ตอนที่ 1 เริ่มต้น

ความวุ่นวายกำลังเกิดขึ้นในสตูดิโอถ่ายภาพขนาดใหญ่ เพราะอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะมีการถ่ายภาพนิ่งเพื่อโปรโมตผลงานเพลงอัลบั้มใหม่ล่าสุด ของนักร้องซูเปอร์สตาร์ชื่อดังของเมืองไทย เจ้าหน้าที่ทุกฝ่ายต่างก็ตั้งใจทำงานแข่งกับเวลาอย่างขะมักเขม้น

เปรมิกา กิจโภคิน หรือ ‘กอหญ้า’ สาวสวยวัยเบญจเพสกำลังนั่งตั้งค่ากล้องคู่บุญอยู่บนโต๊ะในมุมหนึ่งของสตูดิโอ เธอเป็นช่างภาพอิสระรับงานถ่ายภาพทั่วไป ที่ได้มีโอกาสมารับงานนี้ก็เพราะ ‘ณดล’ เจ้าของบริษัทธุรกิจบันเทิงชื่อดังเป็นฝ่ายชักชวนมานั่นเอง

“สวัสดีครับคุณกอหญ้า”

ได้ยินเสียงเรียกชื่อ เจ้าหล่อนที่กำลังงุ่นอยู่กับการตั้งค่ากล่องจึงเงยหน้าขึ้นมามอง ก็เจอกับรอยยิ้มบาดใจของณดล ยืนสวมชุดสูทสีกรมท่าเก็กท่าหล่ออยู่ตรงหน้า

ทั้งสองรู้จักกันจากการไปรับไปส่งลูกที่โรงเรียน ได้มีโอกาสเจอกันบ่อย ๆ แถมลูกของแต่ละฝ่ายยังสนิทสนมและเรียนชั้นเดียวกันอีกต่างหาก

“สวัสดีค่ะคุณดล” เปรมิกาวางกล้องลงบนโต๊ะ ยกมือไหว้ผู้มาใหม่ด้วยรอยยิ้ม ซึ่งวันนี้อยู่ในฐานะนายจ้าง

“มานั่งรอนานหรือยังครับ”

“ไม่นานค่ะ เชิญนั่งก่อนสิคะ”

“ขอบคุณครับ”

ณดลเลือกที่นั่งฝั่งตรงข้ามเพื่อจะได้เห็นใบหน้าสวยได้ถนัดตา หลังจากเลิกรากับภรรยาคนก่อน เจ้าตัวยังไม่ได้สานสัมพันธ์กับผู้หญิงคนไหนอีกเลย เพราะยังคงมีความสุขกับการเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว แต่พอได้รู้จักกับช่างภาพสาวสวยที่นั่งอยู่ตรงหน้า ก็ทำให้เขาอยากมีความรักขึ้นมาอีกครั้งเสียแล้ว

“ขอบคุณมากนะคะที่ให้โอกาสช่างภาพตัวน้อย ๆ อย่างฉัน ฉันจะตั้งใจให้สุดฝีมือเลยค่ะ”

“ยินดีครับ ที่ให้งานนี้กับคุณไม่ใช่เพราะเรารู้จักกันหรอกนะครับ แต่เป็นเพราะฝีมือถ่ายภาพของคุณต่างหาก ถ้ามีงานดี ๆ อย่างนี้อีกผมจะติดต่อเรื่อย ๆ นะครับ”

“ขอบคุณมากนะคะ เกรงใจคุณดลจังที่คอยหางานให้อย่างนี้”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอกครับ เราคนกันเองนี่นา”

“ขอบคุณนะคะที่ลดตัวลงมาคลุกคลีกับคนระดับฉัน” เธอกล่าวอย่างถ่อมเนื้อถ่อมตัว เพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายเป็นนักธุรกิจมีชื่อเสียงในแวดวงบันเทิง ใคร ๆ ต่างก็ให้ความเคารพนับถือ ส่วนเธอเป็นเพียงช่างภาพตัวเล็ก ๆ ไม่มีชื่อเสียงอะไรมากมาย

“ทำไมคุณกอหญ้าพูดอย่างนี้ล่ะครับ คำว่ามิตรภาพไม่ได้วัดกันที่ชนชั้นวรรณะหรือฐานะทางสังคมนะครับ ผมคบคนที่นิสัยใจคอมากกว่า”

“อย่างนี้สินะถึงทำให้ผู้หญิงค่อนประเทศอยากเป็นแม่เลี้ยงของน้องออโต้ คุณคือไอดอลของฉันเลยนะคะเนี่ย” เปรมิกากล่าวด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ เธอสบายใจทุกครั้งเมื่อได้พูดคุยกับผู้ชายคนนี้

“แต่คนที่ผมแคร์กลับไม่ใช่ผู้หญิงกลุ่มนั้นน่ะสิครับ มันแย่ตรงนี้”

“ฉันเพิ่งรู้ว่าคุณณดลมีผู้หญิงที่ชอบอยู่แล้ว” เปรมิการู้สึกประหลาดใจเมื่อได้ยินอย่างนั้น เพราะตั้งแต่รู้จักกันมา เขาไม่เคยพูดเรื่องผู้หญิงให้ได้ยินเลยสักครั้ง

“จริง ๆ แล้วผมชอบเธอคนนั้นมานานแล้วล่ะครับ แต่ยังไม่มีโอกาสบอก”

“ระดับนี้ยังจะมีใครกล้าปฏิเสธอีกหรือคะ ฉันว่าแค่คุณเอ่ยปากเธอคงจะตอบตกลงโดยเร็วแน่นอน” เจ้าหล่อนเชียร์อย่างออกหน้า โดยไม่รู้ว่าคนที่ณดลแอบชอบอยู่คือตัวเธอนั่นเอง

ณดลแอบมอบความรู้สึกดี ๆ ให้กอหญ้าหลังจากรู้จักกันได้เพียงหนึ่งเดือน ไปรับลูกที่โรงเรียนเจอกันบ่อย ๆ จนกลายเป็นความคุ้นเคยและสนิทสนม จากวันนั้นมาถึงวันนี้ระยะเวลาก็ร่วมปีแล้ว

“ผมเองก็หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกันครับ”

“ฉันเอาใจช่วยเต็มที่เลยค่ะ”

“ขอบคุณครับ”

ทั้งสองส่งยิ้มน้อย ๆ ให้กัน จากนั้นเปรมิกาก็เริ่มวนเข้าสู่เรื่องงานวันนี้ เธอรู้ว่าจะต้องมาถ่ายภาพให้กับซูเปอร์สตาร์ชื่อดัง แต่ณดลกลับไม่ยอมบอกว่าเป็นใคร นั่นทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นเข้าไปใหญ่ เพราะงานที่ได้รับส่วนมากจะเป็นนายแบบนางแบบโนเนมเท่านั้น

“ว่าแต่จะบอกได้หรือยังคะว่าวันนี้ใครจะมาเป็นแบบให้ฉัน”

“อีกไม่นานเดี๋ยวก็มาแล้วครับ เป็นนักร้องซุปตาร์ในค่ายผมเองล่ะ”

เปรมิกาได้แต่หวังว่าคงไม่ใช่ผู้ชายคนนั้น คนที่เธอเกลียดเข้าไส้ เกลียดจนไม่อยากแม้แต่จะมองหน้า เขาได้ทำลายชีวิตเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง และสัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่มีทางญาติดีกับคนพรรค์นั้นอีกเด็ดขาด