13 สาว ๆ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ - ร้อยยิ้มที่ไม่เคยเห็น 2

ตอน สาว ๆ ฝ่ายประชาสัมพันธ์

ในช่วงประมาณห้าโมงเช้าของวัน ลีอองที่เดินทางมาถึงบริษัท

ภายในห้องประธาน กองเอกสารที่เขาจะตรวจ มีมากพอสมควร ในขณะที่เขาตรวจเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงาน เซทเลขาของลีอองเดินเข้ามาหาเขาหลังทำหน้าที่แรกของวันที่ได้รับมอบหมายเสร็จ "คุณลีครับ ผมส่งป้าเพียรที่บ้านเรียบร้อยแล้วครับ"

"อือ ... เช้านี้นายไม่มีงานอะไรแล้ว ส่วนเอกสารเหล่านี้เดี๋ยวช่วงเช้าผมจะตรวจเช็กให้เรียบร้อย ... นายช่วยเอาของที่วางอยู่ที่โต๊ะนั้นไปให้คุณอัยย์ที่โรงพยาบาลด้วยนะ อ้อ ...อย่างไรก็ขอบใจนายด้วยนะที่ช่วยเป็นธุระให้" ลีอองมอบหมายงานที่สองของให้เลขาของเขาทันที หลังจากที่เลขาของเขามาถึง

"ได้ครับ" เซทตอบรับ พร้อมกับหันไปมองกระเป๋าที่วางอยู่ที่โต๊ะตามที่เจ้านายของเขาบอก

"คุณลีมีอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับคุณอัยย์อีกหรือเปล่าครับ?" เซทถามย้ำเพื่อความชัวร์ เขาจะได้ไม่ทำให้เกิดข้อผิดพลาดเวลานำสิ่งของเหล่านี้ไปให้ภรรยาของเจ้านาย

ใคร ๆ ก็รู้ว่าหากคุณอัยยะภรรยาของเจ้านายของเขา ไม่ได้ดั่งใจอะไรขึ้นมา ฮึ ฮึ ฮึ นรกชัด ๆ และเขาก็เคยเจอกับตัวเองมาแล้ว หากไม่จำเป็นเขาก็ไม่อยากเจอหน้าภรรยาของเจ้าซักเท่าไหร่ แต่เขาก็ขัดไม่ได้ เพราะนี้เป็นคำสั่งของเจ้านาย

เมื่อเซทเห็นว่าเจ้านายของเขาไม่มีอะไรเพิ่มเติมอีก เขาก็เดินไปหยิบกระเป๋า จากนั้นก็ขอตัวเพื่อไปจัดการตามหน้าที่ที่รับมอบหมาย "ถ้าอย่างงั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ"

บริเวณห้องโถงเคาน์เตอร์แผนกต้อนรับลูกค้าและฝ่ายประชาสัมพันธ์ ที่ถูกเขียนชื่อของบริษัทฟัสท์โลจิสติกส์แมนนิจเมินท์ อักษรย่อของบริษัทคือ เอฟแอลเอ็ม (Fast Logistics Management - FLM) รวดเร็ว ทันใจ มั่นใจ ที่เอฟแอลเอ็ม

สาว ๆ ที่เป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ของบริษัท มีทั้งหมด 3 คน พวกเธอเหล่านี้คอยรับหน้าที่ดูแลลูกค้าที่มาติดต่อประสานงานลูกค้า พวกเธอจะเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์งานและกิจกรรมต่าง ๆ ของบริษัทด้วย

หนึ่งในสาว ๆ ทั้ง 3 คน มี จิมมี่ ที่เป็นแฟนเก่าของลีออง ส่วนเพื่อนร่วมงานของเธออีกสองคน คือ เรยาและอะมีนา

เมื่อทั้งสามคนเห็นเซทเลขาของท่านประธานเดินมา อะมีนา ซึ่งเป็นคนช่างพูด จึงทักทายชายหนุ่ม "สวัสดีค่ะคุณเซท ... อ๊ะ ... ถือของพะรุงพะรัง จะไปไหนคะเนี่ย ให้พวกเราช่วยไหมคะ"

