3 นั่งรถไปเรียนวันแรกกับคนขับรถใหม่วันแรก
3
นั่งรถไปเรียนวันแรกกับคนขับรถใหม่วันแรก
วีนาตื่นนอนแต่เช้า อาบน้ำ แต่งตัวไปเรียนที่มหาวิทยาลัยในวันแรก เธอนอนไม่ค่อยหลับเพราะเธอตื่นเต้นที่จะได้เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว และอีกอย่างเธอก็ไม่รู้ว่าเรียนมหาวิทยาลัยจะเป็นอย่างไรด้วยเลยทำให้นอนไม่หลับตื่นมาแต่เช้าอย่างนี้
วีนาลงมาข้างล่างเพื่อมานั่งรอให้ถึงเวลาที่เธอจะออกจากบ้านเพราะเธอนัดกับคิวตอนเจ็ดโมงเช้าแต่ตอนนี้พึ่งหกโมงครึ่ง เธอต้องนั่งรอเขาอีกครึ่งชั่วโมง
“วีนาลื้อไม่กินข้าวกินปลาก่อนไปเรียนหรือไง” วรรณาเดินเข้ามาในบ้านหลังจากที่ใส่บาตรแล้วก็เดินออกกำลังกาย
“ไม่เป็นไรค่ะหม่าม้า เดี๋ยววีนาหาอะไรกินที่มหาลัยค่ะ ตอนนี้เช้าไปยังไม่หิวเลยค่ะ” วีนาพูดกับแม่ของเธอแล้วก็ก้มลงไปดูซีรีย์ต่อเพราะเธอดูมาถึงตอนสำคัญแล้ว
“ไปเรียนก็ตั้งใจด้วยนะ วีนาอย่ามัวแต่เที่ยวเล่น ดูอย่างเฮียสิ เรียนจบภายในสามปี” วรรณาพูดขึ้นมาเพื่ออยากให้ลูกสาวของเธอเก่งอย่างพี่ชาย
“หม่าม้าวีนาเรียนจบตามปกติแน่นอนค่ะ แต่จะให้จบเร็วอย่างเฮียวีนาทำไม่ได้แน่นอน” วีนาล่ะสายตาจากมือถือขึ้นมาเพื่อคุยกับแม่ของเธอ
“แค่ลื้อตั้งใจม้าก็ดีใจแล้ว อาคิวอีมารอแล้ว” วรรณาชี้ไปที่คิว หนุ่มคนขับรถคนใหม่ของเธอที่มาเริ่มงานวันแรกเขาก็มาทำงานก่อนเวลาที่เธอนัดเพราะเขาไม่อยากให้เธอต้องเป็นคนรอเขา
“นี่พึ่งหกโมงสี่สิบห้า มาก่อนเวลานัด” วีนาพูดขึ้นมาเบา ๆ แต่แม่ของเธอก็ได้ยินจึงพูดขึ้นมา
“ดีแล้ว อาคิวรู้จักมาก่อนเวลาไม่ต้องให้เจ้านายรอ ส่วนลื้อก็ไปเรียนก่อนเวลาได้ก็ดีจะได้ไม่ต้องสาย” วรรณาพูดอย่างนั้นทำให้วีนาลุกขึ้นเพื่อไปเรียนในทันที
“พี่คิวไปกันเลย” วีนาพูดขึ้นมาพร้อมกับก้าวขาขึ้นไปนั่งเบาะหลังของรถ คิวก็ประจำที่คนขับทันที คิวดูเกร็ง ๆ เมื่อต้องอยู่ในรถกับเธอสองคนตามลำพังอย่างนี้
วีนาขึ้นรถไปเธอก็ไม่ได้สนใจคิวเท่าไรเพราะเธอกำลังดูซีรีย์ถึงตอนจบพอดี ทำให้คิวเริ่มผ่อนคลายขึ้นมาบ้างแต่เขาก็ยังคงนิ่ง ๆ ขรึม ๆ เหมือนเดิม
หลังจากที่วีนาดูซีรีย์จบเธอก็เก็บมือถือของเธอไว้ในกระเป๋าแล้วก็เปลี่ยนมานั่งมองคิวแทน
วีนานั่งมองรถที่วิ่งไปวิ่งมาสลับกับมองใบหน้าของคิวผ่านกระจกมองหลัง ใบหน้าของเขาคมเข้มบาดใจสาว ๆ ได้ดีเลยทีเดียวไม่เว้นแม้แต่วีนาที่เริ่มสนใจในตัวของเขาขึ้นมาบ้างแล้ว
“พี่คิวไม่มีแฟนหรอคะ” วีนาเอ่ยถามขึ้นมาเพราะเธอจะได้รู้ว่าเธอควรยุ่งกับเขาหรือไม่ควรเพราะเธอไม่ชอบยุ่งกับคนที่มีเจ้าของ
