Ep 1 เจอกันอีกครั้ง

Ep 1 เจอกันอีกครั้ง

@สองปีต่อมา

ซ่าาาาาา~

สาวสวยรายหนึ่งกำลังยืนล้างมือในห้องน้ำ เธอถอนหายใจเบาๆเมื่อเห็นข้อความของเพื่อนสนิทชวนไปผับหลังเลิกเรียน

“ใจคอจะไม่ให้พักเลยรึไง”

กรี้ดดดดดดดด~

จู่ๆก็มีเสียงกรี้ดตะเบ็งเซงแซ่ดังขึ้น ไอด้าค่อยๆโผล่หน้าออกจากห้องน้ำชะโงกคอมองต้นเสียง เห็นกลุ่มผู้หญิงกำลังรุมล้อมใครบางคนอยู่ เสียงกรี้ดกร้าดราวกับเห็นดาราส่งผลให้ไอด้าหลบกลับเข้ามาอยู่ในห้องน้ำเหมือนเดิมกะว่าให้กลุ่มผู้หญิงผ่านไปก่อนแล้วค่อยออกไป

“นิคคคคคคค~”

“กรี้ดดดดด!!! ตัวจริงหล่อมาก~”

“จะมาเรียนห้องเราด้วยดีใจจัง~”

“...” ไอด้าที่ยืนอยู่ในห้องน้ำหลุดขำ “ที่แท้ก็กรี้ดผู้ชายนี่เอง”

หลังจากรอจนแน่ใจแล้วว่ากลุ่มบ้าผู้ชายเดินผ่านไปแล้ว ไอด้าจึงออกจากห้องน้ำแล้วตรงไปยังห้องเรียนทันทีเพราะตอนนี้เลทไปเกือบห้านาทีแล้ว ทันทีที่เดินเข้ามาในห้องคิ้วโก่งมีอันต้องกระตุกเมื่อเจอชายร่างสูงยืนอยู่หน้าห้องกับอาจารย์ ไอด้าไม่ได้ใส่ใจอะไรเธอเดินผ่านไปโดยไม่มองหน้าชายหนุ่มคนนั้นซึ่งเป็นเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ จึงไม่รู้ว่าชายที่ยืนอยู่หน้าห้องมองตามไม่วางตา

“อ่าว นักศึกษาทุกคนวันนี้มีเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ ย้ายมาจากอเมริกา แนะนำตัวเลยค่ะ” ไอด้าได้ยินเสียงอาจารย์แนะนำเพื่อนร่วมห้องคนใหม่แต่กลับไม่ได้สนใจ เธอหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ในขณะที่เพื่อนทุกคนมองเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ตาเป็นมัน ก็แหง่แหละเธอไม่ได้บ้าผู้ชายนิ

“สวัสดีฉันชื่อนิค” เพื่อนร่วมห้องคนใหม่แนะนำตัวแค่นั้นส่งผลให้อาจารย์ที่กำลังยืนยิ้มชะงัก

“เป็นใครมาจากไหน แนะนำตัวหน่อยสิ”

“ผมต้องทำใบปลิวแจกไหมครับ” ชายหน้าคมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาที่ไม่ได้แคร์ใครแม้กระทั่งอาจารย์ ส่งผลให้อาจารย์ถึงกับไปต่อไม่เป็น

“อ่ะ...เอ่อ...งั้นเดี๋ยวอาจารย์แนะนำตัวให้เอง เพื่อนร่วมห้องคนใหม่ชื่อนิคนะ มาจากอเมริกา มีพี่ชายเป็นนักธุรกิจชื่อดังและเป็นหุ้นส่วนของมหาวิทยาลัยด้วย ฝากตัวด้วยนะ”

“...” นิคยืนนิ่งไม่แสดงความรู้ใดๆต่างจากเพื่อนผู้หญิงร่วมห้องที่นั่งดี้ด้าเพราะความหล่อของนิคมันแยงตาแยงใจ

“งั้นนิคไปนั่งข้างรินจังนะ” อาจารย์ชี้ไปยังโต๊ะกลางห้องที่เหลือว่างอยู่ แต่นิคกลับเดินเลี้ยวขวาไปที่มุมริมหน้าต่างส่งผลให้อาจารย์เกาหัวหงกๆเพราะเสียหน้าและในจังหวะที่นิคกำลังเดินผ่านโต๊ะของเพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งซึ่งกำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือไม่สนใจโลกอยู่นั้น

ปึก!!

ตุ้บ!

“เอ้ะ! ” จู่ๆใครบางคนเดินผ่านโต๊ะของไอด้าไปชนิดที่เรียกได้ว่าเฉียดฉิวทำให้สาบเสื้อของเขากวาดเอาหนังสือบนโต๊ะหล่นร่วงลงบนพื้น หน้างามจึงเงยขึ้นด้วยความไม่พอใจ “นี่!! O.O!!! ”

ไอด้าถึงกับอ้าปากค้างเมื่อเห็นบุคคลที่ทำหนังสือของเธอตกระยะเผาขน เธอจำเขาได้และจำรอยสักบนต้นคอนั้นได้ดี ผู้ชายที่นัยตาเย็นชาที่สุดเท่าที่เคยเจอมา ผู้ชายคนนี้...คนที่เคยเจอเมื่อสองปีที่แล้วเขามาปรากฏตัวต่อหน้าเธอได้ยังไง!!!

ชายคนนั้นปรายตามองอยู่ครู่หนึ่งก่อนเดินผ่านหน้าไปโดยไม่เก็บหนังสือขึ้นให้และไม่มีคำขอโทษใดๆออกจากปากของเขา ส่วนตัวของไอด้านั้นตอนนี้สติหลุดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มันคือเรื่องบังเอิญที่โครตจะบังเอิญเมื่อผู้ชายที่เคยหนีนักเลงแล้วเข้ามาหลบอยู่ในห้องของเธอเมื่อสองปีก่อนกลายมาเป็นเพื่อนร่วมห้องคนใหม่อย่างน่าเหลือเชื่อ!

“...” ไอด้าเหลือบมองชายคนนั้นเป็นระยะๆ เขาชื่อว่านิคนั่นเอง ร่างบางกัดปากพรางพิจารณาใบหน้าของนิคอีกรอบ ยังไงก็ใช่! ผู้ชายที่เธอเคยเจอเมื่อสองปีที่แล้ว “เขาจะจำเราได้ไหมนะ”

ร่างบางพยายามชะเง้อคอมองนิคซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขานั่งหันหน้าออกนอกหน้าต่างโดยไม่สนใจใคร เขาดูมีท่าทางเย็นชาและเย้อหยิ่งพอสมควร หากเดินเข้าไปทักเขาจะจำได้ไหมนะ

“มองอยู่นั่นแหละ แอบชอบนิครึไง” เพื่อนที่อยู่นั่งโต๊ะข้างๆสะกิด นั่นทำเอาไอด้าถึงกับหลุดออกจากภวังค์

“ปะ...เปล่า ฉันก็แค่คุ้นๆหน้าเขา”

“พอเจอผู้หล่อหน่อยคุ้นหน้าทันทีเลยน้าาาา~” เพื่อนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆแซวพร้อมอมยิ้ม ไอด้าจึงเปลี่ยนใจมาอ่านหนังสือต่อเดี๋ยวเพื่อนร่วมห้องเม้าท์ว่าเธอชอบนิค ไว้หลังเลิกคลาสค่อยเดินไปทักทายเขาก็ได้หวังว่าเขาจะจำเราได้