02 กรอกยาพิษ

คุณมันเลว ep 2

“น่ะ นั่นคุณจะทำอะไร!” ยาหยีร้องเสียงหลง เมื่อบุรุษชายในหน้ากากหมาป่าเดินไปหยิบอะไรบางอย่างขึ้นมา

“ทรมารเธอเล่นๆ!”

“อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ” กลัวเหลือเกิน กลัวว่าเขาจะทำให้เธอทรมารก่อนตาย เพราะถ้าจะตายก็ขอให้เขาฆ่าเธอไปเลย

“ฉันชอบทรมารคน” ร่างสูงหยิบขวดสีทึบขึ้นมา ก่อนจะเดินตรงเข้ามาหาคนตัวเล็กที่นั่งสั่นอยู่บนพื้น

“ยะ..อย่านะคะ ถ้าคุณจะฆ่าก็ฆ่าฉันเลย!”

“ถ้าฆ่าไปเลยฉันก็หมดสนุกสิ ฉันชอบเวลาที่เห็นเธอดิ้นทุรนทุราย” มือหนาคว้ามับเขาที่ปลายคางมนอย่างแรง ก่อนจะบีบบังคับให้เธอเปิดปาก “อ้าปาก!”

“มะ...ไม่” ร่างบางพยายามกัดริมฝีปากเพื่อสู้แรงของเขา แต่ฉับพลันเขาโน้มหน้าลงมาแล้วใช้เขี้ยวคมงับปากของเธอจนเลือดออก ปากบางจึงเผลอเปิดออกด้วยความเจ็บ “โอ้ย! อึก!”

เขากรอกน้ำบางอย่างลงมาในปากของเธอ รสชาติขมจนคนตัวเล็กสำลักออกมา แต่บุรุษชายกลับบังคับให้เธอกลืนกินจนหมด

“อึก! แค่กๆๆๆ! คะ..คุณเอาอะไรให้ฉันกิน” ยาหยี่รู้สึกจุกที่ลำคอ ก่อนที่น้ำจะไหลลงสู่กระเพาะอาหารจนแสบร้อนท้องราวกับมีคนกำลังเอาไฟมาเผา

“มันไม่ใช่ยาปลุกเซ็กส์แน่นอน” เขาขว้างขวดสีทึบทิ้ง ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นดูผลงาน

“อึก! ทำไมฉันรู้สึกแสบ” หญิงสาวรู้สึกแสบที่ท้องอย่างรุนแรงจนต้องงอตัวเพื่อบรรเทาความเจ็บ ฉับพลันเธอรู้สึกหายใจไม่ค่อยอิ่ม

“แสบใช่ไหม” ร่างสูงยืนกอดอกมองคนที่นอนชักดิ้นชักงอด้วยความทรมาร ก่อนจะยกมือถือขึ้นมาถ่ายคลิปเพื่อส่งไปให้พี่ชายของเธอดู

“อัก!” เลือดสีแดงสดพุ่งออกจากลำคอเล็ก จนมันไหลเลอะเปื้อนขอบปากบาง สายตาของเธอพร่ามัวจนแทบมองไม่เห็น “อักๆๆๆ!”

มือบางใช้เล็บขูดลำคอตัวเองด้วยความทรมาร มันแสบเหมือนมีคนเอาน้ำกรดมาราด

“อึก! ชะ...ช่วยด้วย” มือบางเอื้อมไปจับรองเท้าหนังด้วยความสั่นเทา มันทรมารเหลือเกิน “ดะ..ได้โปรด..ยิงฉัน”

“...” แม้เสียงจะแผ่วเบาและขาดๆ หายๆ แต่เขาก็ยังคงสามารถจับใจความได้ “ยาพิษที่ฉันให้กิน มันจะทำให้เธอทรมารก่อนตาย ยานี้ฉันจะให้แค่พวกที่ทรยศเท่านั้นได้ลิ้มลองมัน”

“เฮือกกกก!” ร่างบางหายใจติดขัด ดวงตาเหลือกหลนแทบจะทะลุออกจากเบ้า เหมือนกำลังมีคนใช้เข็มทิ่มแทงอวัยวะภายในของเธอ ร่างบางชักดิ้นชักงอด้วยความเจ็บปวด เลือดข้นไหลออกจากปากและจมูกของเธอ จนแฉะเลอะเต็มพื้นห้อง

“หึ!” ความทรมารของหญิงสาวสร้างความพอใจให้เขายิ่งนัก “ถ้าไอ้ใหญ่เห็นว่าน้องสาวมันกำลังจะตาย มันคงจะนั่งไม่ติด”

“อ๊วกกกกกก!” ยาหยีอ้วกออกมาด้วยกองเลือดขนาดใหญ่ นัยตาแดงก่ำ ใบหน้าบิดเบี้ยวคล้ายกับกำลังเจ็บปวดเหลือคณา ก่อนที่ร่างบางจะค่อยๆ สงบลงฟุบกับพื้นห้อง

ร่างบางหายใจรวยริน ร่างกายร้อนราวกับกำลังโดนแผดเผาเหมือนนอนอยู่บนกองไฟ เธอไม่สามารถขยับตัวได้เลยแม้แต่น้อย เพราะตอนนี้มันเจ็บปวดไปหมด ดวงตาที่พร่ามัวเพ่งมองไปที่บุรุษชาย เขายืนมองนิ่งๆ

แหมะ!

หยดน้ำตาไหลอาบน้ำงามก่อนที่ ทุกอย่างจะหนักอึ้งไปหมด ราวกับรถสิบล้อกำลังทับร่างของเธออยู่ ก่อนที่ลมหายใจจะดังเฮือกสุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ค่อยๆ กลายเป็นสีดำสนิท

“หึ!” ร่างสูงยืนมองคนที่แน่นิ่งไปด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะเดินจากไปอย่างไม่แยแส ในเมื่อเธอเรียกร้องหาความตาย เขาก็จะเป็นคนทำให้เธอเจอกับความตายเอง

เขาจะไม่ใจร้ายถ้าเธอไม่เป็นน้องสาวของผู้ชายคนนั้น คนที่มันฆ่าพ่อของเขาอย่างเลือดเย็น เขาจะแก้แค้นมันโดยการฆ่าน้องสาวของมันอย่างเลือดเย็นเหมือนกัน!!

มาเฟียอย่างเขาทำได้ทุกอย่างหลังจากที่ฆ่าน้องมันเสร็จแล้ว เขาจะนำมันมันมาตัดหัวทั้งเป็น จนความเคียดแค้นก่อนขึ้นในใจ

ใหญ่เป็นลูกน้องมือขวาของเขาเอง ทำงานดีจนได้ไต่เต้าขึ้นมาเป็นมือขวาของมาเฟีย เขารักใหญ่เหมือนน้องชายแท้ๆ มีอะไรก็ให้หมดคอยช่วยเหลือทุกอย่าง ไม่คิดว่าวันหนึ่งคนที่ไว้ใจจะเป็นคนลงมือฆ่าพ่อของเขาเอง

ส่วนน้องสาวของมันถือซะว่าเป็นคราวเคราะห์ของเธอที่เกิดมาเป็นน้องไอ้ใหญ่ เขาเลยจัดการส่งเธอไปเกิดใหม่ เผื่อชาติหน้าจะได้เกิดเป็นน้องคนดีๆ ที่ไม่ใช่ไอ้ใหญ่

??????????