ความในใจของภรรยา(4)

หญิงสาวไม่เคยแม้แต่จะร้องขอ ไม่เคยแม้แต่จะเอ่ยถาม เธอได้แต่เฝ้ารอเวลาเหมาะสมที่ชายหนุ่มนั้นเคยให้ความหวังไว้

กชกรเฝ้ารออย่างใจจดใจจ่อแต่ดูเหมือนว่าความฝันของเธอนั้นจะกลายเป็นความฝันลมๆแล้งๆเสียแล้ว

“เป็นอะไรหรือเปล่า”

ครองภพเมื่อเห็นว่าภรรยานั้นยืนเหม่ออยู่นานเขาก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“คิดอะไรเพลินไปหน่อยค่ะ เดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บให้นะคะ”

หญิงสาวเอ่ยก่อนที่เธอนั้นจะปลีกตัวออกไปพร้อมกับข้าวของในมือ กชกรไม่เคยเปิดดูกระเป๋าทำงานของสามีเลย แม้ว่าเธอจะมีสิทธิ์ก็ตาม แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดจะก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของเขา

หญิงสาวให้เกียรติครองภพมาโดยตลอด แม้จะมีผู้ชายพยายามเข้าหาเธอก็จะปฏิเสธและบอกกับ คนเหล่านั้นอย่างตรงไปตรงมาว่าเธอมีสามีแล้วแต่ครองภพไม่เคยทำแบบที่เธอทำ เขาได้แต่นิ่งและไม่เคยเปิดเผยสถานะที่แท้จริงของตัวเอง

กชกรพยายามเข้าใจแต่ก็อดน้อยใจไม่ได้ ช่วงแรกเธอรับได้ทุกอย่างเพียงเพื่อให้ได้อยู่กับผู้ชายที่รักเธอยอมเป็นเมียลับของเขา แต่ทว่าเมื่อเวลาผ่านไปเธอกลับรู้สึกว่าคุณค่าของตัวเองนั้นเริ่มลดน้อยลง หญิงสาวอึดอัดและเริ่มอยากเรียกร้องให้ชายหนุ่มนั้นเปิดเผยเธอต่อสาธารณชน

เช้าวันต่อมาหลังจากที่ส่งสามีไปทำงานเรียบร้อยแล้ว กชกรก็รีบทำอาหารให้ลูกและแม่ของเธอ น่าเสียดายที่ครองภพมีประชุมแต่เช้าทั้งยังนัดลูกค้าไว้ช่วงสายอีกด้วย เขาจึงต้องรีบออกไปทำงานตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสว่าง ชายหนุ่มฝากหญิงสาวขอโทษแม่ของเธอที่เขาไม่ได้อยู่ทักทาย และเพื่อแสดงความรู้สึกผิดอย่างจริงใจก็ได้สังคมให้นำกระเช้ามาส่งที่บ้านเพื่อมอบให้แม่ยายเพื่อเป็นการไถ่โทษ

สิ่งที่ครองภพแสดงทำให้หญิงสาวนั้นรู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก และเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอนั้นรักเขามากขึ้นทุกวันๆ

“ตื่นแต่เช้าเลยนะลูก”

หญิงวัยกลางคนเดินลงมาพร้อมกับหลานสาวตัวน้อย ทั้งสองอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้วเนื่องจากแม่ของกชกรนั้นต้องออกไปแต่เช้า กชกรก็จะต้องพากวินตราไปหาปู่กับย่า จึงได้รีบทำอาหารให้ทั้งสองกินก่อนออกจากบ้าน

“คุณแม่กินข้าวก่อนนะคะ หนูทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้ แล้วก็มีน้ำเต้าหู้ด้วยค่ะ”

แม้เธอจะเป็นเพียงลูกแม่ค้าธรรมดา แต่เพราะว่าแม่ของเธอนั้นเติบโตมาในครอบครัวที่เคร่งครัดเรื่องมารยาท จึงพยายามสั่งสอนลูกหลานเรื่องคำพูด นี่เป็นเหตุผลที่กชกรนั้นเป็นคนพูดเพราะและพูดจามีหางเสียงอยู่เสมอ

“ไม่เห็นต้องลำบากเลยลูก แม่ออกไปกินข้าวข้างนอกก็ได้”

หญิงวัยกลางคนรู้สึกเกรงใจ เพียงแค่กชกรต้องดูแลลูกและสามีก็เหนื่อยจะแย่อยู่แล้วยังต้องมาหุงหาอาหารให้เธออีก

“ไม่ลำบากเลยค่ะคุณแม่”

หญิงสาวพูดด้วยความเต็มใจ เธอชอบดูแลคนอื่นมาตั้งแต่เด็ก เลยไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเวลาที่ต้องมานั่งดูแลใครๆ กชกรมีความสุขที่ได้เห็นทุกคนสุขกายสบายใจภายใต้การดูแลของเธอ และหญิงสาวยืนหยัดมุ่งมั่นที่จัดทำหน้าที่ดูแลผู้อื่นต่อไป