4 ไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อยได้มั้ย

4 ไปดูหนังเป็นเพื่อนหน่อยได้มั้ย

คิวมารับวีนาที่มหาวิทยาลัยอย่างเช่นทุกวันที่เขามารับวีนา เขาทำงานกับวีนาได้หนึ่งสัปดาห์แล้วแต่เขายังคงเกร็ง ๆ กับเธอไม่หายสักที

วีนานั่งรอคิวมารับอยู่ที่โต๊ะม้านั่งที่เดิมที่เธอชอบมานั่งรอ อยู่ ๆ ก็มีหนุ่มรุ่นพี่ที่เรียนคณะวิศวกรรมศาสตร์เดินมาขอเบอร์ของเธอ

“น้องวีนาพี่อยากขอเบอร์น้องวีนาได้มั้ยครับ พอดีพี่แอบชอบน้องมาหลายวันแล้วแต่ไม่กล้าเข้ามาทักสักที”

“เอ่อ!!! คือว่า” วีนาอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เพราะเธอยังไม่อยากให้ความหวังกับใคร (หรือเพราะมีหนุ่มในใจแล้วก็ไม่รู้)

“นะครับพี่ชอบเราจริง ๆ นะ ยังไม่เป็นแฟนแต่ขอพี่โทรหายามคิดถึงหน่อยนะครับ” หนุ่มวิศวกรรมยังคงตื้อเธอต่อ

ในตอนนั้นคิวที่มารับเธอก็ขับรถมาจอดที่เดิมที่เคยรับเธอเป็นประจำ เขามองเห็นเธอกับชายหนุ่มวิศวกรรมคนนั้น เขาก็รู้สึกอึดอัดที่ต้องมาเห็นภาพอย่างนี้แต่เขาก็ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไรทำไมต้องเป็นอย่างนี้

“แพรวพราวจริงนะคุณหนู” คิวพูดขึ้นมาพลางเพ่งสายตามองไปที่วีนาไม่ให้คลาดสายตา

“พี่คะวีนาต้องขอโทษด้วยนะคะพอดีว่ามีนามีแฟนแล้วค่ะ” วีนาพูดขึ้นมาก่อนที่จะเดินไปที่รถที่คิวขับมาจอดรอรับเธอกลับบ้าน

วีนาขึ้นไปนั่งบนรถด้านหลังคนขับ เธอไม่หันกลับไปมองหนุ่มคนนั้นอีกเพราะเธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับเขาเอาซะเลย

“กลับบ้านเลยใช่หรือเปล่าครับ” คิวถามเธอขึ้นมาพร้อมกับมองหน้าของเธอผ่านกระจกมองหลังอย่างเกร็ง ๆ เช่นเดิม

“ไม่ค่ะ วันนี้วีนายังไม่กลับบ้าน” วีนาพูดขึ้นมายิ้ม ๆ แล้วก็มองหน้าของเขา

“ไม่กลับแล้วคุณหนูจะไปไหนต่อครับ” คิวเอ่ยถามเธอเพราะเขาไม่รู้จะไปที่ไหนเขาก็ยังเคลื่อนรถออกไปไม่ถูก

“ไปดูหนังกัน วันนี้พี่คิวต้องไปดูหนังเป็นเพื่อนของวีนา” เธอพูดขึ้นมาแค่นั้น คิวก็ต้องขับรถไปอย่างที่เธอได้ออกคำสั่ง

“ได้ครับ” คิวพูดสั้น ๆ แค่นั้นก่อนจะขับรถออกไปราวกับหุ่นยนต์ที่ถูกป้อนคำสั่งให้ทำตาม

คิวขับรถมาที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ ข้างในมีทุกอย่างที่ผู้คนต้องการ เขานั่งนิ่ง ๆ จนวีนาต้องได้บอกให้เขาลงจากรถ

