2

2

สติของเธอกระเจิดกระเจิงไปหมด รีบรวมเสื้อผ้ามาสวมใส่ด้วยมืออันสั่นเทาก่อนจะหนีออกมาจากห้องอย่างขวัญเสีย

“โอ๊ย!” เธอวิ่งไปชนเข้ากับชายคนหนึ่ง เขาทำท่าเหมือนจะเรียกเธอเอาไว้ เพราะนึกออกว่าเมื่อคืนเคยเจอกัน แต่เธอรีบเอ่ยขอโทษขอโพย หนีเข้าลิฟต์ไป

“อ้าว... ไปซะแล้ว หรือว่าได้เงินจากบอสแล้ว” เมฆเดินไปยังห้องพักของเจ้านายหนุ่ม

พอไปถึงห้องพักเขาก็ได้ทราบว่าเธอหนีออกไปจากห้อง โดยที่ไม่ได้รับเงินจากเจ้านายของเขาเลยแม้แต่บาทเดียว

“นายจะมองอะไรนักหนาไอ้เมฆ” เวทนเอ่ยถามคนสนิทเมื่อเมฆเอาแต่มองหยดเลือดบนผ้าปูที่นอนไม่วางตา

“เธอยังบริสุทธิ์อยู่เหรอครับบอส” เมฆเอ่ยถามออกไป เขาดูแลเจ้านายมานานหลายปี เป็นลูกไล่ของเวทนก็ว่าได้

เวทนอายุย่างสี่สิบสองแล้วแต่ยังไม่แต่งงาน เขาค่อนข้างเย็นชากับผู้หญิง อาจเพราะมารดาบังเกิดเกล้าทิ้งไปตั้งแต่เล็ก โดยหนีไปกับชู้ ตอนที่บิดาตกต่ำ และตอนเรียนมหาวิทยาลัยเวทนเคยรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก แต่อีกฝ่ายกลับหักหลังไปแต่งงานกับผู้ชายอีกคน ทำให้เจ้านายของเขาเข็ดขยาดเรื่องความรัก

“ไม่ใช่เพียงแค่นี้” เวทนดื่มน้ำสะอาดแก้วใหญ่ที่คนสนิทจัดหาให้

“ยังไงครับบอส” ลูกน้องวัยสามสิบเศษเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“ถุงยางมัยแตกว่ะ”

“คะ... ครับ ห๊า! ว่าอะไรนะครับ” เมฆทำหน้าตกใจ

“ฟังไม่ผิด ฉันรู้ว่านายไม่ได้หูหนวก”

“เอ่อ... ครับ แบบนี้อาจจะท้องได้นะครับ”

“นายว่าฉันน้ำยาดีขนาดนั้นเชียว”

“บางทีครั้งเดียวก็ท้องได้นะครับ”

“ไปสืบหน่อยว่าสาวน้อยคนนั้นเป็นใคร แล้วก็ให้เงินเธอไปสักก้อนเป็นค่าทำขวัญ เงินนั่น อาจจะทำให้ชีวิตเธอดีขึ้น”

“แตกแค่ครั้งเดียวใช่ไหมครับ”

“อะไรแตกครั้งเดียว” เวทนหรี่ตามองคนสนิทที่เอ่ยถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“หมายถึงถุงยางแตกแค่ครั้งเดียว รอบอื่น ๆ ปกติดีใช่ไหมครับ” เขามองสภาพห้องก็รู้ว่าเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา เจ้านายกับสาวน้องคนนั้นผ่านสมรภูมิรักกันมาอย่างหนัก คงไม่ต่ำกว่าสองรอบแน่ ๆ

“ไม่”

“ไม่อะไรครับ”