“ไม่มีครับ” วีนาได้ยินอย่างนั้นก็ยิ้มออกมาแต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ คิวที่โดนถามอย่างนั้นก็ยิ่งทำให้เขาเกร็ง ๆ มากขึ้นกว่าเดิม
คิวขับรถไปได้สักพักวีนาก็บอกให้เขาจอดเพราะเธออยากกินโจ๊กร้านโปรดของเธอ
“พี่คิวจอดก่อน แวะร้านโจ๊กให้วีนาหน่อย วีนาหิวข้าวแล้ว” วีนาบอกกับคิว เขาก็ทำตามที่เธอสั่งอย่างไม่อิดออดเพราะเขาไม่มีสิทธิ์อิดออดอยู่แล้วเพราะเธอคือเจ้านายของเขา
“ลงไปกินด้วยกันนะคะ พี่คิวก็ยังไม่ได้กินข้าวเหมือนกันใช่มั้ยคะ” วีนาพูดขึ้นมาพลางหยิบกระเป๋าของเธอขึ้นมาเพื่อเตรียมตัวลงจากรถ
“คุณหนูกินเถอะครับ ผมยังไม่หิว” คิวพูดขึ้นมานิ่ง ๆ เพราะเขาไม่อยากทำตัวเสมอกับเธอ
“ไม่ได้ วีนาไม่ชอบกินข้าวคนเดียวพี่คิวต้องลงไปกินเป็นเพื่อนไม่อย่างนั้นวีนาก็ไม่กินแล้วค่ะ” วีนาพูดออกมาอย่างนั้นสุดท้ายคิวก็ต้องลงไปกินข้าวเป็นเพื่อนของเธอ
“พี่คิวเอาอะไรเพิ่มมั้ยคะ” วีนาถามเขาหลังจากที่ทั้งสองนั่งกินโจ๊กจนอิ่มแปล้
“ไม่เป็นไรครับ” คิวพูดแค่นั้นเขาก็มองออกไปนอกร้านเพราะเขาเกร็ง ๆ ทุกครั้งที่ต้องคุยกับเธอ
“ถ้าอย่างนั้นพี่คิวไปรอที่รถได้เลยค่ะ เดี๋ยววีนารอจ่ายตังค์ก่อนนะคะ” วีนาพูดอย่างนั้นคิวก็รีบลุกไปที่รถทันที
เมื่อขึ้นมาบนรถคิวก็เงียบมาก ๆ ราวกับว่าเขาเป็นหุ่นยนต์ที่กำลังขับรถให้เธอนั่ง จนวีนาหัวเราะขึ้นมาพร้อมกับมองเขา
“คุณหนูหัวเราะทำไมหรอครับ” คิวที่ได้ยินเสียงหัวเราะของเธอก็สงสัยจึงถามเธอขึ้นมา ซึ่งวีนาไม่คิดว่าเขาจะถามนึกว่าจะนั่งนิ่ง ๆ เสียอีก ถ้าเป็นอย่างนั้นเธอก็ต้องคิดว่าเขาเป็นหุ่นยนต์จริง ๆ แน่ ๆ
“ก็หัวเราะที่พี่เหมือนหุ่นยนต์ไม่พูดไม่จาเอาแต่นิ่งขรึมอย่างนี้ไง” วีนาพูดขึ้นมาอย่างนั้นยิ่งทำให้คิวเขินไปกันใหญ่
“พี่ไม่ต้องเกร็งก็ได้เวลาอยู่กับวีนา วีนาเป็นคนง่าย ๆ สบาย ๆ เป็นกันเอง คิดซะว่าหนูเป็นน้องสาวก็ได้ค่ะ” วีนาพูดจบก็ถึงมหาวิทยาลัยพอดี
“ให้ผมจอดตรงไหนดีครับ” คิวถามเธออย่างเกร็ง ๆ อยู่ดี
“ตรงนั้นเลยค่ะ” วีนาชี้ไปที่หน้าตึกคณะของเธอ คิวจอดรถให้เธอทันทีเมื่อถึงจุดหมาย
“จริง ๆ วันนี้วีนาเลิกบ่ายสามโมงนะคะ แต่ถ้าเลิกเร็วหรือช้ายังไงเดี๋ยววีนาโทรบอกนะคะ” วีนาบอกกับคิวแล้วก็ยื่นลูกอมรูปหัวใจให้กับเขาก่อนจะลงจากรถไปยิ้ม ๆ
คิวรับลูกอมมาแล้วเขาก็ยิ้ม ๆ เมื่อเธอเดินลับตาไป เขาเริ่มรู้สึกดีที่เธอทำอย่างนี้กับเขา แต่เขาก็ต้องห้ามใจไม่ให้คิดกับเธอเกินกว่าเจ้านายกับลูกน้องเพราะเขารู้ว่าเธอกับเขามันต่างกันมากแค่ไหน