“นี่พี่คิวนั่งนิ่งทำไม พี่ต้องไปดูหนังเป็นเพื่อนวีนา” เธอบอกกับเขาแล้วก็ลงจากรถแล้วเปิดประตูให้กับเขา

“คุณหนูอย่าทำอย่างนี้ ไม่ต้องเปิดให้ผมเดี๋ยวผมเปิดเอง” เขาพูดขึ้นมาพร้อมกับรีบเดินไปยืนอยู่ข้างหลังของเธอ

“อย่าทำอย่างกับเป็นองครักษ์ได้มั้ย” วีนาพูดขึ้นมาเพราะเขาไม่อยากให้คิวทำตัวเหมือนเป็นบอดี้การ์ดของเธอ วีนาชวนเขามาดูหนังก็เพราะอยากละลายพฤติกรรมของเขาที่เกร็ง ๆ เวลาอยู่กับเธอ

“วันนี้ ตอนนี้เราสองคนเป็นเพื่อนเป็นพี่น้องกัน โอเคมั้ยคะพี่คิว แล้วก็อย่าเรียกว่าคุณหนูด้วย ให้เรียกว่า วีนา” เธอพูดขึ้นมาแล้วก็จับมือของเขาให้เข้าไปข้างใน

วีนาซื้อขนม เครื่องดื่มหลายอย่างเข้าไปดูหนัง คิวเองก็เดินข้าง ๆ เธอตามคำสั่งของเธอได้เป็นอย่างดี

“พี่คิวนั่งตรงนั้นค่ะ เป็นไงคะที่นั่งที่วีนาเลือกเหมาะมั้ยคะ” เธอพูดเสียงเจื้อยแจ้วเมื่อเข้ามาในโรงหนัง วีนาไม่ค่อยมีเพื่อนเธอรู้สึกว่าคิวน่าคบกว่าพวกผู้ชายที่มาจีบเธอซะอีก

“ดีครับ” คิวตอบกลับมาแค่นั้นเขาก็นั่งมองไปที่จอหนังที่กำลังเริ่มฉายหนังตัวอย่างแล้ว

“ตอนนี้พี่คิวกับวีนาเป็นเพื่อนกันแล้วไม่ต้องเกร็งนะคะ” เธอยื่น ป๊อบคอร์นป้อนใส่ปากของเขาอย่างเป็นกันเองจนคิวทำตัวไม่ถูกเพราะตั้งแต่เลิกกับแฟนไปเมื่อปลายปีที่แล้วก็ไม่มีใครมาป้อนอะไรเข้าปากอย่างนี้

“คิวกินป๊อบคอร์นที่เธอป้อนเข้าปากอย่างเขิน ๆ” เธอแอบมองเขาแล้วก็ยิ้ม ๆ ในท่าทีของเขาที่เขินอายที่โดนเธอป้อนป๊อบคอร์น

“วันนี้วีนาเลือกหนังแฟนตาซี หุ่นยนต์เพราะพี่คิวเหมือนหุ่นยนต์” วีนาพูดขึ้นมาแล้วก็หัวเราะออกมาเบา ๆ

“วีนาพูดให้พี่มากไปหรือเปล่า” คิวเริ่มกล้าพูดกับเธอมากขึ้นเพราะเธอเองก็พยายามทำให้เขาพูดกับเธอให้มากที่สุด

“ก็เรื่องจริง พี่เลิกเป็นหุ่นยนต์ตอนไหนถึงจะเลิกพูด” วีนาพูดจบก็ป้อนน้ำของเธอให้กับเขาซึ่งเป็นหลอดน้ำเดียวกัน

คิวไม่เข้าใจว่าทำไมวีนาถึงทำตัวเป็นกันเองกับเขามากอย่างนี้ ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นแค่ลูกชาวบ้านจน ๆ คนหนึ่งเท่านั้น

“วีนามีหลอดอีกมั้ย พี่ไม่กล้ากินหลอดเดียวกันกับวีนา” เขาบอกกับเธอพลางมองหาว่ามีหลอดอีกหรือเปล่า