“หลังจากนั้นไม่ได้สวมเลย ยังไม่ทันได้ทำอะไรเขาก็ปล้ำฉันอีก ฉันก็...” เวทนนิ่งเงียบไป ใช้ลิ้นแตะริมฝีปากไปมา รสชาติหวานซ่านยังติดลิ้น รสรักของสาวบริสุทธิ์ทำให้เขารู้สึกแปลกประหลาดในหัวใจ กับแฟนสาวที่เคยเลิกรากันไปเมื่อหลายปีก่อน หล่อนยังไม่บริสุทธิ์ผุดผ่องเท่าสาวน้อยเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา

แม้เขาจะไม่ได้ถือเรื่องนี้ แต่ในตอนนั้นเขาก็รู้สึกไม่โอเคกับการปล่อยเนื้อปล่อยตัวของเธอ ก่อนที่จะมาเป็นแฟนกับเขา และเขามารู้ในภายหลังว่าเธอคบซ้อนหลายคน เลือกคบเฉพาะคนรวย จึงพร้อมสลัดเขาทิ้งเมื่อมีที่หมายใหม่ที่ดีกว่า

เวทนรู้สึกว่าผู้หญิงหลายคนซื้อได้ด้วยเงิน เขาจึงยังไม่แต่งงานหรือตกลงปลงใจกับใคร เพราะยังไม่เจอผู้หญิงที่รักเขาจริงๆ ไม่ใช่หวังแค่เงินของเขา

“เหรอครับ” เมฆอ้าปากค้าง

“เหรอครับของแกคืออะไร”

“คือไม่ได้ป้องกันเลยเหรอครับ ไม่ใช่จู่ ๆ เธอโผล่มาเรียกร้องแบล็กเมล์เอานะครับ”

“ก็ให้ไปตามสืบไงว่าเธอเป็นลูกเต้าเหล่าใคร แล้วมารายงานฉัน”

“ครับบอส” เมฆคำนับให้เจ้านายหนุ่ม ก่อนที่จะไปทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว

เพียงไม่เวทนก็ได้ข้อมูลของสาวน้อยที่เขาได้พรหมจรรย์ในค่ำคืนที่ผ่านมา บ้านของเธอเปิดร้านขายผักผลไม้

“ไป”

“ไปไหนครับ” เมฆทำหน้าเหลอหลาขณะเอ่ยถามเจ้านายหนุ่ม

“ไปหาเธอกัน ฉันไม่ชอบได้อะไรใครมาฟรี ๆ อย่างน้อยก็ควรให้เงินเธอตอบแทนเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา”

“ผมไปเองก็ได้นะครับ บอสไม่เห็นต้องลำบากเลย”

“ฉันบอกเหรอว่าลำบาก”

“ไม่ได้บอกครับ” เมฆรีบตอบ ไม่เคยเห็นเจ้านายสนใจผู้หญิงคนไหนแบบนี้มาก่อนเลย หลังอกหักเสียใจจากเกวลินในครั้งนั้นก็กลายเป็นคนเย็นชา ไร้ความรู้สึก ไม่สนใจเรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ หรือชอบผู้หญิงคนไหนอีกเลย

มีแต่ผู้หญิงเข้าหา และทุกคนก็หวังเงิน เวทนก็ตอบแทนไปตามสมควร เมื่อได้รับความสุขร่วมกัน

ทางด้านหยาดรัศมี เธอกลับมาถึงบ้านก็โดนป้าสะใภ้ด่าทอในทันที

“แกหายหัวไปไหนมาทั้งคืนห้ะ”

“โอ๊ย! เจ็บนะป้าดา” หยาดรัศมีถอยหนีเมื่อโดนอีกฝ่ายหยิกแขนเข้าให้เต็ม ๆ แรง เธอปัดมือออก หนีไปตั้งหลักอีกมุมหนึ่งของร้าน

“นี่แกสู้ฉันเหรอนังเด็กนรก คุณเอกเขาบอกว่าแกกินข้าวกับเขาแล้วหนีหายไปเลย เขาขอแต่งงานก็ปฏิเสธ แกนี่มันสารเลวจริง ๆ”