"สวัสดีครับสาว ๆ ไม่เป็นไรครับของไม่หนักอะไร ... เออ ... ของเหล่านี้ คุณลีให้นำไปให้คุณอัยยะที่โรงพยาบาลครับ" เซทตอบกลับสาว ๆ พอเขาเหลือบเห็นจิมมี่ เขาก็รีบขอตัวทันที "อ๊ะ ... ผมของตัวก่อนนะครับเดี๋ยวสาย"

ใครจะไม่รู้ว่าจิมมี่คืออดีตแฟนของเจ้านายล่ะ และทุกคนก็รู้ว่าภรรยาของเจ้านายคนนี้มีความเป็นมาอย่างไร พอเขาพูดชื่อของเธอออกไปโดยมีจิมมี่อยู่ด้วยเขาก็รู้สึกผิดทันที

เพราะก่อนหน้าที่อัยยะจะเข้าโรงพยาบาล เธอได้เข้ามาทำร้ายร่างกายของจิมมี่ถึงที่บริษัท และเกือบจะทำให้หญิงสาวเสียชีวิตด้วยซ้ำ หากทุกคนสามารถพูดได้ ทุกคนรู้ว่าอัยยะต้องการมาฆ่าจิมมี่อย่างแน่นอน

แต่ใครจะรู้ว่าความเจ้าอารมณ์ของอัยยะจะแสดงออกมาอย่างโง่เขลา และยิ่งทำให้เธอกับสามีของเธอ นั้นก็คือลีอองประธานบริษัทแห่งนี้เหลืออดกับเธอ และยิ่งตีตัวออกห่างจากเธอ พร้อมประกาศต่อทุกคนในบริษัทว่าห้ามให้อัยยะเข้ามาในนี้อีกเป็นอันขาด!!!

หากมาให้แจ้งตำรวจ และสามารถจับกุมตัวเธอก่อนที่ตำรวจจะมาไว้ได้เลย เพราะเขาให้ทางเซทเลขาของเขานำไฟล์การทำร้ายร่างกายของเธอไปลงบันทึกไว้ที่สถานีตำรวจเรียบร้อยแล้ว

เจ้านายของพวกเขาคงจะหมดความอดทนกับภรรยาคนนี้แล้วจริง ๆ และที่สำคัญทุกคนอธิษฐานให้เขาเลิกกับเธอจริงๆ สักที และจิมมี่ก็จะมีโอกาสอีกครั้ง

"เธอว่าไงจิมมี่" อะมีนา หันไปถามจิมมี่หลังจากที่เซทเดินจากไปแล้ว

"อะไรของเธอ?" จิมมี่ถามอะมีนากลับ

"ก็เรื่องของท่านประธานไงละ ... ฉันว่านะ เธอยังคงมีโอกาสอยู่นะ ดูจากวันนั้นสิ ประธานดูเป็นห่วงเธอมากกกก เลยละ" อะมีนาพูดเสริมสิ่งที่เธอคิด

"โอกาสอะไรของเธอ? ... ลีเขานะ ... อือ ... ท่านประธานเขาดูแลตามหน้าที่เท่านั้น ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้" จิมมี่ยังคงพูดถึงสิ่งที่เธอรู้ว่าเธอรู้จักผู้ชายคนนี้ดี

หากลีอองคิดที่จะเลิกรา เขาจะไม่มีทางกลับมาอีกอย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าเขาจะยังรักเธออยู่ก็ตาม แต่เขาจะไม่ทำอะไรให้คนที่เขารักได้รับผลกระทบทางด้านลบจากตัวเขาอย่างแน่นอน

