บทที่ 2

อารมณ์กรุ่นโกรธที่สะสมมาก่อนหน้าถูกระเบิดใส่ลูกสาวแท้ๆ ที่ทำให้ตนผิดหวังมาตั้งแต่ลืมตาดูโลกทนที เนื่องจากครอบครัวของนายแพทย์โปรดเป็นคนจีน และครอบครัวของเธอเองก็ต้องการลูกชายมาสืบสกุล แต่ลูกคนแรกของตนกับเขาดันเป็นลูกสาว ทำให้เทียนแพรแทบไม่เป็นที่โปรดปรานของใครในบ้านเลย

ส่วนธูปที่เป็นลูกของนายแพทย์โปรดกับภรรยาเก่า กลับได้รับความโปรดปรานจากผู้เป็นย่าไปเต็มๆ จนถึงขั้นที่ว่าเธอแทบจะสั่งสอนอะไรธูปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ทั้งที่เธอไม่เคยมีเจตนาจะประสงค์ร้ายกับลูกเลี้ยงเสียหน่อย

“แม่เลิกบ่นหนูสักทีได้ไหมคะ หนูไม่ได้อยากเป็นหมอมาแต่ไหนแต่ไรแม่ก็รู้” เทียนแพรตอบกลับอย่างหัวเสีย และหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นพ่อ

นายแพทย์โปรดที่รู้ว่าตัวเองเป็นสาเหตุของเรื่องทั้งหมดก็ลอบพยักหน้ารับ ก่อนจะพยายามเจรจากับภรรยาอย่างสันติวิธี

“พอแค่นี้เถอะคุณ ลูกกลับมาเหนื่อยๆ ให้ลูก...”

“หุบปากไปเลยนะคุณโปรด ยัยเทียนเป็นลูกฉัน ฉันจะสั่งสอนมันยังไงก็ได้” รัตติยาเอ่ยขัด ขณะที่ดึงข้อมือลูกสาวคนเล็กเอาไว้แน่น

“โอ๊ยย...ย หนูเจ็บนะแม่” ปอถักเอ่ยท้วง เพราะยิ่งพูดมารดาก็ยิ่งบีบแขนตน

“ปล่อยลูกนะคุณยา เลิกบ้าสักทีเถอะ” โปรดตะคอกใส่ภรรยาอย่างเหลืออด เนื่องจากรัตติยามักจะทำพฤติกรรมแบบนี้เสมอเวลาที่มีปัญหากับตน และคนที่ได้รับผลกระทบก็คือลูกสาวทั้งสองที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่อะไรด้วย

“บ้าเหรอ”

“ใช่ คุณมันบ้าไปแล้ว ได้ทานยาตามที่หมอสั่งบ้างหรือเปล่า”

ทันทีที่ถูกสามีถามกลับมาเช่นนั้น รัตติยาก็ส่งเสียงกรีดร้องโหยหวนราวกับคนเสียสติ จนแม้แต่ธูปเองก็ยังไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะเกรงว่าแม่เลี้ยงจะลงมือทำร้ายปอถักที่ยืนอยู่ใกล้ตัวมากที่สุดขึ้นมาเหมือนครั้งที่เคยทุบตีเทียนแพรเพื่อระบายโทสะ จนกว่าจะเลิกคลุ้มคลั่ง

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ เลิกกรี๊ดได้แล้ว”

ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เพราะนอกจากคนถูกห้ามจะไม่หยุดส่งเสียงโหยหวนแล้ว กลับยิ่งแผดเสียงร้องดังกว่าเก่า จนโปรดต้องส่งสายตาบอกให้ลูกชายรีบไปแยกปอถักออกจากรัตติยา ก่อนที่เรื่องมันจะวุ่นวายไปมากกว่านี้

“จะเอาลูกฉันไปไหน เอาลูกฉันมา” รัตติยาตะโกนบอก

“ตั้งสติหน่อยคุณยา คุณเป็นหนักขนาดนี้แล้วยังจะให้ลูกเข้าใกล้อีกเหรอ”

สิ้นคำพูดของสามี รัตติยาก็กระโจนเข้าไปทุบตีอีกฝ่ายเป็นพัลวัน จนธูปอดไม่ได้ต้องไล่น้องสาวคนเล็กให้กลับขึ้นห้องไปก่อน เพราะเกรงว่าสภาพจิตใจของอีกฝ่ายจะย่ำแย่ไปด้วยอีกคน

“เรื่องเดิมอีกแล้วเหรอพี่ธูป” เทียนแพรเอ่ยถามด้วยสีหน้าระอาเต็มที

“อืม”

“ถ้าอย่างนั้นฝากพี่ธูปด้วยก็แล้วกันนะคะ” หญิงสาวบอกพี่ชายร่วมบิดา แล้วตั้งท่าจะเดินจากไป

“แล้วนั่นเทียนจะไปไหนน่ะ”

“ไปนอนบ้านเพื่อนค่ะ วันนี้เทียนเหนื่อย ไม่มีอารมณ์จะเป็นกระโถนให้แม่แล้ว”

ธูปพยักหน้ารับอย่างเห็นใจ เนื่องจากแต่ไหนแต่ไรมาเทียนแพรก็มักจะโดนรัตติยาดุด่ามากกว่าใครเพื่อน แค่เพียงเพราะว่าน้องสาวคนรองเป็นลูกแท้ๆ คนเป็นแม่ก็เลยถือว่าตัวเองจะทำอย่างไรกับลูกก็ได้

“เป็นไปได้ก็อย่าดื่มเลยนะ” หมอหนุ่มบอกตามหลังน้องสาว ก่อนจะหันกลับไปให้ความสนใจพ่อและแม่เลี้ยงของตนต่อ เพราะไม่อยากให้มีเหตุการณ์นองเลือดเกิดขึ้นในบ้านเหมือนที่ผ่านมา