“หยาดไม่ได้รักคุณเอก จะให้ไปแต่งงานกับเขาได้ยังไงกัน” หยาดรัศมีเถียงคอเป็นเอ็น เอกวิทย์แกล้งขอแต่งงานไปแบบนั้นเองแหละ เธอรู้ดี เขาเบื่อเมื่อไหร่เขาก็พร้อมเขี่ยเธอทิ้ง และไปหาผู้หญิงคนใหม่

“หน็อย... นังนี่เถียงคำไม่ตกฟาก เขาให้เงินมากตั้งสองแสนเป็นค่าสินสอดของแก เงินตั้งสองแสนแกมีปัญญาหามาให้ฉันกับลุงของแกไหมล่ะ”

“เงินของหนูมากกว่านั้นด้วยซ้ำ”

“เงินอะไรของแก”

“มรดกของคุณพ่อกับคุณแม่ที่ป้าดาผลาญไง และหลายปีมานี้หนูก็ทำงานงกๆ เงินที่ได้เยอะกว่าสองแสนอีก”

“อีนี่เถียงคำไม่ตกฟาก เงินมรดกพ่อแม่แกมันหมดไปตั้งนานแล้ว แกอย่าลืมสิว่าฉันเลี้ยงแกมาสิบแปดปี แกกินใช้ไปเท่าไหร่ แกยังคิดว่าเงินมันจะยังเหมือนเดิมหรือไง ถ้าแกไม่กินไม่ใช้ แกอิ่มทิพย์เงินก็คงเหลือเท่าเดิมอย่างที่แก้เพ้อนั่นแหละ”

“เงินตั้งหลายสิบล้าน คนอื่นเขาใช้กันทั้งชีวิตไม่หมด ถ้าป้าไม่เข้าบ่อนก็คงไม่หมด”

“หน็อยนังนี่ มึงอยากตายมากนักใช่ไหม ได้เลยเดี๋ยวกูจัดให้” วรดาเดินเข้าหา ทำให้หยาดรัศมีถอยหนี ใครจะยืนให้อีกฝ่ายมาทำร้ายได้ล่ะ

“พอแล้วคุณ มีลูกค้าสั่งผักกับผลไม้ ให้นังหยาดไปส่งก็แล้วกัน เดี๋ยวลูกค้ารอนาน” วรงค์รีบเข้ามาขวางเอาไว้ แม้เขาจะเป็นลุงแท้ๆ ของหยาดรัศมี แต่ก็ไม่ได้รักใคร่ไยดีอะไรหยาดรัศมีนักหรอก เพราะไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ เหมือนปรางทิพย์

“งั้นแกก็รีบไปส่งของเดี๋ยวนี้ ฉันเห็นว่าลูกค้ารีบหรอกนะ ไม่อย่างนั้นฉันจะตบแกให้คว่ำ”

“ไปสิ รีบไปส่งของ ยืนบื้ออยู่นั่นแหละ” วรางค์หันไปตวาด ยอมรับว่าไม่อยากให้หลานสาวโดนภรรยาตบตีเอาอีก นี่เป็นความปรานีอย่างหนึ่งที่วรงค์ยังพอมีให้กับหลานสาวคนเดียว

ข้าวยังไม่ได้กิน น้ำยังไม่ได้อาบ แต่การออกจากบ้านในตอนนี้ก็ยังดีกว่าอยู่ให้ป้าสะใภ้โขกสับ ได้เงินค่าผักผลไม้มา เธออาจจะได้ทิป อย่างน้อยก็จะได้มีอาหารตกถึงท้อง เพราะเจ้าของร้านอาหารที่เธอจะไปส่งผักผลไม้นั้นค่อยข้างสนิทและเอ็นดูเธอมาก

“โอ๊ย!” หยาดรัศมีร้องเสียงหลงเมื่อเดินชนเข้ากับใครคนหนึ่งเข้า เธอทำท่าจะต่อว่าเขาก็ต้องชะงักอ้าปากค้าง