"ก็ไม่แน่นะ ฉันว่าท่านประธานมีโอกาสที่เลิกกับคุณอัยยะอย่างแน่นอน เธอก็เห็นแล้วนี่นา ... ว่าวันที่เกิดเรื่องท่านประธานทำกับคุณอัยยะบ้าง เธอยังมีโอกาสอยู่ รอให้ท่านประธานเลิกกับคุณอัยยะเมื่อไหร่ วันของเธอต้องมาถึงอย่างแน่นอน เชื่อฉันสิ ฮิ ฮิ ฮิ" อะเมนีบอกเพื่อนของเธอถึงโอกาสในอนาคต

จิมมี่ไม่ได้พูดอะไร ถึงแม่ว่าเธอจะไม่ได้พูดต่อ แต่จากแววตา และการอมยิ้มน้อย ๆ ที่แสดงออกถึงความรู้สึกปิติ อะมีนาก็รู้ว่าเพื่อนสาวของเธอคนนี้เห็นด้วยกับแนวคิดของเธออย่างแน่นอน

(ฉันยังคงมีโอกาสใช่ไหม?) เสียงในหัวของจิมมี่ดังขึ้น

ตอน ร้อยยิ้มที่ไม่เคยเห็น 2

ถึงแม้ว่าเซทจะจากไปได้สักระยะหนึ่ง สาว ๆ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ โดยเฉพาะเรยาและอะมีก็พูดถึงอัยยะ ไม่หยุดปาก โดยมีจิมมี่นั่งฟังอยู่ข้าง ๆ

จิมมี่ยังคงฟังเพื่อนของเธอ ถึงแม้จะไม่ได้โต้ตอบอะไรไปมาก แต่เธอก็รู้สึกมีความหวังขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

"ฉันละเสียใจจริง ๆ เลยนะ พอรู้ข่าวว่าภรรยาของท่านประธานไม่เป็นอะไรมาก เฮ้อ ... ฉันละอยากให้ ..... ไม่เอาไม่พูดดีกว่า" อะมีนาเป็นคนเริ่ม

"ฉันก็คิดแบบเดียวกันกับเธอนั้นล่ะ ใครเล่าจะไปอยากอยู่ร่วมโลกกับคนแบบนี้ ตัวอันตรายชัด ๆ" เรยาเสริม

"ฉันละไม่เข้าใจเลยว่าเจ้านายของเราเอายายนี้มาทำเมียได้ไง เฮ้อ เห็นแล้วปวดใจจริง ๆ" อะมีนาต่อบทสนทนา

"พวกเธอทั้งคู่หยุดพูดถึงเจ้านายได้แล้ว หากใครมาได้ยินมันจะไม่ดีต่อภาพลักษณ์ ตอนนี้เรากำลังทำงานอยู่นะ" จิมมี่เริ่มเตือนเพื่อร่วมงานของเธอ

"จ้า ... แม่คนดี ขนาดเขาคิดจะฆ่าเธอให้ตายเลยนะนั้นน่ะ" อะมีนาอดที่จะค่อนขอดจิมมี่ไม่ได้

"เอาละ ๆ ไม่ต้องมาประชดกันเลยนะ ตอนนี้เรากำลังทำงาน เพื่อลูกค้าเดินเข้ามา หรือเจ้านายมาได้ยินล่ะ ตั้งใจทำงานเถอะ" จิมมี่ย้ำอีกครั้ง

ที่โรงพยาบาล ภายในห้องพักฟื้น เสียงเปิดประตูห้องทำให้ไอรดา ขยับตัวนั่ง และดูว่าคนที่มาเป็นใคร

"สวัสดีครับคุณอัยยะ เจ้านายให้นำของใช้ส่วนตัว และโทรศัพท์มาให้ครับ" เซทเดินเข้ามาภายในห้องพักฟื้น และกล่าวทักทายอัยยะ พร้อมทั้งบอกถึงจุดประสงค์ที่เขามาในครั้งนี้

"อือ ... ขอบใจนะ ... นายเอากระเป๋าวางไว้ที่โต๊ะตรงนั้นได้เลย อะ ... ขอโทรศัพท์ ..." ไอดรายื่นมือขอโทรศัพท์

