถตามเข้าไปด้วย เขาหันมามองเธอนิ่ง ทำให้เธอขยับตัวอย่างอึดอัด คนไม่ชอบพูดมากขยับมารัดเข็มขัดนิรภัยให้ ทำเอาพิมพ์บงกชถึงกับกัดปากอมยิ้ม

ธามหันไปขับรถของเขา แต่ความใส่ใจเล็กๆ นี้ก็ทำให้เธอมีความสุขไม่น้อย

การใช้ชีวิตอยู่กับธามมันไม่ได้ทำให้เธออึดอัดเพราะเขาทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน เขาก็อยู่ส่วนของเขาไป เธอก็อยู่ส่วนของเธอไป ด้วยว่าเธอไม่ใช่คนคิดมากอะไรอยู่แล้ว จึงไม่เคยเซ้าซี้หรือเรียกร้องอะไรจากเขาเลย

“พี่หมอหิวไหมคะ” พิมพ์บงกชเอ่ยถาม อยากจะชวนเขาไปรับประทานอาหารด้วยกันสักมื้อ ตั้งแต่แต่งงานกันมาไม่เคยได้ออกไปรับประทานอาหารด้วยกันนอกบ้านเลย นอกจากบรรดาแม่ๆ จะชวนเขากับเธอออกไป

“ไม่ค่อยหิว” ประโยคที่ตอบกลับมาทำให้พิมพ์บงกชใจแป้วไปเลยเพราะว่าเท่ากับเป็นการปิดความสัมพันธ์ที่เธออยากจะสานต่อลงไป

“หิวเหรอ” แต่ประโยคถัดมาทำให้เธอต้องเงยหน้ามองก่อนจะเผยยิ้มออกมาแล้วรีบพยักหน้าพลางตอบรับ

“หิวมากๆ เลยค่ะ” ประโยคของเธอที่พูดออกไปไม่ได้ทำให้เขาตอบรับหรือปฏิเสธ เธอจึงไม่รู้ว่าเขาอยากจะไป ดินเนอร์กับเธอในค่ำคืนนี้หรือไม่และเป็นที่น่าแปลกใจสำหรับพิมพ์บงกชเมื่อสามีของเธอเลี้ยวรถเข้าไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“พี่หมอจะมารับประทานอาหารที่นี่เหรอคะ” คำถามของเธอไม่ได้รับคำตอบ เขาเปิดประตูรถลงไปเธอก็เลยรีบตามลงไปด้วย

ร่างสูงของธามเดินเข้าไปในร้านอาหารแบบไม่เหลียวหลัง นั่นจึงทำให้พิมพ์บงกชต้องรีบซอยเท้าตามเข้าไป เธอค่อนข้างเงอะงะเวลาอยู่กับเขาเพราะไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไงไม่ให้เขาหงุดหงิดหรือรำคาญใจ

เขาสั่งอาหารและไม่ถามอะไรเธอ แต่ก็รอให้เธอสั่งอาหารด้วยเช่นกัน พิมพ์บงกชสั่งของโปรดของเธอ ก่อนจะมองบรรยากาศรอบกายแล้วชวนเขาคุย

“ร้านนี้บรรยากาศดีนะคะ” คำถามของเธอไม่ได้รับคำตอบจากธาม เขาแค่มองเธอนิ่งๆ เท่านั้น นั่นทำให้ พิมพ์บงกชขยับตัวไปมาด้วยความรู้สึกอึดอัดอยู่มาก