"นี้ครับ" เซทยื่นโทรศัพท์ให้อัยยะ

"เครื่องรุ่นใหม่ ใช้ได้นะเรา" ไอรดามองดูโทรศัพท์ที่ได้รับมา มันเป็นรุ่นใหม่ล่าสุดที่นิยมกันในช่วงนี้

เซทรู้สึกงง ๆ กับการที่อัยยะขอบคุณเขาที่นำสิ่งของมาให้ มันดูแปลก ๆ พิลึกชอบกล แบบบอกไม่ถูก เขาจึงไม่รู้จะตอบกลับอย่างไร นอกจาก

"ค่ะ ค่ะ ครับ ขอบคุณครับ ... อะ ไม่เป็นไรครับ มันเป็นหน้าที่ของผมที่ต้องทำอยู่แล้วครับ"

ไอรดาจ้องไปที่หน้าของชายหนุ่มที่เธอจำได้ว่าเขาคือเลขาของลีออง

นอกจากนี้เธอยังจำได้ว่าตอนที่อัยยะไปที่บริษัทของลีออง เธอแผลงฤทธิ์ใส่ชายหนุ่มคนนี้ไม่เบาเลยทีเดียว

แต่ตอนนี้เธอไม่ใช่อัยยะ ดังนั้นเธอจะไม่ทำอย่างที่อัยยะทำ

ถึงแม้ทุกคนที่ได้เคยสัมผัสกับอิทธิฤทธิ์ของอัยยะมามากแค่ไหน แต่จะทำไมละ ให้สงสัยกันต่อไป ฉันไอรดา ที่อยู่ในร่างของอัยยะ ฉันจะทำตามแบบของฉัน

ไอรดา หัวเราะในใจ (ฮิ ฮิ ฮิ) ยิ่งเธอเห็นสีหน้าของคนที่ยืนอยู่เหมือนตัวเองจะถูกลงทัณฑ์ เธอก็รู้สึกสงสาร แถมพูดผิดพูดถูกไปหมด เมื่ออยู่ต่อหน้าเธอ

"เอาละ เอาละ ไม่แกงนายแล้ว นายจะมาขอบคุณฉันทำไมกัน ฉันต่างห่างที่ต้องชอบคุณนาย ที่อุตส่าห์เป็นธุระแทนสามีของฉันในการนำของเหล่านี่มาให้ฉันถึงที่นี่ และสามีฉันที่คงไม่อยากเจอหน้าฉัน เขาถึงได้ให้นายมาแทน ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว นายกลับได้แล้วล่ะ" ไอรดาพูด พร้อมกับยิ้มให้ชายหนุ่มที่กำลังยืนอึ้งอยู่

เซทเห็นรอยยิ้มที่ไม่เคยได้เห็นจากภรรยาของเจ้านายเขามาก่อนถึงกับตะลึง

และที่สำคัญ เขายังได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากตัวภรรยาของเจ้านายด้วย มันชวนให้รู้สึกดีมาก ๆ กลิ่นนี้ มันคือกลิ่นอะไร?

(คนป่วยที่ไหนจะมีกลิ่นหอมอย่างนี้ แถมรอยยิ้มนี้มันคืออะไรมัน? ... น่ารักเป็นบ้าเลย .... หยุด ๆ ๆ) เซทหยุดความคิดของเขาทันที

แต่เขาก็ได้แต่ตอบกลับและขอตัว "ครับ ถ้าอย่างงั้น ผมขอตัวก่อนนะครับ" ในขณะที่เซทกำลังจะเดินจากไป ไอรดาก็กล่าวลาเขาเช่นกัน "อือ ... เดินทางกลับดี ๆ ล่ะ"

นี้มันยิ่งทำให้เซท รู้สึกทำตัวไม่ถูกเลยจริง ๆ ภรรยาเจ้านายของเขาต้องได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองอย่างแน่นอน แต่มันจะดี หรือไม่ดีละเนี่ย